Ahmet Turan Altunsu

[GooD aNd EvıL]

Öğüt
(marifet; boynunu sündürüp zürafa olmaya çalışmakta değil, boynunu indirip “adam” olmaya alışmaktadır! .. Hasan/Tahir Kırkyiğit)



düşündüm de...
“ben” deyip de bencileyin benliğine eza varsa
gerçeklere kör bir sanal, idrak önünde duvarsa
farkında bile olmazsın albız sırtını sıvarsa
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
şimdi lânet okunurken, alnına düşer şîkeste…

...ve diyorum ki...
çok zaman geçmedi henüz... ne çapsız bir savaştı o
kara paltoya bürünüp pisliklere bulaştı o
alem biliyor ki artık iğrenç nefsine aş/tı o
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
bedeni özgür görünür, bilmez ki ruhu kafeste...

daha dün gibi gözümün önünde durmaktasınız
gölgenize dokunanı bir bir vurdurmaktasınız
“yüce şair”(!) edasıyla şair durdurmaktasınız
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
âhı hissedeceksiniz aldığınız her nefeste...


hamiş:
bir zamanlar ta fîzan’ dan duyulurdu lâkırdınız
iyi gün dostusunuz ya adeta bal akardınız
altunsu’ yu yalanlarla, iftiralarla kırdınız
“alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste…”
çare iftirada değil; bağlayacağınız nefs/te