Enver Üste

[jockeя]

Dua
Dünyada yangın var,ruhumda yangın,
Benim yangınımı söndür Allah’ım.
Eğer söndürecek su göndermezsen
Beni de yangıda yandır Allah’ım.

Artıyor gün günü yaptığım hata,
İmanım bağlıyor beni hayata,
Tekerleksiz malum o cansız ata,
Beni incitmeden bindir Allah’ım.

Bir taşa yazılsın adım, soyadım.
Nurunu görmektir bütün muradım,
Başucuma gelsin iki evladım,
Yönümü kıbleye döndür Allah’ım.

Toplansınlar baş ucumda dursunlar,
Bilmeyenler bilenlerden sorsunlar,
Fatiha okuyup hayra yorsunlar,
Rahmetinle beni kandır Allah’ım.


Enver Üste

[jockeя]

Duman Olup
Sevdiğimden haber gelmiş,,
Koşa koşa gitmez miyim.
Onun beyaz kollarında,
Ömür boyu yatmaz mıyım

Yeter çektiğim yasını,
Alamazsam duasını,
Bu dünyanın anasını,
Üç kuruşa satmam mıyım?

Yarden haber gelmiş bize,
İnerim dağlardan düze,
Katıp geceyi gündüze,
Dumanını atmaz mıyım?

Yarim haber salmış bana,
Telaşımı anlasana.
Şükür olsun yaradan ‘a
Diye dua etmez miyim?

Enverî ’ nin hecesinde,
Işık olup gecesinde,
Sevdiğimin bacasında,
Duman olup tütmez miyim?


Enver Üste

[jockeя]

Durursun
Sırma saçlarını tel tel tarayıp,
Narin omuzlara döker durursun.
Günahı olmayan tebessümlerle,
Bilmeden canımı yakar durursun.

Hiç mi düşünmezsin bende de kalp var,
Bir bilsen bakışın ne kadar yakar.
Tatlı tebessümün içime akar.
Güzel gözlerinle bakar durursun.

Kalbimin dumanı tütmüyor mu ki,
Kalbin benim gibi atmıyor mu ki,
Göğsündeki gonca yetmiyor mu ki,
Sinene goncalar takar durursun.

Melek mi sin yoksa şal mı büründün,
Nedense gözüme melek göründün.
Ne tatlı kokuyon misk mi süründün,
Taze gonca gibi kokar durursun.

Bakma bana öyle yanıyor özüm.
Kırıldı telleri ses vermez sazım.
Enver’i diyor ki Zöhre’me sözüm.
Gün günü kalbime akar durursun..


Enver Üste

[jockeя]

Eniğin Çanağı
Karatepe Köyünde
Hakkoymaz ve Hakvermez,

Adlı iki aile,
Yaşar komşu olarak,
Ayrılır birbirinden.
Aradaki dağ ile…….




Enver Üste

[jockeя]

Ey Enverî
Ey EnverÎ, Enverî,
Bu ne biçim hal sende.
Sanki ağlar gibisin,
Kahkahayla gülsende.


Enver Üste

[jockeя]

G e l s e ne
Akşamdan sabaha bekledim seni,
Hasretinden ölüyorum gelsene.
Bir daha, bir daha bekledim seni,
Özleminle doluyorum gelsene.

Yeter artık uzamasın ayrılık.
Büyümesin kalbimdeki bu kırık.
Boğazımda düğümlenir hıçkırık,
Ağlamaklı oluyorum gelsene.

Hasretin zulümdür benim özüme,
Son ver artık kaprisine,nazına.
Yabancıyım aynadaki yüzüme,
Bir gül gibi soluyorum gelsene.

Solgun gülüm hoyatlarca koklanmış.
Yorgun kalbim her yerinden oklanmış.
Yüzüm çizgi çizgi, saçım aklanmış.
Birer birer yoluyorum gelsene.

Hasretinle bağrım yandı,tutuştu.
Ne zaman gelecek senden bir muştu?
Bu selam saldığım bininci kuştu.
Dağa,taşa soruyorum , gelsene.


Enver Üste

[jockeя]

G ö r d ü k l e r i m
Dolaştım yurdumun dört bir yanını,
Türlü dalavere yalanlar gördüm.
Zahmete sokmadan tatlı canını,
Bir gecede zengin olanlar gördüm.

Dansözün yoluna dolar serenler,
Sirtaki oynayıp,tabak kıranlar,
Bir “alo” diyerek milyar vuranlar,
Maaş kuyruğunda ölenler gördüm.

Çiftçiler tarlada koymuş hasadı,
İşçinin memurun,silindi adı.
Artık yaşamanın kalmadı tadı,
Sonbahar gelmeden solanlar gördüm.

Esnaf çalışıyor yiyip,içmeden.
Dükkanı kapıyor henüz açmadan.
Kanatlanıp üç-beş metre uçmadan,
Yerinde patlayan balonlar gördüm.

Kimisi dostuna kuyu kazıyor,
Kimisi kudurmuş,her gün azıyor.
Sefilleri, yoksulları eziyor,
Akrepler,çıyanlar,yılanlar gördüm.

Kimi mersedeste caka satıyor,
Kimi bardaklarda balık tutuyor.
Kimi lokmamızdan her gün yutuyor,
Nice israf,nice talanlar gördüm.

Kimi şöhret için çıkıyor yola,
Bir batakhanede veriyor mola.
Sığındım sanırken müşfik bir kola,
Etinden,budundan çalanlar gördüm.

Kimi benzin döküp kendini yakar,
Kimi aval aval sadece bakar.
Kimi maçtan sonra tabanca sıkar,
Acıyı evinde bulanlar gördüm.

Kimini uyutmaz yarın korkusu,
Kiminin hiç olmaz böyle kaygısı.
Kimi çiçeklere döker durur su,
Daha tomurcukken yolanlar gördüm.

Hırsızlık,yolsuzluk her yere girmiş.
“Babası” oğluna devrini vermiş.
Çifteyi savurmuş,palan devirmiş,
Eşeği zaptetmez kolanlar gördüm.

Enverî her yeri geziyor diye,
Gördüğü yanlışı yazıyor diye,
Bu tavrı bizleri üzüyor diye,
Dostlar ile selam salanlar gördüm


Enver Üste

[jockeя]

Gel Camiye
Düşecektir elbet yolun,
Vakit varken gel camiye,
Tutuyorken elin, kolun,
Deme erken gel camiye.

Orda huzur bulacaksın,
Feyiz ile dolacaksın,
Bir gün mecbur kalacaksın,
Özün derken gel camiye.

Ertele biraz işleri,
Dümdüz eyle yokuşları,
Dalda Hakuran kuşları,
Hu çekerken gel camiye.

Başlamadan son seferin,
Var ise dizinde ferin,
Orasıdır huzur yerin,
Göz bakarken gel cami

Kimseye; ne küs, ne darıl,
Sıkıştıkça ona sarıl,
Şadırvandan şırıl şırıl,
Su akarken gel camiye.

İlk olmasın son gelişin,
Omuzlarda yükselişin.
Sanma bakidir kalışın,
Yüz gülerken gel camiye.

Bir gün seni getirirler,
Musallaya yatırırlar,
Omuzlarda götürürler,
Sen yaşarken gel camiye.

Geçip gitme,dur ey yolcui
Tehir etme öde borcu,
İçi dışı burcu burcu,
Gül kokarken gel camiye.

Bu Enverî neyin nesi,
Nasihat tır söylemesi,
Kulakların ezan sesi,
Duyuyorken gel camiye


Enver Üste

[jockeя]

Gizlice
Dost sandığım kuyu kazar gizlice.
Dayanmıyor artık yorgun bedenim,
Kalbimdeki yaram azar gizlice.

Bir yerlerde açık etsem derdimi,
Düşünürüm,biri ele verdi mi.
Puştluk yapan muradına erdi mi,
Planımı biri bozar gizlice.

İçine düşerim bir kuyu kazsam,
Biri çelme takar cakalı gezsem.
Emekler vererek bir şiir yazsam,
Üzerini biri çizer gizlice.

Diyorlar ki çivi çiviyi söker.
Eşek bir çamura kaç kere çöker,
Kanayan yarama dostum tuz döker,
Kanım akmaz,yaram sızlar gizlice.

Sağır vicdanları çınlatmak için,
Doğru bildiğimi anlatmak için,
Gönül dostlarına dinletmek için,
Bu Enverî şiir yazar gizlice.


Enver Üste

[jockeя]

Gel Eder
Uzun zaman oldu uğramayalı,
Köyümün toprağı,taşı gel eder.
Gözümde tütüyor Zorkun Yaylası,
Çift Mazı’ yla,Oluk Başı gel eder.

Bitmiyor hasretin çilesi,yası.
Bana gel ediyor köyün havası.
Adana Kebabı,Paça Çorbası,
Tirşik ile Bulgur Aşı gel eder.

Kesmeburun,Bahçe burnumda tüten.
Azgan çiçekleri dağlarda biten.
Seher vakti billur sesiyle öten,
Turaç Kuşu çalılıktan gel eder.

Açınca nergisler,mor menekşeler,
Meleyen kuzular aklımı çeler.
Anamın yaptığı İçliköfteler,
Hele yağda kızarmışı gel eder.

Yalnızca özlemdir içimi yakan.
Bazen bir sel olur gözümden akan.
Kederler içinde yollara bakan,
Sevgilinin hilâl kaşı gel eder.


Enver Üste