Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[Kéan aRs]

Serseri Kalbim

Mutlu musun orada;
Bu serseri kalpten uzakta.
Belki bir başınasın,
Hem de çok uzaklarda.

Biz seninle bir bütündük.
Bir yanım nereye gitse sen de vardın,
Bir yanın nerede üzülse, burada ağlayan,
Acını kutsal su diye içen,
İçtikçe ölen,
Öldükçe seni kurtaran ben vardım.

Hatırlar mısın bir ben vardı.
Gülümseyerek bakan,
Umutlu olan ve mutlu şiirler yazan.

Onu hiç unutma aşkım,
O bir daha geri dönmeyecek.
O bir daha asla olmayacak,
Bu serseri kalp bir daha hiç kimse için
Çarpmayacak.
belki de çarpamayacak
çünkü biliyorki...
onu sevginden başkası doldurmayacak
ve bir gün senin sensizliğinde
senin yokluğunda yok olacak

[Kéan aRs]

Yol Ve AŞk


İki göz ışık
Delerken bağrını gecenin
Açılan her merhametsizce yolun
Sağına ve soluna gölge düşüren
Yorgun ışıkların aydınlattığı
Bir kasaba resmi düşer yüreğime
Ve buğulanan gözlerime hayalin
Bu hareketsiz ve donuk resme
Hayat veren hatıralar
Gözlerini diker
Eski bir yapının ruhuma uzanan ellerine
Bu eller hızlandırırken tekerleğini zamanın
Varlığına veya yokluğuna iman ettiğim
o kısa aralıkta
Floransan bir lambanın
Zayıf ve soluk ışığının
Bir gölge düşürmesi beklenir
Parmak uçlarımdan dökülen
Fersudeleşmiş bir alfabeyle
Adını yazamadığım
Camların buğusuna
Uzak ve yorgun bir yükseklikte
Geceyi seyreden her ışık süzmesi
Karanlığın kalbinde erirken
Nemlenen yüreğimde,
Gurbetin, en uzun zamanını sayıklarım
En yakın mesafede

[ƒяαмвυαz]

seni seviyorum

Seni Seviyorum

Hayatım gelişinle anlam kazandı.. Kendimi eskisi gibi basit ve önemsiz
Hissetmiyorum... Kalbimin atışlarına tekrar tanık oldum.. Tam durdu derken.
İçimdeki kelebekler yeniden uçuşuyor.. Oysa kelebeklerin ömrü bir günlük
değil mi? Ne garip ki, benim kelebeklerim her gün çoğalıyor, sende hayat buluyorlar..

Gelişin öyle çok şey kattı ki bana.. Mesela bakıp hüzünlenmiyorum artık tren istasyonlarına, denize bakıp saatlerce, iç çekmiyorum.. Elele iki sevgili görsem kıskanmıyorum.. Hüzünlü şarkıları geride bırakalı çok oldu.. Bir güneş gibi doğdun hayatıma, Güneşimdin!
Karanlık odamı aydınlatan gözlerin vurdu önce.. Gözlerim kamaştı...

Her şey sen oldun!

Senle her şeyi yeniden sevmeyi öğrendim, seni severken..

"Seni Seviyorum..
Ve bundan hiç korkmuyorum,
Korkusuzca, cesurca seviyorum seni...
Sen benim her şeyimsin!
Hayattaki tek gerçeğim..
Deli rüzgârım,
Mavi sevdam...
Sen varsan varım,
yok isen yokum!
Seni çok seviyorum Çakmak Gözlüm!"

Bana yaşattığın ve yaşatacağın her şey için çok teşekkür ederim aşkım ..

Rüviş..

[Kéan aRs]

Son kapımız ölümdür

Sen sensin, şimdi sensin
Paran pulun malın çok
Yiyorsun içiyorsun
Hayat tatlı derdin yok.


Ben benim,evet benim
Senin gibi değilim.
İkimizde insanız
Senden benim farkım yok.


Sen yaşarsın bey gibi,
Fakat ben sürünerek
Ölüm son kapımızdır
Gidecek bir yerin yok.


Öyleyse neden daha,
Paranla çalımdasın.
Herkesi hor görürsün
Kalblerde bir yerin yok.


Unutmaki bu dünya,
Ölümlü bir dünyadır
Bakma şimdi olduğuna,
Yarın burda yerin yok.








Her ayrılık bir ölümdür

Her ayrılık bir ölümdür aslında
İçinizde bir sürü şey ölür
her ayrılıkta
Matemini tutarsınız sonra
çürümeye yüz tutmuş
O yıllarca özenle büyütüp
Yeşerttiğiniz anıların
yaşadıkça.

[ƒяαмвυαz]

çok şey istiyorum

Güneş,
Yine gözlerini açtı..
Benim sana,
Kalbimi açtığım gibi..
Her sabah sensizliğe uyanmaktan,
Seni sadece içimde büyütektense,
Her sabah sana uyanmak,
Yağmurun altında,
Ellerin içimi ısıtırken,
İliklerime kadar ıslanmak..
Gözlerinin buğusunda,
Kendimi unutmak..
Bir kır kahvesinde,
Karşımdayken gözlerin,
Hayalinle yaşamak..
Ve..
Her gece gözlerimi,
Yine hayalinle kapamak…

[Kéan aRs]

Ölüme Dair

Buyrun, oturun dostlar,
hoş gelip sefalar getirdiniz.
Biliyorum, ben uyurken
hücreme pencereden girdiniz.
Ne ince boyunlu ilâç şişesini
ne kırmızı kutuyu devirdiniz.
Yüzünüzde yıldızların aydınlığı
başucumda durup el ele verdiniz.
Buyrun, oturun dostlar
hoş gelip sefalar getirdiniz.

Neden öyle yüzüme bir tuhaf bakılıyor?
Osman oğlu Hâşim.
Ne tuhaf şey,
hani siz ölmüştünüz kardeşim.
İstanbul limanında
kömür yüklerken bir İngiliz şilebine,
kömür küfesiyle beraber
ambarın dibine...

Şilebin vinci çıkartmıştı nâşınızı
ve paydostan önce yıkamıştı kıpkırmızı kanınız
simsiyah başınızı.
Kim bilir nasıl yanmıştır canınız...
Ayakta durmayın, oturun,
ben sizi ölmüş zannediyordum,
hücreme pencereden girdiniz.
Yüzünüzde yıldızların aydınlığı
hoş gelip sefalar getirdiniz...

Yayalar-köylü Yakup,
iki gözüm, merhaba.

[Kéan aRs]

Cebimde Ölümüm

Gülüm gülüm
Bu kentin koynuna girdiğim günden beri
Cebimde ölümüm
Avuç avuç dağıtırım insanlara
Bir türlü tükenmez ölümüm.
Üzümleri aydınlatırım
..........

[ƒяαмвυαz]

gittin

arkanı dönüp giderken
hıçkırıklar düğümlendi boğazıma
kızdım ,bağırdım , haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
ardında ağlayan bir çift göz
paramparça bir yürek
ve dalları kırılmış bir ağaç gibi baktım
ama gitme kal diyemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim


**********************


Gitme Kal Diyemedim


Bir sevda durağında tutsak kaldı özlemim
uzun kara trenler alıp götürdü seni
hasret boyu uzayan raylara döküldü gözlerim
bütün insanlar ağladı sen giderken.
bütün istasyonlar gözyaşlarına boğuldu
bir ben ağlamadım inanki, bir ben
ince bir duman gibi kaybolup gittin


oysa seni sevdiğimi söylememiştim daha
sensiz yaşamayacağımı,
sana aşkımı anlatamamıştım
gitme kal, giden ben olayım
gitme kal diyemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim


arkanı dönüp giderken
hıçkırıklar düğümlendi boğazıma
kızdım ,bağırdım , haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
ardında ağlayan bir çift göz
paramparça bir yürek
ve dalları kırılmış bir ağaç gibi baktım
ama gitme kal diyemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim


gittin hayallerim ardında yaprak yaprak düşüyordu
bir çocuk üşüyordu elleri cebinde
dalında bir gelincik ağlıyordu
bir dağ yanıyordu içimde
gitme, gidersen baharda git
sonbaharda gitme
yapraklar düşmesin ardında
diyemedim
kızdım ,bağırdım , haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim
gitme kal diyemedim


.../
bir rüzgara açarım şimdi kalbimi
bir de sulara
alıp getirsinler diye sevgimi sana


bir tutam sevgiydi yaşam kalbimde
bir yudum hasret oldu
döküldü gözlerimde tane tane


gittin,
bir tren garında
ömrümü rayların arasında götürdün
oturdum bir köşede
öylece ağladım, kahroldum
bir sessiz çığlığın yarayla buluşmasıydı gidişin
ardından gitme kal, gözlerin yaralarımın tek merhemi
diyemedim


dizlerim, ellerim, yüreğim paramparça şimdi
suları çekildi canağacımın
asitli yağmurlar döküldü dallarıma
acılar topluyorum takvim yapraklarından her gece
gözlerime kan oturdu ey yar!..


her gece bekleyişler öldürür beni
gelmeyişler
bir de eriyişler hasretinden her gece


ah! gurbet ah! sen olmasaydın
ayrılık olmasaydı
hasret olmasaydı
ben olmasaydım
sen olmasaydın
aşk olmasaydı
kahrolmasaydım...

[Kéan aRs]

Gerisi Ölümden Pay

Bu sabah güneş parlak doğdu yeniden.
Ne yıldız kaldı elimde, ne dolunay.
Bana ne gönül avutan beğeniden!
Bir ömür geçmiş, gerisi ölümden pay.

Beni anlatan bir lisan bulamadım.
Yabancıydım bu köhne, yitik illerde.
Çatladı kurak toprağım, sulamadım
Garip heceydim gönlü tutuk dillerde.

[Kéan aRs]

Ölümden Öte Köy Yok

Dostlar teşekkür ederim
Sanmayın hemen öteye giderim
Dokuz köyden kovuldum
Onuncu köyde bir nefes beklerim

Yol sordum mihmandarıma
Verdiği cevap gitmedi ağırıma
Buradan öte köy yok dedi bana
Dedi hiç feryat edip bağırma

Teslimim sıra beklerim
Arkam konvoy hiç boş kalmaz yerim
Arada bir önümdekini iteklerim
Hiç öne geçmek isteyen yok