Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Sıra sıra dağlar kalpleri dağlar
Yücelerden akan şelâle çağlar
Topraktan fışkıran bir lâle ağlar
Dağlar düğüm olmuş yolları bağlar

Gurbet elden düştüm sıla yoluna
Bir bilezik taktım yârin koluna
Her dağın ardında bir dağ buluna
Dağlar düğüm olmuş yolları bağlar

Gide gide bitmez uzar menzilim
Dünyânın elinde çalan bir zilim
Hasretler dokudum oldu bir kilim
Dağlar düğüm olmuş yolları bağlar

Günler geçip gider ardı ardına
Kaderin vurdum tek telli sazına
Kışlar döner çölün susuz yazına
Dağlar düğüm olmuş yolları bağlar

Kelimeler büyür ruh ambarında
Pişer hepsi bir bir hasret harında
Yollar aydınlanır gönül farında
Dağlar düğüm olmuş yolları bağlar

[GooD aNd EvıL]

Ah bu dertler ah,
Keşke serseri bir balık olsa!
Avare avare dolaşırken mavide
Birden boş bir oltaya takılsa,
Süzgecindeki çengel inadına hiç çıkmasa
Hep olduğu yerde kalsa…
Acı çekmek neymiş anlardı belki,
Mahvetti hayatlar misali,
Can çekişirken o balık dolu kovada!

[GooD aNd EvıL]

Ah bu soğuklar
kıramıyor bir türlü acılarımı
dondursun istiyorum kalbimi
dondursun ki aşktan ve yalnız sevmekten
yoksun kalayım ömrümce

Ah bu soğuklar
acılarımla bir odaya hapsediyor beni
izin vermiyor yeni bir aşka
daha doğrusu karşılıklı ilk aşka
sevilmek istiyorum yalnız başıma
ve sevmek istiyorum bütün bedenimle
çünkü titreyen yüreğim dayanamıyor artık sevmeye

Ah bu soğuklar
doğallıktan uzaklaştırıyor beni
yalan geliyor üzerime giydiklerim,
yalan geliyor bu geçici üşümeler
ortasını bulmaktan da korkuyorum
çünkü kimse olmaz yanımda iyi biliyorum

Ah bu soğuklar
yalnızlığımı donduruyor sadece
ve taşıyor onu baharlara yazlara
çiçeklerin arasında yalnız dolaşmaktan nefret etmişimdir hep
ama ben hiç tadamadım sevgilim kolumda çiçeklerde gezmeyi
kısacası hiç sevgilim olmadı benim.

Ah bu soğuklar
gidince yaralar bırakıyor kalbimde
hiç sevilmemenin yaraları en büyükleri
bir de bu yaralarım sıcakta gevşeyince
düşünmek bile istemiyorum bu gerçeği
ama onlarda kapanıp gidiyor
yeni bir aşkta aldığım red cevaplarının yanında
işte o zaman kolumdan çekip götürüyor beni yalnızlık
bu amansız soğuklara.

[GooD aNd EvıL]

Düğmeye basılıyor silahlar patlıyor insanlar ölüyor
Birtaraf için için ağlarken öbür tarafda gülüyor
Aceba bulunmak istenen dünyalardamı böyledir
Yoksa onlar insanlarına dahamı çok önem veriyor

İnsanları yoktan var eden bir Allahımız değilmi
Hatırlamıyorlarmı babaların babası hazreti ademi
İnsanların başı bir anadan bir babadan başlarken
Savaşlarmı güzel olur yoksa barışla sevgilermi

Soruyor insan kendi kendine bu düşmanlık nedir
Elbetteki suçlular bu düşmanlığı körükleyenlerdir
Varsın insanlar ayrı ırktan ayrı dinden olsunlar
Barış demek insanların içindeki merhamet ve sevgidir

İnsan hayvanlarla savaşsa bile için için acınır
Onun canını almaktan ister istemez kaçınır
Oysa hergün dünyada binlerce insan can verirken
Silahların daha modernleri imal olup satılır

Allahım bitsin bu dehşet nerede olursa olsun
Barış gelsin dünyaya gönüllere sevgiler dolsun
İnsanların değeri büyüktür kıymetini bilsinler
Devletler barışın çaresini mutlaka arayıp bulsun

[GooD aNd EvıL]

On üç Mart , ramazan teravih vakti,
Müminler sel gibi camiye aktı,
Şehir secdelerle yıkanacaktı,

Yıkılarak viran oldu Erzincan,
Gül idi, sarsıldı, soldu Erzincan.

Binalar yıkıldı, kurudu bağlar,
Gözyaşı dikmekte bulutlar, dağlar,
Fırat coşkun Fırat, hüzünle çağlar,

Ah ü figanlarla yandı Erzincan,
Çileye boyanan candı Erzincan.

İçli bir ağıtı yaktı Şelâle,
Tutuştu yürekler, Erzincan ile.
Günler gece oldu, ******* çile,

Ah derim, yanarım, canım Erzincan,
Kurudu: gözyaşım, kanım Erzincan.

Kimi vefat etti, muhtaç duaya,
Kimi hasret kaldı, ana babaya.
Yüzlercesi birden Terzibaba’ya,

Beyaz kefeniyle girdi Erzincan,
Yüklendi; acıyı, derdi Erzincan.

“Erzincan’da bir kuş...” kolu kanadı,
Kırılmış, göklere çıkar feryadı,
Yanık bir destandır, Erzincan adı,

Adın acım, dört bir yanım Erzincan,
Dualar seninle canım Erzincan.

[GooD aNd EvıL]

Sevmiştim yıllarca tüm insanları
Yaradan sevgimin temel taşları
Dolunca kalbime aşkın gözyaşı
İsyan etti gönlüm vefasızlığa.

Her şeyin temeli sevgi demiştim
Dağları çölleri sevgiyle aştım
Bir gün ben de yüce aşk’la tanıştım
İsyan etti gönlüm vefasızlığa.

Vefasızlık benim kaderim dedim
İnatla sevgiyi aradım durdum
Karşılık bulmadım, yine de sevdim
İsyan etti gönlüm vefasızlığa.

Dünyadan ayrılma vakti gelirse
Kahrolurum artık sevemem diye
Bilirim kaderim bu tekerleme
Ah etmem giderim, vefasızlara...

[GooD aNd EvıL]

Yoksa canım batacak dikenin,
Solsa bağları meramin,
Bitse Türküsü sevdanın,
İsyan edemem Ah Gülüm!

Sen aşığın çoban yıldızı!
Sevdası, gönlümün nuru
Ayrılığın sanki alın yazısı,
Titretir beni. Ah Gülüm!

İbresi pusulanın seni gösterir
İlk üç halinde sen yaşarsın,
Değme sakın bana yanarsın.
yangınım seni söyletir Ah Gülüm!

Zorlandım tarif ederken seni
Yaşamayanın bilmeyeceğini,
nerden bilirdim ki;
tam aşık oldum derken
senden ayrılacağımı Ah Gülüm!

[GooD aNd EvıL]

Ah gülüm ah ,nerdesin şimdi.
Hangi gönülde,yadellerde hangi köşede..
Bilmezdim,bilmezdim gülüm sensiz bu şehrin bu kadar tatsız ve hergün bir anlıkta olsa o gül yüzünü görmek için gelip geçtiğim bu sokağın böyle anlamsızlığını...
Bir bilsen buraların sensiz böyle nasıl öksüz ve çaresiz kaldığını..
Ah gülüm ah,keşke söyleyebilseydim,
seviyorum diyebilseydim ve sende sevseydin benim seni sevdiğim kadar....
Çiçekleri sevdiğini bilseydim gül olup bitmezmiydim pencerene,
gül bahçelerini,demet-demet yapmaz mıydım lalezarları...
Denizleri sevdiğini bilseydim,akvaryuma sığdırmaz mıydım okyanusları,
akmaz mıydım gözlerinden yudum yudum kalbine,
dökmez miydim yıldızları ayaklarının dibine,
bir de beni sevdiğini bilseydim.,Bir gülüşüne canımı vermez miydim be gülüm.
Ah gülüm ah,
Yolları sevdiğini bilseydim,bütün sokakları,caddeleri kiralar,adımını bastığın her yeri önüne sererdim.
Bu hayata doymadığını, yaşamak istediğini bilseydim.,
başında nöbet tutardım,Azrail gelince oturur pazarlık eder o da olmazsa çok çok kendi canımı verirdim..Ama sana dokunmasına izin vermezdim...
Ya da benim gibi bu hayattan bıktığını,ölmek istediğini bilseydim.,
Senden önce giderdim,ahireti fethederdim.
Cehenneme ben gider kendimi ateşlere atar ve bir not bırakırdım.
--Gülüm gelirse,benim nazlı çiçeğim gelirse günahlarını bana yazın ve cennete gönderin derdim,
gerekirse meleklere silah çekerdim.Ama sana dokunmalarına izin vermezdim....
..............................
Tövbe gülüm tövbe.
yaradanın işi bunlar iyi bilirim.
Ama sende beni anla,sende beni sev be gülüm Seni Seviyorum yemin ederim.
Şimdi içtiğim suyun her yudumunda sen varsın.
Yediğim ekmeğin her lokmasında,
okuduğum ve yazdığım her şiirin satır başında,
ve yokluğuna ağlarken yanaklarımdan süzülen her damla gözyaşımda...
Sen varsın.. AH GÜLÜM AH...

[GooD aNd EvıL]

Tökezleyen bir çıkmazın en tümsek derinliğindeyim,
Bu çıkmaza bir çıkış,bir hayat köşesi...
Bunalımın göbeğinde,sorunlarla boğuşan dar boğazım,
Dar boğaza tek çarem,birtanem,hayatımın neşesi...

[GooD aNd EvıL]

Ah istanbul, beni inciten şehir
kalbimin kırık kalpli kızı
başımda sevda yellerinin estiği
yüreğimin buz kestiği şehir

sevda burcunda değil kalbim
yak bir mum
umutsuz, ışıksız kaldım
şarkılarda dokunur oldu
hüzün hüzün üstüne
yağmur yağmur üstüne
şemsiyemde yok

ah İstanbul, beni inciten şehir
gençliğimin ince sızısı
öksüz çoçuklar geziyor şimdi içimde yalınayak
kanadı kırık güvercinler
hasretim üşüyor, yüreğim çırılçıplak

ne hüznümü paylaşacak bir yakınım var artık
ne günahımı yakaracak bir tanrım
ben bu kimsesizliğimi alıp kimlere gideyim
bütün dinlerden kovuldum

elifi solmuş bir gül şimdi
düşlerimi yasladığım sahiller
karanlık yüzlü adamlar külhan sokaklarında
çekip gitmiş yorgo'lar, jozej'ler, dimitri'ler
yarım kalmış düşleri beyoğlunun
kaldırımlarda parçalanmış bir gül
ve solgun anılardır şimdi yerlerde sürüklenen

bütün yıldızların sönük
denizin kirlenmiş
nerede o güzel kokuların İstanbul
sevgilimin saçlarında taşıdığı bahar

yüreğimi sırtıma vurup
bilki çok uzak ülkelerden geldim
acıyla iki çığlık arasında bırakma beni
bilirim hiç bir kıyıya çıkamam artık
martılar da öldü

denizini yitiren bir martıyım ben
gözlerim yalnızlığın hüzün teknesi fırtınalarda
bir yanı zifir kıyılarımın bir yanı zehir
hiç bir limana çıkamam artık
ey der yakarım yüreğimi
yalnız balıklar görsün
yalnız balıklar öpsün diye gözyaşlarımı

ah İstanbul, beni inciten şehir
sevdiğim kız da yok artık
yakamda taşıdığım karanfil de
ben bu yanlızlığımı alıp nerelere gideyim