Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bırakın beni kendi coğrafyamda çıldırmak istiyorum,
Uzak diyarlardan geliyorum
Bir avuç şiir dök dudaklarıma,
İçinde sevda türküleri olsun

Esmer *******in sabahına uyandım,
Kaç yıl şiirsiz geçtim bunca kancık pusuları,
İki büklüm virgül olmadım,
Ters takla oldum bir İ yi İKEN
Döndüm ünleme,
Nokta koymadım henüz soru işaretlerine,

Zafer takları koymadılar ben geçerken karanlık caddelerden,
Alkış sesi gelmedi tribünlerden uzun maraton koşularıma,
Koşularım yalnız insanın kıyılarına, elimde bir çift yürek
Özgürlük meşalesi adına…gül yerine sunabildim insana,

Bırakın beni kendi coğrafyamda çıldırmak istiyorum,
Başka diyarlardan getirin kobay farelerinizi,
Bir fırça, bir boya, resminizi çiziyorum kardan adamlar,
Güneş vurunca uzun sürmez erimesi kardan adamların..

Başka mezmunlara taşıyorum adresini şiirin…şimdilik…
Şimdilik yağmur yağıyor…pencerenin önündeyim..
Yağmura basmamaya çalışıyor insanlar..yada bana öyle geliyor..


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bileklerime tünemiş bir yarasanın son “GALA” Gösterisi
Kan tutmuş hüzünlerimi,
Dev sanmışız cüceleri bir zaman
Puşt zulasında lokman ne gezer
Ağyar olmuş dost kervanları

Hangi yağmur,
Uykusuzluğumu anlatır ırmaklara.
Hangi çığlık kımıldatır,
Dudaklarımın arasına,
Sıkıştırılmış ölü adamları

Oysa
Ne vardı ki şunun şurasında
Ay terlerken karanlıkta,
Güneş tüketilirken,
Tırnak uçlarımızda
Bir Mansur vakti konaklarken
Gözbebeklerimizde
Bir sahtelik vardı gökyüzünün mavisinde
Uçup giden tabutlar
Ceset ararken ölçülerimizde
Bana göre değildi,
Kelebek koleksiyonlarında yaşamak

Irmağı akmak varken delicesine
Ovayı koşmak varken kartal gözünde
Dağı tırmanmak varken kurt sessizliğinde,
Oturup sonbaharın gölgeler akvaryumunda
Birileri tarafından güdülmek, seyredilmek
Ne zor şeymiş meğer ah birde anlatabilsek

Hani geçip gitti o iklimlerde ölmek


Eski hallerimiz ayartılmış ekonomik sıkıntılardan,
Çocukların gülüşleri çarparken yüzümün varoşlarına,
Dik başlı kelimeler törpülenmiş Yusuf’un yüreğinde
Sabaha erken uyanan kuşlarla kırıyoruz kabil’in duvarını,
On sekizine girmedi henüz
İnsanın maverasına park ettiğimiz kızgınlıklar
Ya kaygılardan,
Bir tımarhane inşa edeceğim kendime.
Ya koparılan güllerin
Gürültülerini yapıştıracağım güneşe.
Ey gökyüzü,
Beni yeniden doğur
Küheylan atların yelelerinden
Kanserli
Miting meydanlarına.

Bileklerime tünemiş bir yarasanın son “GALA” Gösterisine,
Kurşun işçiliğinde statükoya başkaldıran şairler
Davetlimdir.


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir ben varmış içimde..
Bir ben varmış içimde…

İki el ateş etti adam, sokak lambasına
Şimdi sokak daha güzel dedi,
Oturup bir kaldırım taşına,
Bir sigara yaktı,
Kendi gölgesini seyretti bir zaman

Epey vakit geçti aradan,
Devriye arabaların sesini duyunca uzaktan,
Yavaş, yavaş toz olma vaktidir dedi,

Vardı evinin önüne,
Bir omuz darbesiyle açtı kapıyı,
Bir kedi zıpladı duvara,
Bir komşu örttü penceresini,
Adam sessizce uzandı kanepenin üstüne,

Siyah beyaz bir resim asılıydı duvarda,
Uzun saçları, gülen gözleriyle bir kadın resmi,
Adam tekrar çıkarıp silahını, bir el ateş etti,
Cam kırıldı, resim indi çerçeveden,

İki kaşının ortasında bir delik vardı kadının,
Adam aceleyle kalktı yerinden,
Dökülenleri toplayıp attı çöpe,
Ve bir karar aldı kendi, kendine,

Deymezmiş dedi,
Hiçbir şeye deymezmiş,
Ağzı üstü yatıp yere, güneşin doğuşunu bekledi,

Sonra kalkıp yerinden,
Tüm düşüncelerini silip kafasından,
İşinin başına döndü…
Daha bir hırsla çalışmaya başladı…

Yaşadığının farkına vardı…
Her şey bu kadardı…
Ne kendini bir arayan oldu,
Nede kendi aradı birini,
Deymezmiş dedi sadece,
Hiçbir şeye deymezmiş..
Bir ben varmış içimde
Gerisi hikayeymiş….


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir Filistin türküsü daha
Bam teline dokunamıyoruz elbet
Bir Filistin türküsünün,
Ama aralarda bir yerlerde
Bir şeyler var
Ki hepimiz dokunabiliriz
Usulca, yavaşça
Küçük harflerle,
Sessiz harflerle,
Kimse anlamadan,
Mitinglerde bağırıp çağırmadan
Birilerinin reytingini yükseltmeden,
Kendi kendimize,
Artık Coca Cola içmiyorum,
Yanında Marlboro’da almıyorum…
Yahudi markası olmasın
Çocuğuma aldığım süt..
Bıraktım “pınar”ı
Çikolatası “milka”olmasın…
Daha bir çokları,
Artık almıyoruz,
Sende alma kardeşim,
Her markete girişinde düşün,
Elini her uzattığın malı düşün
Bomba mı gönderiyorum Müslümanların başına
Birazda benim katkım olsun diyorsan
O zaman hiç durma al,
O patlayan füzeler, bombalar…
Paramparça olmuş yanmış insanlar,
Bu insanlık suçuna ortak olmak istiyorsan al…

NE YAPABİLİRİM…
Bir damla yağmur
Düşse yere ne olur…
Ama binlercesini düşün,
Ne olmaz ki…
Senin cebinden bir miktar
Bir miktar benim cebimden
Ekle topla çarp muhasebesini yap
Bak neler çıkar ortaya
Bırak Lübnan’ı Filistin’i
Dünyayı bombalar bu soysuzlar…
NE YAPABİLİRİM DEME
Gücünü göster.
Çık miting meydanlarına eylem yap diyen yok,
Başına cop inmez, tutuklamazlar seni,
Sadece YAHUDİ MALI KULLAN MA
İnan kendine, YAHUDİ SOYSUZUNA ALDANMA
İŞTE BU YETER SANA….
Erteleme, düşün me, hemen yap
Sonuç ortada dilenen bir İSRAİL
Görmek istiyorsan bunu yap…
Allah Razı Olsun cümle Müslümanlardan,


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir gemi kalkar Kalamış'tan Ankara'ya
Mesela bir sabah kalkıp erkenden
Merhaba desek mum ışığında aradığımız gökyüzüne
Aladdinin lambasını bulsak, bir sahilde koşarken
İçinden kocaman bir dev çıksa, bize sorsa sahip,
Dile benden, ne dilersen…
Ne isterdik acaba bilemiyorum,
Uçan bir halımı, ak tolgalı beyler beyimi
Boğazda bir yalımı isterdik
Yoksa çıkıp dağın tepesine bir çığ olup yuvarlanmak mı isterdik
Haydarpaşa limanından kalkan bir gemiyle
Ankara’ya gitmek mi isterdik,
Mesela mı derdik yoksa böyle bedavadan kurduğumuz hayallere
Çalım atma devri geçti artık firari türkülere
Artık gergedanlar oturmuyor fener bahçede
Ay ışığında sandal sefası yapılmayalı kaç yıl oldu haliç’te
Kar yağıyor üstüme bu gece, ceketim kaldı Paris ‘te
Kitabelere düşmez elbet kanadı kırılmış bir kuşun hikayesi
Mesela dağlara çekilebilir güvercin resimleri
Hangi yolculuğa çıkarabiliriz kalemin ucunda birikmiş şiirleri
Keşke rüzgarlar toplayıp getirebilseydim kapınıza
Son şansımız, portakal bahçelerinde aramayalım yakamozları.

Ölü kuşlar
Toplamaktan iyimidir
Liseli bir kızın
Aşk şiirleri

Hangi kavgadan geri kalmışlığımızı yazabilir gazeteler
Hangi sabah vardır martıların çığlık sesleriyle uyanmadığımız
Hangi meydan vardır ki barikatlar kurup ateş yakmadığımız
Öykümüz tamamlanmamış bir şiir olamaz elbet
Gecenin bir yarısı kalkıp korkular büyüttüğümüz saatlerde

Kuşlar
Bir Yusufçuk
Bir güvercin
Birde ebabil

Hepsi her an bizimle değil
İhmal edilmiş sevgileri taşımaya gelmişler uçurumun ucundan
Ve balıkçılar bu gece karanlığı çekmişler ağlarına
Götürüp Karadeniz’in kara sularında yumuşlar
Hangi sevdalılar çıkıp gelmiş bilinmez bir kandil akşamından
Şairler bu akşam yalnızlığını şiirle paylaşıp evlerinde
Sabahta erkenden işlerine gitmeyi ihmal etmemişlerdir

Bir gemi kalkar
Kalamış’tan Ankara’ya
Mesela bir sabah koşuya çıkabiliriz
Birazda biz oynayabiliriz çocukların yeni yapılmış parklarında
Hatta yolda giderken
Bir derviş kıyafetli rastladığımız ilk adamdan
Mağaralara kaçırılan şiirin adresini sorabiliriz
Konya ovasında at koşturup
Çanakkale’de bir çay molası verebiliriz
Hatta fırçayı elimize alıp gökyüzüne iri harflerle şiir yazabiliriz
Mesela biraz daha kısaltıp mesafeleri
Birdir bir oynayabiliriz
Şöyle silkinip yerimizden
Uzatıp elimizi göklere bir avuç yıldız toplayabiliriz
Mesela yani
Üsküdar’da oturup
Kız kulesini karşıma alabilirim, yada geçip karşısına resim çektirebilirim
Tüm zincirlerini kırıp savaş suçlusu tutsakların
Büyümeden tırnaklarının ucunda eşkıya türküleri
Serbest bırakabilirim, mesela yani
Yani haydar paşa’dan limanından kalkan bir gemiye binip
Ankara’ya gidebilirim
Sınıf arkadaşım Ali’yi keçi örende bir ilkokul bahçesinde görebilirim
Ali topu tut diyebilirim
Yada çıkıp halamgilin balkonuna çay yada kahve içebilir
YAPACAK BAŞKA BİR ŞEY YOKMUŞ DİYEBİLİRİM
MESELA İŞTE


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir gazetede okudum..idam edilmiş Mustafa Pehlivanoğlu
Kaç kez öleceğiz yabancılığımıza
Şehir müsveddesi yerlerde,
Kim tutabilir ellerinden,
Statükoya baş kaldıran şiirleri,
Med cezir vakti kan kıpırdıyor
Yüreğimiz acılar denizinde dalga kıran,
Bizde konukseverliği muzdarip Leylalar,
Mecnunlar çölünden avare kalmış
Uzaklara sürdüğüm genç ömrüm,

Ölüm kamp kurmuş kirpiklerimin ucuna,
Yaşamak efsanelerden dökülen bir nehir,
Kaçacak yer yok..don kişot iklimlerden,
Gök bakır kurusu, yer kir,,,
Çıkamıyoruz dalkavuk seyirlerinden,
Her taraf karga dolu, renk cümbüşü aynalar…

Kaçıncı matinesindeyiz hayatın,
Ne zaman kopacak oynadığımız film
Kimler yazar senaryoyu, başrolde oynayan kim,
Figüranlar nasıldır, iyi oynar mı rolünü,
Beynimin baştan sona bozulan ritmini,
Sehpalara götürecek düş benim….

Öyle kolay olmamalı
Vurdum duymazlığımıza park etmemeli domuzlar
Bir göç mevsimine tanık olmamalı güller,
bir mezarın içinden çıkar diye ölüler,
Üstü doldurulmasın gök taşlarıyla,
Hiçbir şeyin sahipsizliğini ilan edemez kimse
Cebinde taşıdığı beş kuruş etmez cüzdanıyla

Efkarımı sarmaya bir antep tütünü yetmez elbet,
Ulusta duyduğum bir haberse kızıl kıyamet,
Bir gazetede okudum..idam edilmiş Mustafa Pehlivanoğlu
Gençlik parkına varmadan tutuldu ayaklarım..
Yanımda yol firarisi arkadaşım
Aynı koğuşta birlikte kaldık uzunca zaman,
Keşke bizimle firar etseydi aman Allah’ım aman
Bir sağdan bir soldan asalım demiş ****nin biri,

Kendi cinnet repertuarıma kaçacak yer bulamazken
Yolumuzu kesen haydutların saç tellerinden
Bir tek kıl koparsam hatıra diye saklardım belki,
Şimdi ben nasıl unuturum, Mustafa pehlivanoğlu’nu
Ardından onu yalnız bırakmayan sekiz fidanı,

Çatlarsa çatlasın gökyüzü, isterse yarılsın yer,
Bu yara beni deşer, bu yara beni yer,
Gayrı dayanamam düşerim bu hasretten,
Alıp başımı giderim bu yerlerden,

Giderim
süngülerin adam asmadığı bir ülke getirin bana,
Giderim
süngülerin düşlere girmediği bir düş getirin bana,
Dokuz gül getirin bana başka bir şey istemem,
Dokuzların yaşındayım,
Dokuzların yasındayım,
Güller serpiyoruz mezarlarına,
rahat uyuyun bile diyemiyoruz…
SİZLERİ ASLA UNUTMUYORUZ…!
UNUTMAYACAĞIZ………..

ARKADAŞLARINIZ


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir ırmağı nasıl akarım kendi bedenime sığmayan ölülerle
Bir ırmağı nasıl akarım kendi bedenime sığmayan ölülerle
Nasıl ay ışığı toplarım evlerin çatıları uçarken gökyüzüne,
Gece putları devrilir ehramın şehrin küllerinden bir eşkıya türer,
Ağaç köklerini salar gökyüzüne, gökyüzünde kıyamet provası
Kuşlar gözlerini kapar uçarken, karınca dağı yükler kelebek kanatlarına,
Mavi bir örümcek ağ örerken leylakların kokusundan aysız akşamlara,
Uçurtması fosforlu bir dünyadır çocukların kravat takmadığım
Günlerin anısına ve dik duruşumdan haylaz çocuklar fırlar yatağından,
Biliyorum ne yerdedir, ne gökte, ağzımın kıvrımlarına çekilen şehir

Şimdi içimde patlayan yanardağlara tehir,
Geceyi aralıyorum rüzgârın penceresinden,
Yılanlar gömlek değiştirirken yaktığım şiirlerden,
Bir dağ konuşur, dikiş tutmaz akan gözyaşı ırmağı,
Atımın nalları altında değirmene gidip un eleyen krallar,
Büyüdükçe burun deliklerinden içeri giren sivrisinekler,
Gürültüler mıhlanır kafalarına, susturmaz acılarını tokmak sesleri,

Kibirden çatlayan heykeller gördüm çıplak insanın kulübesinde,
Neyin vardı yorgunluktan başka kuşlara sunacak uzayan saçlarından,
Doğuda doğan çocukları ehramlarına kurban ederken, yaşlarını küçültüp kiminin
Hiç düşünmedin sakallarına oturacak bir kışın kardan adamlarını,

Bizim yalnızlığımız uzamaz elbet çamlıca sırtlarına,
Eyüp sultandan yukarı uzatsak başımızı arşa değer,
Bize belki bir hoş geldin diyen olur Karacaahmet sakinlerinden
Sen kafanı sokacak bir delik ara akrep yada fosseptik çukurlarından,
Ne bileyim tez kavuş kızıl denizde boğulan amcana,

Bir ırmağı nasıl akarım kendi bedenime sığmayan ölülerle
Tepemize yağan yağmurlar taş kesilmeden önce, nereye götürürüm
Karanlıktan kaçırdığım kuşlarımı, nereye iltica ederim, kendi tabutumdan
Dik duruşlu günlerin anısına büyüsün istiyorum içimdeki haylaz çocuklar.
Ben kendi tabutumu taşımaya geldim,
Yüzme bilmeyen adamlar boğulmadan sığ sularda,

Şimdi oturup içimdeki yılgı atlarını öldürüyorum,
Köleler doğururken şafak şehrin üstüne,
Ah bir haykırabilsem bütün gürültüleri boğup yastık altından
Soluklar tükenmeden, martılar tırmalamadan karanlığı,
Yada taşıyamaz olmadan yükümü zemheride gelen fiyakalı bir ölüm.


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir idamlık adam çıksaydı tabutundan
Ölü külleri serpiştirilmiş kentin üstüne,
Tabutlar uzun yolculuğuna bu rıhtımdan ayrılmış,
Gelin çıkarın şimdi bu beyazlara sarılmış adamı,
Mesela yani, öyle bir şansımız olsa hani,
Ne yapar acaba sizce, nereye gider,
Tövbe mi eder,
Yaptığı işlerden dolayı pişmanlık dilekçesi mi yazar
Deliler gibi koşar mı caddelerde
Hiç insan olmayan bir adaya mı gider,
Yo, bir çiçek alır, cellâdına götürür,
Yada kim bilir,
Bir marangoza uğrar geçerken,
Üçayak bir sehpa sipariş verir,
Sonrada bir bezirgândan urgan satın alır,
Her kim bu yolculuk için biletini keşmişse,
İadeyi lütufta bulunur.
İşte böyle kent dile gelip konuşsa,
Yada sehpalardan öbür tarafa transfer etmiş bir ölüyü
Konuştursak hani,
Öyle şansımız olsa
Peki, bu adam gitmez mi, eşlerine, dostlarına,
Silah arkadaşlarına,
Ulan demez mi,?
Siz ne biçim insansınız,
Kanınız bozuk mu sizin
Ne yaptınız ulan siz,
Adamlar iplerde boynumuzu kırdılar,
İpe gitmeden önce neler yaşadık bilir misiniz?
*******i uyuyamadık,
Güneşin doğuşunu bekledik
Sabah güneş doğunca adam asmazlar dedik,
Ya o sabah, boynumuzu kıracakları gün,
Bir sahte imam, bir şekli bozuk, domuzlar,
Çıkageldiler, önce ayak sesleri geldi,
İrkildim, korktum, bir köşeye sindim,
Kapı gıcırdayarak açıldı,
Say ki bir asır sürdü kapının açılışı,
Koluma girmek istedi pis salyalılar,
Bırakın dedim, kokunuzu bile duymak istemiyorum
Dokunmayın, ben giderim,
Ayaklarım bana itaat etmiyordu,
Korktuğumu belli etmemeye çalışıyordum,
Yürüdüm uzun bir maltadan,
Şeytanların avlusuna çıktım,
Karşımda katilim üçayak bir sehpa, urgan
Boynumu kıracak olan urgan buymuş dedim,
Yavaş, yavaş yürüdüm urgana,
Artık korkmuyordum,
Son arzumu sordu domuz soylu,
Pis bıyıklı kalın gövdeli,
Dudaklarının kıvrımlarında gördüm kendi cesedimi,
Cesedimi çiğniyordu bu yaratık
Çekil dedim önümden,
Sende isteyeceğim bir şey yok,
Biliyordum, birazdan yaratıcıma kavuşacaktım,
Kim bilir, belki resul hoş geldin diyecekti,
Belki öpecekti alnımdan,
Artık hiç korkum kalmadı,
Boynumda yağlı ilmek
Dilimde la ilahe illallah,
Sehpayı çekti ayaklarımın altından bir sarhoş cellât,
Yok. koktuğum gibi olmadı,
Canım yanmadı,
Benim canımı yakan bu ********ler olmadı asıl,
Kimsesizlik, sahipsizlik,
Kanımız yerde kaldı,
Hani güller açacaktı kanımızın renginden,
Hani intikamımız alınacaktı,
Kim di o
Sen rahat uyu diyen,
Ne yaptınız ulan, kaç yıl geçti aradan,
Yuh olsun size be, yuh olsun,
Yazıklar olsun size,
Hepinize güle, güle,
Uğramayın mezarıma

Kentin üstüne ölü külleri dökülüyordu,
Rüzgâr nerden estiğini bilmiyordu,
Tabutlar uzun yolculuğa götürüyordu emaneti,
Birileri kesmişti biletini,


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir istanbul düş gözlerime
Mavi bir kartal tak kollarıma
Galata’dan, Üsküdar’a uçur beni
Hazerifan çelebi bile kıskansın
Geçerken kuş konmaz camisini

Kurt adımlarla yürürken
Aksaray’dan Topkapı’ya
Bir ihtilal yalnızlığı
Çökerken omzuma

Topal bir akşam üstü
Kesildi ayaklarım İstanbul caddelerinden
Bu bir masal değil küçüğüm
Süngülerle girdiler düşlerine
Süngülerle çıktılar şiirimden, SENE SEKSEN

Kum kapı’da evim kaldı, elimde bavulum
Bavulda İstanbul resimlerim kaldı
Dün siyah beyaz çektirdiğim fotoğraflardan
Seyrettim İstanbul’u
Ellerim kelepçeli geçerken
Bir mahkum arabasından
Balıkçıların ağlarına mı takıldı güneş
Her taraf zindan

ne zor şeymiş
senden ayrılmak,
böyle ansızın koparılmak,
götürülmek bir yerlere
oysa ne çok severmişiz seni İstanbul
Hani Üsküdar, hani kız kulesi
Nerde taksim, nerde Beşiktaş
Hani gezip dolaştığımız o yerler
Hani iğne atsan yere düşmez kalabalıkların
Hani surların, hani vapurların,
Mavi dalgaların, pis kokan halicin
Adaların, modaların nerde
Nerde o sahillerin,
Nerde saklanır martı çığlıkların
Hani portakal saçlı kızların

Sen yoksun İstanbul
Koca şehir yok
Her taraf taş duvar,
Önüm arkam, demir kapı,
Sahi İstanbul,sahi sen nerdesin
Gri kuşlar mı aldı götürdü seni
Yoksun ortalık yerde
Hangi rüzgara takıldın bilemiyorum
Hiç sormaz oldun halimi
Ne aradın ne sordun bunca yıl
Nerdeyim biliyor musun ey aziz İstanbul
Yırtık bir gökyüzünün kurşunlarla ıslatıldığı
Katil bir sonbaharın saçlarıma takıldığı
Senden uzak bir yermiş, işte burası
Eylüllerin adam astığı

Bekle bizi ey İstanbul
Bir gün bu ihtilal yalnızlığı giydiğim elbiseyi
Güz yağmurlarına asıp
Gece ay ışığında ceplerime doldurduğum
Güvercinlerle
Sana geleceğim
Şöyle oturup keyfimce
Boğazda bir çay bahçesinde
Bir sigara içeceğim
Biraz sana sitem edip
Eski albümlerden
dolmaya başlamış yüzümün tuvaline
Fırçamı dokundurup
Marmara’nın mavi sularına
Seni çizeceğim
Kalamış’tan kalkan bir gemiye binip
Ankara’ya gideceğim
Mesela yani


Lütfi Kireçci

[GooD aNd EvıL]

Bir kibrit kutusunda başlar biter kabilin macerası.
Biliyorum gürültülerle
Büyüyecek kentin yüzündeki çıban,
Sirpençe olacak gitgide,
Kim taşıyacak tabutunu şefkatin,

Duvarın ardında bekleyen kim,
Düşlerinde ne ağır imtihandır bedir,
Cennet zırhını kuşanmış yüreğinde
Gökyüzüne gömdüğümüz
Başkaldırıdır şiir.

Şimdi eyvahlar olsun bize
Çekildik korkunun rahmine,
Kaçıp gitsek mi cinnetimizden,
Ram mı olsak felaketzadelere

Hani bir kıyamet saatinde
İçimizden insan eksiltirken gece,
Mavi düşlerdi
Düşlerimizden düşürdüğümüz
Gözlerine kıymık batmış cesetler
İstila ederken
Kavgada yenik düşmüş bedenleri
Duvarları yıkasım gelir
Ölü bir kuşun karnından
Bu hummalı bekleyiş kudurtur bir gün
Kurt yüreğimizi
Kuduz karanlığın eteklerine
Meftun olmak değil bu final,

Bir akşam birikiyor süpürgenin ucuna.
Sırtlanlar ter atıyor soğuk bir ölünün ardına

Dışardan görünmüyor
Sis çökmüş insanın maverasına,
Göçebe yüreğimde infaz edilirken güller,
Çekip dağlara mı çıksam hummalı kalabalıklardan,
Yoksa ağıtlar mı yaksam ceviz kabuklarına
Hangi mekâna sığınsam akreplerin difteri nöbetinden,
Ölü sayılmaz derler hani kıyıya vurmayan ceset
Kendi hüzünlerimi linç ederken bir güz mevsiminde
Bir kibrit kutusunda başlar biter kabilin macerası.
Baktığımız tüm aynalarda sonbahar,
Ötelere yolculuk var.
İçimde eskimeyen öfke, güneş, mahpusluk, dam.
Yunusça yürü yolları, yolları yunusça yürü adam.


Lütfi Kireçci