Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Trafik Kazası

Beşinci virajda
Yol bitti! ........
................
Kaza raporunda
'Aşırı sürat' diyecekler! ..
...............
Ön cam da 'Sen vardın'
Nereden bilecekler? ! ....

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Tükeniş! ...........

Bir ömrü senin için feda ettim harcadım
Çoktan solmuştu gül-ler, dikenleri kokladım
Görüyorsun ya şimdi yıkık dökük bir halde
Mecnun’a çöl yetmişti ben Dünya’ya sığmadım

Teselli olmaz zaman fani olan bedene
Kan geldi bulutlardan rahmetlerin yerine
Açılan mezar var ya! ..Hani içi henüz boş
Can veren duygulardı, ne sararlar kefene

Yolculuğun sonuydu, dinlenmek için bu han
Bak ruhum sahibinde değişmeyecek mekan
Yemyeşil bir baharın gelişinden habersiz
Toprak sardı vücudu, henüz sana doymadan

Sevmek için bir ömrün şartı olsa nihayet
Mesrur ol icbar duyma ecele tebessüm et
O sevgi “sevgi” değil fedakarlıklar yoksa
Tenezzül et haiz ol yücelsin her meziyet

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Umudumu Tükettiğin Gün Öldün! ..

Zaman su gibi geçti ne kaldıysa anlamsız
Feleğin işine bak! .. Ben ağladım sen güldün
Nefes almak “Yaşamak” değil ki ah! ..Vefasız
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Evvel zaman içinde gönül ararken yari
Buğulandın düşümde ne duru’sun ne ari
Bir insan iki kere can vermez ki, firari
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Vaki midir geriye, dönüşü gidenlerin
Gülüm dedikçe sana, Dur! .. dedi dikenlerin
İnanma sözlerine, “unutmaz” diyenlerin
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ...

Aşk-ta tekerrür olmaz, tekerrür; aptala has
Sen neden hüzünlendin, bu ne keder, bu ne yas
Geç Mecnun’u, Ferhat’ı, ne örnektir ne kıyas
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Ölen dirilmez gülüm, o ahret-e münhasır
Ne üstüme güneş ol, ne toprağıma hasır
Ömür değil, gönlüm de, yaşardın ya bir asır
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..

Varsa soracak sual, bana değil aşk-a sor
Vekaletimi aldı, bu girdap, bu anafor
Diyorsun ki; “Sen yoksan benim yaşamam çok zor”
Sen benim umudumu tükettiğin gün öldün! ..
…………….
Tanrı taksiratını affetsin! ..

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Umut

Tanrı-dan bir umut artık dileme
Dün dediğin nerde, nerdedir gülüm
Boş yere gelirim diye bekleme
Umudun bittiği yerdedir ölüm

Vedayı tattırdın bana aferin
Bu acı acıdan daha da derin
Ecelden ne farkın kaldı ki senin
Umudun bittiği yerdedir ölüm

Manası var mı ki yarın sabahın
Kaldı mı faydası sabrın eyvahın
Hasreti içim de aşkın sevdanın
Umudun bittiği yerdedir ölüm

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Utanarak da Olsa! ... Seviyorum! ...

Gözlerime öyle bakma
Kahroluyorum! ..
Yok et göz bebeklerinde ki soruları
Artık cevap veremiyorum! ..
Sana hala öylesine tutkunum ki
Lakin;
“Seni Seviyorum” diyemiyorum…
Karşılaştığımızda;
“Merhaba” deme bana,
Boğazıma cendere dayanıyor
Nefes alamıyorum! ...
……..
Sensizlik kahrediyor beni
Görmeye de dayanamıyorum! ..
Bir şeyler anlatmak istiyorsun,
Belli belirsiz kıpırdıyor dudakların,
Duyamıyorum! ..
Yüzüm de gördüğün tebessüm
Neşeden değil,
Kan ağlıyorum! ...
……...
Burada okuduğun her satırı
Göz yaşlarımla beziyorum
Seni;
Bir parça tanımışsam eğer
Okurken ağlayacağına inanıyorum! ..
Bu sayfanın üzerine
Birkaç damla göz yaşı da
Senden yuvarlanacak
Biliyorum! .....
………
Yıllar önce yalnız değildim
“Biri” vardı benimle ağlayan
Saçlarının kokusu burnumda henüz
Hatırlıyorum! ...
Akıp giden bunca yıl sonra
Karışmışken her birimiz
Çoluk çocuğa
Unutmak gerekirken her şeyi
Ben…..Neler yazıyorum! ! !
Gönlüm de taşıdığımla
Utanıyorum! ...
Oysa,
Utanarak da olsa,
Elimde değil,
Seviyorum! ....

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Utanmak! ..

Dört ya da beş yaşındaydım
Donumun lastiği koptu koşarken! ...
Komşu teyze güldü
Eliyle 'pipimi' göstererek! ...
Nasıl da kızarıp utanmıştım!
Hatta sinirlenmiştim bile! ....
Küfür ettim mi? ..
Bilmiyorum! ....
.............
Çoktaaan rahmetli oldu
O komşu teyze.
Ancak;
Ne zaman aklıma gelse
Yine 'Utanıyorum'
Ne garip! ................
Bazılarının yüzü utançtan kızarır
Bazıları 'Namustan muzdarip'
'TENAKUZ' diyorlar! ...
Olur mu olur! ....
Gönlün de ihanet olanın,
Apışından ne olur? ! .....
..............
..............

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Utansın! ..

Baharlar terk edip gitmişse beni
Dert etme! .. Açmayan güller utansın
Vefasız gönlünden silmişse beni
Sevgiyle bakmayan gözler utansın

Varmışsam genç yaşta yolun sonuna
Takvimden eksilen günler utansın
Düşmüşsem toprağın kara bağrına
Yarını olmayan dün-ler utansın

Başımı koymadım bir kez dizine
Elleri saran o eller utansın
Gönlüm de izin yok başka birine
Kudurup akan şu seller utansın

Bir acı vedanın şarkısı gibi
Çalan şu keman da teller utansın
Her gece gönlümün ortağı gibi
Bu şişe bu kadeh meyler utansın

Gitmişse görmeden son defa beni
Kızarmak bilmeyen yüzler utansın
Ateşi az bulup yakmışsa beni
Küllerin altında közler utansın

Aşk ile dopdolu bakmadı bana
Dillerden çıkmamış sözler utansın
Gidiyor gözümden bir damla daha
Damla damla olan göller utansın

Boşuna taşımış bu Dünya beni
Üstüne bastığım yerler utansın
Bir kulun kaderi sevmekse seni
Dünya’ya göz açan döller utansın

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Uzaklar

Uzaklar….uzaklar….
Uzaklar ne kadar uzak
Yakın neresi? ..
Yakınların neresi tuzak? ..
Ben mi benden uzağım,
Yoksa uzaklarda olan sen mi?
Sen yüreğim de, yüreğim de bendeyse şayet,
Uzakların bu cesareti nedir? ...
Kimedir bu gövde gösterisi?
……………
Sen; seni alıp giderken,
Vicdanları ayaklar altına alıp
Sen; seni götürürken,
Düne ait tüm sayfaları kapatıp
Ben de kalan “sen” kimdi? ..
Sen mi aldanıyordun “seni götürdüğünü sanıp”
Yoksa sen giderken,
Seni yüreğime hapseden ben mi?
……………
Seni hissedebilecek kadar yakınımdayken,
Feryadımı duyamayacak kadar uzak olmayı
Nasıl beceriyorsun?
“Bir şey” olarak, fersah fersah ötelerde iken,
“Her şey” olarak, bende olman,
Ne menem bir duygu?
Bu nasıl senaryo,
Bu nasıl jenerik,
Bu nasıl bir kurgu?
……………
Aynı an! ..
Lakin iki ayrı mekan! ..
Birinde sen yaşıyorsun
Diğerin de hayatı sana ben taşıyorum! ..
Kendi ömrünü tüketmek varken,
Ben neden eriyorum?
Neden borçlandım ki sana,
Neyi ödüyorum?
Giden sensin! ..
Ben benden uzaklaşıyorum! ..
……………
Gel-gitleri yaşatmaksa muradın,
Giden gelmiyor bil! ..
Ne kaldıysa geride;
Bir muamma, bir ifrazat
Ve her şey sakil! ...
Ayak izlerin bile gitmekte ardın sıra
Ve…… Gölgen bile kaçak! ...
Bir hesap var geride..,
Yakana yapışacak!
……………
Beni de götürmeliydin,
“Seni” alıp giderken
Yarım yamalak kaldın bak! ...
Büyük kısmın bende
Ne zaman ki tebessümün donar! ..
Ne zaman ki sarsılırsın
Gidişini düşün! ...
Ve uzakları! ...
Ve beni de! ....
Sonra daha uzakları ara..
Kaç kaçabildiğince! ..
……………
Unutma! .. En uzak yer,
En karanlık olan yerdir! ..
Ve” son nefes” ne kadar yakın! ..
Birden, her an ve her yerdedir
Ölüm! ..
Uzak olan en yakın! ...
Senden bile uzak lakin,
En uzak kadar yakın! ....
İyisi mi sen;
Hep uzaklarda kal! ..
Uzaklar bana daha yakın
Sakın yaklaşma sakın! ...

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Üçün biri! ..

Küfür! ... Ayıp elbet! ..
Yakışmazda bize
Aile terbiyesi var
Eğitim öğretim var! ...
Dahası “saygı’yı” işlemişler,
Gönlümüzün derinliklerine! ..
………………..
Ve aşkı öğretmişler masallardan
Sonra bir taliplisi çıkıp
“Uygulamalı” pratik yaptırmış! ...
İyi mi olmuş kötü mü, ne önemi var artık? ..
Kangrene dönmüş bir ömür
Takvimler mevsimler darmadağınık! ..
……………….
*******in yalnızlığını
Yaşamaya başladığımda
Karanlık tuzaklara yakalanıyorum
Derin derin yanıyor canım
Kendimden saklanıyorum! ...
Yinede dışarıda kalıyor bir yanım! ..
………………
Küfür! ..
Kahretsin! .. Ayıpsa ayıp! ..
Güneş görmemişini bilirim
Bu meredin! ..
Etmezsem “ukde” kalacak içimde
Edersem terbiyesi bozulacak sevgimin! ..
Cendere içinde preslenirken
“Tost” misali,
Sınırları yırtılıyor öfkemin! ...
………………
Nesin sen? .. Tabu mu? ..
Mukaddes biri mi? ..
Kimsin? .. Lanet olası! ...
Ah yüreğim ah! .....
Nerden buldun o kumaşı
Neden onun üstüne elbise diktin? ..
Neden şahaserleştirdin? ...
Al! .. Geri alabilirsen şimdi
Hem elbise gitti
Hem de içinde ki! ....
………………..

Küfredeceksin öyle mi? ...
Kime peki? ...
“Üçün birine! ....”
Ama hangisine? ....
Üçgeni kuran sensin
Şimdi bu öfke niye? ..
O sana provaya mı geldi? ..
Sipariş mi verdi? ? ? ? ?
Yani “o” masum! ...
Aşk’sa elbisenin kumaşı
O zaten malum! ...
Bakiye ne kaldı? ... “Sen”
Ne kadar garip olur değil mi,
Kendine küfretmen? ! .....
………………………
“O” küfrü hak etseydi
Sen onu sevemezdin! ...
Ona yakışmasaydı
O elbiseyi dikmezdin! ..
Bir “sevgi” yaşamışsın
O da olmasaydı,
Beş para etmezdin! ..
“Ama! ....”
Aması yok! ... Haddini bil! ...
Bu yüzden adı aşktır bunun
Her baba yiğidin harcı değil! ....
Aşkta küfür, küfürde aşk olmaz
Ve aşık; “Küfürbaz” olmaz! ...

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Var mıdır Dostum

Kalpten kalbe giden yol var diyorlar
Menzile ulaşan var mıdır dostum
Her gönüle sultan bir yar diyorlar
O yar'e kavuşan var mıdır dostum

Göz gördüm bakıyor renkleri yalan
Köz gördüm yanıyor ateşi yalan
Çöl gördüm yakıyor güneşi yalan
Teselli eden söz var mıdır dostum

Sevgiyle dikilmiş bu ince kaftan
El'e bol da bize dar mıdır dostum
Uzaklar da kalan o mutluluktan
Bir parça payımız var mıdır dostum

Sırılsıklam olmuş duygularımız
Bu yağan yağmur mu kar mıdır dostum
Belli ki böyledir alın yazımız
Silecek bir gönül var mıdır dostum

Kadir Albayrak