aşk şiirleri

[Kéan aRs]

sen yoksun

Sen yoksun

deniz yok

yıldızlar arkadaşım

ya bu gece harika bir şeyler olsun

yahut bir bomba gibi

infilak edecek başım.



Ağzımda eski mısralar uzanıp kalmışım

İstanbul minareler odamda gibi

gökyüzü temiz ve parlak

işte kol kola girmiş en mesut günlerimiz

muhalif bir rüzgâr karşı sahilden.



Fosforlu ışıklarıyla gökyüzü bir deniz

havada kanat sesleri

ve çılgın kokular.



Deniz yok

yıldızlar uzaklaşıyor

ben yine ya

[Kéan aRs]

gideken bir akşam vakti buradan karlar yağıyor üstüme
usulca şimdi
her tarafta yanlızlığın soğuk nefesi
kırılgım şimdi kimsenin kırılmadığı gibi
ölüler ve yanlızlar bu vaputda tek yolcu
kırık kalpler içimizdeki tek sancı
yüzlerde tuaf bir ifade
acı ve pişmanlık var herkesin gözünde
param parca şimdi kalbim senin sayende

[Kéan aRs]

bir göz var,gözlerin üstünde,
ne çare,gözlerin savaş içinde.
anlamak bilmek,oysa,
içten,içe gelen süreci.
bu şavaş senin
sonuçlarıda,
bilsem neye direnç gördügünü,
neden kabullenmemek,
başlamadan biten,bir hüznü.
anlatmaktı düşünmekti,
yansıtmaydı
gözler,
ve anlamadın
başlattığın savaşı
ıslak bir zemin
mekan senin
ok tan kirpiklerin
ben savunmasız
fethi zor
her saldırışım
biraz daha güçsüz,leştiriyor
bedenimi
itici
ve anladımki
sende bana yetecek
sen yok

[Kéan aRs]

ben zeten doğarken ölmüşüm
mezar kazmayın
ben onun kollarında ölmüşüm
canlıyken giydirmiş bana kefeni
boşuna tabuta koymayın ben onun kalbinde ölmüşüm
ben zaten doğarken ölmüşüm
boşuboşşuna mezarıma gelmeyin ben
onun gözlerinde sözleinde ölmüşüm

[Kéan aRs]

gün gelirde ayaklarım yorulursa
ellerim tutmazsa
gün gelirde oturursam bir mezar başında
ağlarsam durmaksızın
gün gelirde etrafımda kimse kalmazsa
tanımazsa beni sevdiklerim
gün gelirde unutursam gülmeyi
işte ozaman
vursun beni bir hayır sahibi....

[Kéan aRs]

ve uğraşmak anlamsız
yüzündeki yabancı
her geçen saniye bana daha yabancı
ve böyle olmasın
bildiğim gibi kal sen
her geçen saniye dahada zorlaşmasın
ve gülümse şimdi
bebeğim........

[Kéan aRs]

Belkİ O GÜn Benİ Arayacaksin
Her An Her Yerde Benİ Soracak
Fakat Benİ Asla Bulamayacaksin

O An Kendİnden Utanacaksin
ÇÜnkÜ Benİm ÖldÜĞÜmÜ Duyacaksin
Bİr Vefasiz Kurbani Oldu Dedİklerİnde
O Vefasizin Sen OlduĞunu Hatirlayacaksin

Bİr Anda DÜnyan Yikilicak
Haykirarak AĞlayacaksin
Bana Yaptiklarin Aklina GeldİkÇe
Mezarima Gelmeye Utanacaksin

[Kéan aRs]

Sevemedim kimseyi
senin kadar
hissetmedim yüregimde kimseyi
seni hissettigim kadar
kimse girmedi düsünceme
senin kadar
düsünmedim kimseyi
seni düsündügüm kadar
kimseye vermedim yüregimi
sana yüregimi verdigim kadar
uymadi kimsenin ruhu ruhuma
senin ruhunun ruhuma uydugu kadar
inanmadim kimseye
sana inandigimkadar
güvenmedim kimsenin sevgisine
senin sevgine güvendigim kadar
alamadim daha önce kimseyi
seni icime aldigim kadar
üzülmedim kimseye
sana üzüldügüm kadar
aglamadim kim

[Kéan aRs]

Sevgi asıl söylemeden de anlaşılabilendir. İnsanın derinlerinden gelen
bir sestir. Sevgi erdemdir, kutsal bir değerdir. Eğer gerçekten
seviyorsa biri ve bu eylemde haklı buluyorsa kendini, sevmenin elbet
bir bedeli, çilesi de olacaktır. Seven insan haklı olarak sevgisini
bir madalya gibi göğsünde taşımanın gururunu da yaşayacaktır.

Sevgi benim için önleyemiyeceğim ve her gün biraz daha büyüyen bir
tutkudur. Bana göre doğanın gerçek, kökü hiç bir zaman sökülüp
atılamıyacak tek yasasıdır. Bütü

[Kéan aRs]

aldım başımı gidiyorum buralardan
sevincim kederim karıştı bibirine
ve ben, ve ben aşk yokuşunu tırmanıyorum
umutsuz adımlarla..
adını aşk yokuşu koydum viran ellerde
koymadım koydurttular bana .
sevdiğimi bulamadım arattılar bana
öylesine yorgun öylesine durgun yürüyorum yollarda.hasret
yoldaşım,aşkın sırdaşım,güzelliğin rehberim oldu aşk yokuşunda..
karalar bağladım yad ellerde
zülfüler perişan bir yerlerde
hasret kokar artık tüm kederlerde
ne yapalım yoldaş adını aşk yokuşu koy