Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gerçek yalanlar

oyuncu; sahnenin ortasına yıkılıverir birden
elindeki kuru kafa yuvarlanır, yuvarlanır, yuvarlanır
gider düşer bir denize, iskeleden ….

seyirci, heyecanla fırlar ayağa oturduğu yerden
elindeki gülleri atar sahneye, alkışlar, alkışlar, alkışlar
çok güzeldi der, harika, gerçekten …

ölümün tiradıydı oyuncu yere düştüğü zaman çıkan ses
gerçek yeni başlamıştı.

okuyucu; bir daha döner dizelerin en başına
şiirin içinden akan her sözcük kelebekler uçurur yüreğinde
bekliyor beni der gül bahçelerinde ….

şiirci; elindeki çiçekleri atarken raylar üstüne
onu beklemeleri kaçıncı hükmünü giymişti yalnızlıklarına
kimseler tanık olmasa da gözyaşlarına ….

zamanın öncesindeydi şiirci, kalemi elinden düştüğünde
yalanlar şiirde kalmıştı.

yorumcu; tarafsızlık ibresini uçurdu gökyüzüne
entelektüel dumanların altında anladı ciğerinin bedelini
şiiri okumadı, oyuna kapadı gözlerini …

bahçelerde çiçekler soluyordu, bahar rengini arıyordu

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gitme /dörtlük

hep gelişler ol, gidişleri sevmiyorum.
ocakta sönmemişliğin dumanı tüter
ellerin kulaç atacak adımları bulamaz,
okyanuslar yalnız kalır, gözyaşı olur.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gitme, kal yanımda

tam müstemleke havası bu.
güneş nereden doğacak belli değil.
gece, sabahtan çöküyor üzerimize.
günün haberleri olmadığımız her yerde okunuyor.
dünyadan haberimiz olmuyor.

biz üç kadehten sonra acayip zenginiz.
felsefe üretiyoruz delilik üzerine.
evlerimizin kapıları sürekli kapalı.
kendi kendimizeyiz.
aramızda dostta yok düşmanda.
silahlarımız kitap aralarında,
kitaplar beyinlerimizde saklı.
kaçamaklarımız hep
çocukluğumuzun ayıp sokaklarına.
vitrinlerde işveli, ciltleri en bakımlı
ve jartiyeri alımlı dilberlerin
işret için müşteri beklediği sokaklara.

düşlerimizden dışarı ahh bir çıkabilsek...
tam müstemleke havası bu.
ecnebi kuvvetlerle barbut oynuyoruz.
sokak aralarında, izbelerde.
kaybeden sürekli biz oluyoruz nedense.

ilk seviştiğimiz o çatı arası
ve saçlarına ve tenine vuran geceyarısı da
işte bu bahane ile gitti taa o zaman
okyanus ötesine, o uzak adalara.

tam müstemleke havası bu.
elektrik zarar ziyan demek
karartmanın başladığı saatlerde.
ekmeğin karnesi de çoktan aldı tasdiknameyi.
gitti çöp tenekesine.
geride kalan kağıtla kalem.
onu da harama uçkur çözmeden
kullanamıyoruz bir tanem.
yaşamak adına suçumuz sabit çıkacak
bu gidişle.

Hiç olmazsa; sen dur yanı başımda.,
geride kalan son lokmayı uçak yap.
ağlamasın arkamdan...

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gitmek zamanı geldi

güneşin yarattığı işe yaramaz anaforların
en belirgin sarhoşluklara döndüğü saatlerde
dalkavuk bir esrarın satır başları gizlenir
gölgesini kaldırımlara seren salkım söğütlerde.

adımlar yüksek topuklu ve taşbasması uçarıdır.
düşlerinde ismini bilmediğin bir gezgin fesleğen.
davetsizce yol alır beyninin labirentlerinde
yolun sonunun nereye varacağını bilemeden.

babil bozması kulelerden; bulutlar kuşbakışı.
bıçkın intiharlara zaman var, bak salacak kimsesiz.
kulakları bağlayıp şimdi salkım söğüt kirişlerine
yaşanan günler adına yaşamalı çılgınca ve sessiz.

bir yerlerde, bir gün nasılsa patlar ateşin topu.
oyuncaklar kanat takıp birer birer uçar ellerinden
gelir mal paylaşımının zamanı, nereden başlamalı
oysa şimdi başlamak değil; gitmenin tam zamanı

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gitmeseydim yanlış anlaşılacaktım

seni düşündüm gene dün gece,
bulutlar üzerime akarken.
bir yağmur altında yıkanır gibiydi gözlerim.
tüm tutmayan hesaplarımı
silmek geçti içimden
korktum, cesaret edemedim.
yol yorgunu ve hafiften sarhoştum üstelik.
ne desem yanlış anlaşılacaktı,
bir şey söylemedim,
vazgeçtim.

seni düşündüm gene dün gece,
önümden güzel gözlü bir çocuk geçerken
saçlarını okşadım.
seni düşündüm gene dün gece,
palamarları yosunlu adımlarla karışladım
gemilere yürüdüm.
biliyorum,
ne desem yanlış anlaşılacaktı.
ne sana, ne hiç kimseye
bir şey söylemedim.
beni yolcu listesine alan ilk gemiye,
yüzükoyun kapanıp saklandım.
açık denizlere demir aldım.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gizli pencere açılmasın

o gizli pencerededir gözlerin.
hırçın ve kendinden kopuk duygular gibi,
anlamadığın ve tanımadığın her şey
ne varsa umuttan yana saklıdır sanki arkasında,
bir gece aniden açılıverecek perdenin.
bunun için o gizli pencerededir gözlerin.

ulaşması beklenir zamanın sıfır noktasına.
kentin tüm ışıkları söner birer birer,
üstünden katliam geçmiş gibi bir şey
korku bulutlarındadır gökyüzünün.
belki kokusu saracak yüreğini, sevdiğinin
bunun için o gizli pencerededir gözlerin.

ama o eski ağaçlar yok şimdi bahçende.
yoksul ve suları çekilmiş havuza bakma hiç,
boşuna bir ömür gibi kurumuş her şey
gelecek, görmek istemediğindir aslında.
açılmasın hiç bir şey,olduğu yerde kalsın
bunun için o gizli pencerededir gözlerin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gölge olurum sevdamla

ben bilmiyorum kaç adımda ulaşıyorsun
otobüs durağına.
kaç numara yazıyor,
bindiğin otobüsün alın yazısında.
ben bilmiyorum.
birden düşerek bir boşluğa,
nasıl yaşadığım yer olurum.
anlatsana….

şimdi bildiğim bir sokağında,
yaşadığım kentin,
adımımın sesine benden tanıdık
kaldırımlar üzerindesin.
ben yıldızları saklamışım göz bebeklerime
seni izliyorum,
tam önümdesin.

bir ses olup vuruyorsun sahillerime,
kürekler nasıl dans eder dalgalarla
ve yıldızlar nasıl düşer denize
yakamoz olur
ay karanlığında.
mevsimler hiç midir?
ya da ağustos kadar sıcak demek midir
bir yangın yerinden
göz kırpması ışıksız fenerlerin….
seni izliyorum, tam önümdesin.

ben bilmiyorum hangi yoldan döneceksin
çıktığın kapıya.
kimlere selam verip,
kaç çocuğa annelik edeceksin.
ben bilmiyorum.
ama yağmur bulutları kapkara
yaşadığım bu şehirde.
ben şimdi burada nasıl dururum?
gelip ıslanmasınlar diye
şemsiye olmak varken saçlarına.
Anlasana ….

[GooD aNd EvıL]

Gölgeler kaybolunca

içinden, nice pas tutmuş üç bıçakla
iki kurşun geçmiş bir deli ıskartayım.
saatimi hesaplaşmanın ayarına getirmiş,
cımbızla körlüklerimi ayıklamışım,
kitaplarımın anlamadığım satırlarından
her şeyi yeni baştan, okumaya başlamışım.

keşke diyorum şimdi, daha çok katranla
ve acıyla kavuşup sabahın ilk ışıklarına,
son mektubunun aşk tarafını bir daha, bir daha
hiçbir bahar okuyamadığım kadar okusaydım.
düellomun kalkansız zırhına saklandım şimdi
önce intihar kararıma,sonra ona yanarım.

o saatlerde hep bir başka türlü, ne güzel eser
sarı kavakların yelleri, üstüme güzellikler düşer.
bir gölge misali onlara kapılmış olmalıyım.
çıkıp en yüksek kulesine bütün kentlerimin
gölgemin adresini başka yerlerde aramalıyım.
dalı kopuk, kısmetten çıkmış bir yaprak gibi
bütün hallerimi ve kendimi sonsuza bırakmalıyım.

“bir çiçek solmaya başlar,
renkleri toprağa düşerse eğer
önce gölgesini kaybeder.”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gölgeler yapılır

“önce elimizde bir fotoğraf vardır.
saçı sakalına karışmış bir yaşlı adam
elindeki bastona dayanarak zorla yürümektedir.
yol toprak, zaman nereye çekersen o
ve arkada görünen başı dumanlı dağlardır.
yaşlı adam yıllar önce bir gece yarısı
kaybettiği gölgesini aramaktadır ”

bulamadın değil mi ihtiyar, gölgeni hala.
kaybettikten bu kadar yıllar sonra.
oysa sana söylemiştim o zamanda
geceyarısı hiç ayrılmayacaktın o sokaktan.
bekleseydin ya bir lamba yanardı
ya da güneş doğardı birazdan.

kim bilir bir ışık vursa dağların ardından
tanıyamazsın bile gölgen
ağır adım geçip gidiverse şimdi yanından.
keşke dinleseydin beni ne olurdu sanki.
o geceyarısı hiç ayrılmasaydın o sokaktan
sen bulamazsan bile gelip bulurdu seni çoktan.

“sonra elimize başka bir fotoğraf geçer.
yan yana dizilmiş bir sürü kurşunkalem
içlerinden bir ses yükselir, sadece birinden”

gölgeler yapılır, gölgeler yapılır…

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gözlerim yalnız kalmış

benim gözlerimi asmışsın
duvardaki çerçevenin içine.

yağmur yağıyormuş,
açık bırakmışsın pencereni
kuş sesleri dolmuş gözlerime.
sonra kırbaç parlaması gibi
bir şimşek çakmış.
sanki yer-gök aydınlanmış.
sen okuduğun kitaptan
kaldırmamışsın bile başını.
duvardaki gözlerim korkmuş
hep senin gözlerini aramış.
sonra kuş seslerine sarılıp
onlarla beraber ağlamış.

bu yağmurda benim gözlerim
duvardaki çerçevede yalnız kalmış.

Cevat Çeştepe