Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Geç kalmak

bahar dallarında çiçekler her bahar kendilerine açar.
ve erken olmayı yaşarlarken geç kalmayı anlatırlar.
sancılı hüzün gibi günler düşer takvim yapraklarından
neler yazıp, neler anlatacağını şaşırır parmaklar.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Geç kalmışlık yaşanmaktadır

”hani bütün denizler kapatılmıştı gemi geçişlerine.
gelmeyecekti kaptanlar, zamanında iskelelere
kağıt oyunlarında son oyuncu olacaklardı
kimsenin yürümediği sokakların sabahçı kahvelerinde.”

şimdi tam bu saatlerde,
son aydınlık çeyrek tutunmuşken avuç içlerime
bir günlük ömür ve ikiz kanatlı kelebekler gibi.
o bol kamaralı ve zengin ve ışık dolu gemi,
geçip gitmelimiydi gözlerimin tam önünden.
ben , bütün çizgilerimi yakamozlara bedavaya
nefesimi bir akşam vakti, çok sarhoşken belki
bir kadeh rakı karşılığı lodosa bırakmışken
ve saçlarımı bir martının omuzlarına
üşümesin aman diye sevgiyle yüklemişken …

dumanı kokusuz bir zambak gibi savrulan o gemi
geçip gitmelimiydi gözlerimin önünden.
avuç içlerimdeki son aydınlık, çeyreğe tutunmuşken.

şimdi tam bu saatlerde, ince ve uzun bir derede
kağıttan kayık yüzdürür bir çocuk,
üzerinde uçan martıya,
saçlarını dağıtan İstanbul rüzgarına yan gözle bakarak.
yakamozlardaki çizgilerden resim yapmaya çalışarak.
şimdi tam bu saatlerde,
yakasında akşam çiçeği gibi bir kadın
lodosa, martıya ve yakamozlara yakalanmanın
adını soracaktır çocuğa..

şimdi kırlarda papatya mevsimidir.
ve her akan derenin varacağı yer masmavi bir denizdir.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Geçip gittin önümden

gene görmeden geçip gittin önümden.
sis ben değildim ki,
şehirdi üzerine çöken.
ben ucuz bir vitrinde mankendim,
şapkası gözünün üstüne düşen.

o duvar saatindeki geç kalışımdı,
erkenindeydim ben solgun ayışığının.
sen olmayan tarafındaydın
güzel söylenen her şarkının.
gene duymadan geçip gittin önümden.

hangi kitapta arıyorsun ki beni,
yazılmamış henüz son hecesi.
olmadı, gene boşuna bitti bugün.
iki adımda bir çıktım karşına oysa
gene bulmadan geçip gittin önümden.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gel, buradan bak

gün aksatmadan bir yaprak düşer takvimden.
ve biz, bir gün daha yaklaşırız
bir daha kavuşmamak üzere ayrılmaya,
sevdiklerimizden.
yaşam soframızın üstünde
yarısı boş, bir bardak su durur,
her gün bir yaprak boyu azalır.
bunu görürüz,
ağlayabilmek için.

gün aksatmadan bir yaprak düşer takvimden
ve biz, bir gün daha yaklaşırız
hiç yaşanmamış bir derin sevdaya yer açmaya,
yüreklerimizden.
yaşam soframızın üstünde
yarısı dolu bir bardak su durur,
her gün bir yaşam boyu çoğalır.
bunu görmeyiz,
gülebilmek için.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gelecek gibiydi

sessizliğinin açmayan çiçeklerini suladı.
gözleri kıtalar arasına kadar uzayıp giden frekansları arıyordu.
yalnızlığını değil ona, kimseye anlatamazdı.
bir varoluş´un yada yeniden yaradılış´ın,
kitabına uydurulmuş yok oluş biçimindeydi sanki.
öyle titreyen bir hali vardı sanki attığı her adımın.
yer üstü bilmediği bir şiddette sallanıyordu.
yürümekten korkuyordu.
dursa durduğu yerde, ağır ıslanacaktı.
ama sonuçta;
gene bir heyecan gibi gelecekti gözlerinin önüne biliyordu,
adının gemici olduğuna inandığı kadar inanıyordu buna.
şairin elindeki kuş varsın mavi desin,
ben biliyorum diyecekti adını, avuçlarımdaki rengin

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gelincik tarlasında fal bakmak

ulaşılması en zor ve yüksek dallar arasında
rengindeki kırmızı şiir gibi dizeli bir tatlı elma.
küçük yangın yeri sanki, alevleri tüm şehre iştahlı.
gel diyoruz yakası açık tulumbacılara, işte burada
yüreğimizi gösteriyoruz, ağacın yüksek dalında
ama yangın yerine çıkacak bütün yollar kapalı.

saatin boşalan kurgusunda heyecan yeni başlıyordu
tam sırasıydı çocukluğumu giyiniyordum üstüme
kanatlarımdan çoktan soyunmuştum ve çırılçıplak
her salıncakta dalları ve saklambacımda sobe idi
elmayı en yüksek dalında şiir gibi saklayan o ağaç.
ama yangının soğuk tarafıydı sonuçta bana kalacak.

magma, kendi bacasını örecek kadar yeryüzü dokulu.
ben her tarafımdan kan aldırmışım, bu bana özgü
yeryüzüme ulaşan köz ateşin ne ilk ne de son külü
ara yönlerimde bağımsız çığlıklar belki senin duyduğun
yada gök gürlemesi gibi sade ve küçük bir oyun.
şimdi nasıl da sessiz bir perde, var mı başka sorun …

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gelme, beni bulamazsın

ne kadar çok anlatacağım var sana bir bilsen
hadi, yarın sabah benimle hiç çay içmediğin
o çay bahçesine gel istersen.
masanın üstüne kalp içinde ismini yazdığım
üzerinden kaç mevsim geçtiğini
şimdi hiç hatırlamadığım,
o çay bahçesine gel istersen
buluşalım......

gene birer bardak, ardından birer tane daha
çay içeriz gözlerimizin içine bakarak.
yoldan geçenlere takılır,
hepsi için farklı ama güzel hikayeler yazarız.
istersen hesabı ödemeden kaçmanın bir yolunu buluruz.
yokluktan değil maksat muziplik olsun.
içimizdeki çocuk ta bir parça serbest kalsın.
sonra, bana neler yaşadığını, bugün nerede olduğunu
ve neden beni böyle
çok kör bir rüyanın erken sabahı gibi unuttuğunu
anlatırsın.
...
o bahçeye sen gene gelme istersen
ben içerim, ikimiz adına söylediğim çayları ,
kendi hikayemizin en güzel öykülerini
senin adına yazarken,
sen o çay bahçesine gelme istersen,
yalnız kalırsın.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gemiciye mektup geldi

“sen değil misin her bahar dalına bin umut bağlıyan
söyle o zaman,
her bahar dalı bir liman değil mi.”

böyle nokta koymuşsun
bir girdap gibi boğazıma düğümlenen mektuba.
ben hecelerimi şaşırıyorum
inan, bakarken zarfın içinden çıkan saçlarına.

oysa verdiğimiz sözlerde
küpeştenin paslı demirleri yalnızlık anlatacaktı.
aynı sahile sadece
bir çift göz bakıp dalga boyu birbirimizi arayacaktı.
dengeler bozulmayacaktı
serseri fırtınaların kontrolsüz çocukları uğruna.

bir kez daha baktım mektuba
yazı senin yazın, biliyorum sen böyle katlarsın
yıldız şeklinde
eskisi gibi aynen, yazdıklarımı saklarken göğsüne.
pulda sanki dudak izin.
bin bahar dalı da olsa hiçbir limanı yok hiçbir denizin.
bunu bilememişsin.

evet bugün gelen mektubun ve kesilmiş saçların
gözden ırak kalınca
bin bahaneye sarılıp biteceğini söylüyor aşkların.
İstanbul a inat.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gene olmadı, söyleyemedim

bu defa en kesin kararımı vermiştim.
seni çok sevdiğimi söyleyecektim.
cesaretim içime sığmıyor,
gözlerimden taşıyordu.
geceyi uykusuz geçirmiştim.
yağmur aniden bastırıp,
yanlışın üzerinden geçen bir silgi gibi
sana bütün yazdıklarımı silmeseydi.
kesin kararımı vermiştim
seni çok sevdiğimi söyleyecektim.

ince bir mızrapta yüreğim sızlıyordu.
en sevdiğim o eski şarkılarda
hep sen söyleniyordun.
sarı boyalı saçlarda
ve kırmızı dudaklarda değildim.
gitmiyordu gözlerimin önünden
bembeyaz ellerin.
şimdi son bir kadeh daha derken
bütün sarhoşluğumla bu gece
üzerine yıkılacağım.
bugünde seni çok sevdiğimi
söyleyemedim diye,
sarılıp kadehime, ağlayacağım.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Geniş açıda sevişmek

geniş açılı bir kırbaç şaklamalı sırtımda.
şehla bakışlı, beyaz yeleli bir at gibi kişnemeliyim,
doludizgin.

geniş açılı yollar açılmalı birden önümde.
bir yanım ustura kadar keskin, diğeri kör bakış olmalı,
kapatıp gözlerimi.

karşı kokular ter olup fışkırmalı bedenimden.
kendimden geçercesine eski sarhoşluklarım gibi,
sevişmeliyim.

var bir deli tarafı bu işin biliyorum.
her yanından bin kez öpmek, yaşamı kucaklar dolusu,
kendimden geçmeliyim.

Cevat Çeştepe