Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Her gölgenin arasında aradım seni
Eğer benim olmazsan gel öldür beni...
Merak etme sensiz geçen son gecem bu gece
Artık bitecek bunca keder, bunca gözyaşı..
Senin gibi ayaklarım üstünde ama yalnız olacağım...
Kimseyi sevmemiş, kimsenin tadına bakmamış
Ve yine senin gibi sadece KENDİMİN olacağım...
Artık yokum yanında..
Kalbim elverse yalnızca bir elvedayla ayrılacağım buradan...
Ama kalbimi de bırakıyorum..
Olmadı hiç bir zaman olmayacak da...
Bu yüzden kalbim kalsın bu dünyada...
Gidiyorum...
Uçsuz bucaksız bir yerlere...
Seni KENDİNLE baş başa bırakıyorum...
Ama unutma ki bunca kederin ve üzüntünün tek sebebi sendin...
Ve kalbim yıllar geçse de affetmeyecek..
Oysa ki bir kaç unutulmaz hatırayla götürecektim yüreğimi kendimle...
Ama bunca yükü taşıyamayacağım..
Al bunlar da seninle kalsın...
Sen yeter ki her seni sevip de acı çeken birini gördüğünde beni hatırla...
ELVEDA...

[GooD aNd EvıL]

Yağmur yağıyordu
Gecenin soğuğuydu
Belki de bir ömür boyu
Sürecekti bu oyun
Başımdan büyüktü..
Bu oyun bu sevda
Bu ilk aşkım bitiyor elveda.
Ben bize acıdım
Kötü olacak sonumuz
Seni bıraktım bitiyor oyunumuz
Başımdan büyüktü
Bu oyun bu sevda
Bu ilk aşkım bitiyor elveda..
Sana son sözüm
Aşkımın hatırına
Bu oyunu hiç ama
Hiç bir zaman unutma...

[GooD aNd EvıL]

kaç zamandır yalnız ellerim
sıcak bir ten arar hep kaç zamandır
ama gözlerim nefes kesecek
güzellik arar hayatim sessiz kaç zaman
günlerim dilsiz ayaklarım pas tutmuş
yürümedim kaç zaman
kalbim isteksiz atıyor
ruhum bedenimden çıkmak istiyor
nergislerin kokusunu almıyor burnum
ölüm sessizliğini yaşıyor ömrüm
kaç zamandır gülmedim
bir tebessüm nedir bilmedi dudaklarım
şarkıları unuttum harfler uzak bana
dilim varmıyor söylemeye
ama ELVEDA...

[GooD aNd EvıL]

her ümide bir sevda
her sevdaya bir şiir;

ne ellerim yorulur
ne kağıt, ne de kalem
ve dalgalar durulur
durulur çılgın nehir
elveda sana elem
hayallerim elveda

çünki rüyalarımdır
beni aşka bağlayan
belki bir gün sorulur
hesabı mutsuzluğun
ama yine yalnızdır
yapayalnızdır şair
kurtulmuştur ağlayan...

ve bir çiçek kaybolur
en kuytu köşesinde
koyu umutsuzluğun
tükenir bende şehir
belki de zamansızdır
bitmek bilmeyen çilem
her ne olursa olsun
yurdunda susuzluğun
bir karanfil vurulur
elleri yüreğinde
sessiz derin bir veda
ve sonra çekip gider
kulağımda duyulur
titreyiş dolu seda
elveda sana şair
ey karanfil!
elveda...

[GooD aNd EvıL]

hadi gel!!!...
yoksa kaybolacağım karanlıkta
belki sisli bir kış gecesi
belki hüzünlü bir sonbahar akşamı
cesedimi bulacaklar çamurların arasında
gelip,sana haber verecekler; inanmayacaksın
bir elinde,gül vardı diyecekler; şaşıracaksın
daha sonra yanıma geleceksin
cesedimi görünce taş kesileceksin
sarılacaksın soğuk bedenime
beni affet diyeceksin
seni çoktan affettiğimi bilmeyeceksin
tekrar sarılacaksın
işte o an
bir fısıltı duyacaksın
" Elveda "

[GooD aNd EvıL]

Ağlamak istiyorum
Hıçkıra hıçkıra
Bağırmak istiyorum
Çığlık çığlığa
Susmak istiyorum yemin etmeli susmaya
Gitmek istiyorum
Arkamda kalan şehri bırakarak
Dumanında
Bir ses duymak istiyorum
Senden çok cılız olsada
Sevmek istiyorum göz yaşamın hakkını vererek
Gelmeni istiyorum
Beklemelerimin ardında kalan gözlerimide getirerek
Dayanmak istiyorum
Bütün umutlarım tükensede
Sana yeniden sen ekleyerek.

[GooD aNd EvıL]

Yolun sonunda
Aslında yeni bir hayatın başlangıcında
Ölümün yanıbaşındayım
Mutlu ve huzurlu olsamda
Korkuyorum
İnan bana ölmekten değil senden ayrı olmaktan
Hayat diye birşey yok
Acı keder hüzün
Yaşamanın bir anlamı kalmayınca
Canını almak için azrail kollarını açınca
Direnmeye ne gerek var
Aşk kavramı önemini yitirmişken
Sevmenin ne anlamı var
Eninde sonunda ölüp gidecekken
Hayat için çabalamanın ne anlamı var
En önemlisi sen yokken
Ben yaşasam kaç yazar
Boşverdim dünyayı
Yaşama kaygısını boşverdim
Herşeyi boşverdimde
Bir tek senden vazgeçemedim
Uyuşturucu içmem
içenleri de hiç sevmem
Bağımlılıktan bırakamamaktan korkarım
Ama sen varya sen
Uyuşturucu gibi kanıma işledin
Kanımdan bedenime bedenimden ruhuma geçtin
Ve şimdi yapamıyorum
Seni bırakıp gidemiyorum
Ama buna mecburum
Ve son olarak sana şunu söylüyorum
Seni çok seviyorum...

[GooD aNd EvıL]

Seninle biz,
Aynı sigarada iki ayrı dudak iziyiz,
Hani dün gece içtiğimiz.,
Senin rujun kalmış,o sigarada
Benimse terim.
Bilirsin sıkılınca yüzüm terler benim
Ve şimdi bu odada kaldığım sürece,
Ellerim şakaklarımda,yüzüm pencerede,
Daha dün gözlerim kamaşırcasına baktığım güneş bile
Bugün yerini bulutlara satmış,
Birazdan ağlayacak gökyüzü halime…
Gökyüzü ağlar,dışarıda sokaklar ıslanır,
Benimse içeride sevdam demlenir
Koyarım gönlümün ateşlerine…
Bir ben başaramadım,senin gibi olmayı,
Bir ben başaramadım,başımı alıp gitmeyi,
Ensemde hissetmeden,sevdanın soluğunu,
Yollara düşüp,ayaklarıma acımaksızın
Çekip gitmeyi…
Bana yazılan üç satır aşktı,
İki damla gözyaşı,bir tebessüm
Ve birde tutulmayan sözünle,
Bir çırpıda okuduğum hayatımdı…
Biliyor musun hala atmadım
Dün gece içtiğimiz sigarayı,
Daha ne kadar saklarım bilmem ama
Taşıyorken izlerimizi ,
Kıyamazdım,onu çöpe atmayı…
Aynada yansımanı unutmuşmuşsun
Ve odaya kokun sinmiş,senin,
Sen gitmişsin ama,
İliklerime kadar işlemişsin…
Uzayan sakalım elimde,
Çatık kaşlarım ve tütünden sararan parmaklarımla,
Bu içtiğim üst üste beşinci sigara,
Bir kere çöktü müydü üstüme,
Dağılmaz benim,kara bulutlar gibi efkarım,

Yalnız benim mi vardı günahım?
Bir tek bana mı zor gelirdi ayrılık?
Ve dört duvar arasında,başımı vura vura,
Yalnız ben mi saklarım ağladığımı?...
Dışarıda usul usul yağarken yağmur,
Yüzüm pencerenin soğuk pervazında,
Avuçlarımda senden kalan göz yaşlarım,
Ve şuncacık umudumla,sabrımla beklerim.,
Yüzümde yaşanmışlığın soğuk gülüşü
Bir yay gerilmiş içimde sanki,
Tüm okları bana doğru,
Sözüm geçmez hiçbir zaman kendime
Ve hiçbir zaman kendim saramam yaralarımı
Artık kendi gölgemi bile tanıyamaz oldum,,
Var iken odada birkaç düşünce karaltısı
Artık bu içime çektiğim son duman
Benimle beraber sönen sigaradan
O da tükendi benim gibi yanarak
Şimdi ona da elveda giderken,
Ve bana da.,
Ve sana da..,
Kapımda ecel durmuş,bana gülerken…

[GooD aNd EvıL]

Bir sen vardın
Bu kıyıda
Bir de martılar
Gemiler kalkardı
Sessizce limanda
Hala asılı kulağımda
Son sözün “Elveda”

[GooD aNd EvıL]

Elveda Aşk...



Karlı bir İstanbul akşamında
Bir sokak lambasına sırtımı dayayıp
Buz tutmuş ellerimde ellerini arıyorum
Lapa lapa yağarken üzerime yokluğun
Bembeyaz sokaklarda kızıla bürünüyorum
Ve geceye dönerken akşamın rengi
Yeniliyorum akıp giden zamana
Yavaş yavaş kaybediyorum seni
Kayboluyorum...

O sokak lambasının altında
Yalın ayak karların üzerinde
Sessiz sedasız
Gidişini izliyorum...

Durma git...
adım adım unut beni

Nasılsa yaşattığın her şey yalanmış
Gidişinin bıraktığı ayak izlerine
Düşerken kar taneleri
İstanbul yalvarıp kapansa dizlerine
Yine dönmezsin geri

Hani derler ya;
Dönüşü olmayan gidişler varmış

Durma git...
adım adım unut beni
Sonunda her şey bitti
Buraya kadarmış...

Yaşanmamış bir aşkı yaşayacakken
Son sözün kaldı bende
Kapı önüne bırakılmış...

Önce bir 'Elveda', sonra teselli;
Önümde yaşanacak çok uzun yıllar varmış

Durma git...
adım adım unut beni

Adımı görürsen ölüm ilanlarında
Üzme kendini!

İnsan asıl ölümü yalnızlığıyla yaşarmış
Bu da benim sana son sözüm olsun;
'Aşk' vazgeçmek için değil
Sabretmek için yaratılmış...