Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

Yaralı OLMADAN

Beyhûde figanlar,boşa serzeniş,
Bilenin dilinden dökülür sanma.
Gönül iğnesiyle dikilen dikiş,
Cihan kavgasıyla sökülür sanma.

İçinde var ise zerrece iman,
Çıkarın uğruna söyleme yalan.
Dünya senin olsa ederler talan,
Muhannetin kahrı çekilir sanma.

Cömert fırsat verse,ganimet bilme.
Açlıktan ölsende, cimriye ilme.
Dostunu sağlam seç, düşman edinme,
Adamın doğrusu bükülür sanma.

Niyetini hâlis,pak,temiz tut da.
Attığın adımı hep doğru atta.
Sen seni seveni baş tacı yap da,
Kincinin eteği öpülür sanma.

Bir an kederliysen,bir an sevinçte.
Med-cezir misâli, hayat bu işte.
Dünya sahnesine geliş gidişte,
Yaralı olmadan göçülür sanma.

19.08.2003

[GooD aNd EvıL]

Yaralıdan O SÖYLER

Uzaklarda aramam,
Mürşit o ki, canımda.
Devrini durduramam,
Dolaşıyor kanımda.

İlk emri,ilk takdimi,
“Oku” dedi akdini,
Anladım ki Rabbi mi,
Nefsim ile yanımda.

Gönlümde güller açar,
Lebleri inci saçar,
Bırakmaz beni naçar,
“O” vardır her yanımda.

Mürşidi ekmel’imdir,
Namusu ekber’imdir,
Resul’ü ekrem’imdir,
Delildir her an’ımda.

Mülke Süleyman oldu,
Her tarafa o doldu,
Kalbimde kendi durdu,
Hükmeder vicdanımda.

Ne gam kaldı ne keder,
Kainat bayram eder,
Melekler gelir gider,
Alem’i seyranımda.

Dost bizde gönül eğler,
Bizden her canı sever,
Yaralıdan o söyler,
Zuhuru insan’ımda.

16.11,1998

[GooD aNd EvıL]

YaralıyaYÂR DEMEZSEN

Bütün dünya senin olsa,
Adaletten sapma yahu!
Bir gönüllük yerin olsa,
Başka yerde yatma yahu!

Kendin ile kendin barış.
İyi, güzel,hakça yarış.
Bir damla ol sele karış,
Deryalardan kaçma yahu!

Zenginlere yüz sürenin.
Yoksulları hor görenin.
Mihnet ile aş verenin,
Lokmasını tatma yahu!

İnce hesap yapar diye.
Derdine dert katar diye.
Diken olup batar diye.
Dostuna gül atma yahu!

Vicdanında bir kandil yak.
Doğru Pazar bulmaya bak.
Köre ayna,kele tarak,
Arif ol da satma yahu!

Dost dostuna bir can verir.
Can giderse geri gelir.
Kıymetini bilen bilir,
Bir bilmeze çatma yahu!

Bakar bakar göremezsen.
Bir gönüle giremezsen.
Yaralı’ya yâr demezsen,
Yarasını açma yahu!

17.08.2003

[GooD aNd EvıL]

Yaramı ELLERE DAĞLATTIN EY DOST

Azabı firkatle,beni neyledin,
Yakup’tan ziyâde ağlattın ey Dost.
Cemâlin görmeden deli eyledin,
Bahtımı aşkına bağlattın ey Dost.

Gözlerim hicrandan,handan olmadı,
İçim yırtık yırtık,kanlar damladı,
İnsaf et,dizimde derman kalmadı,
Kabuklu yaramı kavlattın ey Dost,

Kanadım kırıldı,uçamaz oldum,
Gücümü bitirdin,sarardım soldum,
Kendimi ateşler içinde buldum,
Gönül kazanında kaynattın ey Dost.



İradene mazhar,sana tutsağım,
Seninle aydınlık,kara toprağım,
Rahmete muhtaçken,gülüm yaprağım,
Zulmet ırmağını çağlattın ey Dost.

Aşkınla gönlüm hoş,rakip çağırma,
Bir an olsun beni senden ayırma,
Ne çok yalvarmıştım,kem söz duyurma,
Seni bilmezlerle,paylattın ey Dost,

Kulum de razıyım,bu bana yeter,
Her azam dil olur,sevdana öter,
Beni yaka yaka eyledin heder,
Lâvların üstünde oynattın ey Dost.

Derdimin ilacı,eşsiz tabibim,
Sevdana dilenci,aşka talibim,
Ezel yaralısı gönlü garibim,
Yaramı ellere dağlattın ey Dost.

18.06.07

[GooD aNd EvıL]

Yaşadığım HÂLLER ADSIZ

Gârip gârip diyar diyar,
Dolandığım iller adsız.
Her nesnenin bir adı var,
Yaşadığım hâller adsız.

Parça bölük,evre evre,
Pervâneyim ben bu devre,
Kuşatıldım çepeçevre,
Beni saran teller adsız.

Bir gönlüm var eğleyemem,
Başkasına yeğleyemem,
Dertlerim var söyleyemem,
Konuştuğum diller adsız.

İsimler ki,isme pusu,
Şaşar kalır gönül kuşu,
Ne rengi var ne kokusu,
Bahçemdeki güller adsız.

Sonsuz isim,bir tek İlâh,
Aşkım kalkan,Zikrim silah,
Esip duran akşam,sabah,
Başımdaki yeller adsız.

Aşk ayırmış iki kaşı,
Ortasında sonu,başı,
İçimdeki dağı taşı,
Yıkıp gelen seller adsız.

Yaralıyım olan olmuş,
Saç ağarmış,benzim solmuş,
Yana yana çilem dolmuş,
Ocağımda küller adsız.

11.03.1999

[GooD aNd EvıL]

Yaşam SAVAŞI

Başımı hiç eğmedim,kaç kez yere düştüm de.
Kimseler aldırmadı,kainata küstüm de.
Yokuş yokuş tırmandım,yokuşlar yordu beni,
Kahrolası savaşın,kahır yükü üstümde...

[GooD aNd EvıL]

Yazık BANA (1)

Yazık BANA (1)

Neden geldim bu Cihana,
Bilemezsem yazık bana.
Hak yolunda yana yana,
Yelemezsem yazık bana.

Ona verip ellerimi,
Bülbül edip dillerimi,
Aşk bağının güllerini,
Deremezsem yazık bana.

Duyup “ELEST” sedasını,
Yıkıp; benlik kalasını,
Her dem yokluk abasını,
Giyemezsem yazık bana.

Hakla Hakkı ana ana,
Kıyamazsam başa cana,
Varlığımı bu meydana,
Seremezsem yazık bana.

Eşe dosta,sülaleme,
Duyurmadan elaleme,
Hazinemi viraneme,
Gömemezsem yazık bana.

Seyre dalıp oyunları,
Aşamazsam sorunları,
Çoban olup koyunları,
Güdemezsem yazık bana.

Sel suları durulunca,
Hak Divanı kurulunca,
Hayrım şerrim sorulunca,
Gülemezsem yazık bana.

Bazen bolluk,bazen darda,
Ne bulduysam nurda,narda,
Hakka Fıtrat borcum varda,
Veremezsem yazık bana.

Şüphelerden şek’sizliğe,
Bunca renkten renksizliğe,
Yaralıyken dertsizliğe,
Eremezsem yazık bana.

08/01/2000-Ramazan Bayramı

[GooD aNd EvıL]

Yazık BANA (2)

Yazık BANA (2)

Eğri yoldan,Doğru yolu,
Göremezsem yazık bana.
Şehri-Yârin Bap’ı ulu,
Giremezsem yazık bana.

Hak-Muhammed ulu ere,
Aşk biter mi vere vere,
Onun için ben’i yere,
Seremezsem yazık bana.

Aldırmayıp şakşaklara,
Sürünerek alçaklara,
Gönül yüzüm topraklara,
Süremezsem yazık bana.

Can özüne sine sine,
Hâdim olup ben bu dine,
Çağırırken; gel sesine,
Gidemezsem yazık bana.

Taç ederek her sözünü,
Can ederek baş gözünü,
Bu dünyada üç yüzünü,
Göremezsem yazık bana.

Derman edip dertlerimi,
Yağmalatıp şirk’lerimi,
Dünya Ûkbâ defterimi,
Düremezsem yazık bana.

Muhammed’in arkasına,
Tutunarak hırkasına,
Ehli Necat fırkasına,
Eremezsem yazık bana.

Evvel’ime,âhir’ime,
Bâtın’ıma,zâhir’ime,
Celal Cemal sahibine,
HÛ demezsem,yazık bana.

Aşkla dolu buram buram,
Yaralıyım sızlar yaram,
Her An’ımı düğün.bayram,
Edemezsem yazık bana.

08/01/2000-Ramazan Bayramı

[GooD aNd EvıL]

Yen Di MUHANNET

Bedenim sıhhatte, kafamsa yorgun.
Ruhum işkencede, aklıma dargın.
Umulmadık yerden gelince vurgun,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

Bunalım içinde, günlerim ayım.
Şâd olup gülmedim,elemdir payım.
Boş yere teselli vermeyin, bayım,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

Güneşim kayboldu,ufkum karardı.
Tahammül neylesin,kesilmez ardı.
Ellerin kervanı, menzile vardı,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

En riyâkar yanım sahte tebessüm.
Böylece işkence artar büsbütün.
Her vefâsızlığa,kendimce küstüm,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

Ecel fayda vermez tutsam elini.
Bad-ı saba bile çekti yelini,
Muhannet gasp etti alın terini,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

Yine ateş sardı dört bir yanımdan.
Bırakmaz ki gitsem doğru yolumdan
Bıktırdılar artık tatlı canımdan,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

Yaralı’m okunu atma ileri.
Beklide dolanıp gelecek geri
Muhannet zulümdür Ademden beri,
Mihnet bana zindan eder dünyayı.

13.12.1983

[GooD aNd EvıL]

Yitirilen KİMLİK

Kafatası çatlamış,fikrin çatısı çökmüş;
Basiretin gözünü,irinli yara örtmüş.

Durmadan kaşıyorlar kabuklu yaramızı;
Vurdum duymazlık bizim ağlattı anamızı.

Terimler alt üst oldu,iyi,kötü karıştı;
Kavramların yorumu çıkarlarla çatıştı.

Rivâyetler çoğaldı,râvi ye yalan düştü;
Güzelliğin üstüne asalaklar üşüştü.

Soysuzlaştı asiller kimliğini yitirdi;
Üç günlük dünya hırsı,”koca dev”i bitirdi.

04.02.1985