Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Mübarek Ramazan

Rahmet ve refâh lûtf et amîm ümmetine
Yâ Rab, şu muazzam Ramazan hürmetine. (1)

Şarktan çok uzaklaştır o insafsız Garbi
Yâ Rab, bu mübârek Ramazan hürmetine.

Durdur sonu menfûr şu uğursuz harbi
Yâ Rab, bu mukaddes Ramazan hürmetine.

(1) SAFAHAT’tan, Mehmed Âkif Ersoy

Amîm = bütün, umumî
Menfûr = iğrenç


Mfûlü mefâîlü mefâîlü feilün
/ / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Müebbet Hapis

Ölümün bahsini açmak kaçınılmaz bir olay
Olamaz bir yana kaçmak konudan hiç te kolay

Ne hayâl âlemidir geldiğimiz kürre-i arz
Hakikattir. Bu hayâl âleminin terki de farz

Daha ilk gün bile şehvet denilen zevki tadar
Tenakuzlar dolu yıllar yaşarız kabre kadar

Ne kadar neş’eliyiz doğduğu gün yavru değer
O kadar çok acırız öldüğü günlerde peder

Anarız cenneti bir belde imiş sanki bize
Yaşayan şeytanı rehber seçeriz kendimize

Bu gün ölsem bu benim mâzimin en son günüdür
Ya yaşarsam bu gün istikbâlimin, ilk dünüdür

Ölümün gelmesi gerçek kaçınılmaz şey ise
Esir olduk sayılır biz bu müebbet hapise



Feilâtün Feilâtün Feilâ tün Feilün
.. / /.. / /.. / /.. /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Müeddeb Nefsim

Ben nefsimi katletsem ecel gelmeden önce
Mutlak bulunur kendine toprak dibi melce

Herkes gibi nefsim de ölür bahtı dönünce
Mevtâ bırakır mülkünü merkad görününce

Makberde geçer belki bu mel’un, hevesinden
Hatta ayırır kibrini boş vesvesesinden

İfşâ edilir yaptığı ekser kötü şeyler
Kul hakkı için borç çıkarır sevdiği beyler

Ger bir iyi şey yaptı ise vakt-i zamanda
Onlar da konur bir masaya hepsi bir anda

Pişmân olup ef’âline eylerse nedâmet
Ancak o zaman kaydedilir ba’sına namzet

Mu’tî ve müeddeb yeni nefsimle berâber
Artık yaşarız sulh ile, Allah bize rehber.

Melce = sığınak Mevtâ = ölenler
Merkad = mezar, kabir Ef’âl = yaptıkları
Ba’sine = dirilmesine Mu’tî = itaatli
Müeddeb = terbiyeli

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Mühlet Bu Kadarmış

Derin Okyânusa dek yolculuğum var
Boşalan bir kişilik yer daha varmış.
Koca dünyâda varım bitse, yoğum var
Ecelin verdiği mühlet bu kadarmış.

Kaderin hükmüne bir dâd edelim mi?
Çaresiz, nâfile feryâd edelim mi?
Gülelim, yoksa biraz şâd edelim mi?
Ecelin verdiği mühlet bu kadarmış.

Dâd = şikâyet
Şâd = sevinç

Feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Mürsillerine

 Kendim gibi ahret suçu fâillerine
Sır köprü çıkar geçmeğe mevt illerine.
Göçtükte bu ten postacı bey lutfederek
Gönder geri mektupları mürsillerine.

Fâiller = yapanlar
Mevt = ölüm
Mürsiller = gönderenler

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feül
/ / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Müşkile

 Ufacık fark bile mevcutsa eşitlik darasında
Çıkarır müşkile zenginle fakir şahs arasında.

Bu meşakkat çoğalırken, kızışan kavga da bitmez
Nice suçsuzlar ölürler bu cemiyyet yarasında.

Seneler böylece gelmişken eğer böyle giderse
Çabucak çâre bulunmaz beşerin yüz karasında.


Müşkile = zorluk
Meşakkat = sıkıntı

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Mütekâmil

Mütekâmil olabilmek bütün insanlara câzib
Fakat etmez mühim işlerde tağayyüratı tasvîb
Değişir fikrini öz şahsına kâr gördüğü yerde
Yapar elbet gereken tebdili farzmış gibi vâcib.


Mütekâmil = mükemmel, olgun
Câzib = çekici
Tağayyüratı = değişmeleri
Tasvîb = uygun bulmak
Tebdili = değişmeyi
Farz = zaruri
Vâcib = yapılması gerekli


Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Namazsız Ezan

Doğdum, kulağım duydu namazsız bir ezan.
Ömrüm sonu mevt olduğum oldukta beyan,
Ancak kılınır mahfuz ezansız namazım
Bir seng-i mussallâda vakit geldiği an.

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feül
/ / . . / / . . / / . . /
*****

Bilerek dosta yalan söyleriken serde cesâret buluruz
Sahi şeylerde tereddüt ile memlû ketumiyyet buluruz.

Sahi = doğru, hakiki
Memlû = dolu
Ketumiyyet = ağız sıkılığı

Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . / / . . /
******

Yaz deftere Mehmet, nere yükseldi acun?
Kardeş gibi cumhur, kimi zengin kimi dûn
Normal yaşıyorlar. Yeni dünyâda bugün
Başkan seçecek. Sûd veya Teksaslı hatun.

Cumhur = halk Dûn = düşkün, fakir
Yeni dünya = Amerika Sûd = Afrikalı siyahi

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feül
/ / . . / / . . / / . . /
*****

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Nazar

 (Bana nazar boncuğu gönderen kızıma)

Bu nazar boncuğu dercetmeğe yetmez bu kenar
Nazarın neşveder erzhar, gelişirken gülizar.
O şefik çeşmini, enzârını hıfzeyleye Hakk
Var iken hüsn-i sülûk bizlere değmez ki nazar.

Dercetmek = yazmak, yayınlamak
Kenar = köşe, sütûn
Nazarın = bakışın
Neşveder = canlandırır, nemâlandırır
Ezhâr = çiçekler
Şefik = şefkatli
Çeşm = göz
Enzârını = bakışlarını
Hıfzeylesin = korusun
Hüsn-i sülûk = doğruluk, dürüstlük

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Nazire

Hasretinden sarhoşum. Gurbet zevâl eyler beni.
“Kim gören âb-ı hayât içmiş hayâl eyler beni.” (1)

Meclis-i yâranda hergün durmadan söz söylerken
Arz-ı endâmın senin, hâmuş ve lâl eyler beni.

Ben senin aşkınla ger göklerde uçsam bir defa
Âşık-ı biçare nefsim pây(ı) mâl eyler beni.

Geç vakit boy gösterip mecliste naz etsen bile,
“Ikd-i zülfün çözme kim âşüfte-hâl eyler beni.” (2)

Gün gelir bir gün seninçin zillete düşsem, ne gam
İltifâtın her vakit sâhib celâl eyler beni.

Ol Fuzuli’den de fazla ben senin hayrânınım
Kim bu Bâki? der Nediim. Hep suâl eyler beni.

(1) Nedim’in nazire’sinden (2) Fuzuli’nin gazel’inden
Zevâl = düşkün Hâmuş = sessiz
Lâl = dilsiz Pâymâl = ayak altında kalmış
Âşüfte = perişan sevgili Sâhib celâl - büyük bir kimse

Fâ i lâ tun, fâ i lâ tun, fâ i lâ tun fâ i lun
/ . / / / . / / / . / / / . /
------------

FUZULİ’nin GAZELİ

Hayret ey büt, suretin gördükte lâl eyler beni;
Suret-i hâlim gören, suret hâyal eyler beni.

Mihr salmazsın bana, rahm eylemezsin, bunca kim,
Sâye tek sevdâ-yı zülfün pâymâl eyler beni

Za’f-ı tâli’ mâni’-i tevfik olur, her nice kim,
İltifâtın ârzumend-i visâl eyler beni.

Ben gedâ sen şâha yâr olmak yok ammâ, neyleyim,
Arzu ser-geşte fikr-i muhâl eyler beni!

Tir-i gamzen atma kim, bağrım deler, kanım döker,
Ikd-i zülfün çözme kim, âşüfte-hâl eyler beni.

Ey Fuzuli kılmazam terk-i tarik-i fakr kim,
Bu fazilet dâhil-i ehl=i kemâl eyler beni

Fuzuli (1556)
-----------

NEDİM’in NAZİRESİ

Bus-i la’lin şöyle sirâb-ı zülâl eyler beni,
Kim gören ab-ı hayât içmiş hayâl eyler beni.

Şaire söz bulmağa minnet ne ammâ. Neyleyim,
Ah kim hayret, seni gördükte lâl eyler beni.

Bağda zülf-ü ruhun andıkça, bu kimdir? deyu
Sümbül ü gül birbirinden suâl eyler beni.

Gerdişin gördükçe sâki-i mülâyim meşrebin
“ Arzu ser-geşte fikr-i muhâl eyler beni!

Ben kulun lâik değildir vaslına ammâ, yine
“İltifâtın ârzumend-i visâl eyler beni.”

Guyyâ bilmez, efendim bende-i dirinesin,
Kim: Nedimâ bu mudur? Deyu suâl eyler beni.

Nedim (1730)

Mehmet Fatin Baki