Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Kara kalem yazmaz oldu
Hasret gözler gülmez oldu
Bir tanecik gülüm, gülüm
O da bu yıl gelmez oldu

Eza, cefa bana ödül
Ahu zar içinde gönül
Bağlarımda şeyda bülbül
O da bu yıl ötmez oldu

Kalktım düştüm yar yoluna
Kondum durdum, gül dalına
Mızrap oldum yaprağına
O da bu yıl çalmaz oldu

Engin gülü düşlemişti
Hece, hece işlemişti
Şiir, şiir süslemişti
O da bu yıl yazmaz oldu

[GooD aNd EvıL]

Ne çok badireler atlattı bu yürek
Bunu da atlatır elbet.
Renklerinin siyaha döndüğü
Çiçeklerin kan kustuğu
Tomurcuklara hasret baharlar gördü.

Serin bir yaz akşamının
Kavurucu sabahına uyandı şaşkın.
Gözlerini açacak olsa
Kör olmayı yeğleyecek dostluklardan geçti bu yürek

Sevdayı bilirim diyen sahte gönüllerde
Geçici kurulu tahtların sultanı oldu bilemeden.
Her defasında aynı saflıkla kandı aynadaki aksine
Oysa ne kadar içtendi…

Sonraları bir sahnede buldu kendini
Aslında en iyi arkadaşı hayat denen tiyatro oyunun başrolü…
Sevgilim diye kazıdığı en derinlerine yönetmen olmuş…

Dedim ya ne badireler atlattı bu yürek
Bunu da atlatır elbet.
İki damla gözyaşı,
Sessiz çığlıklar
Ve ömür boyu kanayan
Ama bir süre sonra acıtmayan yaralar…

[GooD aNd EvıL]

Bir an daldığımda; uykuya gülüm,
Rüyalar beni hep; alır da gider,
Düşerim boşluğa, ederler zulüm,
Günüme sensizlik; kalır da gider...

Durulmaz içimde; sular bulanık,
Bir sensiz ben var bende, benden de yanık,
Biri senle uyur, biri uyanık,
Biri senle, biri sensiz; olur da gider...

Yokluğun her gece, bir karabasan,
Sancısı çekilmez, çelikten olsan,
Eceli gelir de, ölür ya insan,
Bu yürek her gece, ölür de gider...

Çareyi düşünür, bulamazsın ki,
Kendin için lokman, olamazsın ki,
Gel desem, kal desem, kalamazsın ki,
Yalnızca hayalin, gelir de gider...

02.03.2004 Taşkışla/Taksim

[GooD aNd EvıL]

Eğer dönersen bir gün geri
kim bilir?
Belki her şey farklı olurdu
ama dönme geri
seni ne kadar sevsemde
yüreğim bir kurşuna daha katlanamaz
gel diye haykırsamda
sakın dönme geri
bu yürek sevsede seni
dönme geri
dönersen eğer
bu yürek kan ağlar bil yeter...

[GooD aNd EvıL]

Yorgun düşlerde yaslanacak dal arayan.,
Dünyaya sahipmiş gibi gezinirken bir yanı üşüyen.,
Hayat kırıntılarını toplayıp mutluluk halelerine dönüştürürken,
Sevinç şarkıları söyleyen.,
Yalnızlığı yar edinmişken, ellerini boş sanarak,
Sanıların tüylerini renklendirip sükunet tablosuna dönüştüren.,
Tek başınalığın efkarıyla vuslata veryansın eden.,
Etrafında gezip dolaşanların uzanıp tutamadığı,
Gülücüklerini gonca yaprağına düşüremediği.,
Uykusuz *******in medarı iftiharı.,
Vefayı arayan infial!..
Bu sen misin?

Özgürlüğün türabında, yeşermeye can atan körpe filiz.,
Şans yumağına hayat masurasından iplikler saran.,
Aşiyan da ah edip ah! Yuvam diyen..,
Ucu gök kuşağına bağlanmış geçmişin.,
Umuru kaderine terk etmeyi çare, tek bilen.,
Sonra sarmaşık gibi pencere kenarlarına dolanan.,
Koşmaktan yorulmuş, seken kaya dibi kekliği!
Bu yürek senin mi?

Meleyen kuzu.,
Baharın yolcusu sen misin yalnız.,
Bütün hayatlar toprak gibi bir tende,
Terler, terledikçe gözenekleri tazelenir hem de.,
Ayrılığa varınca matem, yok oluşa ilham olur.,
Sevda bir rüzgarın esenliğinde son bulur..,
Yükseklerse baş döndürür.,
Var ya!..
Geriye dönüp bakmadan gidişler..,
Yok mu o gidişler, Ah! O gidişler.,
Çok umutları söndürür…

[GooD aNd EvıL]

Ocağa girdik, yine uyuz oldum
Kırmızı şapkalı bu zibidi kim ?
Ben beyaz sarıklıdan feyiz aldım
Kırmızı çarıklı bu zibidi kim ?

Mevla'm Sen'den akıl-fikir dilerim !
Vallah şunların aklına gülerim
Keloğlan'ı, Köroğlu'nu bilirim,
Kırmızı ceketli bu zibidi kim ?

Hüsam'ım ben, bildiğimi överim
Bilmiyorsam, ana, avrat söverim
Sıkarsa gelsin, bacada döverim,
Kırmızı çenteli bu zibidi kim ?

[GooD aNd EvıL]

Akıp gider sen yokken zaman avuçlarımdan
firarî her gecenin kollarında bulurum
Kendimi
saçlarım dağınık yüzüm soluk.
Gelmeni beklerim
bildiğim halde yanımda olduğunu.
Dayanamıyorum gitmelerine
sensizliği sana nasıl anlatsam bilemiyorum.
Gözlerimle bakıyorum anlamıyorsun.
Elini tutsam fark yok
sarılsam yapamıyorum zaten
kokun sinmiş tenime bir kere.
İçime kazınmışsın
atsam atamıyorum satsam satamıyorum.
Bensin az çok
sevginle ölüyorum
damarlarım çekiliyor güldüğün an.
Hasretim sana sanki iki dakika
gebedir her günüm gitmen korkusuna.
Argo cemiyetinde bitmek
yitmek gibisin bana
az birazda şizofreninim
paronayakın.
Dengesizleşiyorum bazen
bazen mania fomen
seni öldürmek zor bende.
Avunmak tek çarem
ama bir öpüşün yetiyor
sıcaklığı dudaklarının
ellerinin dokunuşu
sesin kulağımda
son sözlerin
beni sevdiğin.

[GooD aNd EvıL]

Sarı buğday tarlalarını bilir misin?
sonsuza uzanan ..
Göz alabildiğince sarı ..
Güneş .. sıcak ..
O kocaman tarlaların içinde
yalnız kalmış bir incir ağacı
"gölgesinde mevsimler boyu oturduğumuz"
kilometrelerce uzaktan yalnız gözüken o incir ağacının altında
sen ve ben
tek manzaramız sarı buğday başakları ..
Ve gölgesini kullandığımız
incir ağacının yapraklarıyla akla gelen
Adem ile Havva misali yalnızlığımız ..
Geçmişle gelecek arasında mı unutulmuştuk ..
Kimseler duymaz
Kimseler görmez ..
“Hayır incir istemem ..
Bal tadında sunulmuş dudakların”

[GooD aNd EvıL]

Buğdaydan öğrendim şiiri
Canım kara buğdaydan
Tadı tat binlerce yıldır
İyilik cömertlikle alır
Sofralarda yerini.

Akan sulardan öğrendim
Kimsesiz çeşmelerden kırda
Duru pınarlardan dağların beleninde
Denizden ya da, yazlar kışlar geçer
Tükenmez bize anlattıkları.

Kır çiçeklerinden öğrendim
Ürerler dağ bayır kendiliğinden
Renkleriyle kurumlanmadan
Ayırmadan çobanı beyi
Sunarlar güzelliklerini.

Köy kahvelerinde öğrendim
Yağmur, toprak, kadınlar, severek
Bir ömür sözünü ettikleri
Ne kıtlıklar kırar umutlarını
Ne istekleri biter tükenir.

Çarşıda pazarda öğrendim şiiri
Küfürlerinden balıkçıların şoförlerin
Saysam ustalarım hep böyle gider
Adsız ağaçlar, göğün değişimleri
İçgüdüleri kuşların böceklerin...

Nasıl renk renk açarsa kır çiçekleri
Kayanın dibinden patlarsa kaynak
Sevince sarhoş olunca bizlerden biri
İndirir yumruğunu yırtarsa gömleğini
Şiir yazarım ben de kanımı akıtarak...

[GooD aNd EvıL]

Buğu'nun pencereden sonra düştüğü
İlk adrestir gözlerin
Düşüren de, hüzün...

Rüzgâr ilkbahar yağmurlarını
Camlarda serpiştiriyor
Gözyaşların yanaklarını ıslatıyor
Çünkü hüznü selâmlıyor ahvalin.

Bin eylemciyi yaya bırakan
Bir müdahaledir minvalin.

Ağır ağır yuvarlanarak gelen ateş toplarının
Zarında yanan kıvılcım alevidir yüreğin
Döndükçe alev topu, serpilmekte militanları
Takılıp kaldığında bir tümseğe
Tökezleyen bir manitanın matinesidir karanlıkta kaybolan.