Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneşin fotoğrafları

ben başka türlü oluyorum,
söylüyorum bunu sana ama inanmıyorsun
karaya vuruyor bütün solungaçlarım diyorum,
güneş gördüğüm zaman tuz renginden beter kuruyorum
sen bana söyleyeceğin şarkının sözlerini unuttuğun zaman.

ne dalgaların sesi kalıyor kulağımda
ne yanımda yoldaş mavilerde, bir kağıttan kayık
çekiyorum kendimi, en kendinden geçmiş kalafat yerine
senin bile anlayamayacağın bir sesle ağlıyorum.
ben başka türlü oluyorum
senin bana seni seviyorum demeyi unuttuğun zaman.

şimdi sana güneşin fotoğraflarını getiriyorum
uzaktan bak, sakın tutma ellerinle yanarsın ,
güneş tuttuğu zaman bırakmaz yakacağı yeri.
ben yanmışım zaten yanacağım kadar
seni de yakmasın, yanacaksa karanlıklar yansın
sen bana aydınlıklar olup gelmediğin zaman.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Günüm sensizlik adına

Renkler mi güneşten doğar,
Renkler mi doğurur güneşi.
Önce koyu gri, sonra açık siyah.
Pembe allıklı bir lacivert gelir ardından,
Sonra gözlerin gibi, masmavi...

Güneş doğdu doğacak derken.
Cümle kapısındaki kuşların kanatlarına,
Tek tek ışık vuracak, önce sarı sıcak.
Sonra hafiften serin bir sabah yeli gibi.

Üşümeye başlayacak ellerim, yokluğunda ellerinin.
Öğleden sonra, akşama varmadan.
İki kadeh rakı içmek rengine döner zaman.
Bir ağaç kabuğu çözülür, çıkar gelir ormanımdan.
Üstüne baş harfleri kazılı isminin,
Sevda renginde.

Eşelendikçe küller, güneş renginde gülüşün gelir
Okuduğum her kitabın satır aralarına.
Ve güneş yitip giderken garp tarafına.

Renkler mi güneşten doğar,
Renkler mi doğurur güneşi.
Önce kızıl sarı, sonra kara siyah.
Ölüm soğuğu bir beyazlık gelir ardından,
Sonra yokluğun gibi, yokluğun gibi……

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Gürültü yaşamın kendisidir

Gürültü bir savaş sancağı gibi önden gidiyorsa,
Ardından gelen yaya sınıfında,
Fabrikaların işe başlama düdükleri,
Kışlaların kalk boruları vardır.
Kadınlar kocalarını uğurlar,
Öperek yanaklarından.
Kapılar kapanır on binlerce
Kapılar açılır.
Sokak satıcıları doldurur
Kenar mahallelerin yoksul sokaklarını..
İlk teneffüs zili çalar en yakın okulda.
Ağaçsız, beton avlularda
Kontrolsüz çığlıklara davet çıkar.
Gürültü yaşam kavgasının
Ve yaşama sevincinin sesidir.
Sessizlik ise ölümün.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güzel bir gün

“pervazında kırmızı çiçekler sıralı
penceresinde yeşil perde
belki arkasında bir orman saklı.”

işte bu pencerenin arkasından
günaydın diyeceksiniz sevdiğinize
kırmızı çiçekler koklanacak,
yeşil perdelerin arkasından
gökyüzünün ilk mavisi
daha güzel gelecek gözünüze.
içinizdeki coşkuya bu kez
doğru isim vereceksiniz.

deniz, bu derenin ayak ucunda
içindeki her taş dilek adına
bu sudan ulaşacaksın gün sonuna

ve yakamozlarınız konuk olacak
bu sofrada yarınlarınıza
ne sattığını sormayacaksınız bile
yanınızdan geçen akşam satıcısına
ellerinizi keyifle yastık yapıp
başlarınızın altına
başlayacaksınız gökyüzünde yıldızlarla
havadan, sudan konuşmalara

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güzel insan olmak

Bütün güzel insanlar;
idam mangaları kursun
Kurşuna dizsinler tüm çirkinleri.
Böylece onlarda çirkin insanlar olsun
Bende karışıp aralarına
Gideyim gideceğim yere.

Bütün güzel insanlar;
idam sehpaları kursun
İpe çeksinler tüm çirkinlikleri
Böylece onlar gerçek güzel insanlar olsun
Bende koşarak çıkayım kırlara
Bir kır çiçeklerini
Vereyim tüm güzelliklerine.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güzellik durdurmaz mı tükenişleri

pencereyi açalım,
poligonumuzda gece yarısını
vururken saatlerimiz.
ay ışığını salıvermiş olsun yeryüzüne
bir körfezin gölgesinde
dinlensin diye.
böyle bir gökyüzü
hangimizin yüreğinde saklı.
sanki yağmurlu bir gece vaktinde
sokak lambası, ışığını düşürmüş şoseye.

ben gözlerimi asmışım tavana,
kristal bir avize gibi aklımda sen
yani seni yaşayamamanın ateşiyle
bir alev fıçısı gibi dolup taşarken.

bütün kanatlarım yolunmuş
içimdeki linç bahçesinde.
cellatlarımın ağzında okkalı bir küfür
söz birliği etmişçesine.
gecenin ipini çekmeye yetmeyecek zaman.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ğ ile başlayan ilk şiir

“ğay ed en kemke en adnarfos şumkoy zamlo admurumu
ğas ednes nesrilibalo, mıyalo temales neb ik retey”

yukarıdaki iki dizeyi sağdan sola okursak
bakalım, görelim ortaya neler çıkacak.
kimsede yok o yürek abece kalksın ortadan
yerine Arapça yı koyalım, her şey sil baştan.

belki gönüllerde her gece açan çiçek budur
ama rengi yoktur ve kokusu kokusuzluktur.
bağırsalar da biz her şeyi yaradan için yapıyoruz,
ne istediklerini ne körüz, ne de sağır, iyi biliyoruz.

tek dertleri bu dünyanın sıkıp suyunu çıkarmak,
geride kalan posayı da kemiksiz sürüye saymak.
aşağıdaki dizeleri doğru yoldan okur anlarsak eğer,
çıkar ortaya ne söylemişler,maksatları neymiş meğer.

“umurumda olmaz yokmuş sofranda ne ekmek ne de yağ
yeter ki ben selamet olayım, olabilirsen sende sağ”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Haberim olmazdı ne yaptığımdan

uçsuz-bucaksız bir denizdi.
herkes göz-gözü görmez sanırdı
ama öyle değildi.
her gece ay ışığından gebe kalır,
ellerine yıldızlar doğardı.
o yıldızlarından yakamozlar yapar
denize bırakırdı.
ben sahilde ağlıyor olurdum,
yıldızların yakamozlara döndüğü an.
son yudumlarında hasretimin
ve telaş içinde
başımı yerden kaldırıp
denize bakmazdım.
çalışmayan saatler
ve kimsesizliğe bırakılmış
caddeler gibi.
ağır bir tünelin içinde
olmayan ışıklara yol alırdım.
ellerim cebimde ve
melodisiz bir ıslık gibi dudaklarımda
yakamozların sahile vurmasını
yanlış adreslerde beklerdim.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Hadi şimdi git

yüreğimdeki sancıları soruyorsun,
kayıp merhabalarınla.
bak karşı duvara göreceksin,
siyah bir leke
masamın üstünde boş kadeh gibi.
sen aldırma şimdi gözlerimden taşan.,
senin yazdığın kitap değil
bir başka şey aklımı karıştıran.

saçımdaki beyazları soruyorsun,
kına yakmış ellerinle.
okşa istersen ne bulacaksın,
biraz dün gibi yitik
ve yarına dönük boşluktan başka.
sen aldırma şimdi boğazımda düğümlenen
senin yarım bıraktığın değil
bir başka şey tamamlanması gereken.

göz bebeklerin neden boş diyorsun,
bana bakmayan gözlerinle.
görmek istemiyorum seni anlasana
yorgun ve umutsuz gecedeyim
yeter artık gelme üstüme üstüme.
sen aldırma şimdi yüreğimin yanmasına
o giden sen değil, sen olmayandın
hadi gideceksen şimdi git ne duruyorsun

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Haftalık

bugün pazartesi, bugün Salı, Çarşamba, Perşembe
yine saçlarını okşayacağım ellerimle
en sevdiğin şarkıların eşliğinde.
bak karanfiller bile çoktan açtı gözlerini
başladılar yazmaya senin için en güzel şarkı sözlerini.
haydi tut yüreğimi sende.

bugün Cuma, bugün cumartesi
sadece gözlerin ve sadece ellerinden gelir sesi
yaşamın kıraçlığı üzerinde biten
yeni bir doğumun korkulu nefesi.
ilk yağmur damlasına kurdele takar
bir çocuğun küçücük elleri.

ve bugün Pazar.
başka hiçbir kalemin yazamayacağı kadar
kendinden geçmiş saatler
tam siestasıdır sanki bütün zamanların
yazılmış şiirler kaybolur
eller yeni kalemlere gider, yeni yapraklar bulur.

Cevat Çeştepe