Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İsyanın ipi çekildiği zaman

İsyanın en dayanılmaz noktası.
Kelimelerin keşfedemediği bir ergenliktir.
Tarih yapraklarına kovulmuşluk ise
Henüz bilinmeyen bir lezzettir.
Kentin gece ışıklarının sürmeli gözleri;
Masum, hafiften sarhoş
Ve altın dişli bir fahişedir.
Kutsal davetiyenin ipek fiyonklu zarfı açılır.
Ve isyan tüm yaşamına
Keyifsiz bir kaderin çizgisi gibi yayılır.
Giyersin en frapan yağmurluğunu,
Taşırsın dışarıdan içeriye
bir yağmur oluğu gibi gözyaşlarını,
Ve bohem bir avuntu ile kahkahanı
Taşırsın dışarıdan içeriye.

Dışarıda kalıp ardından bakan şehir;
Paris olsun, Bombay belki İstanbul
Ya da Kahire,
Ne fark eder.
Yangın Neron’un Roma’sından
Hitler’in bütün Dünya’sına
Salkım saçak yayılmaya başlamıştır bir kere.
Sen bilemezsin,
Kim bilebilir ki....
Bir dönme dolap gibi
Bindiğin noktada başlayan
yaşamının devri alemine
Yine aynı noktada veda edeceğini.
Şimdi söyle bakalım bana;
Kaç para eder beynimdeki yer çekimi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İyi dilekler şiiri

işte açılıyor yeni günün penceresi
şafaktan doğru yükseliyor kuş sesleri
ben size daha öncede bunu söylemiştim.
bildiğimden değil, sadece içimden öyle geçirmiştim.
böyle kalmaz bu saltanat,
ne kadar sürer böyle oturmak siz ne dersiniz
demiştim.

işte açılıyor yeni günün penceresi
bebelerin yüzlerinde ilk gülücükler belirdi
bana bakmayın, daha yüzümü yıkamamışım.
dün gece bir karabasan, gözümü bile kırpmamışım.
ben el sallarım, su dökerim arkanızdan,
gülerek işe gider, akşama dönersiniz.
bunu dilerim.

işte açılıyor yeni günün penceresi
sıcak ekmek kokusudur bu saatte mutluluk resmi
siz bana bakmayın, ben buralardayım gene.
dükkan benden sorulacak yani, hadi iyisin desenize
simit alın gelirken, biraz da beyaz peynir,
çay da demlenir hep beraber içersiniz.
bende içerim.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İyi dileklerim var sadece

bende bilmiyorum küçük kız,
nasıl kazanılır ekmek parası.
unutmuşluğuma say, üsteleme.
benden öğreneceğin tek şey
yarınlarında yaşayacağın
ağır kanamalı, yürek yarası.
eğer öğreneceksen bunu öğren.
benim tek bildiğim şimdi bu.
açlıktan önce bu yaradır insanı paramparça öldüren.

bende bilmiyorum küçük kız,
nasıl yürünür düşmeden bu yollarda.
bilmediğime say, ama gülme.
benden öğreneceğin tek şey
nasıl kucaklarsan kucakla
gene boş kalacak avucunda bir parça.
eğer öğreneceksen bunu da öğren.
yok söyleyecek bir sözüm sana.
kanadımı üstüne gerip, iyi şeyler dilemekten başka.

sıcak ekmek kokusu nasıl dolacaksa yüreğine
yürek yaraları da öyle yer bulacak yaşamın içinde.
yeter ki sadece şiire benzesin, kanamasın.
korkuların ötesinde, rüzgar bulsun yelkenlerin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İz

gece yarısı deme saate bakıp,
herkes, her şey uyanık ve ayakta.
göz izi.
dünyanın çocukları geçiyor önümden
çorak topraklara
ayak izi.
birer ölüm hücresi gibi düşüyorlar toprağa
eğilip öpüyorum alınlarından
dudak izi.
ve kalkıp ayağa gökyüzünü savuruyorum
yıldızları ve karanlığı
el izi.
kuyulardan sular fışkırıyor, duru ve el değmemiş
yeniden hayat buluyor
tüm yaşanmamışlıklar.
yürek izi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kaçıracağım seni birgün

duvara ismini yazdım, her gece yarısı.
dumanı ile içimdeki katran karası zehirin
ve şarap kokulu ve bulantılı bir sarhoşlukla.
artık iflah olmaz bir tutkuydu
içimden geldiği gibi ve yarı uykulu.

sonra pencerene küçük taşlar fırlattım.
bıkmadan, usanmadan deniz kenarından topladığım.
ya hiç duymadın, belki de aldırmadın.
zilini çalıp kaçmakta geldi sonra aklıma ama,
yakıştıramadım o kadarını kendime yapmadım.

şimdi sırada seni saklayıp çuvalın içine
yükleyip sırtıma kaçırmak var, bir dağ başına.
hangi gece yarısı olursa olsun, ama aklında olsun
iyilikle olmadı madem, bu yol geliyor aklıma.
sonuç ne olursa olsun dünden razıyım.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kaldıysa yazılacak birşey

karar verdim kesiyorum işte parmaklarımı
gözlerinizin önünde.
bir daha yazmak mı ne haddime.
kırdım üstelik bütün kalemlerimi.
gökyüzünün varsa söyleyecek bir şeyi
o söylesin.
ya da ince tarafı dalgaların
ayaklara deniz kumu taşımayan.
belki bir rüzgar
rüzgar gülünü tanımayan.
varsa yazacak, söylenecek ne varsa
onlar söylesin bundan sonra.
kuş çığlıklarından dökülen gözyaşları
yazsın yazacaklarını.
hani bir sonbahar gibi içimizi saran hüzün
ve yalnızlık gibi kimsesiz sokaklarda
yazsınlar sararan yapraklara.
benim yazamadığımız bir şey kaldıysa.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kambur ihtimaller

hiç içimden gelmiyor, kalkıp pencereden bakmak
neden gelmedin bugün.

aklıma gelen bütün ihtimaller intihar nedeni
ters çevirip öyle astım duvardaki yerine saati
gülüm kaç, ellerim üşüyor.

hiç içimden gelmiyor, aklıma düşenleri söylemek
hepsi sırtımdan inmiş, yürekte yer işgali
ter basıyor göz bebeklerimi.

hiç içimden gelmiyor, kalkıp pencereden bakmak
biliyorum gelmeyeceksin.

ben her köşesinde başka renk karanlık saklanan
bir yıldız gibi bekleyeceğim gün ortasında,
başım ellerim arasında.

[GooD aNd EvıL]

Kanal boyu gözyaşı

küçük kiremitlerdi, ayak izlerimizdi
kırmızıya boyalı ellerimiz
dayak sebebi.

bir dişi kuş yapmıştı yuvayı, vukuatlı
erkeğinden çok ihanetli
unutmuş sayısını.

deniz esrar vurgunu, mor düşmüş gözlerine
balıkların her biri başka öykü
ihanet üzerine.

sen bulutu tanır mısın, oğul mudur adı
son kuyuda yağmur suyu
gözyaşıdır tadı.

kahkahalar gibi, sırtımızda deli gömleği
yerinden fırlamış gözlerimiz
görecekmiş gibi.

evlerin çatısıydık, kuş yuvasında çalı çırpı
denizlerin gölgesi
dalga delisi,

kocaman bir bendik, kainat küçük nokta,
kanalda yağmur suyu olduk,
gözlerimiz boşalınca.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kapı tokmağı

ben bir kapı tokmağıyım
belki bu paslı çivilere sorsan onlar anlatır sana
neden ben buradayım
ve nasıl senin her kapıdan çıkışında
takılır gözlerim peşine, nasıl eşlik eder sana.
ben bir kapı tokmağıyım
belki bu çürümeye yüz tutmuş tahtalara sorsan
onlar anlatırlar sana
her geliş saatinde senden önce
nasıl kan-ter içinde çakılıp yerime
beklediğimi seni, ellerini üzerimde hissedeceğim diye.

“bakmayın siz kılığıma kıyafetime,
Mısır’dan geldim sizinde sandığınız gibi.
bilinmeyen daha başka bir medeniyetten de
gelmiş olabilirim belki.
yada Roma’dan, kim bilir eski Yunan’dan
fırlayıp eros’un kollarından.
bir kazıda bulunduğumu söyleyenlerde vardır
bilmediklerinden.
ama bu kapıda, böyle dört başım mamur
yüzümde bir gülümseme
yirmi dört ayar durmamın bir tek nedeni vardır
sen gene de bilme.”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kaptanın yol defteri

hüviyetimi bulutlar almıştı elimden,
yağmur kaçağıydım.
firardaydım .
kurtlar sofrasında sırtlan payını ben almıştım
aslan payı korkunun krallığına düşmüştü.
kıskanmıştım.
ne kadar isim biliyorsam hepsini verdim
sokaktaki adama
polise versin diye gidip sansaryan hanına

o karanlıkta biz yalnız ben olmuştum.
önce sevgi duvarını aştım
sisler bulvarına çıktım
yalnızdım.
sadece zencilerin yürüdüğü bir kaldırımdaydım.
ve bir kalabalık aniden
sirenler, lambalar, polisler filan
aradan gördüm ,
tanıdım.
bıçaklanmıştı fena halde, leman‘dı adı
şişhanede oturuyordu
şimdi kanlar içinde yerde yatıyordu.
yanındaki bıçağın ucu
yasak sevişmek yazıyordu.
birden ense kökümde kurşun gibi bir ses
yeşil bakışlı, soğan, sarımsak kokulu
gördün mü diye gürledi, kimdi bıçağı sallayan.
korktum,
hepsi birbirine benziyor dedim
zenci bunlar
yanılıyorsun, zenciler birbirine benzemez dedi
hayır yanılmıyordum
saklamıştım
içlerinden biri çok güzeldi,
yaraya tuz basmak gibi yakacak kadar.
bela çiçeği bu kez ardıma düşmüştü
ne yazık
koklamamıştım.

o an, aynanın içinden sen çıktın karşıma
sorar gibiydin
leman ı sende mi severdin yoksa
ben dedim kimi sevsem sensin.
bilmiyor musun hala ben sana mecburum
benimki böyle bir sevmek işte
sana tutukluyum
günlüğümde
sen yazıyorsun sadece
kayboldun.
işte gene elde var hüzün
yapayalnızdım.

düştüm gene karanlıklar içine
kaybolmak üzere
elimde bir sap kırmızı karanfil, yerde bulduğum
alıp başımı yürüdüm.
gün sancılı bir doğum gibi ağlıyordu
der saadette sabah ezanları okunuyordu.

*attila ilhan’a saygıyla

Cevat Çeştepe