Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Allah'ın Emri Ayrılık Olmasaydı

Hangi sevda var ki adı konmuş...
Hangi sevda var ki ışığı bulmuş...
Hangi aşık maşukuna kavuşmuş...
Ölüm Allah'ın emri, ayrılık olmasaydı...

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Oyunlar Da Bitti

Taşımasını bilmeyene ağır gelir sevda,
Gerçeği reddedip, yalana bakarsa yürek,
Huzuru terkedip, tufana dalarsa direk,
Zorluklarla başetmeye, gücü yetmeyen yürek,
Ölmeden ölmeyi anlamazsa eğer,
Akıbet hüsrandır demek gerek..

Eylül GÖKDEMİR

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Oyunlar Da Biter-1

Oyun biter bir gün
Toprak örter
Ölmeden ölmeyi bilmeyenler
Ömrü heder eder,
Heva heves,
Hepsi boş
Ölüm, kabir, toprak...
Son nefes derler,
Nasıl geçer?
Oyun biter bir gün,
Toprak örter,
Ahını aldıklarımız bize yeter.

Eylül GÖKDEMİR

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Oy Benim Kara Sevdam

Oy benim kara sevdam...
Başıma karalar yağdıran sevdam...
Ne çok özlerim seni bilir misin...
Bir duygu yumağı oldun içimde...
Sabah sarıp, gece çözdüğüm...
Oy benim karasevdam...
Oy benim sevdiğim...
Yıldızlarla konuşup,
Sabahlara kadar ördüğüm...
Oy benim karasevdam,
Düşlerimde gördüğüm...
Oy benim karasevdam,
Tuvallere çizip...
Şiirlere dizdiğim,
Oy benim karasevdam...
Neden gelmezsin,
Neredesin, nerelerdesin...
Hangi iklimlerde eser,
Hangi gönüllerde gezersin...
Oy benim karasevdam,
Seviğim, özlediğimsin...
Gece Gözlüm, şiir sözlüm,
Nerelerdesin...
Ne hasretin diner içimde,
Ne güllerim açar...
Oy benim karasevdam,
Mevsimler sensiz geçer...
Hele bir gel, otur yanıbaşıma...
Sessizce öyle dur,
Önce inanayım senin sen olduğuna...
Saatler hep gittiğin anda kaldı,
Hiç gitmemişsin gibi...
Aylardan Eylül olmalı,
Mevsimlerden sonbahar...
Yapraklar düşmeli saçlarına,
Yağmur ıslatmalı...
Islak saçlarına dokunmalıyım sevgiyle,
Gözlerim dolmalı...
Oy benim karasevdam,
Oy benim gece gözlüm...
Canım sevdiğim, Delikurt´um, neredesin...

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

O Kendini Biliyor

İçimin yalnızlığında,
Üşümüşlüğüne sığınıp yıllarımın,
Sitemler yazdım
Gel-gitleri yaşayan o vefasıza.
Hem de aklımın bam telinin koptuğu
Bu Şubat akşamında...
Sitemler yağdırmıştı,
Sanki benmişim gibi
Bırakıp giderken
Dilini keskin bir kasatura gibi sallayıp,
En iyileşmez yerim olan
Kalbimi oyup çıkaran...
Her sokak başında
Köpeklere yem yapan...
Kanlı bir ihtilalin ortasında,
Her sokak başına darağaçları kurup,
Yine, yine, yeniden...
Bıkmadan, usanmadan, doymadan,
Beni sallandıran...
O kendini biliyor.

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

O Büyük Günde Seni Bekliyor Olacağım

Eğer ki bilsem beni, gerçekten sevdin,
Yemin ediyorum sana ben hep beklerim,
Mahşer, kıyamet çok değil mirim...
Bu kalp çok sevdi seni, anlatamıyorum...

De ki sevdim, seviyorum can tanem, bekle...
Sevdamızda son bulacak, acı da keder de,
Yüreğinin götürdüğü yere git, bu son seferde,
Gözümü kırpmadan atlarım, inan ateşe.

Yaprak gözlüm, şirin sözlüm, yok ki benzerin,
Bir ben var ki benden öte, sana giderim,
Yunus olup dağlarda odun keserim,
Şemsi bekleyişi gibi Mevlana'nın, seni beklerim.

Hala senin eşinim hiç vazgeçmedim,
Düşlerimde sen varsın, ödün vermedim...
Yaz demedim, kış demedim seni bekledim,
Bekle de bekleyeyim mahşere kadar! ! !

05.03.2007...14:30

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Nehir Gözlüm

Hayat ne dipsiz bir kuyu, ne de dar bir sokaktır...
Tüm yollar dilediğin takdirde sevgiye çıkar...
Senin yolun çıkmıyorsa, gitmiyorsun demektir...
Sen karanlıkları seçiyorsan, kahretme aydınlıklara...
Mutluluk gittiğin yoldan gelir, set çekme gönlüne...
Kapatma yüreğinin kapılarını, gelen var bilesin...
Beklenen yolcu göründü ufukta, nere gidersin...
Söyle bana nehir gözlüm, dudağının kıvrımındaki,
O mutsuz tebessüm nedendir...
Nedendir dilinin ucuna gelip de yaralayan vedalar...
Söyle bana can, söyle Nehir Gözlüm...
Papatya diyarının solmayan çiçeği, neredesin...
Bu ilk değil sevdiceğim, son telaş değil...
Hüznün Yüzüyüm aynalarda yansıyan ara sıra...
Bakmaya korkarım belki bulamam baktığım yerde...
Şimdi gittiğin yollara bak, sana ne getirdi diye...
Kalk gecenin ulaşılmaz bir sabahında ve dinle...
Can hıraş feryatlar getirecek rüzgar sana...
Hayat ne bir idam sehpasıdır, ne de cellat...
Ne ayağının altından kayan bir sehpa....
Bu ne ilk ayrılık, ne son vedadır canım...
Bıktım seni yalan yaşamaktan...
Hayat ne dipsiz bir kuyudur, bir damla suyu olmayan...
Ne vuslattır sevgiliye, ne serzenişler yaşanır içinde...
Sevgi istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin...
Gözlerini umarsız dikip, bir yudum sevgi dileyeceksin...
Acılarla pişip, sabırla olgunlaşıp, sevgiyle yanacaksın...
Sevgi istiyorsan gülüm, önce sevmeyi öğreneceksin...
Ya da sevgi, sevgi diye bir gün son nefesini vereceksin.
Dedim ya Nehir Gözlüm, önce sevip, sonra sevileceksin.

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Ne Zaman Ben Sana Sen Bana Yabancı Olduk

Bir bilsem, bir bilsem ne zaman kaçırdık
O adına aşk denilen gemiyi...
Ne zaman dümen kırdı bizim olmadığımız iklimlere...
Ne zaman sen bana, ben sana yabancı olduk...
Söyle canımmmm, canımdan aziz bildiğim,
Söyle ne zaman oldu bunlar...
Ben istemez miydim diye başlayan cümlelerden korkar oldum,
Bir kabusun başlangıcıydı onlar...
Sen isteseydin eğer sevgili, güneşi geceye getirir,
Mehtabı sabaha doğdururdun...
Sen istemediğin için geldi bu zamansız ayrılık...
Sen istediğin için şimdi ikimizde
Rüzgara kapılmış iki kuru yaprak gibi savruluyoruz...
Oysa benim de hayallerim vardı mutlu olmak üzerine...
Ben de sevdiğimle yaşlanmak istiyor,
Hayatımın sonuna kadar senin olmak istiyordum...
Hayallerimi kaybettim, yağmurlu bir gecenin sisli sabahında...
Puslu akşamlara kavuşan, tipinin vurduğu aşklara döndük...
Bir bilsem diye başlamıştım, şimdi bildiğimi anladım...
Sen istemedin, ben ise seni çok ama çokkk...
Hayır, ben seni sadece sevmiştim...

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Nazlı Gelin Eylül

Ben nazlı bir gelin tanıdım, ondört yaşında,
Bir gelin ki, düşleri kalakalmış
Bahçedeki ağaca kurulu salıncakta..
Nazlı mı, yoksa nazının infazı mı belli değil asla...
Bir nazlı gelin dediler,
Gömdüler kaderine genç yaşta.
Adı Eylül'dü...
16.03.2007

Eylül Gökdemir

[GooD aNd EvıL]

Mühür Vurma Dudaklarına

Hadi aç kilitlerini, mühür vurma dudaklarına...
Nazlı çiçeğim, meleğim, ben varım korkma...
Ne fırtınaları göğüslemiştik birlikte hatrlasana...
Teslim olma sakın aşk celletlarına...
Acınacak olanlar onlar değil midir aslında...
Başları havada gezerken papatyalar arasında,
Dünyanın merkezi olduklarını sanırlar salakça.
Ya yüzleşeceksin korkularınla, yürüyeceksin elinde kalbin,
Vuracaksın tam alnının ortasından, ihanet edip seni inciteni
Arka arkaya çekeceksin tetiği, dumanı seni boğsa da...
Bırak o kahrolsun, o yok olsun senin gücün altında.
Kaçmak kime çözüm getirdi ki, kim yok etti acılarını,
Ya şimdi dersin, ya da iyileşemezsin asla...
Hadi, cesaret, topla kendini, yalnız değilsin unutma! ! !


17.03.2007...(Enci'me)

Eylül Gökdemir