Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Anlatamam

Anlatamam,
Tükenmiş bir umutla
Aynı odayı paylaşmadım ki daha önce

Anlatamam,
Hiçbir ölümü öpmedim alnından çünkü,
Hiçbir tabutun üstüne yazmadım soyadımı,

Anlatamam,
Hiçbir kardeşin gözyaşıyla ıslanmadı avuçlarım

Kağıt, kalem olmadan
Yas tutmayı
Çoktan unutmuş gözlerim

Anlatamam
Bir ölüm nasıl anlatılır bilmiyorum çünkü
Nasıl çekilir damarlarından kan

Anlatamam
Toprakla nasıl kardeş olur insan...

[GooD aNd EvıL]

Anlayan Olur Bir Gün Mutlaka

Daraldı zamanlar
Günler daha kısadır artık ömrümüzde
Dar ve uzun bir koridor,
Önümde uzanan şu hayat.
Koşarak geçiyorum karanlıklar içinden
Adına güzellik
Adına umut dediğim ne varsa
Tükete tükete ilerliyorum işte
Tükene tükene.
Düşüyorum büyük mutlulukların uçurumlarından
Kederin o karanlık kuyusuna.

Sonra bir ışık yanıyor ansızın.
Karanlığa alışmış gözlerim kamaşıyor.
Parlayan yüzüyle bir çocuk
Kalk diyor bana
Her karanlık içinde
Bir ışık vardır görebilene
Ve her sözde bir umut vardır duyabilene...

Kalk diyor
Her ölümde dirilen birileri vardır yine de.
Mevsim bahardır
Ve zamansız yağan kara direnir çiçekler
Yaklaştığını sandığın her son
Bir kıvılcımdır
Patlamaya hazır bir başlangıcı alevlendiren.

Yeter ki sen yüreğini koy ortaya
Bir gün bir anlayan çıkar mutlaka...

29 Mart 2003
01: 28

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Anneye Sesleniş

Güzel annem,
Kaç güz geçti
Sana böyle seslenmeyeli
Kaç Eylül
Yaslamayalı başımı yaslı koynuna.

Yirmi üç yaşımın göğsünde
Üç kurşun yarası
Zamansız patlayan üç kızıl gonca dalında
Oysa annem sen ne çok severdin kızıl gülleri
Kıyamazdın koklamaya

Üzülme anne
Artık kanamıyor yaralarım
Kar yağsa da toprağımın üzerine
Üşümüyorum artık...

Bahara armağan ediyorum işte beynimi
Açacak çiçeklere
Özgürlüğü çağıran güvercinlere
İnsanlığa bırakıyorum işte yüreğimi
Ardım sıra yürüyeceklere.

Güzel annem,
Sen yine de sev çiçekleri
Ne olur kopartmasın dalından çocuklar
Taşısınlar kokusunu
Gelecek mutlu yarınlara.
Sen yine de sev çiçekleri
Sakla onları
Korkusunu saldırganlığının ardında saklayan zalimden
Sakla, sevginin kıymetini bilmeyenden.

Gökyüzüne bak anne
Milyonlarca oğlun ve kızın
Sana tebessümlerini yolluyorlar
Her eylül şafağında.

Saçındaki her beyaz tel
Zamansız düşen bir oğul
“getirecekler sana bir gün mutlaka
O çiçekler içindeki ülkeyi”

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Asıl İnsanlık

Hep eksik yanlarını ararken hayatın
Yaşayamaz oldunuz güzellikleri.
Kördü gözleriniz
Kendi ayaklarınıza bulaşan çamuru göremeyecek kadar
Ve sağırdınız
Yanı başınızda
Can çekişen hayatın çığlıklarını duyamayacak kadar

Sadece yaralarımı acıtmak için
Akıttınız tuzunu göz yaşlarınızın
Ve erdemden saydınız
Dişleri kendi yavrusunun kanına boyanmış
Timsah bakışlarınızı

Oysa yoksulluğunda çoğaltıp
Yüreğinin varsıllığını
Son lokmasını hiç düşünmeden paylaşabilmekti
Asıl merhamet

Asıl insanlık,
Borç bilmekti kendine
Herkesten iki kat fazla gülebilmeyi
Ve ağlamayı herkesten iki kat fazla...

2005

[GooD aNd EvıL]

Asıl Kahreden Bizi Yaşayamadıklarımız Değil

Asıl kahreden bizi
Yaşayamadıklarımız değil
Bizi asıl kahreden
Yaşayıp ta yitirdiklerimizin sancısı
Hasret duymak zordur yaşamadıkların için
Sen yaşarken öğrendin ağlamayı.
Gözyaşlarında saklanan gizli hikayenin
Son sayfasıdır bu yaşadıkların
O kuşlar bir daha konmayacak pencerene
O yokuşları tırmanmayacaksın artık
O bayram sofrası bir daha hiç kurulmayacak
Artık öpemeyeceksin ellerini, yitirdiklerinin

Asıl yiten bayram sabahlarının sevinci değil
Yiten biziz aslında
O sevinçler bir fotoğraf karesinde tutsak kaldı
Zamandan borç almıştık gülümsememizi
Hacizlere gitti bize getirdiği ne varsa

Ne zordur kim bilir
Bir mezar taşıyla bayramlaşmak
Sarılmak bir mezar taşına ne zordur
Bayramlar mı toprak olan
Yoksa biz miyiz.

Şimdi zaman
Yasını tutma zamanı değil
Yaşayıp yitirdiklerimizin,
Zaman,
Umutlanmak zamanıdır
Yaşayabileceklerimizi düşünüp...

5 Aralık 2002
15: 56

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Aşık Değilsin Sen...

Şairim,
Şiirim kafa tutuyor sensizliğime
Üstat vuruyor sazın teline
Saz ağlamaya başlıyor...

Ey şair,
Nerende büyüttün o kelimeleri
Aşık mısın
Yoksa aşk mısın sen?

Ey toprağın tenine iz düşürdüğü esmerlik
Ey sözüne aşk bulaşmış güzel çocuk
Nasıl sallanır bilirim
Kalbinin derinlerindeki kırık
Islanan benim
Nehirlerinden taşan sularda

Islaklığın bulaştığından beri ellerime
Göğsümde yakamoz taşıyorum *******i

Yani şiir gözlüm
Aşık değilsin sen
Ta kendisisin aşkın...


Melih Coşkun

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Aşık Olduğu İçin Şiir Yazmaz Gerçek Şair

Aşık olduğu için şiir yazmaz hiçbir şair
Şiir yazdığı için aşık olur sadece...

Önceden çizilmiş bir resimdir
O beyazlar içindeki düş
Gece, kağıdına çizdiğin kadar siyahtır
Ateş, yazdığın kadar sıcak

Ve bitti bitecek derken hayat
Ufak bir kıvılcımla alevlenir yine
Umulmadık bir zaman
Bambaşka bir yürek çarpıntısı

Coşar birden bire içinde nehirler
Kıra kıra yüreğinin duvarlarını
Ve adının anılmadığı bütün coğrafyaları
Terk edip gidercesine
Yeniden başlarsın her şeye

Yazılsın diye hikayesi
Bütün ayrılıkların
Düzmece bütün aldanışlar

Bu gidiş;
En güzeli için vedanın

Çünkü aşık olduğu için şiir yazmaz hiçbir şair
Şiir yazdığı için aşık olur sadece...

25 Mart 2003
01: 15

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Aşık Olmak mı Güzel Şiir Yazmak mı?

Aşık olmak mı güzel
Şiir yazmak mı?
Yoksa aşık olup şiir yazmak mı?

Güzel olan tek şey var aslında
O da şair olacak kadar
Çok sevmek
Seni...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Aşıksan Yarımsın Diyen Şarkılara İnat

Aşıksan yarımsın diyen şarkılara inat
İkiyle çarpıyorum kendimi
Bir yarım sende yaşıyor hala
Öbür yarım meçhul denizlerde...

Ey aşk,
Yarım kalmış şiirler gibi bekledim seni
İmgelemini yitirmiş bir şairin
Yüreğindeki o derin boşluk gibi...

Hiçbir geminin bir daha dönmediği
Terk edilmiş bir liman olsa da kalbim
Yine de inatla bekleyeceğim
Ve aşıksan yarımsın diyen şarkılara inat
Her gün seni biraz daha kendime ekleyeceğim

[GooD aNd EvıL]

Aşk Başka Türlü Bir Cesaret İstiyor

Aşk başka türlü bir cesaret istiyor.
Ne savaştaki yiğitliğe benziyor
Ne de karanlıkta
Islık çalmadan yürüyebilmeye.

Aşk başka türlü bir cesaret istiyor.
Dizlerin titremeden,
Damağın kurumadan konuşabilmeye

Ne yiğit bir türküye benziyor
Ne de bir şafak vakti
Herkesi ve herşeyi bırakarak ardında
Çekip gidebilmeye
Güneşin doğduğu yere…

2005

Melih Coşkun