Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hasan Emre Koçak

Bir gecenin koynuna girer gibi
Terk edip gittin beni
Ansızın sonbahar oluverdi mevsim
Kupkuru döküldü gözlerimden yapraklar
Gidişinin dönüşlerindeydi gözüm
Doyamadım senli vakitlere
Bir gece sessizce gidişin
Gözlerimde bir kapanış oldu

Olmadı işte
Yine mutlu olamadım..

Hasan Emre Koçak Bey’in (Olmadı) Adlı Şiir’inden Esinlenerek Yazılmıştır

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hasan Kantarcı

Vakti daralan bir ömrün
Şiirlere yansımasıydı acı dizeler
Dönüp geçmişe bakıldığında
Bir testerenin yankılarında kalan

Beklenendi hep
İçinde sevgi barındıran
Mutluluk dolu bir dünya.
Ve gençlik,
Avuçlarımızdan yavaşça kayan

Akıllardan çıkmayan
Anne sözlerinde saklıydı hep
Anneye duyulan özlem
“Ye hasan ye,sende iç ayranı,damağın kurumadan”


Hasan Kantarcı Bey’in (Vakit Daraldı) Ve (Ah Annem) Adlı Şiirlerinden Esinlenerek Yazılmıştır

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hatice Bediroğlu

Ruhumda gezinirken ellerin
Duyarım yosun kokusunu maviliğin
Hiç bırakma isterim
Saatler sürsün sımsıkı sarışların

Gözlerimde bir anlamdı gülüşlerin
Yetersiz kalırdı anlatmaya
Ağustos güneşinde Yakıcı öpüşlerin


Hatice Bediroğlu Hanım'ın
(Yakar Öpüşlerin) Adlı Şiir'inden Esinlenerek Yazılmıştır

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayallerinde Hep Benim

Parmaklarımdan kayıp giden
O ince bileklerin,
Pamuk tarlası ellerinle
Söylermisin?
Sen benim değilmisin.?

Gözlerindeki o ışıltı olmasa
Çocukları kıskandıracak güzelliğin
Aşk şarkıları söylediğin dudakların olmasa
Bakışların olmasa içimi ısıtan
İnanırdım,benim olmadığına

Ama benimsin
Bedenin başka kollarda.
İçin benim aşkım,
Duyguların benim,
Sevişiyorsun hep boşuna
Gözlerin kapalı,
Hayallerinde hep benim..

17,11,2005

Ertuğrul Bayam

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayata Dair

Yaşamın ölüme gebe kaldığı gibi
Aşk hep ayrılıkla son bulacak
Ne kadar gülerse gülsün İnsan
Bir gün aynada yalnızlığına ağlayacak

01,09,2006
Her zaman dediğim gibi
Mutluluk geçici yalnızlık baki

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayatı Seviyorum

Hayatı seviyorum
Sevinçler, hüzünler
Mutluluklar, yaşamayı

Dünyayı seviyorum
Masmavi gökyüzü
Bembeyaz bulutlar
Sapsarı kumsal
Yıldız dolu gece
Uçsuz bucaksız deniz

Doğayı seviyorum
Yemyeşil çayırlar
Rengârenk bahar
El değmemiş orman


İçinde sen varsın
Nefes alırsın diye
Seviyorum hayatı

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayatım

Biz on bir kardeşiz,altı kız beş erkek.
Çoğumuz tam olarak babamızı bile tanıyamadan
Elimize tutuşturulan siyah beyaz bir resminle avunduk.
Hep babamızı özlediğimizde
Amcamıza bakardık baba yarısı diye
Ama artık amcamızın da resmine bakarak avunuyoruz.
Böyle yılları yıprattığımızı zannederken
Geriye baktığımızda yıpranının biz olduğunu anladık.

Birkaç ablam evlendi önce
Sonra kavgalarımız azaldı
Pazar kahvaltılarımız vardı
Çatalların havada uçuştuğu
Annemin evlatlarına bir şey olacak diye
Haykırmaları ve bayılmaları vardı.

Gülsuyu'nda bir evimiz vardı.
İçinde çocukluğumuzun sevimli günleri
Tahta zeminine sakladığım misketlerim vardı.

İki tarafı bahçeli
Ön kapısında bembeyaz güller
Arka bahçesinde mısırlarımız,kuyumuz
Uzun kavaklarımız vardı.
İçim içime sığmazdı o evde, mutlu olurdum
Ve bir gün o baba yadigarı evimiz yandı.
İçimdeki çocuk ağladı.
Renkli hatıralarım simsiyah bir kül oluverdi sonra
Ne misketlerimi bulabildim
Ne bir daha beyaz güllerimiz açtı.
Öylesine sustu yıllarca bizimle dertleşen
Göz yaşlarımızın saklı evi.
Çok ihtiyacım vardı bir dosta
Ama sen yoktun...

Yeni bir mahalleye taşındık
Eski eve nazaran biraz lüks
Gençliğimi,o mahallede büyüttüm
Aşkımı iki sokak ileride.
Sonra seni gördüm hayatım değişti

O günlerde duvarlara seni sevdiğimi yazardım
Pencerenden görebilicegin her duvar dolmuştu.
Akşamları arkadaşlarla toplanıp
Gizli gizli sigara içerdik
Ve ben sana duygu yüklü şarkılar okurdum.
Ama cama sen değil hep annen.çıkardı
Ve ben utanırdım.

Büyüdükçe sevgimin derinliklerini keşfettim
Seninle gittiğimiz o pikniklerde
Yemyeşil çayırlara uzanıp
Senin bana uzattığın
Tereyağlı ekmeği yerken
O anın hiç bitmemesini isterdim

Sonra aradan yıllar geçmiş
Bunu yiğenlerim asker olunca anladım
Ağbim evlendi,sonra ablam
Ağbim ablam derken ben kaldım
Birde ufaklık.
Tabi artık ona ufaklık denebilirse
Büyüdü asker oldu

Annem onca evladını evlendirmenin rahatlığıyla
Bazen mutlu oluyor bazen ağlıyor

Tam sevmeye başlarken hayatı
Yaşlı ananemizin körlüğünden faydalanan ölüm
Bir sabah beş kat aşağı dikti bizi
Bir daha çıkmak istemedim o balkona
Ne gözümde yaşam var artık
Ne günün doğması mutluluğa
Bir elime yıldızlara emanet bıraktığım hüzünlerimi aldım
Diğerinde senin ilgisizliğini
Yine aynı yalnızlığın kapısındayım işte

Sana en çok ihtiyacım olduğu bir akşam,
Camınızda satılık yazısını gördüm
Sonra kopkoyu karanlıkta kayboldun sen.
Duvarlardaki yazıları sildim önce
Sonra göz yaşlarımı
Artık sigara tat vermiyor
Şarkılara da küstüm.

Büyüdükçe sevgimin derinliklerini keşfettim
Sensiz uzandığım boş çayırlarda
Şimdi yıllar geçmiş o günlerin üzerinden
Duydum ki sen evlenmemişsin..

Gece şu an soğuk
Evde sessizlik hakim
Annem namazını kılıp yattı.
Düşünüyorumda nereye geldik
Ben sokak serserisi gibi gezerdim
Annem camda sabah ederdi.
Sanki evlenen kurtulmuş sanırdım.
Sonra evlenenlere baktığımda
Aynı kavgaları gördüm
Çoluk çocuk hep aynı.

Ben boş hayatın o boş günlerinde,
Seni unutmak için gittiğim şehirlerde
Hep yazısız duvarlar gördüm
Beton girmemiş dağlık yerlere gittim,
Ne çare görünce o yemyeşil manzarayı
Sen geldin aklıma,

Köyümde-sapsarı Sakarya nehri
Uzun fındık bahçelerinde
Şehir görmemiş dostlarım vardı
Onlarla gölde balık tutar
Dağlara odun kesmeye giderdik
Tatmadığım anlardı onlar

Günler ağır hareket ederdi.
Bu zamanlarda kendi kanımdan birçok kişiyi gömdüm
Şerefiye'nin sararmış çamlarının, otlarının altına.
Ve ağlayan akrabalarımı teselli ettim
Dayanmaya çalıştım
Yaşamın zorluklarına
Ve sen yine yoktun beni teselli etmek için.

Izdırap şeritli yolların
Gişelerinde kaybettim gözlerini
Ve bir daha anımsayamadım rengini.
Sonra gökyüzünde simsiyah bir bulut gördüm
O sel gibi yağmurun öncesinde
Ama sen yine yoktun.

Şimdi,ise
Her şeyiyle hayat zor hepimiz için
Artık eve erken geliyorum
Geç geldiğim zamanlarda annem ağlıyor

Bulduğumu sandığım denizin dalgalarıydı göz yaşlarım
Umut dolu bacaların tütüşü beni hayata bağladı
Havaların çekilmez soğurundan kaçıp
Eve kapandığımda anladım
Ailemin bu denli sıcak olduğunu
Bir vapur çığlığını çağrıştırdı
Martıların yalnızlığı
Uzaklara öylece bakışımı
Beklentilerin koynundaydım yıllardır
Sevgi denilen duygu beni hayata bağladı..

Birkaç arkadaşı toplayıp
Kanlıca'daki çay bahçesine götürüyorum
Herkes çok seviyor burayı
Ama kimse daha önce seninle geldiğimi bilmiyor
Birkaç bambu masa
Bir kaç sandalye dışında
Birde yaşıyorlarsa simit attığımız martılar..
Arabada oturduğumuz saatleri anımsıyorum hep
Camların nefesimizden buğu yapması
Heyecanlandırırdı ikimizi
Bana sarılıp uyuyuşlarını
Sevişlerini birde deli gibi.

Çamlıca da boğazı gören tepelerde
Şimdi seni arıyorum
Şu koskoca istanbulda
İnsanların birbirine karıştığı
Kalabalık ada vapurlarında
Ve Haldun Taner tiyatrosunun önünde
Sevgilisini bekleyenlerin arasında
Ben kendimi yalnız hissediyorum
Tek başıma rıhtımda balık tutuyorum
Yakaladıklarımı öldürmeden
Yaşamın sularına bırakıyorum.
Sonra sonbahar geliyor ansızın
Ağaçlardan solgun ve kupkuru döşüyor yapraklar
Bahara inat bir kaçı çiçek açıyor
Ve sen yoksun yine baharda yanımda
Şimdi çizgiler aşılmış gibi geliyor bana
23 yiyen kaybedilen onlarca akraba
Bir saksıda solmuş gibi çiçek
Kalkmış saatler önce yaşamın gemisi
Ne senden bir şey kaldı artık
Ne her akşam yediğimiz kokoreç
Mısırcımızda yok sahilde
Yoksa sana doğum gününde aldığım vak vak gibi
Bir kenaramı atıldım mı canım.

O günlerde duvarlara seni sevdiğimi yazardım
Pencerenden görebilicegin her duvar dolmuşu
Akşamları arkadaşlarla toplanıp
Gizli gizli sigara içerdik
Ve ben sana duygu yüklü şarkılar olurdum
Ama cama sen değil
Hep annen çıkardı
Ben utanırdım...

Pazar kahvaltı larımız vardı
Çatalların havada uçuştuğu
Annemin evlatlarına bir şey olacak diye haykırmaları
Bayılmaları yok artık.
Tıpkı
Amcamın,ilhan ağ binin,şehnazın Sedat agbimin
Beyza nın ananemin ve babamın olmadığı gibi canım
Sende yoksun..

31,temmuz,1998 Cuma

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayatımın Anlamı

İyi ******* sana
Günümün çiçeği
Sabahlarımın neşesi
Biliyorum
Düşlerinde bekliyorsun beni

Kapat gözlerini
Hayatımın anlamı
Kapat
Bak geldim işte

31.12.2005
11.06.2006
Sen gözlerini kapadığında
Kirpiklerin
Demir parmaklık mutluğuma
Biliyorum
Düşünmeden uyuyamıyorsun beni
Bu yüzden
Aç diyemiyorum o deli gözlerini

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hayatımın En Değerli Varlığına

Bir kez daha anladım yokluğunu,
Eve karnım aç geldiğimde,
Soğuk tek nefesli, dört duvardan ibaret,
Sensiz eve.
Artık her kapıyı açtığımda seni uyurken öpemeyeceğim,
Dönüp hoş geldin demeni,
Karnın aç mı oğlum demeni duyamayacağım.
Ablamın senin için açtığı ara pencereden aldım bugünde yemeği,
Oturup sobanın yanında yemeğe çalıştım,
Durdum önce ağlayacak gibi oldum,
Yetimler gibi, öksüzler gibiydim, Öyleydim oysa
Görseydin halimi kahrolurdun Anne.

Hep derdin ki yeter oğlum ben yaşlandım,
Artık al şöyle fidan gibi bir kız o dönsün etrafında,
Yoruldum mürivetini göreyim ölmeden..
Olmadı Anne, ne yazık ki olmadı..

Hep yanlış insanlar çıktı karşıma,
Bir dileğini bile yerine getiremedim, özür dilerim Anne.

14 evlat doğurdun,
38 yaşında dul kaldın, bir kez olsun düşünmedin evlenmeyi,
Zaten vaktin mi vardı ki uğraşmaktan bizle.
Bir arada tutmaktı tek dileğin evlatlarını
Ne zaman bir kavga çıksa evde bayılırdın,
Ağlardın, fenalaşırdın bir şey olacak diye birimize,
Seni az üzmedik, özür dileriz Anne.

Şimdi hatırlıyorum,
Toprağa koyarken bembeyaz,
Melek gibi bedenini,
Genç kızlık saçlarını, kıpkızıl
Bembeyaz ayaklarının bağını açıp,
Yanı başına sermek tarumar saçlarını,
Ne de çok istemiştim o an,
Üstümüze toprağı örtseler diye,

Yemeklerde hep aç kalkardın,
Bir yavan ekmeği ağzına götürüp,
Dalardın düşüncelere.
Kızardım sana,
Ben tokum derdin, ne de güzel yalan söylerdin,
Maksadın aç kalmak değil doyurmaktı evlatlarını, hep bilirdim.
Kim bilir aklından neler geçerdi söylemezdin anne.

Arada bir ablamlar la dertleşiriz,
Sorarız birbirimize,
Ne hissediyorsun yokluğunda diye,
Herkes dertli, herkes kırılgan
Dokunsak ağlayacağız birbirimize.

Bir kez daha anladım,
Sensizlik yoklukmuş Anne,
Yokluklar içinde bıraktın bizi,
Sırf bunun için sana kızgınım Anne,
******* uyanırdım bazen, hep namazda görürdüm seni,
Oturmuş uyuya kalmış,
Elinde tespih iki büklüm boynun.
Kıyamazdım sana üzülürdüm anne.

Şimdi durup durup kendimi dinliyorum,
Bazen bir film izlerken,
Bazen olmadık bir anda aklıma düşüyorsun,
İnsanlardan kaçıyorum, gözlerimi görmesinler diye.
Bana kızışların geliyor hep aklıma,
Sabahları beni uyandırmak için ettiğin diller,
Hakkımı helal etmem seni derdin, kalkmazsan,
Acaba gerçek miydi söylediğin,
Hakkını helal etmedin mi?
Etmedin mi Anne,


Devam edecek. Yaşadığım Sürece.
10.12.2005
Saat: yokluğunun akşam vakti

Ertuğrul Bayam

[GooD aNd EvıL]

Hazan Sultan Ayten

Unuttum senden öncesini
Düşürdün derde,
Çalarken kalbimi.
Heyecanımın tek sebebi
Eserisin gülen gözlerimin
Sonsuzluğu yaşatan
Sevgilim benim..

Kaybolan yanımsın
Bir sana yandım
Bir sana kandım
Ruhum seninle her daim
Ben sensizken hiç var olmadım.

Hazan Sultan Ayten Hanım'ın (***Birtanem***) Adlı Şiir'inden Esinlenerek Yazılmıştır

Ertuğrul Bayam