Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Tekrar ve Terör

Türk insanı, yalnızca zamanın akışını bilir, ritmini, aynı hareketlerin ve aynı kelimelerin sonsuz tekrarından alırsa gelişemez. Her şeyin tekrar edildiği ve tekrar yaşandığı bu hayali ülkede yani Türkiye'de insan macerasına ve ilerleme düşüncesine yer yoktur. İnsan asla geleceğe uzanamaz. Tarih yazamaz. Tekrar döngüsüne asla son verip, kendine bir kader yaratamaz...
Türkiye'de tekrar eden bir terör olayı var ve hiçbir değişiklik yok. Harekete geçen kaderi ters yüz edecek ve statik toplum anlayışını bozacak bir değişme bir gelişme yok. Talihsizliğimize ağlamak, hamasi tavırlar içinde olmak engelleyici bir duruş olmayacaktır.
Ortada ciddi bir savaş varken sloganvari konuşmalar tarihin çöplüğüne çoktan atılmışken bağırıp çağırmalar hiç de bilimsel olmayacaktır. Bıkkınlık veren tekrarları bir kenara bırakıp artık harekete geçmenin tam zamanıdır. Artık dağlara karakol kurup üç beş askeri orada konuşlandırmanın değil uzaydan uydu aracılığıyla sınırları gözetlemenin zamanıdır. Zekayı kullanmanın, aklımızı başımıza almanın günüdür bugün.
Türk milleti ilerleme duygusundan yoksun değildir. Sürekli yerinde sayacak, ya da uygun adımda yürüyecek anlayışta değildir. Sadece kendisine yeni yollar çizecek yeni köPage Rankingüler açacak durumda değildir. Çünkü meşrulaştırılmış düşüncelerden sıyrılıp hiç korkmadan yeni düşünceler ortaya koyabilecek başını darağaçlarına kaptırmıştır. Düşünmekten korkmuştur. Hayal kurarken bile geleneklerin göreneklerin kıskacından kurtulamamıştır. Beyninin mahrem odalarına girmekten utanmıştır.
Böyle olunca monotonluktan ve statikodan kurtulamamıştır. Generallerin veya uzmanların görüşü çok önemli olurken kendi fikri değersiz olmuştur. Düşünemeyen bir toplum haline gelen Türk milleti yeni yollar açabilecek düşünceyi kendinde bulamamıştır. Süregelen bir hayatı yaşamaya mahkum edilmiştir. Bu ceza yetmemiş bir de terörle tanıştırılmıştır.
Türk milleti tekrarlardan bıkmıştır fakat ne yazık ki kendi yolunu kendisi çizmek ve koşar adımlarla hareket etmek istese de hayatın çakıl taşları ayaklarına batmaktadır. Hep aynı yollarda hey aynı aymazlıklarla ve vurdumduymazlıklarla karşılaşmaktadır.
Türkiye sürekli falakaya çekilmekte tekrar tekrar mayın tarlalarına sürülmekte bu ezberi bozacak kimseyi ise bulamamaktadır.
Tekrar eden cahillikler, geri kalmışlıklar, teknolojisizlikler ve imkansızlıklar elini kolunu bağlamakta, çağdaş uygarlık söylemleri havada kalmakta, hatta savaşacak bir uçak bile yapamaktadır.
Türkiye'nin yaşadığı ve geldiği nokta bir savaş noktasıdır.Bu noktadan hareketle vurdumduymazlığa ve aymazlığa devam edilirse Türkiye bu savaşı kazanamayacaktır. İnsanlar ölmeye devam edecektir.

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Toprak Ana

Çorak bir bayırın köyü bozkırında
Çocuklarını güneşe salıverirken
Toprak ana kumsalda dalgalarla
Deniz kıyısında suyla sevişiyordu.

Toprak ana bir ağaç büyütüyordu
Yeni intiharlar yeni yasaklar için
Dallarında güneş tadında meyve
Yaprakta göl serinliği saklıyordu

Toprak ana çiy düşürüyordu göze
Ağlamayana ekmek su vermiyordu.
İnsanları yüreğine gömüp yiyordu
Onları mezarla ölümle kucaklıyordu.

Buğday tenli çocuklar doğuruyordu
Toprak ana ağacın gölgesindeyken
Yoksulluk ve sefaleti emziriyordu.

Kurak bayırın çocukları eğilmiyordu.
İnatla yaşama tutunuyordu daima
Uçurum kenarında dağ yamacında
Düşlerine gül veya karanfil ekiyordu.

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Töre

İyileşmek isteyene toplum iyiliğini göstermez.
Birey bölündükçe, kendini güvende hissetmez.

Toplum bütün çıplaklığıyla kendini gösteremez.
Hiç kimse soykırımla, tecavüzle başa çıkamaz.

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Tsunami

Bir tsunami gibi vurdun geçtin dünyamı
Paramparça ettin gözlerimdeki camları
Hayal kırıklığı yaşattın bakışlarımı acıtan
Kan ve gözyaşı akıttım her ağladığım an
Yıkık bir harebeden arta kalanım şimdi
Tüm zamanın soğuk rüzgarlarıyla savrulan
Ezip geçen aşkınla ben üzgün ve perişan
Hesap sorabilecek hallerde miyim şimdi?
Hala vurduğun yerdeyim kan üzerindeyim
Parça parça sökülen duvar suretindeyim
Senin dalgalarına gömülen bir cenazeyim
Sana hesap verebilecek hallerde miyim

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Tutunamadım

Çıkış yok yüreğim sıkışık ay karanlık
Sadece gözlerim var dünyam bulanık
Tek Allah okşadı beni gerisi yalnızlık
Çiçekler kökleriyle sökük ruh dağınık
Yüksekten düştüm ay görmedi yazık
Mehtaplı gecede ölüm yaşam karışık
Çıkış yok yüreğim sıkışık ay karanlık

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Türklük Bir Işık Demetidir

Karanlığı aydınlığa boğan,
Kendi kanında
Kendi canında
Bağımsızlığı bulan
Ay yüzlü insanların
Bir ışık demetidir
İnsanlığa mal olan.

Güneşin aydınlığında
Şeklini bulan
Vatan toprağı kadar
Ay ve yıldızlara da sevgisini katan
Bu toprağın sesidir
Türklüğe ve vatana mal olan.

Ne yere ne göğe sığan
Bütün boşalan damarlara
Adın anılınca can dolan
Ölümü değil yaşamı savunan
Türk bayrağı sonsuza kadar dalgalan.











Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Tüy Kadar Hafifsen Özgürsün

Tir tir titreyen bir serçedir avuçlarında zaman
Günlerine yansıyan kırık ve puslu aynalardan
Göklere hayat dolu kanat değecek anbean
Dudaklarına borçlandığın sevdaların ardından

Sözlerin ürkek, çekingen varlığın dalında kuş
Yuvalansın içinde yaşamak yürekte kıpır kıpır
Hayatın yırtık cebinden kaç hesapsızca uç
Bedeninden kanat çırpacak özgürlüğe bir kuş

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Üçüncü Dünya Ülkesi Türkiye

Bir üçüncü dünya ülkesinde yaşıyoruz.Belki üçüncü sınıf otelde kalmak gibi bir şey bu. Belki duvarlarında salya sümük şiirlerin olduğu, her an dökülmeye hazır sıvalarıyla alnına ilkellik kazılmış bir binada kalmanın diğer bir adı bu. Yani üçüncü sınıf dünya vatandaşı olmanın bir başka benzer tarafı bu.
Üçüncü dünya ülkesinde yaşıyoruz. Aslanlar kuş kovalamaz ama her gün yapmak zorunda kalıyoruz. Yani küçük hesaplar peşinde koşuyoruz. Yani kimlerle ve nelerle muhatap oluyoruz. Alabildiğine kuş kovalıyoruz. Kedilerin ise bu üçüncü sınıf otelin damında aslan gibi kükremesini duyuyoruz.
Üçüncü sınıf bir otel odasında ölüyoruz. Ve öldüğümüzden hiç kimsenin haberi de olmayacak. Çünkü dünyadan o kadar ayrı yaşıyoruz ki üçüncü sınıf bu oteli bütün dünya sanıyoruz. Hal böyle olunca da otel sahibini dünyanın en akıllı insanı sanıyoruz.
Her gün temellerimizden sarsılıyoruz. Dünyanın çivisi çıkıyor zannediyoruz. Oysa üçüncü dünya ülkesinde yaşamanın bedeli bu. Ve her gün bunu yaşıyoruz.
Her gece uykularımızı kaçırıyoruz. Otel odasında böceklerle, sürüngenlerle, uğraşıyoruz. Tahta ellerimizle üzerimizi kaşıyoruz. Habire kaşındığımız için de ondan bundan sürekli dayak yiyoruz. Ardından elimizi kime uzatsak cehennemi avucumuzda hissediyoruz.
Bir üçüncü dünya ülkesinde yaşıyoruz. Üçüncü sınıf otele kapatılan yabancı uyruklular gibi her gün tahrik ediliyoruz.Aşağılanıyoruz ve tacizlere uğruyoruz. Sonra ahlaksız, namussuz damgası yiyoruz.Sevgiye ve şefkate açken bol bol tutuklanıyoruz.

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Üşür Yalnızlık

Rüzgar eser efil efil tomurcuğa ağlamak düşer
Gelmez olur müjdeli haber sabır ve hayal biter.

Dallar titrer üşür yalnızlık kuşlar öter birer birer
Aynı ağaçta aynı sarhoşluk hep o şarkıyı söyler

Bitmez yalnızlık yaprak yaprak nöbetleşe titrer
Ay vaktinde gönlüme bir demet yasemin düşer

Osman Demircan

[GooD aNd EvıL]

Üzüm Ve Toprağın Aşkı

Her üzüm toprağa aşıktır aslında.
Kökleriyle dilediğince yayılmak
Dallarını serbestçe uzatmak
Yapraklarını güneşle doyurmak ister.

Her üzüm toprağa aşıktır aslında.
Bir avuç toprakta ömür sürmek ister.

Salkımlarını tane tane lezzetle doyurmak
Her üzüm kendini çoğaltmak ister.
Üzümün gücü şaraba yansımaz aslında.
O, gönüllerin aşkla sarhoş olmasını ister.

Osman Demircan