WrAtBoY Dan Aşk Şiirleri Arşiv

[WrAtBoY]

Çocukluğum


Mızrabı gönlüme vurmaktayım,
Bir yanım uzaklarda,
Filistin de, Bosna da, Güneydoğuda
Gönlüm yok olmuş boşlukta, arayışta
Kaybolmuş çocukluğum var arada.

Geleceğimi, umutlarımı yok ettiler,
Gönlümü çalamadılar, kaldı bedenimde.
Çocukluğum ağlıyordu,
Dokunmana gerek yok,
Ağlıyordum yürekten
Günlerdir saçlarım taranmamış,
Aç, susuz, perişan,
Ayaklarım pabuçsuz
Ateş altında yaşayan, toz dumanda boğulan
Gözlerim görmez olmuş.

Suçluydum
Çünkü Bosnalıydım, Filistinli,
Uçurtma uçurtmak yasaktı bana.
Ben savaşan bir dünyada doğmuştum,
Gizemli yasak bir savaş çocuğuydum
Hasretim, özlemim, gizemim bundandı
Savaş çocuğuydum haberiniz yok.

[WrAtBoY]

Çocukluğum Benden Yaşlı



Çocukluğum benden yaşlı,
ben yağmurdan.
Yağmur sudan ıslak,
gözlerim senden.
Sen bende yasak,
ben yüreğinde...

[WrAtBoY]

Çocukluğum!


İlk nefesi aldığım
İlk ninniyi dinlediğim yer Ayancık
Bulutlar kadar uzağımda şimdi.
Annemin pişirdiği
Tarhana çorbasının tadı damağımda hala
Topaç çevirmeler, renkli misketler
Çelik-çomak oyunları
Kartopu savaşları yaptığım arkadaşlarım
Kim bilir, nerede şimdi!...

Elmamı, kuru incirimi vermedim diye
Beni oyunlara almayan İrfan
Güreş tutup yenemediğim Orhan
Maramoğlu Erol, deli Ramazan
İlk sevgilim,
Sınıfımızın en güzeli Gülten
Çaylarında avladığım mercanlar, bıyıklılar
Saraylar kurduğum kum taneleri
Yuvarlak çakıl taşları.
Dalgalarında ıslandığım ak köpükler
Dekovil hattında kaydırdığım arabam
Maçlarına koştuğum Recep abi
Motor Necati
Pembe kanepelerinde oturduğum.

Lokomotif sefaları
Beni okula kadar bırakan Minnoşum
Nerede şimdi.!

Kanatları ıslak bıldırcın kuşları
Yeşil başlı ördekler
Canını yaktığım minik serçeler
Fabrika köprüsünde
Gelişini beklediğim babam
Çayda yüzen kayın tomruğu
Dört buçukta öten paydos borusu
Yedi nüfus katık ettiğimiz fabrika ekmeği
Her haneye ayrı maniler düzen
Ramazan davulcusu, Musa dayı
Gizlice çay elmalarını yediğimiz komşum
Ev sahibimiz Tahsin enişte
Marangoz Ali dayı
Menşure abla
Elime kağıt şekerleri tutuşturan
Şefika teyze!

Yaşadıklarım, ne tatlı bir hoşsa da imiş
Rahmetli babamın yoksulluğuna inat
Çocukluğum
Ne kadar da renkli geçmiş...

[WrAtBoY]

Çocukluk Mevsimi
Çocukluk mevsimi ne çabuk geçti,
Hayaller güzeldi, düşler güzeldi...
Annelerin yüzü daha güleçti,
Baharlar güzeldi, kışlar güzeldi...

Bulutlar üstüne ne düşler kurdum,
Sapanla devleri gözünden vurdum,
Gece Kaf Dağı’na çıkıp oturdum,
Zümrüt Anka denen kuşlar güzeldi...

Bir çağı yürürdüm iki adımla,
Kişnerdi dal atım bağladığımda,
Kaybolan bilyeme ağladığımda,
Gözümden süzülen yaşlar güzeldi...

Eylül 1989, Gaziantep

[WrAtBoY]

Çocukluk Mevsimi
Üç tekerlekli bisiklet hayalimi gazoz kapağı oynayan bir çocuğa sattım .
Onun yerine ,
Senin gelinlik, benim damat elbisesi giydiğimiz bir hayal aldım,
Akkonak Düğün Salonu'ndan...
Sabahları uyandığımda bir bardak süt içme alışkanlığımı ,
Bir sigara yakıp, efkarlı-efkarlı çekişime,
Siyah-beyaz televizyonda çizgi film izlemeye olan hevesimi,
Şiir ve politika programlarında izlenmeye feda ettim.
Anamın ağzından dinlediğim ninnilerle, masallarımı da farkına bile varamadan,
Arabesk ve Türk Halk Müziği'nin melodilerine......

Elimdeki alınterimin yarattığı kağıt parçası var ya !
Yani ekmek parası öğretti bana çocukluk mevsiminin çoktan geçtiğini...
Ben o mevsimdeyken,
Harman yerinin göleti karşısında Antalya'nın sahilleri ,
Hamamaltı Sokağı'nda kayak yapmanın karşısında da,
Uludağ'ın kayak merkezleri halt etmiş ! derdim ...
Belimdeki gerçek oyuncağın ağırlığı öğretti bana çocukluk mevsiminin çoktan bittiğini.
Namus davasını da doğadan, tabiattan öğrendim kendi, kendime...............

Her ne kadar pazardan alsa da babam meyvayı,
Çalı Dağı'nda , Şevket Emmi'nin kirazlarını çalıp ta yemenin tadı ayrıydı.
Ama ben herkes gibi kirazı sevmezdim.
Ben döngeli daha çok severdim.
O yüzden tek başıma giderdim hırsızlığa.
Ve her defasında kabak tadı verirdi Rahmetlik İsmet Emmi'nin köpekleri ...

Köyde bir bizim evimiz yoktu.
Küçücük köydü, bir bizim evimiz yoktu.
İki yılda bir dolaşır dururdu yükümüz mahalle aralarında, traktör römorklarında.
Utanırdım.......................
Lise yıllarımda ,
Her kahve bucağında babamın ayakkabı boyayışına utandığım gibi,
Zoruma giderdi.
Ondört yaşımda aşık olduğum kızların hiçbiri de bakmazdı bana belki de bu yüzden.
Ağlardım.
Ağlardım ama asla isyan etmezdim.
Her isyanın sonunda, hüsran olmak vardı bunu da bilirdim haa.
Beni Yaradan'a hamdetmeyi de o yıllarda öğrendim............................

Elimdeki alınterimin yarattığı kağıt parçası yok mu ?!
Yani ekmek parası öğretti bana çocukluk mevsiminin çoktan bittiğini...
Ben o mevsimdeyken,
Harman yerinin göleti karşısında, Antalya'nın sahilleri,
Hamamaltı sokağında kayak yapmanın karşısında da ,
Uludağ'ın kayak merkezleri halt etmiş ! derdim...
Belimdeki gerçek oyuncağın ağırlığı öğretti bana çocukluk mevsiminin çoktan geçtiğini.
Namus davasını da doğadan, tabiattan öğrendim kendi, kendime............

Ne İlkbahar-Yaz,
Ne Sonbahar-Kış .
Yalan, hepsi de yalan...
Gerçekte üç mevsimdir var olan ;
Çocukluk mevsimi,
Gençlik mevsimi,
Yaşlılık mevsimi.
İşte bir yıl koskoca insan ömrü....

[WrAtBoY]

Çocuksun Sen-I
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum
Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen
Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

[WrAtBoY]

Çocuksun Sen-II
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm
Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle
Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar
Dursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm

Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna
Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak
(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu
Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor
Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum
Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan

Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su

Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç
Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı
(Soluğunun elma kokması bundandı belki)
Bir elma kokusuna tutundum düşerken
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuğumsun

[WrAtBoY]

Çoğalmak
Kalabalıkta kalabalıkça yalnızlık
Yalnızladıkça birbirimizi
Haydi çoğalalım
Çoğaltarak kendimizi

Bir canım çoğal da bin can ol
Isıt yaşlıların yalnızlıklarını
Ilınsın üşümüşlüğü bırakılmışların

Çoğalın dudaklarım çoğalın sonsuz
Öpün bütün ağlayan çocukları kimsesiz
Çoğal gözlerim çoğal
Gör bütün görmeyenlerde yapayalnız
Ellerime tutunun ellerime çoğalın
Okşayın sevecenlikle çocukları
Hıçkırırlarken uykularında bile

[WrAtBoY]

Çok Çektirdin

Gel nazlı serçeler gibi gel ama sessiz ol
tek beni düşün fikrinde hep benimle ol
söz ürkütmem seni özleminle içime dol
çok ahlar çektirdin.

Gel şahin gibi dal bir kurban yanarken
öyle süzülerek gel seven seni anarken
parçala beklentilerimi ciğerim kanarken
çok eyvahlar çektirdin.

Gel ceylan gibi sekerek olsa da bir gelsen
bedenim yerde ruhum gökte başıma essen
gün geceden sıyrılmadan işte geldim desen
çok vahlar çektirdin.

Ne olursan ol gel son demde kaldım sevgisiz
korkum ölümden değil yaşamım oldu gayesiz
ne kullar gördüm düştü toprağa hep vadesiz
çare arıyorum baksana sen bendende çaresiz
çok yuhlar çektirdin.

[WrAtBoY]

Çok Geç
birgün gelsen de
çocukca koşarak
avucunda yıldızlarla

ve baksan yüzüme
o anki gibi
avucunu gözlerine taşıyarak

karşında ben olmayacağım
çünkü o zaman
sen yukarıdaki çocuk değildin

şimdi de ben
şu anki adam değilim.