Hüsrev Hatemi

[jockeя]

Selânik Şarkısı

Eski duyarlıkları özleme hiç,
Aramak boşuna, yok onlar...
Giriş kapısı yıllardır çivili,
Kırık camlı otelde olmalılar;
Çünkü onlar da Selânik’de
Metrûk bir otelde öldü.
Vardar kapısı mıydı ey kalbim,
Yoksa Egnatia caddesi miydi?
Günlerimiz zaman çeşmesinden,
Akarak tükendi bitti;
Beyaz kuleler ömrümüzde ender...
Ve güvercinlerdir ki sevinçler,
Muttasıl kaçarlar bizden.
Ah Namıka Hanım, bilmem kimdiniz.
Bana mümkünse söyleseniz...
Neden bu Hüzün Bedesteni?
Bir de nedendir ki sevinçler,
Hep terkederler beni.

[jockeя]

Sirtlanlar Serenadi

Dilrübâ sirtlanlar siritiyor bak,
Kamyonlar seni ezer Çocuk muhakkak...
Kerli ferliler yasalariyla,
Yarasalari serçelerden
Çok daha fazla koruyacak.
Sel gider kum kalir diyorsun Çocuk,
Kum kalir bu dogru fakat gül kalmaz;
Güller kalmaz, kuşlar kalmaz inan ki Çocuk
Sirtlari saglam yere dayali sirtlanlar
Pek dilrübâ siritirlar Çocuk...
Canavarlar ve cinayetler çogalir;
Ortada seni seven tek kul kalmaz...
O ürkek kumrudur ki senin ruhun,
Yakindir, yoklugundan yakinan bir kul kalmaz.
Kalmaz inan ki Çocuk...
Iskete iskeletleri agaç dibinde,
Dilrübâ sirtlanlar siritir Çocuk...

[jockeя]

Toprak Aynasinda Âlem

Gönül çeşmesini tâ durulunca pâk...
Etmeye bir ömür yetmedi.
Güller ki neyden fazla inlerken,
Nemli gözlerle bir mâzi,
Ve tâlik yazili çeşme
Nerdeydi?
Zemin denirdi, arz denirdi, saglam
Ve siki basarken ona biz neden?
Serviler, kekik otlariyla bir âlem,
O eski âlem neden kaydi?
Ölüm beklemezdi serviler gerçi,
Bilmem hangi hayal kirikligi, yâhut
Hangi kederle müntehir onlar,
Kina giren kiliçlar misali,
Yeraltini süslemektedir şimdi.
Güller, yilanlar ve bütün
O eski âlem’in çocukları,
Semada ararken servileri.