Senİ Sevİyorum

[ÇaKıR-]

Aşk Öldü
Başı belli,sonu belli bir aşkın,
garip inatçı ama çaresiz yolcularıydık biz;
Farkında olmadan bulduk birbirimizi birbirimizin içinde..
Kalbimin az hasarlı bir sayfasını çevirdim
Eline kanımdan dolu bir kalem verdim
Dilediğince karala diye.
Ne güzel resimler çiiziyordun önceleri
Mutluluk bir çocuk
Umut yıkılmaz bir kaleydi sayfanda
Hayalleri görmüyordum bile
Onlar gözlerinde bas bas bağırıyorlardı
Duyulmaması imkansız.
Bir rüzgar olup gökte buluşacaktık
Elelle verip dinecektik evimizin en sıcak köşesinde
Ama neden sonra canımı yakmaya başladı çizdiğin her resim
Kana bulandı kalbim

Çocuk öldü
Umut yıkıldı
Hayaller kör
Rüzgar dindi
Aşk bitti

Ağlayan.....
Bekleyen....
Özleyen.....
.....Gülen
.....Gelmeyen
.....Özleten
1 Ben......
......1 Sen

[ÇaKıR-]

Sevginle yaşattığın,
İhanetinle öldürdüğün gönlümden
Selam sana Sevgili!
Gecenin umutsuzluğundayım şimdi
Karanlığın tam ortasında…
Yıldızların bile aydınlatamadığı
Şu kara gecemden selam sana!
Gülemiyorum artık…
Sadece ağlamayı beceriyorum.
Günlerce, *******ce aklıma takılan
Neden? Sorusuyla boğuştuğum
Sana ağladığım yatağımdan
Selam sana!
Sana sitemden, bitmek, tükenmek
Bilmeyen acımdan bahsediyorum
Aşkımdan…
Hiç yaşamadığın duygular belki de…
Anlayamazsın…
Çaresizlik bunun adı bilir misin?
Sevipte nefret etmek…
Sitemle, nefretle, çaresizlikle
Aşkla selam sana sevgili!

[ÇaKıR-]

Yaşadığımı işitmek istiyorum
Bir ses uzaktan yakından ya da içimden
Düşen yaprak örneğin
Kağıt hışırtısı olsun
Ya da eski tahtaları içten kemiren bir kurdun çıtırtısı
Bir inilti derinden
Damlayan su
Bir elektrik düğmesi çıt diye
Çok uzaklardan yankılanan duyulur duyulmaz
İçimdeki mağaralarda besler büyütürüm
Her ne olursa olsun bir ses
Yeter ki bana ispat etsin yaşadığımı

Yaşadığımı görmek istiyorum
Bir ışık uzaktan yakından ya da içimden
Sesindeki pırıltıya
Gözündeki ışıltıya benzer
Bir kibrit çakımı
Bir yanıp sönse yeter
Sabahın yağan toz mavisi göğsünde çıplak
Ya da gün batımı pembesi dudak
Bir yıldırım hızında çizilsin
Bir şimşekçe yazılsın karanlığım
Bir fener ki uzaklığı bilinmeyen
Bir yıldız parlayıp sönen
Dişlerinin aydınlığını
İçimdeki mağaralarda besler büyütürüm
Her ne olursa olsun bir ışık

[ÇaKıR-]

İstanbul'dan geçtim önce,
İçinde sen yoksun diye...
Su içmeyeli çok oldu,
Alkol yerine...
Ne zamandır içime çekmedim temiz havayı,
Sigara dumanından...
Aynaya da bakmadım kaç aydır.
Ne zaman merak etsem kendimi,
Sana dönmüşüm yüzümü,
Bakmışım...
Sen iyiysen bana, bende iyi olmuşum.
Sen kötüysen, ben de kötü...
İnsanların seslerini duymuşum, fısıltı halinde...
"Bırak, unut onu,sil kafandan...!"
Kolay mı sence bunlar, unutabilir miyim seni tek bir sözle...?


Dostlarım, benim bu halimi görünce,
Onlarda bırakmışlar kendi halime...
Bitkisel hayattaymışım gibi gelip, bakmışlar sadece yüzüme..
Birşeyler anlatmaya da çalışmamışlar, duymuyorum diye..
Bende onlara aynı donuk bakışlarla cevap vermişim.
Ardından seni aramış yine gözlerim...



Sen Kötülüklerin Efendisi, elinde asan, karanlıkta oturup bana acıların en dayanılmazını yaşatmışsın!
Belirsizliği...
Birgün gelip sevgiyi bırakmışsın avuçlarımın içine...
Ertesi gün yine sen çalmışsın onu benden...
Ben bile alışmışım kazanıp, yitirmeye,
Bu oyuna, seni severken...
Hep beklemişim kandırılmayı, tarafından, bununla mutlu olmayı öğrenmişim...
Benim mutlu olduğumu anlayınca, değiştirmişsin hemen kurallarını...
Eskiden yanıma yaklaşan sen, uzaktan bakmışsın bana, bir şey söylemeden.
Karanlığından bakan bir çift yeşil göz ve o karanlığa sessizce sokulmaya çalışan bir zavallı...!
Ne zaman yaklaşsam sana, sen kaçmışsın...
Daha kuytuya gitmişsin, bense ne kadar karanlık olsa da yolum, senin izinden ilerlemeye çalışmışım.
Ne zaman vazgeçmeye çalışsam, karanlığından çıkıp sadece bakmışsın bana,
Ve tekrar dönmüşsün yuvana...
Unutmama izin vermemişsin!
Hadi artık bitsin bu oyun! Ya beni kendi karanlığına kabul et,
Ya da bırak benim karanlığımı bana, kendi içimde, bakma sahte gözlerinle!

[ÇaKıR-]

sus yeter söyleme terk edip gitsen bile bilmek istemem
sus sus be bitanem sus yalvarırım konuşma artık söyleme
garip oldu yüregim gidince tutkundum benim delice birtanem
ne çok hasret saklıymış bir günde aklım takılmış sevgine yüregine anladım şimdi
gel deneyelim yeniden boşverelim geçmişi eskiyi
gel deneyelim yeniden boşverelim geçmişi eskiyi sevgimiz yeter

[ÇaKıR-]

Aşka ve Sevgiye Dair

Aşk ikidir sevgi bir;
Aşk yalan,sevgi gerçektir.
Aşk sudur,sevgi susuzluk.
Bu yüzden sevgi hasrettir,
Özlemektir,beklemektir.
Asıl maharet:
Susuzken suyu içmek değil
Karşısına geçip seyretmektir.
Aşk haykırmaktır,sevgi ağlamak;
Aşk açmaktır,sevgi katlamak.
Sevgi saklamaktır
Yüreğini,gözlerini
Ve de ellerini saklamak
Bahar geldiğinde…
Bir çiçeğe,yeşile,çimene
Aşık olamazsın ama seversin.
Arkadaşına aşık olamazsın
Ama seversin.
Toprağa fidanı aşkla değil
Sevgiyle dikersin.
Sevgi için ölünür,aşk öldürür.
Aşk kıskançtır,nankördür
Sevgiyi öldürür.
Aşk Kabil’dir,sevgi Habil.
Aşkla sevgi aslında kardeştir
Babaları insandır,Adem’dir
Aşk için şiirler yazarsın,
Şarkılar yaparsın;
Sevgiyi anlatamazsın.
Çünkü yüreğine sığdıramazsın.
Kalbini aşka kapatabilirsin
Ama sevgiye kapatamazsın

[ÇaKıR-]

Ben Sana Mecburum

ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum

ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski istanbul mudur?
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
eski zamanlardan bir cuma çalıyor
durup köşe başında deliksiz dinlesem
sana kullanılmamış bir gök getirsem
haftalar ellerimde ufalanıyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun

belki haziranda mavi benekli çocuksun
ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun
bütün ıslanmışşın tüylerin ürperiyor
belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

ne vakit bir yaşamak düşünsem
bu kurtlar sofrasında belki zor
ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
ne vakit bir yaşamak düşünsem
sus deyip adınla başlıyorum
içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
hayır başka türlü olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin..
Attila İlhan

[ÇaKıR-]

Aşk Mıydı O

Aşk mıydı o, aşkımsı bir şey miydi
Neydi çekip kendine, beni bağlayan
Kanatan dudağımı, tenimi dağlayan
Elleri ta içimde o dev miydi

Etime bir alev değmişcesine
Nasıl da yakardı öptügü zaman
Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan
Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine

Hani o yalnız benim olan gül, kırmızı
Gozlerimin önünde açılan sonsuz bahçe
Hani, o var olmalarımız öpüştükçe
O delice sürdürmeler yaşantımızı

Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aşka
Sarıldıkca güçlenmek, bütünlenmek
Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Ve en kuytularda buluşmak korka korka

Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden
Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara
Varmak icin o sevgiyle açılmış kollara
Apansız düsmek yükseklerde bir yerden

Oydu işte alıştığım, özlediğim şimdi de
Sevgice bir tutku, aşkımsı bir yakınlık
Avunmak... Kırık dökük anılarla artık
Kimbilir? o ******* yaşanmadı belki de

[ÇaKıR-]

ANLATTIKÇA KIŞ VURUYOR SATIRLARIMA...

Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim.

Bugün sardunyalarım da açmadı
Belki de küskün renklere
Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
Sensiz soluyorum anlayacağın
Mavi mavi ölüyorum
Duyuyor musun, orada mısın,
Var mısın, yok musun?
Bir tek şeyi unutma!

Seni sevdim ben.

Yanarak, yıkılarak

Aklıma her geldiğinde ağlayarak....

[ÇaKıR-]

Gül için dikenine katlanabileceklerini söyleyenlerdir, kır çiçeklerini göremeyecek kadar güle bağlanmış olanlar 'Gül' derler, başka bir şey demezler üstüne...

Ömürleri güllere ulaşmak için tükenirken, ehemmiyet vermezler, ayak altında kalan, gül kadar narin, gül kadar güzel ama güzelliği fark edilmeyen kır çiçeklerine. Mutlu olma sevdasına düşmüşlerdir kendilerince.

Mutlu olmak için zorluklara katlandıklarını bile söyleyebilirler. Onlar için güzel bellidir artık. Takvim yaprakları birer birer düşerken, kimi zaman yol katedemediklerine üzülürler. Oysa güzellikler yanıbaşlarındadır her zaman, ama onlar her zaman güzellikleri uzakta aramak sevdasındadırlar. Uzaktaki kıymetlidir; zorluklarla elde edilen değerlidir; aradığında elinin altında olmayan güzeldir, derler.

Yanıldıkları tek nokta var: Onlar hep uzaklara bakarken, birileri katlanmıştır, onun güzel bulmadıklarına, birileri kıymet vermiştir kır çiçeklerine...

Mutlu olmak için, gelecek bir yarını beklemezler. Ayaklar altında ezilenlere ehemmiyet verip, onlardaki güzelliği fark edip, yarını beklemeden, bugünden mutlu olmaya başlayanlardır onlar. Bir kır çiçeğinin güzelliği onlar için yeterlidir. Gülde gönülleri varsa bile, onlara ulaşmak için ömür tüketmekten korkarlar ve kır çiçeğindeki gül güzelliğini fark ederler.

İnsan her zaman güzeli ister, güzel hastasıdır. Güzele ulaşmak için ömrünü feda eder. Oysa bir baksa etrafındakilere, mutlak bir güzeli fark edecektir. Ama tek bir düşüncenin kavanozunda kapalı kalmıştır. Güzeli ararken, ezerek geçtiği bir başka güzeli fark edemeyecek kadar kördür artık. Oysa bir çevirse uzakta takılı kalan gözlerini; gönül rahatlığı ile bir taksa farklı güzellikleri de görme gözlüğünü...

Hayatına renk verse, kır çiçeklerinden demetlenmiş bir demetle... Hayatını güzellikler yönüne değil de, güzellikleri hayatın yönüne çevirmeye çalışsa...

Bir görebilse kır çiçeğinin gül tarafını... Bir görebilse, hayal pınarının çeşmesinin değil de suyunun önemli olduğunu... Yetinse elindeki ile, güzelliğini bulmaya çalışsa elindekinin. Sevdiklerini gül demetleriyle mutlu edebilme fikrini atsa kafasından. Bir gün de kır çiçeği toplasa, sunsa sevdiklerine... Hayatını gül arama yolunda feda edeceğine, görse kır çiçeğinin gül yanını... Bir fark etse ayaklarının altındakileri,bir ehemmiyet verse kır çiçeklerine. "Sonuçta ikisi de çiçektir. Gül herkesçe güzeldir, kır çiçeği de bence güzeldir." dese. Uzaklara bakmaktan, güle ulaşmaktan dermansız kalacağına, bu enerjiyle kır çiçeğini sevmeye ve sevdirmeye çalışsa; bu güzelliği sevdikleriyle paylaşsa. Güle ulaşma
arzusuyla koşturanlara gösterebilse kır çiçeğinin gül yanını. Anlatabilse gül için ömür tüketmenin boş olduğunu...

Gül güzeldir; ama sevgi mevsimi geçtikten sonra, gül için koşmanın bir anlamı kalmayacaktır. Öyleyse hiç vakit kaybetmeden al eline bir demet kır çiçeğini, onun sana sunduğu mutluluğu görmeye çalış. Çünkü hayat, mükemmeli aramaya yetecek kadar uzun değil!