Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Son Eyvah

Belli düşmüş de nuru, semaların ansızın..
Toprak, altın saçlarla bu güzeli yoğurmuş!
Ve gönül; eyvah gönül, eyvah ki eyvah gönül!
Bir hayale ram olmuş, nurlar nurun unutmuş..

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Son Kuşlar

Yağacak, belli artık; hüznün ürkek kuşları
Kurtulmuş kurşun gibi, semanın tavanından..
Gözler içmiş olacak, sonu yok yokuşları
Ve toprak, bir pencere; açılmış kucağından! ...

Karanfiller, zambaklar, duru göl, bir şelale...
Bir esrarlı rüya bu, ne içinde toprağın
Ne dışında belli ki; sır, hakikat elele!
Çiçekleri hakikat, kendi hayal yaprağın...

Taşmıyor ne gariptir; denize doldursa nur
Nur mu deniz içinde, deniz mi nur içinde?
Balıkların sevinci, pullarından okunur;
Gözyaşları gizlenmiş bir esrarlı ‘‘niçin’’de...

‘‘...Evet, ağlasa insan; gözyaşı damla damla
Sıcak inciler gibi, yanaklardan süzülür..
Gözyaşı, balıkların; kesilmez pınar gibi
Aksa, dursa yıllarca; semaya mı dökülür? ...”

Yağacak, belli artık; hüznün ürkek kuşları
Kurtulmuş kurşun gibi, semanın tavanından..
Gözler içmiş olacak, sonu yok yokuşları
Ve toprak, bir pencere, açılmış kucağından!

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Sona Doğru

Üstad Necip Fazıl’ın
Aziz hatırasına...

Birşeyler oluyor, belli; ne desem?
Ne desem; güneşin, yaprağın, ayın
Rengini çalana,.. sade bir sitem!
Bir tek kapısı yok, bin bir sarayın! ...

Gönlüm, ötelerden bir haber bekler
Kurumuş dudağım, bir söze hasret
Her sabah bir deniz çarpsa yüzüme:
Sanki susuzluğa bir emir: ‘‘....Kahret! ...’’

Sonra nurdan bir pencere, gecede..
Geçebilsem: yeşil-mavi bir çiçek
vaat edilmiş.. O mukaddes hecede:
SON-SUZ-LUK! ... sırrını kimler çözecek? ...

‘‘Dişimle ezdiğim incir tohumu
Ağaç olsa düşse, evimi yıkar! ..
Bu esrarlı bilmeceyle ruhumu
Bir nura döndürdüm, ateşi yakar! ...’’

Bir şeyler oluyor, belli; ne desem?
Ne desem; güneşin, yaprağın, ayın
Rengini çalana, sade bir sitem! ..
Bir tek kapısı yok, bin bir sarayın! ...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Soramadığın

Haksız yere dövülmüş bir çocuktum, dün gece
İç çeke çeke düştüm, yataklara; ağladım...
Soğuk duvarlar emdi, sıcak göz yaşlarımı
Haksız yere dövülmüş, bir çocuktum dün gece.

Aktı, gözlerimden; aktı, sokaklar..
Şehirler küçüldü, evler büyüdü.
Kapılardan taşdı, öksüz çocuklar.
Deniz, bir yerlerden arza yürüdü...

Uzaklarda, sevda; bir sarı yıldız
Işığını bölük pörçük gönderir...
Baharlara rüya kadar uzağız..
Dert başağı, bir taneye bin verir! ..

‘‘Değer mi, değer mi? ...’’ derken aynalar
‘‘Çizgi çizgi yüzündeki günahın
Birine, gecenin bu matem hali? ...’’
Anladım, çektiğim hep senin ahın! ...

Aczim günahımı aştı bu gece
Tenim toprak toprak uçuştu gitti
Bir sırlı şaraba dokundu dilim
Şarap mı, gece mi..ömür mü, bitti? ! ...

Belki bin kere mahçup, bir çocuktum dün gece...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Söyle

Seni görmek; ölmek mi, yaşamak mı sevgilim?
Sensiz olmak; sevmek mi, sevilmek mi sevgilim?
Bastığın topraklarda teninin kokusu var..
Toprak olmak; anmak mı, anılmak mı sevgilim! ..

Ahmet Tevfik Ozan