Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sana Şiirler
biliyor musun ne çok beğendiğimi
senden öğrendiklerimi
işte güzellik dediğin işte böyle
sığmamalı ne kitaplara ne kıtalara ne kentlere
biliyor musun ne çok beğendiğimi
yaşamayı-seninle

biliyor musun
ve biliyor musun
özlemekten daha değerli de değil
kavuşmak dediğin
oysa anlamak görmekten

biliyor musun
ve biliyor musun
hiç vazgeçmedim seni sevmekten

…

artık gezinebilirim bir hikâye gibi sırtında ormanların
varlığın adımlarım olsun hasretin kanatlarım


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sana Şiirler/30.3.2001
çoktandır
bir kafesten diğerine
yuvarlanırken
çoktandır
kendi kendimle
oyalanırken
tam da düş gibi
ince bir gülüş gibi
akıp gitti içimden
gözleri…
ve ben
hissettim yeniden
yaşadığımı…
yüreğimi…


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sana..Şiirler..
aslında gece gündüze sevdalıdır
gündüz geceye,
bu yüzden en çok şafaklarını severler zamanın
gündoğumlarında gece gündüzü dinler
günbatımlarında gündüz geceyi,
insanlara duyuramasalar da seslerini
ikisinin de tek şey vardır söyledikleri birbirlerine:
Özlüyorum Seni..

(ve ben şimdi
ne seni yazacak kadar özgürüm
ne yazamayacak kadar deli.)


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sana:
ve aslında bir ezgidir yaşamak
ve sadece aşkın bize bağışladığı...
mevsimlerin avuçlarımıza dökülüşü de öyle
bir gün sonbahar bir gün kar
ve belki bir gün güneşli bir düğünle...

20.7.2005


Savaş AslanSana:
ve aslında bir ezgidir yaşamak
ve sadece aşkın bize bağışladığı...
mevsimlerin avuçlarımıza dökülüşü de öyle
bir gün sonbahar bir gün kar
ve belki bir gün güneşli bir düğünle...

20.7.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Satır Başı
gözü dolduğunda bir çocuğun
bir çocuğun gözü dolduğunda
bizim de içimiz acırdı
bir Türk ya da bir Kürt değil
bir çocuğun gözü dolduğunda içimiz acırdı,
sonra bunu da aldılar bizden, bu acıyı
çocuğu kimse görmez oldu
çocuk öylece kaldı dünyanın içinde
bir Türk ya da bir Kürt değil
çocuk öylece kaldı dünyanın içinde



22.4.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Secere
attığınız adımları bir bir
geri çekin insanlığımızdan,
silahlarınızı sokaklarımızdan
beyninizi duygularımızdan...

şu kimsenin birbirine güvenmediği
cehenneminizi yıllarımızdan


21.1.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Seyirci
ve sonra anladım ki başkası biliyordu herşeyi
ben yıkılmış bir ağaç gibi ortada duruyordum
mezarımda kır çiçekleri
boşuna çekilmiş bir de kürek
bir de sevdiğim meyvelerin çekirdekleri

öyle yorgun duruyordum ki
ve bir ağaç için fazla kahverengi
yeşil çoktan gitmişti gövdemden
çünkü artık köklerim yoktu
ve hep başkası biliyordu herşeyi


24.4.2005


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sınıfsız Öğüt
buluştuk gökyüzüyle
bir yağmur indi
seyrettik;
milyarlarca...insan...
bir adım attık
ikincisine gerek kalmadı
bir şarkı dinledik
ikincisini istemedik

çünkü bir gün
bir güvercin görmüştük
uçmuştuk ardından
...
uzunduk,
kısaydık,
güzeldik,
çirkindik;
fark etmedik,
tıpkı ağaçlar gibi
tür tür
çeşit çeşittik,
ama hepimiz
gökyüzünün altında benzerdik;
fark etmedik

takvimlerimiz yoktu
mevsimleri bilirdik
sevda sözlerimiz yoktu
sevebilirdik

gül tarlalarımız vardı
çocuklarımız orda
saçlarını boyardı,
ayırt edemezdik
çocuklarla gülleri
çocuklar mı güllere benziyor
güller mi çocuklara
çocuklar mı gülümsüyor
güller mi

çünkü bir gün
bir ceylan görmüştük
koşmuştuk ardından
...
yelkenli teknelerimiz vardı
yüz binlerce...
açılırdık denizlere,
rüzgar seslerimizi taşırdı
seslerimiz
tekne tekne dolaşırdı,
ne kaptanımız vardı
ne dümenimiz
ama deniz...

çünkü bir gün
bir yunus görmüştük
yüzmüştük ardından
...
dünya güzelliklerle doldu
şimdi, bu yeni gezegende doğan siz
burada da yaşamı
güzelleştireceksiniz,
hiç unutmadan
geleceği savaşarak yaratan
devrimcilerin sesini:
bir gün
bir mutluluk gördük
uçtuk
koştuk
yüzdük ardından


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sizler tüketim toplumunun...
Sizler tüketim toplumunun çocuklarısınız. Duyularınızla algılayabildiğiniz her şeyi; eşyalar-düşünceler, ve hissettiklerinizi; duygular, adeta bir an önce ağzınıza götürüp yemeye çalışıyorsunuz. Hiç emeksiz, sadece çenenizi oynatarak, yeryüzündeki her şeyi yutmaya... Tarihse tarihi, edebiyatsa edebiyatı, sanatsa sanatı…teknolojiyi-elektroniği, pazarları-marketleri, ve aşkı-ve birbirinizin etini…Hiç emeksiz, en kolayından, herkesten çok, herkesten önce ve bir an önce. Bu size yaşıyor olabilmenin tek sırrı olarak verilmiş. Ama söylenmesi gereken bir şeyi söylemeyi unutmuşlar. Büyük bir iştahla tükettiğiniz hiçbir şey gerçekte sizin olmuyor. Çünkü bir şey sizin olurken içinde sizden bir şey yok, siz yoksunuz.
Siz deponun sahibi de değil, deponun kendisisiniz-siz bir deposunuz; ya da güzel kokan bir çöplük. Bu yüzden tükettiğiniz onca şeye rağmen öyle fakirsiniz ki…Ne gerçekten bir arkadaşınız var, ne gerçekten bir düşünceniz, ne aşkınız, ne eşyanız, ne emeğiniz…Hiç birinin içinde siz yoksunuz, sizin olduğunu düşündüğünüz hiçbir şey size ait değil. Ölmekten korkuyorsunuz, çünkü daha tüketebileceğiniz çok şey var. Önünüzde biraz daha zaman olmalı, bir şans daha; çünkü görecekler ki bundan daha da iyi tüketebilirsiniz. Çiğneyip yuttuğunuz hiçbir şeyde kendinizin olmayışı sizi mutsuz ediyorken siz bunun sizin dışınızdaki herhangi birisinden daha çok ve daha iyi tüketemediğiniz için böyle olduğunu sanarak her gün başkalarında olan ya da sizde olmayan yeni bir bilgiye, yeni bir nesneye, yeni bir şeye ulaşmaya, onu bir an önce çiğneyip yutmaya çalışıyorsunuz. Tartışma adı altında, bir başka deponun içindekileri oradan çıkarmaya, ortaya dökmeye çalışıyorsunuz. Böylece orada da iyi bir şey varsa ortaya dökmeyi başarırsanız o da sizin olabilir, seçip alırsınız. Beğenmeseniz de onu bir bilgi olarak alırsınız, bilgi olarak durur içinizin köşesinde. Ne de olsa öğrenmeyi de tüketmelisiniz. Ve farklı yanları olsa da özünde tıpkı bunun gibi başkalarından daha hızlı, daha iyi ve daha çok sevmek adı altında sevmeyi tüketiyorsunuz. Yani yaşamak adı altında, yaşamakla ilgili her şeyi yaşamıyor-anlamıyor; tüketiyorsunuz. Ve işte bunun için bir başkasına göre ben, bir metayım. Düşüncelerim, duygularım, yaşıyor olmam ve varlığımla. Ve bana göre de; kendisini böyle var ettiği için de, herhangi bir başkası. Çünkü böyle olmasa onu nasıl tüketebilirdim ki. Şimdiki zamanda onunla başka türlü nasıl iletişim kurabilirdim. Hem de “Egemen olan düşünce egemen sınıfın düşüncesiyken”. Şimdiki zamanda onunla başka türlü nasıl iletişim kurabilirdim…Ama en azından bu cümlenin ardından söylenebilecek bir cevap olmalı. Belki, varlığıyla başka türlü davranılmayı ve yaklaşılmayı hak edenlere, tüm bu şeylerin dışında yaklaşarak. Bir meta olarak yaşamayanları-yaşamak istemeyenleri, görerek. Ki böylelerimiz olduğu için, bir insan değil de bir depo olmakta ısrar etmek bir ütopya ama, başka bir dünya ütopya değil. İnsan olan ruhumuzu mutsuz eden hepimizin düştüğü bu tuzaktan, tuzağın kendisi gibi yüzyıllar sürse de, hepimizin kurtulabilmesi dileğiyle…

……………………………………………………………………………………………….......

“Cambaz…”

ya da

“Bir Derdim Var…”

ya da

“Boş ver, boş ver boş ver boş ver…”

ya da

“Bir Kadın Çizeceksin…”

ya da…;

Şarkımızı Söyleyenlere

ne cennetmiş daha güzel olan gözlerinizden yoldaşlarım
ne geveze masaları barların
ne ihtişamı sarayların…
gözlerinizden güzel bir şey daha yokmuş bu dünyada
ah o aşık olduğum gözlerinizdeki
o yarın…yoldaşlarım


Savaş Aslan

[GooD aNd EvıL]

Sur
sonra sıkıca sardı zamanın yalanı
eski ve yeni topraklarımızı
biz kurtulmaya çalıştıkça daha çok;
çığlık attıkça çığlıklarımızı

ve yeryüzünden silindi gitti
yüzümüzün önünden birer birer
bir tek aklımızda kaldı
bir gülüşüne ölünecek sevgililer


6.3.2005


Savaş Aslan