Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin yosun yeşili ise

Sen yosun yeşili gözlü kadınsan,
Gözlerin yosun yeşili ise eğer...
Ve rengi gümüşe dönmüş bir dere
Yosun renkli gözlerinin önünden akıyorsa,
Bir yudum şarap tadından yoksun
Kurak bir cehalet gibi
Denize kavuşuyorsa.

Ve deniz;
Taze iyot kokusu yerine
Kağıt kokuyorsa, asit ve ter kokuyorsa.
Ve rengi giderek gümüşe dönüyorsa.
Sen yosun yeşili gözlerinle
Ölümü izliyorsun sadece.

Oysa ben sana aşık olmak,
Önünde diz çöker gibi
Adına besteler yapmak,
Seni öpmek, seni koklamak, seni yaşamak,
Senin yosun yeşili gözlerinle bakmak,
Seni izlemek İçin geldim yaşama.
Bunu unutma.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gözün görmediği seslerle yaşamak

Beethoven’in kulağına sessizce fısıldardım
son bestemin yazılmamış notalarını
yaratılmamış senfoniler dönemini başlatırdım.
viyola uygun bir elle yerleşirdi kutusunun içine.
kulaklarımız kapanır duyduğumuz her sese
perdeler daha sıkı çekilmiş olsaydı derdik
şimşeklerin çaktığı, gökyüzünün gürlediği geceye.

Veysel’in eline gözlerimi tutuştururdum.
derlenmemiş ezgilerin ağıtları gibi
istenilen türküye her telden vurma zamanı başlardı
sazı yakışan bir el indirirdi asıldığı duvardan
biz toprağa düşen her tohuma görmez yanımızdan
yan gözümüzün sağır tutkusuyla bakardık.
ve belki o zaman ancak kendi dünyamızda yaşardık.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gözyaşıma saklansın çocukluğum

hangi kılıç en keskin ağlatacaksa çocukluğumu
o tarafından kes,
çocukluk sokaklarımın bütün ağaçlarını.

paramız yetmemiş olsun,
her zamanki gibi.
eksik biçilsin kumaşımız,
pantolonumuz hep kısa kalsın.
cam bilyelerimiz, gazoz kapaklarımız
ve kıvırcık sarı saçlı,
komşu kızlarımız.
hiç değişmesin, bıraktığımız yerde kalsın.

hangi kılıç en keskin ağlatacaksa çocukluğumu
o tarafından kes,
çocukluğumda kalsın bütün gözyaşları.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gurbet treni türküsü

ezginin içli bir el sallamasıdır bu
gözyaşı tuzlu.
martılar sıraya dizilmiş mendirek üstünde
gözleri uykulu.
Haydarpaşa her öyküyü böyle yazar
değişmez sonu.
güneş giderken başka türlü söyler türküyü
yürek dayanmaz.
ama İstanbul’a öyle bakar ki
iki elini siper edip gözüne
trenden inmiş yolcu .

“iki dağın arasında kalmışam
bir kuş gibi daldan dala konmuşam oyyy”

konduğu son dal işte burasıdır şimdi.
öyle kral olmak filan değildir derdi.
koskoca bir dünyada yapayalnızdır
ve aklında sadece ekmek parası vardır.

tren; birazdan makas değiştirecek
ve yolcularını aldığı ilk istasyona
aynı yollardan geçip geri dönecek.
o dağların eteğine, dumanına
yarım kalmış aşkların koynuna.
yeni yolcular, merhaba……

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gülen, ağlayan salata

incecik dilimleniyorum.
limon sık üstüme, tuz at biraz.
unutma yağlamayı ama,
koy geniş bir tabağın kenarına.
kendi acım gözlerime kaçıyor.
ağlıyorum.
ortada kocaman domatesim.
ister süsle keyfince çiçek gibi
istersen tam ortamdan kes.
yanıma biraz yeşillik,
bir-iki de sivri biber.
güzel şimdi oldu işte.
gülüyorum.
çatal, bıçak ve açlık hissi,
haydi yiyin beni
körletin nefsinizi.

hesabı siz hiç takmayın kafanıza,
ben ödüyorum nasılsa.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gülümseyerek yaşanan düşler

siz bilmediğiniz bir şehirde kaybolun biraz.
biz gül koklayıp çiçekçi vitrinlerinden
saçlarımızı rüzgara boyayacağız.
imbatla telli, lodostan duvaklı
düğün-dernek yapacağız.

sonra karışacağız rengini bilmediğimiz kalabalıklar arasına
belki yağmur yağacak yada başka bulutlardan ıslanacağız
öncesini bilmediğimiz hangi öykünün sonu işimize geliyorsa
diğerlerinin hiç açmadan kapağını sadece onu okuyacağız.

siz bilmediğiniz bir şehirde kaybolun biraz.
biz sarı başakların meyveli dallarından
çocuklarımıza bereket toplayacağız.
yanakları allı, sırmadan saçlı
yarınları birlikte kuracağız.

sonrasının yoldan yorgun, efkardan bahane bir gece vakti
çilingir olup açtığımız sofrada sevdamızı yudumlayacağız
yüreklerimiz titrerken kapı arkalarında saklı ilk heyecan gibi
yelkensiz direklerimize dört el sarılıp okyanuslara açılacağız.

siz bilmediğiniz bir şehirde kaybolun biraz.
biz kendi izlerimize bile görünmeden
tuz kurusu dudağımızı ıslatacağız.
*******i ay ışığı yakamozlardan
nice güneşler yaratacağız.

düş misali yastığımda saçlarım, saçlarına neler anlatıyorsa
bir ara yaşlanacak gözlerimiz ardından gülümseme olacağız
en ağır hükümlerle silinecek, ne varsa yaşanmamışlık adına
dalgalandırdığımız her denizde dalgalar boyu yaşayacağız.

siz bilmediğiniz bir şehirde kaybolun biraz.
biz sarılıp bize, biraz daha uyuyacağız.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gülünce, açılan güllerdi zaman

güzel bir çiçeği en şık buketle sunar gibiydi
gülüşün bahar akşamlarının serinliğinde.
kuşlar göz kırpardı çapkınca
kanatlarının arasından
güneş hiç batmazdı.

fal çizgisiz yoksul avuçlar açılırdı gökyüzüne
yağmur dolardı bütün bulutlar birdenbire.
şemsiyemde binbir renk açar
gülüşün aklıma gelirdi
zaman hiç durmazdı.

hiçbir mevsime vermek istemiyorum adını
sen her sabah yeniden günaydınımsın.
adresin bile yok şimdi aklımda
kokunun olduğu yerde ama
güller hiç solmazdı.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gümüş balığıdır benim adım

bin yıllık bir ölü yatar,
kuytu karanlığında köşelerimin
kemirgen ahlak gibidir sorabilsen
nedeni sessizliğimin.
çürümüş toprak nasıl kokar
siz bilir misiniz hiç
tehlikeye kuraklık çeken
gümüş balığı tadındadır,
nereden bileceksiniz.

ben bir gümüş balığıyım,
içimdeki ölünün dişlerini söker gibi
kendi kendime soyunurum.
kendi mezarımda saklanırım.
üzerime gelen bütün aydınlıklar
ki içlerinde beş cinayete imza atmış
sicili paslı kurşunlar,
ve yürekleri ağaç gövdesine mıhlamış
aşk tanrısı imzalı oklar var,
sessizce gelir geçerler yanımdan.

korkum hep ihanet ve kahpelik adına
karşıdan sıkılacak kurşunlardandı.
yüreğimi parçalayacak oklar
kurşunların arkasına saklanırdı.
cesaret benim için
çocukluğumun yitik lastik topları gibi
çoktan patlatılmıştı kırdığım bir cam sonrası.
ve sevmek genleri çözülmemiş
bir başka belaydı.
biliyordum ki insanın tek saygısı
sadece ölülere kalmıştı.
bir gün işte nasıl yaptığımı bilmedim.
girdim köprüden tutulmuş
bir gümüş balığı rengine.
hiç çiçek toplamamış üç beş el buldum
gümüş pullarımı verdim üstüne.
onlara kazdırdım mezarımı.

bin yıllık bir ölü yatar,
kuytu karanlığında köşelerimin
kemirgen ahlak gibidir sorabilsen
işte budur nedeni sessizliğimin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gün oldu, kaybolduk

gün oldu.,
indik sığındığımız yıldızlardan
yeryüzüne.
gölgelerimiz;
güneşi göremeyecek kadar
karanlık
ama namusluydular.
yürüdük;
inci tanelerinin üzerinden
ve ana kucağındaki
kız çocukları kadar
güzel geçitlerden.

yaşama besmele çekmeyi öğrendik
kır çiçeklerinden.
sonra;
konuk olduk kalyonlarına
şizofren gemicilerin.
tutunduk yüreğimizle dalgalarına
o uzak
ve soğuk denizlerin.
gemiciler;
uzun boylu ve solukluydular.
cennete onlarla girdik.

gün oldu.,
sevdalandık
saklandığımız köşe bucaklarda.
öykülerimizi biz yazdık,
biz okuduk.
bilge işi
ve kimsenin çözemeyeceği.
kulaçlarımız ikindi rüzgarları gibi
kucakladı kainatı
üç bir yandan.

ve gün oldu
savrulduk bir molekül fırtınasında
bıraktığımız o açık kapıdan.

[GooD aNd EvıL]

Gün yüzünde: Hücre mektupları

sana ne yazayım yürekten geçen
sana ne söyleyeyim bu pencereden
ne yazsam okunuyor, ne desem dinleniyor
çektiğim her çetele, ertesi gün siliniyor
en son tek renk karanfil kalmıştı hücremde
onu da bu sabah alıp götürdüler, ipe çektiler.

ahh gülüm benim, yürekten vurgunum, sevgilim

ne bir deli dalga var duvarlarımı döven
ne bir damla ışık, gölgesi üzerime düşen
bir türküm kalmıştı dilimden düşürmediğim
ihbar üzere onu da götürdüler, kurşuna dizdiler

ahh gülüm benim, aydınlık yüzlüm, özgürlüğüm

gözlerinde kömür karası deli hasretim
çocuklarımın başak sarısı saçlı bereketim
ellerim var sana uzatacak, bilsem ki kesecekler
bir de beynim kaldı memlekete emanet
onu da delik deşik edecekler
ama bir kıvılcım doğurmuştuk hani bilirsin
bir şafak vaktiydi, dağdaki ateşimizden
işte onu söndüremeyecekler.

ah benim memleket sevdalım, iki gözüm, yoldaşım

dikenli teller nasıl parçalıyor bilebilsen avuçlarımı
yakalamak isterken güvercinin kanatlarını
oysa bir parça özgürlüktü karartılmış sevdam
ve şehir sokaklarında dolaşabilmekti seninle kol kola
gördüğüm her kitabın karıştırmak sayfalarını
kalın kalemle çizmek acıların, meselelerin altını
işte bu korkuları okuttu düşüncelerimi düşüncesizce
bir öldüm bu sebeple, bin öldük sebepsizce.

sana ne yazayım bir tanem, yürekten geçen
sana ne söyleyeyim daha neler, bu pencereden
ne yazsam okunuyor, ne desem dinleniyor
başka bir şey gelmiyor elden.

ama benden sana ahh gülüm, batmayacak güneşim
bir yiğit şahin gibi en şimşekli gökyüzünde
gene sana gülümseyeceğim bulutların üzerinde

Cevat Çeştepe