Türk Öğer Koç

[GooD aNd EvıL]

Dokun Bana

duru
bir söz
bir kıvrım
oldu
sardı cümleleri

uzat
elini
dokun bana
karartıları olayım
rengini bilmediğim
gözlerinin

bir şeyler
fısıldayayım
açma gözlerini
bozulmasın düşlerin

bir pınar
olayım
dinle sesimi
istersen
ninnilere say

kavak gövdesine
dayayamadım sırtımı
duyamadım
yaprakların sesini

uzat elini
dokun bana
gözlerine
perde olayım
sana yıldızları
vereyim

kırları
sereyim önüne
kır kokuları
girsin düşlerine

serdengeçtilik
benim işim
korkma gel
diyar diyar
gezdireyim

bir sabah
uyandığında
şafağın kızıllığını
göstereyim

uzat ellerini
dokun bana
kapa gözlerini
gözlerinden öpeyim
gözlerim olsun
gözlerin
seni içimde
hissedeyim

sana neler
neler söyleyeyim
bir başka rüyaya
sürükleyeyim

[GooD aNd EvıL]

Dokundun Bir Kez

dokundun bir kez kadı yanıma
tartacağım istemesem de sözlerini
kaç okka çekecek kaldırabilecek mi
bahşettiğin şirin sözlerin bilgeliğini

ayı beyaza denizi maviye boyadın
ekmeği çalarken on bir yaşındaki
bakkalın çırağından dayağı
polisin gelişine kadar yiyen çocuğu
pembe bulutlu renklerin altında unuttun

dokundun bir kez kadı yanıma
dilimden aldığın çentik sivril ti ucunu
şair dediğin aşkı yazmalı derken sen
on yedi aylık çocuğun dramı vurdu beni
alkışlardan uzak yağmurun altında büzülmüş
bir sokak kedisi gibi duran geleceği düşündüm
hani gençlik denirken sizlerin aklına gelen
gürbüz besili bar müdavimlerini değil
yağmura küstüm sokağa küstüm
çocuk yanım tuttu küslüğüme küstüm

alın yazısı değildir toprağa ekilen
hüneridir işleyen eli yönlendiren bilincin
vergisi değildir hasatı birilerinin
topuzunu düşürdüm dengelerimin
bilirim ektiğin sevgi dizelerinde bir gün
palazlanmış şehvet olarak biçmeyi düşlersin

dokundun bir kez kadı yanıma
yaşadığı karanlığın içerisinde şair
kor alev parlaklığında saplanmış hançer
olamıyorsa bağrında karanlığın
ne çare ki üzüntüm ona değildir

[GooD aNd EvıL]

Dokunsan da

tutmadığın sürece
yakamı
devam edeceğim
kendimce yazmaya
senin yaşamını
unutma ki
senin ellerinin
temizliği kadardır
kalemimin kirliliği
dokunsan da yakama
dokunmasan da

[GooD aNd EvıL]

Dokuz Eylül

dedem
yaşlımı yaşlı

gülünce görünen
eksik dişleri ile

endamlımı endamlı

dünya tatlısıydı

bağdan bağa

tarladan tarlaya
yaşardı

adını Mehmet
koymuşlardı

bilmezdi anlamını

çocuklarının ismini
korken de

fazla düşünmemişti

yüreğini dinlemişti

dedem dünya tatlısı
eskilerden
eski olmayan biriydi

masallar anlatırdı

bazen yaşanmış
bazen destansı

babası
Yemenden kurtulmuş
Afyonda vurulmuştu

Kurtuluş savaşı gururuydu

ker***ten yapılma
çoraktan sıvama

ahırıyla beraber
bir dam altında yaşardı

baltası avluda
kütüğe saplı

yüreğinde kim bilir
ne acılar vardı


anlatırdı babasını
dizinde sanki
ayrı huzur vardı

gözü sanki buğulu

sargısında
yaranın kanı
İzmir’e girişini
anlatırdı

coşku dolu
babasının oğlu
yaşayan sanki o

otuz Ağustos
dokuz Eylül
dokuz gün

görmesem de
biliyorum

İzmir de
dokuz Eylülü

ilk kurşun
anıtının önünde
son kurşununda
atıldığını

yer konmayan
güvercinleri
martı seslerini

gece havai fişek sesleri
kent sessiz dingin
sanki sıradan bir gün

yaşanmışın içerisinden
kıpırtılar gelecek gibi

üzgünüm

üzgünüm diyebildiğim için

üzgünlüğüm
kadar büyük sessizlik

dedemin
gözlerindeki buğuyu
buğuyu çaldım bu gün

hiç
toprağım
olsun istemedim

toprak
üzerinde doğdum

toprak
üzerinde öleceğim

can
vererek
yaşayanı

ter
akıtarak
yaşayanı

kardeşim gibi sevdim

istedim ki

umutsuz

birlikte

işleyelim

çemberler çevirelim

salalım uçurtmaların ipini

çizgiler çizelim

sek sek için

topal kalmasın
diye sevgilerim

çocuksu duygularla
adam gibi yaşaya bilmek için

bacalar tütsün
evlerin bacaları için

sevdalar konuşsun
seslerin yalanlarından uzak

kimse balık olmasın
süslü bir tüy parçasına
bir parça umuda
muhtaç

dokuz gün
dokuz günde
Afyondan İzmir’e

at sırtında
yaylıların ardında

yalı ayak
yarı çıplak

yeşerterek umutları

bir otobüs penceresinden
altı saatlik yolu

anlamsız bırakmadan

geçirtebilmek

dedemden çalma
buğu gözlerimde

yüreğimde
tırnak izleri

ojelerden uzak

sevda benimki

kanıyor bir şeyler
kan olmaktan uzak

ılık bir şeyler
akıyor

ellerim ıslanıyor
yüreğime bakarak

İzmir’de
Havai fişekler
ilk kurşun anıtı

güvercinler
martılar
dokuz gün

ve

arkada kalanlar
izleri siliyorlar

vurun kahpeye diyor
bir ses

anılardan kalma
bir roman oluyor
acılara karışarak

acılar
acılara beleniyor

unutuluyor
bir şeyler

birer birer
izleri
siliyor

izler
kanla yazılmış

sessizlik
kaplamış
boz kırları

gece basmış
kenti

ve

söylenecek
çok şeyler var

dedem yıllar önce öldü
dedem yıllar önce doğdu

dede olacağım bir gün

dedeme benzemeden

ama dedem gibi

gözlerindeki buğuyu
devam edeceğim çalmaya

hüznü paylaşacağım

hüzün ekeceğim beklide

hasatı sevgi olacak
hasatı onur olacak

ağla yurdum
ağla

ağlamak zamanıdır
bereketli topraklarda

[GooD aNd EvıL]

Doruk

beynimde
dolaşıyor
yalnızlığın

kemiriyor
bir şeyleri

geride
bir benmi
kalacağım

kalan
ben mi
olacağım

şerit olmuş
bulutlar
dorukları kapatıyor

bir kuşun
karartısı
düşüyor
bulutların üstüne

yolun
kenarına
çekilmiş
lastiği patlamış
bir araba

yolmu
kemirgen

bir şeyler
oluyor
bu diyarda

kalem tutan
eller

fırça sallayan
bilekler

soluğa kaçan
bir şeyler var

nefes almak
zor
zor yanıtlar
zor

beynimde
dolaşıyor
yalnızlığın

zenginliklerle
dolu
yoksulluk niye

bulutlar süzülüyor
katar katar olmuş
dağlara perde

kim bilir
doruklarında
ne acılar var

karartı
süzülüyor
yuvaya doğru

yuvasız
kalmıyor
kuşlar

uç
uça bildiğin kadar
gözlerin
yalnızlıklardan uzak

ala bildiğine
gökyüzü
bulut
doruk

ahhh
aaah
o
umutlar…

[GooD aNd EvıL]

Dost

girdiğinde
çıplaklığınla
gönül bahçeme
takılmıyorsa gözlerim
ne mahrem renklere

bir dal güle
uzanırken elin
dalanırken bir yerlerin
sıcacık tutabiliyorsak
bilincimizi pusatsız
yüreğini uzat işte yüreğim

2-

kapısını çalmadan
girdim içeri
gönül aldılar
gönül verdiler
hırsıza saymadılar beni

acı alıp şifa oldular
avı verip şifa buldular
yare deşip merheme saydık
kelamların efendisini

kurtlar sofrasında
dişlerimize kilit vurduk
pimi çekilmiş kelimeler döktük
ulu orta çorak sofraya
su olduk dost olduk
gönül sofralarında
kuzuya saydırmadık kimseyi

3-

dost dost dediğin ne ki
bir vefasız yar
ayağın takılmadıkça
ne arar ne sorar

4-
*(acı günde aklına gelip sizinle acısını paylaşan insanlar için, Aşık Veysel’e atıf değildir)

dost dost diye
nicesine sarılmadım
benim sadık yarim
acısında sarılanımdır

[GooD aNd EvıL]

Dost Dediğin

dost dediğin
nedir ki gülüm
dört harflik kelime
güzelliği sadece
kullananın maharetinde

devri alem içinde
kiminin dilindedir
kiminin belinde
önemli olan gülüm
önemli olan
dört kelimeyi
yüreğe çivilemede

dost dediğin
nedir ki gülüm
yüreği delmedikçe

[GooD aNd EvıL]

Dost Meclisi

bir zamanlar
eğri hançerler vardı
sırta saplanan
iki kürek kemiğinin
arasını bulacaksın derlerdi
çekerken bükerek çıkaracaksın
böyle yetişti bir nesil
bir nesil direndi dişe dişti direniş

derlerdi ki
iyi ayarlayacaksın
vuracağın zamanı
en dost bildiği anda
indireceksin darbeni

hep temiz tuttum
sırtımdaki gömleğimi
ele güne ayıp olmasın diye
kir kana bulaşmasın diye

değişmiş devir
öylesine hançerler
kalmamış orta yerlerde
kelimelere yüklemişler
tatlı sohbetler arasında
çeliğe su verir gibi
işlemişler gülümsemede
kinlerini

ne yaman oluyormuş
ne yaman oluyormuş
her indirdiklerinde darbeyi
muzaffer bir kumandan edası ile
sürüyü katıp önlerine
kavallarını üflemeleri

oy dere dere
biliyorum akışın denize
deniz küçük bir çocuk
uçurumlar var önünde

kartalın kanadını tutmalı
tutunup göklere varmalı
varıp bulutların üzerinde
ak sofralarda bağdaşa oturmalı

dostlar meclisinde hesap sorulmaz
yaraları gömleğin altında saklamalı
sırtını güneşe dayamalı

[GooD aNd EvıL]

Dost/luk

bu gün açmak gelmiyor
sokak kapısını içimden
uzak kalmak istiyorum
dışarıdaki havadan

ne bir gazete sayfasını
nede bir düğmeyi
istemiyorum çevirmek
şöyle sert bir yerde
mesela halı üzerinde
sırt üstü uzanmak istiyorum
malum belimiz arızalı biraz

yanımda yanı başımda düşüncelerim
deve misali geviş getirir gibi
ar sız ve kaygısız
git gel yapmalıyım
zamanın içerisinde
yalnız ve tek başıma

nerden çıktı bu demeden
bilerek dostluk haftası yaftasını
tartacağım hafif yollu
hapsedeceğim kendimi
kendi içime
kör olacak her şey
kör olacak kendimden başka
anlayacağınız hayli bencilleşeceğim

[GooD aNd EvıL]

Dostlarım Sevda Delisi

her gün
yeni bir doğumun
habercisi gibi
doğmaya devam edecek
usul usul güneş

caddelerde
okşayacak tenimi
meydanlarda yakacak

tüm dostlarım
göremeyecek belki
dostlarım sevda delisi