Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 20

Gülme krizine tutulmuş gibiyim. Gülüyorum, gülüyorum aynaya baktım ağlıyormuşum aslında. Kendimle yüzleştim aynada,yüzüme baktım ellerimle dokundum gözlerimin kenarındaki kırışıklıklara. Bir sandalye çektim oturdum. Hadi bakalım bu gün yüzleşme günün. Yüzleşmelerim hem kendimle hem seninle. Kendime söyleyecek çok şeyim var. Kırılganlıklarım çok içimde anlatılmaz kırgınım. Yüreğimin her tarafı cam kırıklarıyla dolu sanki, batıyor. Battıkça acıtıyor canımı. Bitmez tükenmez dediğim herşeyi tüketmişim içimde. Ters yüz edilmiş gibiyim. Kederleri giydirdiler,hüzünleri aldım. Bu yangın yerindeki,bu yüreğimdeki sevgiyi kimse tüketemedi. Çok uğraştılar aslında. Koparamadılar benden sevgiyi sevmemi. Sana gelince,sen hep sevildin. Sevilmenin hazzını bilirim. Ayrıca kişiye yüklediği egozmi de, bitmez sanırsın hep sevileceğini umarsın. Sonsuzluk değildir sevilmek,sevilirken sevmeyi de ögrenmen gerek. Anlayacak bir gün yüreğin senin de,sevilirken sevmenin mutluluğunu. Aynaya baktım,gülümseme oturmuştu yüzüme. Sağnağa tutulmuştu yüreğim ama güneş açtı ardından yine. Seni artık anmayacak dudağım. Sen sevmeyi öğrendiğinde beni anacaksın ister istemez. Büyüyeceksin daha çok ağlayacaksın. Sevgiyi taşımak hiç kolay değil bilesin. Vermeyi ögreneceksin. Gülümsetmeyi,sıcaklığı,kederi ögreneceksin. Böyle seveceksin sende günün birinde. Benim kayıplarım gidenlerim. Ölümle gidenlerim,dostluklarında yitirdiklerim,aşklarım çok sevildiğim sevdiğim aşklarım. Sevilmediğim de. Kayıplardan öğrendiklerim; sevmek gerektiği, paylaşımların içtenliği,dostunun kulağına ayıbını söylemek ama hep sevmek hep sevmek.









Yaklaşık 5 ay boyunca çok sıklıkla giremeyeceğim antolojiye,şiirleri elimden geldiğince takip etmeye çalışacağım. Ancak atladıklarım olursa inşallah gelişimde telafi ederim. Hepinize en içten sevgiler.
Hoşkalın dostlarım

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 21

Seninle soluduğum, içkimizi yudumladığımız şehrimden gidiyorum. Martılarımla vedalaştım. Hep birlikte hüzünlü bir şarkı tutturdular hasrete dair.

Dedi ki biri, yüreğinde tut bu sesimi, al bizden sana kulağında asılı kalsın martı çığlıkları. Dans ettiler onlarcası. Simit attım gitmeden. Unutmayın dedim beni,küsmeyin, gelişimi bekleyin.

Martı kanatlarınıza yüklemiştim sevgimi ne olur yokluğumu hissettirmeyin o yare. Taşıyın ona yine sevgimi, yine hasretimi.

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 22

İlk kez bu kadar ayrı kaldık. Özlüyorum. Hep özlerim biliyorsun. Aynı gökkubbeği paylaşsaydık seninle, yıldızlara bakarken en parlak yıldız yine sen olsaydın. Salacak ta yudumlarken çayımızı, falcı kadın gelseydi yanımıza.O soğuk taşları özledim,birlikte oturduğumuz. Deniz hemen yanıbaşımızda dokunsan ağlayacakmış gibi. Kız kulesi o kadar süsüne rağmen,içinde sakladığı hüzünle baksaydı yine bize. Çiçekleri hep severdim ama en çok kır çiçeklerini. Çicekçi kızlarla sohbeti de özledim. Yaktıkları ateşte ısınırken yaptığımız sohbetleri. İstanbul hem acımasız, hem korunmasız. Onca sevdaları sığdırmış kolay mı taşımak bunu? Bakma martılarım derim ya, kimbilir kaç kişi yüklüyordur sevdalarını.

Haydarpaşa garı o ihtişamında yaşanılanları, kavuşmaları, ayrılıkları
nasılda bilir. Aslında en iyi özlemleri o anlatır bakana. Bir de sahilindeki martılar.

Sıcağım, çayımı yudumlarken ben uzaklarda yine düştün kor ateş gibi ve yine seni andım çayın sıcağında. Yüreğimin sancılarındasın.

İşte böyle geçiyor zaman burada, beden bir yerde, yürek başka bir yerde.
Parçalanmış hissediyorum kendimi.

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 23

Uyandım hüznümle, şakılarda bana inat hep seni anlatıyor. Yazıyorum,çiziyorum,yırtıp atıyorum sen olmuyorsun bu aralar. Kalemim küskün,yüzünü asıyor güneşim yokluğunda.

Köpük köpük kahvenin sıcağında seni düşündüm. Aldığım yudumumda sen vardın. Kahvenin acısında hasretliğin.

Dün, yalnızca iki martı gördüm limanda.Biri sen dedim diğeri ben. Öyle içim acıdı ki anlatamam.

İstanbul u düşledim,gözlerimi kapayıp Salacak ı senli ve sensizliklerimi yaşadığım,oturup ağladığım taşlarımı,onlarca martı çığlıklarında onların sana yazdığı şarkıyı özledim.

Dün gece Ay denize vurduğunda, yakamozlar seni çizdi denize. Sessiz bakışmaydı,alıp yüreğimi götürdü deniz, sahiline vurdu dalga dalga köpük köpük.

Med cezirlerim bitmiyor. Bir duruluyor, bir haykırıyorum. Ellerim zincirli sanki,adım atamıyorum prangalar vurulmuş ayaklarıma.Yüreğim rehin sende. Sensizliklerinde hep asılı duygularım.

Nicedir mektup yazmadım. Seslenmedim sana,oysa ne güzel alışkanlığımızdı yazmak sevdiklerimize.

Huyum değişti gittin gideli.Sevdiklerimi sevemez oldum.Belkide seni de kazandığım alışkanlıklarımın içine kattığım içindir.

Hüzün sarmaşık gibi,tüm benliğimi sardı. Nefesim kesiliyor,dipte gibiyim.******* en çok kahreden beni,sarılmayı öpüşmeyi şarkılar söylememizi özledim.

Fay hattı gibisin,bıraktığın derinliklerde patlamaya hazır bekler,duygularım

Beklemekten usandım. Yüreğim kaldırmıyor bu kadar özlemi.
Geliyorum diyen sesinle uyanmak istiyorum senli düşlerimden. gerçeğime.

Sevgim artıyor özleminle ve kimsesizliğim daha bir vuruyor benliğimi sensizliklerimde.


Yalnızdım
Bu yeni birşey değil
Hep yalnızdım zaten
Gelişlere aldanmıyorum
Kabullendim,ağlamıyorum
Et tırnaktan ayrılır mı
İkiz kardeşim gibi
Yalnızlığım

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 24

Sensizliğe/sana seslenişlerim hep olacak.

Sen yanımdayken,kokunu içime çekerek, sevdiğimiz şarkıları birlikte söylerken bile.

Yıllar özlemi nakış gibi işlemiş yüreğime. Öyle içice olmuşum ki sensizlikle, seslenişlerim bitemez bu yüzden. Ulaşılmazım değil, yaşamım olduğunu bilmiyorlar.

Seslenişlerimin çoğu sana, yüreğimde sakladıklarımın arasında olanlar da var elbet. Dostlar anlatır sevdalarını kalemim onları da yazar.

Sevgi ne zaman silinirse yüreğimden, seslenişlerim tükenir.

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 25

Rüyamda uzun bir yol gördüm. Yolun sonunda nokta gibi görünen sen vardın. Koşuyordum kanter içinde. Ancak uzaklığın hep aynı kalıyordu. Bir türlü ulaşamıyordum sana. Uyandım. Yatağımın içinde oturdum seni düşündüm sıcağım. Gökyüzü, gece mavisine bürünmüştü. Öyle derin bir sessizlik vardı ki anlatamam. Yalnızca yüreğimin sesini duyuyordu kulaklarım. Kalktım penceremin önünde durdum. Uzun uzun denize baktım. Nasıl da güzeldi. Bir an yürümek istedim üzerinde. Hatta koşmak koşarak sana gelmek istedim.

Sensizliğin bana oyun oynadıkça, özlemler tonlarca yük yaparken yüreğime bedenimde fırtınalar yaratıyor. Ruhumun dinlenmesine ihtiyacım var. Sarılmaya, kokunu içime çekmeye, sensizliğe nokta koymaya, nasıl ihtiyacım var birbilsen. Okuduğum kitaplarda satıraralarında sanki seni gizlemişler. Hep seni çıkarıyor bana her harf her hece.

Her hecede sen oluyorsan eğer
Her gece yük dolu katarlar gibi
Özlemin oturuyorsa yüreğime
Kaç gece daha sabahlarım
Senli düşlerimden uyanıp


Yıkamadığım gömleğini çıkardım dolabın içinden. Sarıldım ona sen diye. Kokladım, kokladım senli düşlerimde buluşmak üzere uykuya teslim ettim bedenimi.

Seni seviyorum

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 26

Nicedir şarkılardan fal tutmuyorum. Seni yine bana hatırlatırlar da yine yüreğime karabasan gibi çöker sevgin diye korkuyorum. Sana, seni sevdiğimi özlediğimi anlatmamdan korkuyorum.

Bir kadeh beyazım da yok yanımda ne zamandır. Ya çözülür de dilim, haykırırsam sana olmaz zamanlarımda sevgimi. Sen neler yapıyorsun bensiz zamanların nasıl geçiyor, yakıp kavuruyor mu seni özlem ya da unutuldum mu gözden ırak olunca? Hani yüreğine düşen cemreydim ben. Hani dilin unutsa da yüreğin unutmayacaktı beni son nefesine kadar. Sözler dilden ne çabuk çıkıyor değil mi? Ve insan ne çabuk unutuyor olanları... Ben ne söylediğimi unutuyorum ne yapılanları. Bu yüzden midir ki hep içimde bir yerler de sızım var. Ne zaman sevdalı çift görsem aklıma bu yüzden mi sen geliyorsun? Şarkılardan kaçışlarım, İstanbul'dan uzaklarda da olsa Salacak'ı düşündüğümde eskilerden bir tabloyu çizmekte yüreğim.

Beni unutman ancak seni ben yüreğimden attığım zaman olacak ve ben hiç bir sevdamı yüreğimden atmadım hep taşıdım.

Sen hep ince bir sızı, bazen bir gözyaşı bazen ise İstanbul olacaksın.



Hani sevinçlerim
Doyasıya gülmelerim
Hani sen, hani ben
Savrulmuşuz hep bir yana
Savunmasız, kimsesiz
Yaşananlar hep süregelir sanıyorsun
Oysa bitmeğe mahkum...
Şimdi, gövdesi oyulmuş ağaç gibi
Yaşamaya çalışan yaprak gibi
Seni taşımak yaşamak gibi.

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 27

Günlerdir yağmur yağıyor burada. Uçsuz bıcaksız denizde şimşeklerin aydınlattığı gökyüzü var. Sesini özledim. Yalnızım. Yalnızlığımla arkadaş oldum kaç zamandır.

Ama sesini duyamamak merhaba deyişlerinden uzak günler geçirmek ve bu günlere eklenecek yılları düşündükçe derin bir kahır doluyor yüreğime




Giderken şehrimden
Yüreğinden koptuğumu bilmiyordum
Yalnızlığa herkes gibi bende alışırım
Martılarımdan, vapurlarımdan
Hatta Salacak tan uzak nefes almaya
Ama merhabalarını özledim
Vedalarını gidişime saklamışsın
Kendimi, okunmuş da sonra yırtılıp atılmış
Mektup gibi hissettim.
Oysa ne güzeldi yazmak sana
Ve ne güzeldi paylaşmak İstanbul u
Artık gelişlerimi bilmeyeceksin
Salacak ta çay içmelerimi
Aynı şehirde nefes alırken ikimiz
Çok yakında olup uzakları yaşayacağız
Ne zaman martı görsen denizde
Ya da vapurların arkasından gidenleri
Aklına ben geleyim
Çığlıkları, benim kederim
Yüreğimin yaşı bedenimde
Tüketilen bir sevginin
Titrek haykırışı kalemim

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 28

Pencerenin önündeyim. Denizi görüyorum.Yelkenliler kuğu gibi deniz üstünde ama martılarım yok,vapurlarım yok,Salacak yok. Koca deniz bana bomboş,yokluklar içinde sanki. İstanbul özledim seni. Özledim sevgimi yaşadığım yerimi. Ölümsüzlük gibisin İstanbul,yürekte taşınan sevgisin ne çok severmişim seni ah ne çok bilemedim.

Yüreğime düşen özlemler mi olacak hep. Hep bekleyen mi olacağım. Hüzünlerimle bütünleşti gözlerimin yeşili turuncu karıştı harelerime. Gün batımı bu gün gözlerimde yüreğimde binlerce düşen yağmur damlaları var. Üzgünüm, özlemliyim ve sensizim İstanbul.


Dokunan gözlerindi aslında yüreğime,delip geçen beni. Anlamadın. Oysa ne çok yazmıştım sana,nasıl anlatmıştım. Yüreğinde istediğimi olduğum yerde,olmadığımı biliyorum. Acıyor içim o zaman.

Bilir misin,eksikleri tamamlamak değildir sevgi. Ya da yalnızlık vurmamıştır yüreği. Sevmek için neden yok. Sevmek adı üstünde işte bu kadar.

Sevebilirdim seni çok,İstanbul sevdalarımın şehri,yanımda yoksun şimdi sevdalarımı yine sende anlatacağım yine uzanacak elim sana.

Vapur düdüklerine karışsın hıçkırıklarım. Gün batımına verdim hüznümü,martılarıma sevgimi,bulutlar hep yağmur yüklü

Üzgünüm,yalnızım,sessizim. Yüreğime oturdu herşeyin acısı,masamda ne kadeh var ne sigaram. Bu gece bambaşka gökyüzü,yıldızlar ise sönmüş sanki.Bu gece Ay olmak vardı gökyüzünde.

Baktığında, aydınlattığım yerde denizle oynaşan yakamozlarda seni sarmak vardı. Öpmek usulca dudaklarından.

Zeliha Bicer

[GooD aNd EvıL]

Seslenişim Sana 29

Yelkenlileri seyrediyorum, direklerinin boyları hep ayrı, tekne boyuna göre ayarlanmış. Denizde salınışları bu hesaba bağlı. Yüreğimin direkleri neye endeksli diye düşündüm. Öyle med cezirlerle dolu ki hangi hesaba göre ayarlanmalı gönlüm. Sevmenin aritmetiği yok. Çıkarsın bazen,bölünürsün ya da çarpılır,toplanırsın. Tüm bunların sonucunda sevgiyle dokunmak çıkar.Sevgiyle yaklaşmak. Sevmek yani.

Ay ışığı öyle güzel vuruyor ki geceye ve denize. Uzaktan gelen melodilerle kadehimdeki beyazım,seninle bu gece bütünleştik. Bu gece seni düşündüm özlemim. Özlemlerim öyle çok ki,katagorize edemiyorum duygularımı, Ben benim diyorum kendime,aynalara baktıkça yüzüme gülümsüyorum. Yüreğime kara düşürmedim, düşürmedim ki hala sevgiye inanıyorum. İnsanım saçımın telinden ayağımın tırnağına kadar. İnsan kadar hatalarım var. Korkularım var. Tüm benliğimde sevgim var. Sevmek özlemek düşlemek. Düşlerimde seni düşünmek.

Öyle yalnızım, öyle kalabalığım ki bu gece. Bir yanımda güller açmış kucaklamış beni sevgi, bir yanım kurak çöl sanki

Zeliha Bicer