Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Bir Avuç Mutluluk
insanın yaşaması gereken
bir avuç mutluluk hepsi bu
ötesi hayatın oyunu.
ve hiçbir zaman olamadı
bir bardak su kadar
ne bulduksa kendi kendimize
ne bulduksa olamadı
bir sıcak güneş gibi
bir damla yağmur kadar

tersini söyleyenler
hep namussuzlar oldu
hala da namussuzlar


28.11.2006


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Bir Garip Eser
baktım elinde bir kalem
-tedirgin de duruyor-
sordum, ne oluyor?
şiir, dedi
yazıyorum da..
baktım, bir kaç satır sayfada
mesela:

'gittin benden
gelsen biraz
ne olur ki

kalsan belki...
öpsen bir de
kim ne der ki'

nasıl? dedi
ne? dedim
şiir? dedi
nerde? dedim
ne? dedi
şiir? dedim
nasıl! ? dedi

dili mi titredi ne...
ya da bana öyle geldi

sonra duydum ki
eserini herkes sevmiş;
zaten istediği de buymuş

ıslatıp dursa da ağzında
gördüm, kalemi kuruymuş

27.3.2004


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Ç(Y) ÜRÜYüŞ
dostlarım siz
artık gücenseniz de söylemeliyim
yıkılıp gitmişsiniz…
sadece ayaklarınız basıyor dünyaya
aklınız vahşi bir hayvandan da yavan;
bu dünyadan anlamayan
ve bir çamurun içinde
yaşayıp, insan olduğunu sanan


13.11.2007




Veya şöyle denebilir, cehennemi çok uzakta aramayın, çünkü içinde olabilirsiniz.





-
Y'den sonra boşluk yok ama eklerken bu şekilde kabul ediyor. Ve bütün harfler büyük olarak eklenemediğinden başlıktaki bir harf küçük.


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Bir Süre Hep Böyle
bir süre hep böyle
hiçbir şey olmayacak,
bir süre hep böyle
gezinecek insanların ayakları yerde
mavi bir taş bulacaklar
gökyüzü sanacaklar
bir süre hep böyle
her şeye ille ki
kanacaklar

bir süre hep böyle
ağaçların gülümsediğini görmeyeceğiz
yaptıklarımıza

[otoban asfalt tekerlek
eni sonu ülke eni sonu devlet,
bir süre hep böyle
kalbimiz sınırlardan geçecek]

bir süre hep böyle
cüzdanlarımız olacak
içinde et içinde ekmek
içinde özgürlük içinde adalet
ve açlık
ve allah ne verdiyse
ve kısmet,
bir süre hep böyle
alınteri değil minnet

bir süre hep böyle
düşleri unutacak aklımız
belki sol yumruklarımız bile…
denizin üstünde martılar uçarken
gözlerimiz camekânlarda olacak,
bir süre hep böyle
camekânlar gözlerimizde

bir süre hep böyle
çocuklarımızın kanatlarını kıracağız;
hayal eder de uçmak isterler diye

[bir süre hep böyle
yalnızlıklarımız olacak
aradığımız bir şey olacak,
bir süre hep böyle
ayrılıklarımız olacak
aradığımız bir şey olacak]

bir süre hep böyle
ceplerimizdeki kimliklerimiz gibi
yüzlerimiz onaylı,
sebeplerimiz tanıdık
sonuçlarımız aynı

bir süre hep böyle
tutup da anlamayacak çoğumuz her şeyi birdenbire,
bırakmayacak elindeki taşı
bakmayacak gökyüzüne

bir süre…
sadece bir süre,
hep böyle




31.5.2004

İstanbul


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Çarber
Özgürlükçü düşüncenin karşısındaki güçlerin ve onların bilinen her isimdeki insanlıktan çıkmış yandaşlarının hayata bakışımızı marjinalleştirmelerine izin vermemek gerek. Ki, marjinallik konusunda, ben bugüne kadar hiçbir zaman marjinal olmadım ve değilim. Sıkça kullanılan o olumsuz anlamıyla, asıl marjinal olan kapitalizmin kendisi. Asıl marjinal olan açlık sefalet ve cehalet. Asıl marjinal olan bir kişinin sabah kahvaltısının bir başka insanın aylık geliri olması. Bütün bu sözde ihtişam içindeki fakirliğin ortasında, bütün üretimin, genelleştirme arayışlarından çok, “zengin” denilen bir avuç parazitin korunmasına ve lüks tüketimine yöneltildiği, indirgendiği bir ortamda, devrimci düşünceleri marjinal bulmak ya kölece bir zihniyete sahip olmayı gerektirir ya da olsa olsa bir hamkafalılıktır.


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Çürümüş Bir Ülkenin Duvarlarındaki Resim
ışığa gitmelisin


24.7.2004


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Davul-Zurna
biz yüzyıllardır
cennetin içindeyiz zaten;
sevdamız öyle
bakmayın öldüğümüze
ama bakın, bu cehennem
siz inanmadınız
biz öldük diye


12.3.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Dünyanın En Güzel Kadınına
ve ben yıldızım
ve sen gecem

ve ben ağacım
ve sen serçem

19.7.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Hayalgücü
Hayal gücünün de bir evrimi vardır. Bir sınıfın hayal gücü tekdüzeleştiğinde, kendi için yarattığı teknolojinin-görselliğin, kendi için yarattığı bilimin, edebiyatın/sanatın içine sıkıştığında, hissedip de anlatamadıklarından dolayı, hissedip de kabullenemediklerinden dolayı her geçen gün biraz daha saldırganlaştığında, sonu da yaklaşmış demektir. Yüzyıllar süren bir başlangıcın ardından belki yine yüzyıllar sürecek bir son. Ne kadar “Yaşamak, bu” dense de öğrenilecek milyarlarca şey var bu dünyada. Birlikte öğrenilecek milyarlarca şey. İşte bu gerçek insani zenginliğin önündeki tek engel, hayal gücümüzü ve potansiyellerimizi kendi için-kendi bakış açısına göre sınırlandırıp köleleştiren, kendi mekanizması ve kurumları içine hapseden kapitalizmdir. Anarşizm yeterince takıntılı ve yeterince bencil. Bu yüzden, kapitalizmin bir yan ürünü olarak günümüzün kaosu anlamında değil ama, bir sistem anlamında bir ütopya. Hem de hayal gücü tekdüzeleşmiş bir sınıfın içinden çıkmış bir ütopya. Bu cümleleri yazarken aklıma Dövüş Kulübü geldi; kendi yarattığı metalar dünyasının kendisini de fazlasıyla esir almasından bunalan bir sınıfın, kendisine saldırması...Oysa bu dünyanın çalışan-ezilenlerinin intihar etmeye hiç ihtiyaçları yok. Çünkü onlarda başka bir duygunun tohumları var; bir burjuvanın hiçbir zaman samimiyetle kavrayamayacağı bir duygunun. Bir insanın bir metadan daha değerli olabileceği başka bir dünyanın tohumları... Sorun, üretim araçlarının bir sınıfın mülkiyetinden çıkıp, insanlığa armağan olabilecek kadar gelişip gelişmediğiyle ilgili. Evet gelişmiştir diyorsanız 1’e, hayır gelişmemiştir diyorsanız 2’ye basın... İşte bizi hep böyle oyalıyorlar. Bu yüzden gülümseyin ama inanmayın... Çünkü Afrika, Avrupa’dan da Amerika’dan da daha gerçek. Onların Dijital Kaleleri, Da Vinci Şifreleri...var, diğer tüm insanlığınsa gerçekçi düşleri.
...


'İtibar canavarların en korkuncudur.'

troçki


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Eğreti
gülümsetmeyin bizi
iyi şairler, sıkı yazarlar, loş odalar
biz bir tek sinek göremiyoruz
pencerelerinizin camlarında,
*******i sayfalarınızın üzerinde gezen
böcekleriniz de yoktur sizin şimdi,
öyleyse aranızda gülümseyin bolca ama
gülümsetmeyin bizi

gülümsetmeyin bizi
entel adamlar, dantel madamlar
sizin raflarınızdaki kitaplar
olsa olsa
bizim bir tek acı küfrümüz kadar...

hani ve yani
kendi aranızda ne yerseniz yeyin de
gülümsetmeyin bizi
[kendinize]
o kadar!



4.11.2004


Savaş Aslan