Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

Elden Ne Gelir...
Zamanı yiyen başlar zonklasın yavaş yavaş
Yanıyor yerler gökler sönüyor yalnız hayat
Hür insanlık uğruna başlasın kutlu savaş
Sanat hakkı aramak gerisi çürük bayat

Ahmak olan insanlar övülmekten hoşlanır
Sevda meşhur olmaksa doğruluk nasip olmaz
Şu geçeni durdursam sorsam neden taşlanır
Gözlerim yanar lakin sorular cevap bulmaz

Cömerdin aşı şifa cimrininki hastalık
Sevapta yarış amma günahta yardımlaşma
Teslim olmak ucuzluk bakmayın alık alık
Asıl vatan orası kötüsü haddi aşma

Hırsın yakar da seni divaneye döndürür
Başkalarını affet fakat kendini asla
Öfkenin ateşini yumuşaklık söndürür
Korkuyorsan Allah'tan haramları makasla

Alay, şaka ve mizah küçültür insanları
Kalpler temiz olursa, güzel söz çıkar dilden
Şefaatçısı yoksa,nedir insanlık varı
Büyük buluşma günü, artık, ne gelir elden

[GooD aNd EvıL]

Emanet! !
Emanet illerde zulm doruktadır
Ayaklar sürünür başlar sevinir
Kaç yıl oldu yavru ana ayrıdır
Martlar gazel döker kışlar sevinir

Bu vahşete susar Garbın inadı
Düpedüz soykırım ve zulüm adı
Yıkılmış yuvası kırık kanadı
Bahar muştusuna kuşlar sevinir

Dilde nağme adın aşk bestelenir
Gökler ağlayınca yer hastalanır
Nasihat hovarda kin destelenir
Sevda kucaklanır yaşlar sevinir

Bitmiyor bir türlü ağrı sancısı
Her gün kan ağlıyor ana bacısı
Ölüm işkencesi kardeş acısı
Bulutlar yaş döker taşlar sevinir

[GooD aNd EvıL]

Emrin Olur...
Gün altına yıldız yamalanırken
Ay gölgemin gölgesine yaslandı.
Bulutlar hasretle aralanırken
Ateş yüzümdeki terle ıslandı

İki dağın arasına yaslandım
Bu vadide uyuması haz verir
Kan yürüdü, sırılsıklam ıslandım
Bir sevda ki, gayret verir, hız verir

Gördüm demez, gördüğümü görenler
Ebedi sır kalır, boyumdan büyük
Bu divanda ukbaya baş verenler
Başlar görür, omuz üzerinde yük

[GooD aNd EvıL]

Er de Güler.! ! !
Elinde yok dilinde yok
Yüreğinde derde güler
Tam böğrüne saplanmış ok
Can verdiği yer de güler

Kovulmuş can pazarından
Çekilmiş gün nazarında
El uzatmış mezarından
Kefenim yok der de güler

Ezelden yazılmış künye
Her ölüm ona düğün ya
Öküz boynuzunda dünya
Benim diyen ferde güler

Gönüller bağlansın ona
Gayret göster kalma sona
Sevdalansın o sultana
Bak o zaman kör de güler

Gökler yanar için için
Bulut ağlar neden niçin
Can vermişse vatan için
Mezarında er de güler

[GooD aNd EvıL]

Eskimeyen Sevda
Beni hiç kimseyi sevmez sanmayın
Ülkü denen ela gözlü yar benim
Gülemiyor diye bana yanmayın
Kafkaslarda hiç kalkmayan kar benim

Türk'ü sever, milletimi överim
Rahman bana gül demezse kaderim
Ben Turan'ı Türklük için severim
Anadolu milletime dar benim

Dağı bilmem bayır demem aşarım
Türk'e kement vuracağa şaşarım
'Bir ölürüm bin dirilir yaşarım '
Turan diye yüce ülküm var benim

Gün gelir Buhara, Türkistan'da şen
Bülbül olur şakıyarak ötüşen
Kaleli der: Türkili'nde yetişen
Ağaç benim yaprak benim nar benim

[GooD aNd EvıL]

Ey! İnsanlık
Şu ülkede varlığın ne, tarif et
Dert, belâ, gam, keder sıradan gelir.
Her akşam köz gibi yakan bu hasret
Gönlüme açılan yaradan gelir.

Hasretim kor gibi kar ellerinde
Vuslatın durağı yâr ellerinde
Hayâsı gözünde, ar ellerinde
Ellerin şu bizim yöreden gelir.

Baharda hazanı yaşıyor gönlüm
Gördüğüm, sezdiğim bir büyük ölüm
Yakanızda on parmağım çift elim
Hissizlik sanırım töreden gelir.

Dönüp de bakmazdım olmadığın an
Ne gönlüm kaniiydi, ne gözüm inan
Uykudayken beni senden ayıran
Bu rüya geceki karadan gelir.

Ben kara kıştayım, sen yazda mısın?
Karada, kızılda, beyazda mısın?
Sevda körüğünde ve nazda mısın?
Nerdesin, nefesin nereden gelir?

[GooD aNd EvıL]

Eyvah Kaldı.! !
Adaletin kılıcı gözümüz çıkaralı
Elleri prangalı, dili lâl agâh kaldı.
Dünyanın ahvaline hükmedince paralı
Mazlumlara sadece bir kuru eyvah kaldı

Güneşin kemerine mercan dizen bu nesil
Bugün o günden özge daha vakur ve asil
Karanlığın tozunu dünyanın yüzünden sil
Kan ağlayan gönlüme, doğmayan sabah kaldı.

Ferhat olup dağları yarmaya yollanmıştı
Vurulmak ne kelime, vurmaya yollanmıştı
Sorulmaya başladı, sormaya yollanmıştı
Zengine “yazık oldu” mazluma “mubah” kaldı.

Özümüzü çalanlar bizi kabuk sayıyor
Bakın biri, ikiyi abuk sabuk sayıyor
Yıldız uçuranları ne de çabuk sayıyor
Yüzde beşte pür neşe, doksan beşe ah kaldı.

[GooD aNd EvıL]

Feryat! !
'Yüz bin mihnet ile' diktim üç fidan,
Sam vurdu, kuruttu, yel aldı, gitti.
Derdimi sormadı tatlı uykudan,
Hayali, sükutu el aldı, gitti.

Çocuk gibi kollarımda uyuttum,
Mihnet ile cefa ile büyüttüm,
Usul usul, nazlı nazlı yürüttüm,
Çiçeği burnunda sel aldı, gitti.


Bilmez miyim toplumdaki yerimi?
Koçlar inekleşir söker derimi,
Dikip, suladığım çiçeklerimi,
Allah’a isyankar kul aldı, gitti.

Ah dedim, ah çektim gönlümde eyvah!
Dilimde besmele, sabırsa silah,
Baktı ki gün doğup, gelmede sabah,
Hayırsız, pelesenk dil aldı, gitti.

Kaleli ah eder, kimin neyine,
Kasvetim, hicranım üstümde yine,
Yönümü dönmüştüm Erkam evine,
Batıla uzanan yol aldı, gitti.

[GooD aNd EvıL]

Fırıldak
Şu zaman sayacını durdurun anlatayım
Revaçta fırıldaklık, yarınlar revaçtalar
Biri “dürüstlük” desin, şapkamı fırlatayım
Her kokuyu ilk alan burunlar revaçtalar

Kuru kavak gölgesi, yâr başının gediği
Kolayın vazgeçtiği, zorun “dayı”dediği
Çatal armut kovuğu, ayıların yediği
Sokma akıl düşkünü Harunlar revaçtalar

Seni daldan aşağı tepe takla indirsem
Fırıldağın ucuna taksam öyle döndürsem
Varlığına kül döksem, ateşini söndürsem
Namuslu hale muhtaç torunlar revaçtalar

Tilkiler köşe döner, kaz olanlar konuşur
Her taksimde nasibi az olanlar konuşur
Sağmallar sağılır da yoz olanlar konuşur
Keyfinden guruldayan karınlar revaçtalar!

******* ah uğursuz, uzun uzun *******
Uğursuz *******de çözümsüz bilmeceler
Ana gırnap düğümler, baba seni heceler
Suyu çalınmış kuru kurunlar revaçtalar

“Mideler dolsa idi fikir uyurdu” belki
Midelerin dolması imkânı da yok gel ki!
Başımızı okşayan öyle uğursuz el ki!
Dünyayı yutan sinek Karunlar revaçtalar

İmarsız hanemizde ateş söndü, yağ bitti
Yakarıp derdimizi döktüğümüz dağ bitti
Ezeli özlemini çektiğimiz çağ bitti
Bu milleti kemiren, sorunlar revaçtalar

[GooD aNd EvıL]

Fısıltı...
Dalgalar sahile vurduğu zaman
Taşlar seni sevdiğimi fısıldar
Emirden “gel” diye çıkınca ferman
Kaşlar seni sevdiğimi fısıldar

Sevgisiz gönüle dile aldırma
Doymadığın yerde açlık bildirme
Aşktan mahrum edip gülü, soldurma
Yaşlar seni sevdiğimi fısıldar.

Beyinleri imha edilmiş güruh
Kurtuluş bağırır gemideki Nuh
Gözünü arala ölmeden bu ruh
Başlar seni sevdiğimi fısıldar

Kediyle köpeği yarıştırmadan
Tazıyla tavşanı vuruşturmadan
Sap ile samanı karıştırmadan
Kuşlar seni sevdiğimi fısıldar.

Yakınken kişinin kadri bilinmez
Beyhude söz ile menzil alınmaz
Bir yol ki gidilir geri gelinmez
Düşler seni sevdiğimi fısıldar.