Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Denizci Yezdan’a Emanet
1/a:
Suna gelin...
Bir denizci yaresi yürekte,
Denizci ise şıpırtılı kürekte şimdi...
Dudağında bir yosunlu aşk türküsü:
“Alabanda iskele Sunam,
Alabanda sancak,
Ancak sana yönelir rotam,
Sana ulaşır ancak...”
1/b:
Suna gelin...
Kahreder rıhtımda kaderine.
Evinin orta yerine düşecek,
Ölüm ateşini bekler her dem.
Akşamı beklemeden,
Falezlere vurur bunlu başını.
Kaşını iki silah gibi çatar.
Siper eder alnına ellerini.
Tarar ufkun saçlarını hırs ile...
2/a:
Suna gelin...
Kucağında minnacık bir bebecik.
Diken üstündeki yüreğinin dalgaları köpürmede.
Alarga bilcümle altıncı hisli martı kuşları.
Açıktan geçin umman kadar ey yürek korsanları.
Bu körfez ki sahte sükûn ve yapay mutedil,
Yani bu umman öfkeye gebe...
2/b:
Suna gelin.
Bir palamut kokulu denizcinin karısı.
Hazırlar ta geceden yırtık ağları.
Dağları koklar uzun uzun her kuşluk vakti.
Ha bozdu, ha bozacak hava.
Adam avına çıkacak pusuda yatan deniz.
Denizci ise emanettir Yezdan’a...
3/a:
Suna gelin...
Falezlerle halleşir her akşam tüneyerek.
Duaya durur elleri, dilleşir suskun ama yüklü bulutlarla.
Dalgalarda bir cengaver hışmı ki,
Sayın ki merdi meydan sefere çıkmış,
Kan kalesi boylarına, yanında yiğitleri
Öylesine kılıç üşürür kayalıklara...
3/b:
Suna gelin...
Acıkır, yemez, susar, içmez.
Martılar çığlık çığlığa matem aerefesinde.
Çizer başı üstündeki maviliği bir sessiz rüzgar.
Kah dalar dalgaların döşüne başının bunu.
Suna gelin bir kavuşsa eşine,
Tövbe balık avına bundan böyle,
Tövbeler tövbesi denize...
4/a:
Suna gelin...
Bozar her gün eteğinde tövbesini zoraki.
Tabii ki, ekmek savaşıdır bu.
Üç boğaz belermiş gözlerle denize bakar.
İkindi geçkini Suna gelin,
Yakar cızır cızır pirinç kuzineyi.
Anlaşılan bu akşama
Çok farklı birşey yapacak,
Yani yine hamsi kızartacak.
Sonra sarılıp gülle diken misali,
Kocasıyla yatacak...
4/b:
Ama Suna gelin...
Nasıl söylenir bilinmez...
Kader işte...
Denize sabah gidilir amma...
Akşam gelinmez...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dılo Dılo Şiir
1/:
Şiir bu,
Belli olmaz sağı solu…
Yanar bir pınar başında çırpınarak
Hüznüne karacaoğlan’ın
“yüce dağ başında
Yayılır taylar.” Der karacaoğlan
taylar ki
toynakları altın suyuna batmış
beyaza kesmiş kar misali
ve dürüm dürüm dürülen bir mekanda
alnının akıtması ışık serpmede
bense yaz ortasında çaresiz
sevdanın buzlarla sevişen zemherisine
savurmuşum şiirimin kefiyesini yellere karşı
“dılo dılo
Ya ben ağlamayım
Kimler ağlasın?
Dılo, dılo”
Deyin, ağalar kimler ağlasın?
2/:
Şiir bu,
Terk edilmez terk eder…
Yakar frengelinde bile zulm ile
Asri bir esir gibi başını karacaoğlan’ın
bir yapıdır kurulur bugün
yarın yıkılır apansız. Engel tanımaz
camgöbeği sırça zındanlar
“var mı benim gibi
emeği zaylar? ” Der karacaoğlan
Akasyalar çiçek açar
Şaşkın bir kahkûl ayında
Bense yıldızlar ortasında çaresiz
Uçurmuşum şiir kuşunu
Beyaz kıyametinde zemherinin
Aranırım bir bilinmez türküyü
dılo dılo
“şu garip gönlümü
kimler eğlesin?
dılo dılo”
deyin, ağalar kimler eğlesin?
3/:
Şiir bu,
Ateştir anası güneşin…
İcbar eder ısıtmaya buzları
Oysa donmuştur bir zirvede
Yüreği karacaoğlan’ın
elleri okşanacak kor arar
saçında zamansız bir fırtına kuşunun yuvası
“yüce dağ başında
dumanlar tüter.” Der karacaoğlan
Öter fırtına kuşu
Islık ıslığa üfürür öfkesini
Bense karanlık vadilerde çaresiz
Sele vermişim dize dize
Şiirimin kısık ve cılız sesini
“dılo dılo
ya ben ağlamayım
kimler ağlasın?
dılo dılo”
deyin, ağalar kimler ağlasın? ..
4/:
Şiir bu,
Kocaman bir marmaradır nokta üstünde…
Ya da bir damla sudur
Teyakkuz hâlinde bulutlardaki
O ki karacaoğlan’dır ağustosta buz keser
Yüreğindeki ise silme kor volkandır
Ünler: “ölüm en kolayı
Ayrılık beter.” Der karacaoğlan
Yeter artık karaca
Terket o bengisulu pınarı
Ve artık tepele bir uçtan uca Osmanelini
Ve tüm Frengistan’ı mahvet
bense Marmara’yı aranıyım
dile dile obruk yaylalarını
şiirimi veriyim yele
akayım kara cönügüne senin
“dılo dılo
Şu garip gönlümü”
Karacaoğlan eylesin bundan böyle
Dılo dılo ağalar...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Direk Vurmayın Maviliğe
A/:
Direk vurmayın gökyüzüne
Bırakın çöksün sonsuz mavilik.
Ki
O mavilik
Başımızda asri havailik.
Sırtımızda uçuşuk mintan,
Uzaktan çağlayan su belimizde,
Sayın ki onbeşimizde simli kaytan…
***
Direk vurmayın gökyüzüne ağalar.
Taramayın
Saçlarını bulutların.
Göçmen turnalar yalasın sarı yağlı yıldızları,
Ve kocaman kocaman leylekler...
Ki onlar,
Gökyüzünün kızlarıdırlar.
Serip ıslak kanatlarını samanyolu harmanlarına
Özgürce kurutsunlar...
B/:
Burmayın bulutları
Bırakın sağılsın üstümüze engin mavilik.
Ki
O mavilik
Başımızda ucu masaldan çıkmış kavak yeli
Aklımızda delikanlı havailik.
Ceketimizin kıvrık yakası,
Islık cebimizde zülfü şiir örgülü menekşe,
Kız memesi iriliğinde sarışın ömrün arkası…
***
Direk vurmayın gökyüzüne ağalar.
Silmeyin
Gözlerini sulusepken bulutların.
Yabanıl yapraklar yalasın sarı yağlı güneşi.
Ve kocaman ayaklı saygıdeğer çınarlar...
Ki onlar,
Toprak diyarının anlı şanlı beyleri,
Serip yeşil ellerini kevkebler harmanına
Özgürce kurutsunlar...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dudu Dilli Pakize’ye Mersiye
1/:
Bastırıp avucumu sanal yarama
Ok yemiş maral gibi inledim,
Alaca şafağın zülfünün kuytusunda...
Dinledim vay… Dinledim ah!
Ilgın ılgın akan kızıl kuşumu bir erken sabah...
***
Mavi dağlar can verdi
İlkbahar kuşanan sevdalarıma
Göğsümde tombul fantezim filizlenmede
Oysa şakağıma sarı çiçek sokmuştum daha öğleyin
Pes dedim Pakize’me ömrümün güreşinde
Yenilgimden haz almayı denedim
Bastırıp avucumu sanal yarama
Ok yemiş maral gibi inledim...
Mum dikip ağzıma tek lâf demeden
Dinledim vay... Dinledim ah!
“Dudu dilli Pakize’m” seni ellerden…
Ilgın ılgın akan bir erken sabah...
2/:
Yıldızlar da ortak oldu acıma
Bulutlardan dimağıma bozlak sağıldı
Çevrildi bir lahzada güneşimin üstüne
Kor karanlığın namlularının ağzı…
Bastırdım ve inledim ellerimi bir türkü gibi
Yani “Tövbeler tövbesi geyik avına...”
***
Fırtınada kaybettim umut kuşumu
Elemimle tespih çeken sesi dinledim
Bastırıp avucumu sanal yarama
Ok yemiş maral gibi inledim...
Kor döküp ağzıma tek lâf edemeden
Dinledim vay... Diledim ah!
Ilgın ılgın akan kızıl kuşum bir erken sabah...
“Dudu dilli Pakize’m” seni ellerden…


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dünden de Tren Gelir
1/:
Çocukluğumdan bir parça yüklü
O tren, o kara tren...
***
Gözlerine akışkan plastikten sürmeler çekip
Önünsıra sarışın,
Ve utangaç bir yıldız köşesiyle
Geliverecektin hani bir sabaha karşı
Yüreğimdeki ağlamaklı gara.
Yara yara karlı mısraları…
Ben orada olacaktım.
Kendi lisanı ile konuşkan bir kedi
Sürtünecekti cılız bacaklarına sevincinin.
Kuşlar Yozgat ağzı türküye durup
Kaldırımlar halay çekecekti.
1a/:
Sen gelecektin o kapkara trenle
Değil mi yar?
Gelecektin bir gece.
Ama geciktin...
2/:
Üfleyerek kampanyı peşpeşe
Yani sevdamın suru israfiline...
Eline mor kınalar yazıp
Karayağız
Ve gözleri çakmak çakmak
Bir, gece gezmelerinin civanmertiyle
Geliverecektin hani?
Gözpınarımdaki yağmurlu gara.
Yara yara dingin dizeleri.
Ben orada olacaktım.
Terkedilmiş bir alaca gölge
Omuzuna dokunacaktı dalgın hüznümün.
Serçelere yem serpecekti
Sarışın saçlı sabaha karşı aşk lambaları.
Kaldırımları şükürle öpecekti ayakların.
2a/:
Sen gelecektin gözlerin çakmak çakmak
Değil mi yar?
Gelecektin gece gezmelerinin civanmertiyle
Ama geciktin...
3/:
Partal bir dilenci usulca
Yıllarını açacaktı ıslak bir banka oturağında
Allah rızasının ebedî yolculuğuna.
İntihar yazacaktı bulvar gazeteleri.
*******i, gözlerini kırpmadan gözleyen yıldızlar
Ve sarışın saçlı bıçkın sokak kılavuzları
Yalnız yüreklerin saçağa konan sığırcıklar
Ve bir de o eski ben…
Tek hece söylemeden
Elimi uzatacaktım ömrümün mangalına.
Geliverecektin hani sen
Yüreğimdeki masalsı gara.
Şiirin daracık sokaklarını
Ve o bu haram şehri yara yara.
Ben orada olacaktım.
Suskun sevda serçeleri
Yemlenmeye konacaktı sevincimin yaylasına.
Kaldırımları efsunlayacaktı şükürkar topukların.
3a/:
Sen gelecektin Şiirimin daracık sokaklarına
Değil mi yar?
Gelecektin ömrümün mangalına.
Ama geciktin...
4/:..
Bilmem kaçnıcı kez soluklanıp yarmalarda
Tekerlenecekti o tren
Kaderimce kara tren...
Gri
Ve yumak yumak
Buharlar sararak bulutlar kirmanına
Yanına katıp uzak hatıraları…
Geliverecektin hani?
Alnımdaki çukur raylara.
Yara yara ölümsüz şiir kıtalarını.
Ben orada olacaktım.
Hayalen boyanmış bir gar memuru
Omzunda masalsı bir apolet
Üfleyerek peşpeşe
Sevdamın suru israfiline…
Eline dokunacaktı gözyaşlarım.
Öylece bakışacaktık.
Ben o ve bir de sınırsız yalnızlık...
Ilık ılık ağlayan gökler
Kapatacaktı kapılarını.
4a/:
Oysa oradan sen gelecektin
Değil mi yar?
Gelecektin omzunda masalsı bir apoletle
Geciktin ama,
Böyle etmeyecektin...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ede Lo Ede!
1/:
Hazır gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya,
Ede lo...
***
Bir Maraş türküsü bütün bildiğim
Ne yatmışlığın var Göksun dağlarında
Ne de sahrayı Elbistan’da yürüyen kervan…
Anımsa ede... Karanlık bir köprüaltı hüznüne
Bulanmıştı zaten bulanık sevdan
İkimiz birer tane dolamıştık ede lo
Ortalık yerindeydi anıların
Boynu bükük... Ve öksüz tabakamız
İkimiz de biliyorduk
Suskun seyre dalan zirveler de farkında
Son keyfiydi dağların o son cıgaramız.
2/:
Hazırdı gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya üstüne sevdamızın,
Ede lo, son keyfi bu son cıgaramızın....
***
Cevrini çekende bulanır başım
Uzak bir resimdedir şimdi, Meyrik sitemli
Bir Maraş türküsü bütün bildiğim
Ne severim su yollarında rahvanlarını aşkın
Ne de zülfü altın tokalı köy dilberini
Ne de yolum üzeri Antep’tir.
Düğün durur Maraş bir ağlar
Ben denizlere banarım kahkülümü
Dağlar ise hep…
Ah o dağlardır tek müsebbibi
Ucu yanık yüreğimi özyurduna ulaştırmayan
Kızgınlığım ondandır ede lo.
Küskünlüğüm ise asırlardır suskun kayalar.
Bakıp mavzerimin arpacığından
Meyrik ağlar... Ben ağlarım ede lo.
3/:
Hazır gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya,
Ede lo, bakıp mavzerimin arpacığından...
***
Duman çökmüş şakağının düzüne
Ilgıt ılgıt akmada... Yarandan hayallerim an be an
Maraş’tan bir haber gelmiş ede lo
Dönmem gayrı izime basıp
Batsın Maraş... Batsın ayağıma
Ve de yasımı bir kanlı toprak gibi
Tabanına yazan Elbistan.
Şimdi gri bir fotoğraftatır Meyrik sitemli
Denizler elenmede yüreğinin yelkenlerine
Varsa… De deyeceğini ede
“Ya Allah! ” de ve yekin yerinden
Senden sonra Meyrik yolcu ede lo!
Onun için hazır gökler,
Broy broy ağlamaya,
Kurban ede lo...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Efsunlu Dizeler Fideliği
1/:
Aşkın sivri eli,
Batanda döşüme,
Bir bal mevsiminde,
Sızar canım damla damla,
Gözlerimin peteklerinde...
2/:
Buz deryalarında yüreğim.
Öylesine soğuk ve çatlamış.
Ve bitirmiş bir eşkin aşkı.
Ama ne çare unutamamış...
3/:
Çak döşüme kurşunu,
Be düşmanım acar oğlu.
Vur can kuşunu.
Sevdim be seni düşmanımın acar oğlu.
Ve senin o kahraman duruşunu...
4/:
Uzun etmeyin be dağlar
Vurgunum size.
Yeter aşkım Erciyes’e
Bu küçük dize...
5:
Düşümde şahlanan attır,
Beni zaferlere garkeden...
6/:
Bu yollarda burulur acım,
Vurulur bu fırtınalı yarmalarda.
Üşüsün isterim kar yağan döşüm.
Tarayın saçlarınızı ey suna gelin bulutlar,
Eleyin tandırlarda ak kepeğinizi,
Bir çığ gibi kocaman ve ürkünç olmalı,
Benim ölüşüm...
7/:
Uyan artık ey yüreğim
Bitti uzun kış uykusu...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Ellerimi Severim
1/:
Ellerimi severim ben,
Sevda çizen tuvaline gönlümün.
***
Ellerimi severim...
Tutup yangınını soframın,
Seriveren ortasına dağların.
Ufuklar arasına gerip ibrişimleri,
Üstüne sığırcık konduran ellerimi.
2/:
Ellerimi severim ben,
Aşk çizen boş tuvaline gönlümün..
***
Doğrayıp en doyurucu yanını,
Sevdasının ve beyninin kilerinden,
Açlara, bilâçlara ummanların cömertliğinde...
Ardından sallayıp gülümseyen avuçlarını
Yadellere akan ırmaklarımın.
Ellerimi severim ben,
Okşayan ensesini içimdeki yetimin...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Fakir Şair, Hep Şairdi
Fakir Şair, Hep Şairdi
1/:
Fakir şair, hep şairdi
Sokaklarında kaldırım şiirleri döşeli
Ve bacalarından beyitler buhurlanan
Bir kasaba hayallerdi her zaman.
2/:
Fakir şair, hep şairdi
Düşüncelerinde şiirler uçuşan kanatlı
Ve dudaklarından dörtlükler yankılanan
Bir kalabalık hayallerdi her zaman.
3/:
Fakir şair, hep şairdi
Damaklarında şiirler içilen lezzetli
Ve ufuklarından dizeler doğan/batan
Bir ülke hayallerdi her zaman.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Galiçya’da İki Can
B/...
Bir ben bilirim Galiçya’yı bir de Seyfullah.
Dokuz yüz on beşinde zamanın.
Kanlı kamanın, katil kasaturanın
Yani bilimum kesici aletin
Kabzasına kadar silme kızıl kana kestiği.
Savaşın yedi düvelde rüzgâr rüzgâr estiği.
Ve cehennemi ateşin cayır cayır...
Cesur canların sapır sapır...
Yani bizim daha on dokuzumuzda
Yar yanağındaki bir damla yaş gibi
Kızgın toprağa düştüğümüz
Mavzerlerin kundağıyla öpüştüğümüz...
Kısacası bir ben bilirim Galiçya’yı ağalar
Ve koca bir kıtayı doludizgin
Yani delidolu çiğnediğimiz yılları...
Bb/...
Bir ben bilirim o sırrı saklı Galiç’i ağalar.
Seyfullah’sa kitaba kanıyla tarih düşendi.
Üşendi soğuk siperle gerdeğe girmeye
Yar yatağından kalan beden sıcaklığımız.
Amma savaş bu, cehennemin adresi yani.
Sayın ki ateş çevresinde vurgun pervaneyiz.
Silme donanma fişenk, inadına cephaneyiz...
Bir gözümüz hayâl meyal
Diğeri zalim tetik...
Mavzerler ki Alaman çıplağı yani som çelik
“Ich liebe dich! ” oymuş dipçiğine gönlü kısır bir işçi.
Kasaturalara ise “Seni seviyorum” oymuş
Bir Uşak kiliminin “eli belinde” motifiyle
Sayın ki kalbiyle bir gelin...
Azgın selin önünde durmak ne zorsa
Galiç’i bir ben, bir de Seyfullah bilir ağalar
Biz ki yüreğimizi asmışız palaskalara
Yani kendi darımızı kurmuşuz Galiçya’lara...
G/...
Galiçya’yı bir biz biliriz ağalar.
Galiçya da işveli haspadır ve bizi tanır
Palaskalara taktığımız yüreklerimizden.
O palaskalar ki masif ve yağlı sahtiyan
Ve iki yandan barebellum’a raftır.
Sayın ki Cebel-i Kaf’tır Galiçya dağı
Öylesine yüce ve öylesine bulut barınır.
Taranır memlekette her tetik düştüğümüzde
Ucu çengelli bir mor zülüf eşzamanda
Yüreğimiz takılır ucunun kıvrımına.
Bir yaralı telli turna selam taşır.
Taşır ki namlu dolusu.
Tekmil Osmanlı ordusu
Taşını, toprağını bilir Galiçya’nın.
Bir ben, bir de Seyfullah bilir...
S/...
Seyfullah’ın nedense gözü seğirir siperde.
Bıyığı simli sırım onun
Gözü Bahr-i Adriyatik damlası.
Palaskasında asılı kaması her daim uyanık.
Yanık mı yanık yüreği memlekette.
Galiçya bilir Seyfullah’ın tekmil halini ağalar
Mavzerinden bilir, fişenginden bilir
Hakikatte bir dağ goncasının bile
Bir teline kıyamayan merhametinden bilir.
Ama ne yapsın Seyfullah?
Bir sabah uyandığında buluvermiş kendini
Alazlı tandırlar harmanında.
Yanmamak için yakmak gerek.
Urup merd-i meydan narasını
Yani ta yürekten “Ya Allah! ” diyerek
Galiçya’ya namludan bakmak gerek...
Gg/...
Hınzır gibi tanır ikimizi de Galiçya ağalar.
Yani Seyfullah ve ben
Gün görmeden daha
Konmadan bir nazlı kelebek olup
Yavuklunun yanağındaki pembe yaprağa.
Toprağa garkolmuş on dokuzlu yaşımız.
Emsalimiz, akranımız ve bilcümle yaştaşımız
Sürülmüşüz bir yağlı merhem misali Galiçya yaralarına.
Ss/...
Garip Seyfullah siperlerle sözlenmiş.
Bense görücü usulüyle nişanlanmışım
Geceyarısı devriyelerinin cesaretine.
Galiçya ki dağı taşı ile tanımış kokumuzu
Bilcümle tertip, korkumuzu büküp dört büklüm
Karanfil yaprağınca sokmuşuz kulak ardımıza.
Yardımımıza koşmuş Yemen türküleriyle
Buram buram ıtır kokan o kutsal ölüm...
Galiçya tanır ikimizi de ağalar
Ölümü de tanır, şehit kardeşim Seyfullah’ı da
Beni de tanır ağalar kanlı kabirleri Galiç’in...


Ahmet Yozgat