Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aşkın yok satıyor bana

aşkın yok satıyor bana,
gece gündüz kuyruktayım
açılmamış yüreğinin önünde
topal ve kör …
aldırmadan zamanın
geçmişine, geleceğine
huzursuz ve kahır doluyum.
sağırım.
en ağır duygularım
ve en heyecanlı yanımdayım.

birazdan çiçekleri sel götürecek,
ve yağmurun ciğerlerini sökecek
bir yaprak.
rengi bildiğimiz renklerden değil.
dökülecek kalemimin üstüne
sana bütün yazdıklarım
birer ölünün hatıraları gibi
silinecek.

aşkın yok satıyor bana.
sırtımı dayadığım duvarlarında
gece bitmiyor,
gündüz uzadıkça uzuyor.
gelen yok bu kapı
açılmıyor.
öteye gidecek hesaba ben gidemem
geride kalmaya yüreğim dayanmaz.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ay çarpması gibi

sıfır derece meridyeni titriyor sanki.
önce batıdan çekiliyor bir yana, sonra doğudan öteki yana.
yüreğim çıkmadan yerinden, bir çocuk fırlıyor içimden,
başlıyor zamanın saat kulesine tırmanmaya.
…… eğilip kulağıma fısıldıyorsun, beni seviyor musun.
söğüt dalları bir o yana, bir bu yana.

en telaşlı yürüyüşlerinde akrep.
tutmuş iki çocuğun ellerinden, sanki biri diğerinin ikizi.
bir tarafta denizler kabarıyor öte yanda bir volkan patlamada
yıldızlar yer değiştiriyor, gökbilimciler ayakta.
…… eğilip kulağına fısıldıyorum, seni çok seviyorum.
yağmurlar yağıyor hepsi aynı suya.

unutulmuş gibi duruyor ufuk çizgisi.
yer değiştirmece oynayalım diyoruz oturduğumuz yerden.
adını beraber koyduğumuz türkü dolunca içimize birden
gökyüzünü dalgalara, denizi bulutlara karıştırıyoruz.
……. eğilip kulağıma fısıldıyorsun, sen sonsuzluk musun.
sabahlara kadar aynı türküyü dinliyoruz.

sarhoşluk, güneşi çok erken doğuruyor.
ay mı çarptı bizi, hayallerimizin açık kalmış penceresinden.
yada yaşanmamış bir kahkaha mı boyutlarımızı karıştıran,
hiç bitmez diye sarılıp uyuduğumuz bu geceden.
……. eğilip kulağına fısıldıyorum, bilmiyorum, bilmiyorum.
şimdi susmak daha güçlü bütün sözcüklerden.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aydınlıklar olalım

bir gölge bırakalım hiç olmazsa geride.
adı cesaret olsun.
avuç avuç, kana kana içtiğimiz
çöl ortasındaki hayatımızda
yalnız o asılı dursun.

yalancı kükremelerden saklansın korkularımız.
yarın çocuklarımıza anlatacak masallarımızda,
biz olalım çocukluklarımız.

bir ışık bırakalım hiç olmazsa geride.
adı aydınlık olsun.
dere tepe dümdüz gittiğimiz
bu karanlık hayatımızda
yalnız o asılı dursun.

bir fırça darbesinde silinsin onursuzluklarımız.
yarın duvarımıza çakılacak resimlerimizde,
biz olalım aydınlıklarımız.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aykırı ve masum

ne güzel elim sende oynardık seninle.
birbirinden kopuk kutupları sarmaşıklara saklardık.
hangi dağın, hangi atlas sayfasında,
gölgesini en derin gölgeli göllere
bir intihar uçağı gibi çaktığını çok iyi bilirdik.
ama bilmezdik dağların da göller gibi ağladığını.

biz aşkı sadece kokusundan tanırdık.
ağır sırat hesaplarımız vardı
kendimize göre biçilmiş.
belki ondan bin korkuyla ancak tutardık ellerimizi.
daha ileri gitmez, ağlamaktan korkardık.
ince belli bir gelinlik elbisesini
hiç indirmezdik astığımız duvardan.
ne güzel elim sende oynardık biz seninle eskiden,
aklımıza hiçbir şey getirmeden….

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aynamın sırları

periyodik bir cinnete takılıp;
aynamın sırlarını döktüm dün sabah.
hangi ölçüm fazla geldi de beynime?
doru kısraklarımın şahlanışı belki.

ya kapandığım bütünlemelerde
kesiliverse idi tırnaklarım kökünden?
aynamın sırlarını tırnaklarımla kazıdım.
durmadan dinlenmeden.
sonra oturdum, geçip karşısına,
baktım, bekledim neler olacağına.

önce kendi fotoğraflarım uçup gitti,
yele dönüp çerçevenin içinden,
geçip gitti aynanın sonsuzluğuna.
doğumumdan üç gün sonra çekilmiş
annemin kucağında.
foto gör-çek imzalı,aldı ilk sırayı.
ardından sabah kahvemin telvesi
ve kedimin sesi.

kuyruklu piyanomun başından izleyişim
sinema öncesi bilet kuyruklarını,
vitrindeki kızılderili savaşçıları
takıp önüne bir kovalayışı vardı
emperyalizmin sinemaskop neferi
john wayne’ ın, o koca adamın.
hayata dönüşerek toz-duman,
saklandılar aynamın arkasına.

ki ben sevgilimin saçlarını okşuyordum
o sıra, karanlıkta.

şimdi kızılderililerin safında devrimci savaşçılığım
ve amerikan rüyasında sevgilimin saçları
uçtu gitti hollywood’ a.
iklimler değişmeye başladı.

siz hiç aynanızın arkası kadar yakın oldunuz mu çocukluğunuza?

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aynı türküyü söylüyoruz yıllardır

sen bu fotoğrafı çektirirken
ben bir köşede
yaşanmış zamanımı ayıklıyordum
çöplerinden.
gene yorucu ve kavgalı bir kalabalık
sarmıştı üç yanımdan
ben parlattığım,
kendimce cilaladığım aydınlıkla
beraber koşuya başlamıştım
dördüncü yoldan.
Beyoğlu nda bir pasajın içindeydik
ya da eski bir balo salonunda
terkedilmişliktik.
tozlanmışlığımız üzerine
kim yazdı ise ismimizi
onu arıyor,
duyurmaya çalışıyorduk sesimizi.
bilmesek idik,
bekleyenlerimiz olduğunu,
armağanımızın tüm yarınları
doldurduğunu,
böyle kendinden hasret
ve anaforlu hangi niyet,
dört mevsim ve her gün
hiç yorulmadan çığlık atar:
hürriyet ! , hürriyet!
sen bu fotoğrafı çektirirken,
ben yeni kurtulmuştum
emeklemekten.
ve belki çok geniş bir bulvarın
gölgeli kaldırımlarında
yada bir başka köşede
ama mutlaka
bekliyor olacaktım seni
hürriyetle ışıklanmış yarınlarda.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık fotoğrafından

seni neden hep
giden bir vapurun güvertesinden,
saçların uçarken rüzgarın estiği yönden
ve ağlamak ister gibi yüreğimdeki kadın.
düşünürüm, neden.

yarım bırakılmış bardaklardaki çay
ve okunmamış gazeteler.
yalnız adımlarla dönülecek yol.
selam verilmeyecek, boş pencereler.
seni neden hep böyle düşünürüm,
başı boş kareler.

seni neden hep
bir akşamüstünün sarmaladığı hüznün
kaybolan renkleri gibi düşünürüm,
hiç istemeden.
ahh bu sönmemiş ay ışığı
ve buz tutmuş yatak, dün geceden.
seni hep böyle düşünürüm,
bilmem ki neden.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık sonrası kötü hallerim

o gün sen gittikten sonra ben çok ağladım.
içsem olmazdı, kötü sarhoş olacaktım,
yatmaya kalksam boşuna, uyuyamazdım.
yapacağım tek şey kalmıştı geride,
çaresizliğimin yangınımı söndürmek için
sen gidince ağlamaktı, onu yaptım.
o gün o kadar ağladım da nereye saklandı
içinde patlamamış mayın saklayan gözyaşlarım.

şimdi nereye saklandı o gözyaşları,
o gözyaşları şimdi hangi sınırlara dikili işaret taşları.

seni bir daha nerede ve ne zaman koklayacağım.
hangi şiirin satırında okuyacağım bir tutku gibi.
mahmurluk sonrasının gözüm açılmamış halini,
ellerini,saçlarımda dolaştırıp öpercesine dudaklarımdan
hangi türküyü söyleyerek uyandıracaksın beni.

aynı yastığın buz tutmuş sıcaklığında
bulabilecek miyim bir daha, bir daha seni..
çok görme, şimdi elindeki son uçurtmayı
gökyüzüne kaçırmış bir çocuk gibi
iki gözümden iki deli çağlayanın akan halimi.

hiç yaşanmamış, hiç yaşamamışım sanki.
bir mitralyöz olup tetiğinden boşalıp
gölgemizin üzerine düştüğü ne kadar duvar varsa
hepsinin üzerine boşalıp,hepsine adını yazacağım.
şahin gözlerine mil çekilmiş birer mermi gibi.

ve belki o duvarın diplerinde arayacağım,
bulduğum göz yaşlarımı yeniden
gözlerime yapıştıracağım…

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Bahar fotoğrafı

“duvarda bir çiçeklik, içinde kuş sesleri
dışında bahar kokusu, bahar renkleri “

bu fotoğrafta ben çıkmamışım,
oysa ne güzel de poz vermiştim.
şapkamı yana yatırıp,
bıyıklarımın ucunu hafiften kaytana çevirmiştim.
ellerim gül suyu kokuyordu.
istanbul bütün istanbul ' lulara bahar dersi veriyordu.

dışardan gelen hangi ses çocuklarındı,
hangisi kuş nefesi kokuyordu.
yeşil pembe ile kaçamak aşklarından
kaç kelebek doğuyordu.

ben poz verdiğim bu fotoğrafta neden görünmüyordum.
bir akşam melteminin içinden
sert poyrazları nereden bulup ta çıkarıyordum.

işte; bahar akşamı bana bu soruyu soruyordu.
ne cevap vereceğimi düşünürken
şapkam birden başımdan yere düşüyordu
eğilip alayım diyordum
ben bu fotoğraf ta yer alamıyordum.

yani bu sefer senin rolün hiç yok,
biliyorum iyi niyetliydin.
deklanşöre erken basmak sadece alışkanlığındı.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Bahar Oluyorum

bir başka yörüngeye sakladım
beni benden.
korkularıma gülüp geçiyor şimdi aynalar.
mavi diyorum ellerimde nasılsa
birazdan yeşilde gelip konacak avuçlarıma
herşey daha güzel olacak,
bu nasıl bir masalsa.

çocuklar;
haydi! şimdi koşun yemyeşil kırlara,
masmavi gökyüzünün altına.
şarkılar söyleyin tam yürekten
ama çocukça.
bakarsınız bende kaçar gelirim yanınıza.
saklandığım yörüngelerin yıldızları gözlerimde
ellerinizde bir uçurtma olur,
uçar giderim sayenizde.

Cevat Çeştepe