Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bir Hünerdir Yaşamak

Onurlu bir hayat zordur kazanmak
Nasırlar avcunda bir hünerdir yaşamak
Şuurla hayata tadı kazımak
Elleri avcunda bir hünerdir yaşamak

Çıkılmayan zirveler başı dumanlı dağlar
Çöller uçlu bucaklı aşılmayan dağ mı var
Sana gelen yolumu kesti bembeyaz karlar
Suskunluklar usunda bir hünerdir yaşamak

Hükmetmeye alışık aklım uçar başımdan
Işığı da sollardım hedefimde sen varsan
Amaçsız yaprak bile düşmezmiş dalından
Bitmişken aşk başında bir hünerdir yaşamak

Yarası yar elinden açılmış bir yarayım
Bilirim dermanı yok durmaz her an kanarım
Alıcı kuşlar gibi, götürecek sanırım
Bu hayat yokuşunda bir hünerdir yaşamak

Aşk yarasını kaşır dilimdeki heceler
Kaldırır kabuğunu kanatır şu *******
Kaldıysa aramızda bir parça sevgi eğer
Ölüm baş ucunda bir hünerdir yaşamak

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bir Kez Doğdu Gözlerin

Bir kere görebildim doğuşunu gözlerime
Başka doğan olmadı öylesine berrak
Gözlerimde çakılı kaldı mıh gibi
Bakışların; sabitlendim bir kareye

Her akşam başka yerlere kayan
Bir de kızıllıklar içinde batışın
Rengi hiç değişmeyen ayrılık
Flu bakışlarındı karanlıklara gömülen

Güneş hep aynı yönden doğar bilirim
Ama aynı yerden mi doğar bilinmez
Dedim ya; bir kere doğdu bana gözlerin
Ama aynı yerden batmadığı kesin

Güneşin batımında gizemin
Gün be gün değişir battığı yer
O bile kalmazken hep aynı yerde
Dondu kaldı; battığın yerde bakışım

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bir Yosun Yeşili

Dalınca derinliklerine
Yeşil yosunları
Deniz kabuklarını
Balıkları görürdüm

Gece, mehtap dolunca
Dalgalanınca deniz
Dalınca gözlerin
Yakamozları görürdüm

Daldım derinliklerine
Günlerce, yıllarca
Baktım derin yosun yeşiline
Sen beni görmedin bile

Soktun mesafeleri araya
Irak oldu gözlerin
Özlemin mesafesi önemli değil
Yıkar, bıçak gibi işleyişi hasretin

Çok zaman geçti aradan
Bıraktın bırakalı ellerim
Umurumda da değil
Olur musun ellerin

Tekrar görsem, acep tanır mıyım
Gözlerini de unuttum şimdi
Tek şey senden hatırladığım…
Bir yosun yeşili

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bülbülün Eğleyecek Dalı mı Var

Bülbülün eğleyecek dalı mı var, kış, sonbahar
Garip, suskun, hüzün ötüşlüdür, gül açana kadar
Şakıyışı, saltanatı, ömründe bir lahza sevinç
Gül cemalin gösterir yine, yeni gelen bahar

Kesilince gülün sapı, içinde vurulur bülbülün sesi
Nağmelerine düşer bir es, yarım kalır susar şarkılar
Suya değince dalı canlanır gül, bülbül soluklanır
Dile düşer; tamamlanır yarım kalan şarkılar

(Yeni bir buluşmaya kadar bu duygularda olacağım.)

İzmir, 02.07.2006

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bütün Çiçekler Sevdaya Açar

Bütün çiçekler sevdaya açar
Çünkü; sevdanın yüzünde gülücükler
Hepsinin renkleri kendine özgüdür
Hepsi de ayrı ayrı duygular ifade eder

Sevda çiçeklerinin ilk halleri hep
Tomurcuk, gonca, pembe, beyaz aldır.
Biterse aşklar hüsranla, o zaman
Tüm çiçekler rengini sevdanın karasından alır

Kimi mumçiçeği gibi nadiren açar
Bazıları kaktüs çiçeği, bir günde geçer
Kimi mağrur manolya erişilmezliğinde
Bazıları da çiçek açmadan geçer

Allı, morlu, pembeli türlü renkte
Adına devirler açılan Laleler
Kimi açtığında kıskandırır gülleri
Hercai açanlarına bilmem ki ne demeli

Kimi ağaç olur, açar salkım saçak
Adı gibi renkleri Erguvan, Leylak
Kimi ince bir sap üzerinde,
Nazlı gelin Papatya fallar baktırır

Kimi boysuz, dalı yaprağı, çiçeği yerde
Renk cümbüşünde hercai Menekşe
Kimi öbek öbek dalda
Mor’la pembe arası Lavanta

Kimi yaban elde tarlalar doldurur
Yeşiller arasında al Gelinciktir
Kimi cam, pencere önünde dizilir
Rüya gibi Sümbül, süzüm süzüm süzülür

Kimi sen kokar Reyhan-Yasemin
Kimi deler kalpleri sen gibi, Kardelen
Hepsi elbirliği etmiş bir şey söyleyecekler
Sen olmasan çiçekler neyi ifade edecekler

Metin Soydeveli

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Bütün Şiirler Biraz İs Kokar

Ayrılıkların şairi olmak en kolay
Paylaştıkça azalırmış acılar
Bunun içindir ki…
Her şairin dilinde, hep acı var

Her ayrılığın ardından
İstense bir kitap yazılır
Her kitabın yazanı
Şahsına münhasır

Tadı başkaymış aşkın
Tatlıymış, şekerden, baldan
Bunun içindir ki…
Her şairin dilinde, aşk var

Aşk yanar ateş imiş
Yanarmış tutulan
Bunun içindir ki…
Bütün şiirler, biraz is kokar

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Canı Cehenneme

Baktığımız şey aynı,gördüklerimiz başka!
Seks? Canı cehenneme, aradığım seks değil
Bana istediğimi, sen özde veriyorsun

Öfke, sevinç, heyecan çığlıkları da değil!
Aç bırakılmış bebek çığlıkları benimki
Açım sana, özledim, çölde susadım seni

Kadınların bir çoğu belki de, kendileri için
Deliren bir sevgili isterken; gururumdu,
Aklı başında beni, delirmeyen, istemen

İyi ki tanıdım, iyi ki girdin hayatıma
Sert kabuklarımdan çıktım, sıyrıldım sayende
Şimdi yumuşak karnım, sevdam gibi meydanda

Şimdi seninle gururluyum, aşkı tattırdın
Daha iyi,cenap,sevecen, ve daha güçlü olmam
Gerekliliğini hissettiriyorsun bana

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Cemre

Sen yakınlaş ki
Göçsün leylekleri,
Açsın çiçekleri sevdamın
Gönlüme bahar gelsin

Buz tutmuş duygularıma
Bütün cemreleri sen düşür
Isınsın sevdaya gönlüm
Bahara dönsün ömrüm

(İzmir 2002)

Şiiristan Mart 2007

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Cilveleştim Ay’la

İzmir’di
Geceydi
İmbat esiyordu hafif hafif
Rıhtımdaki köhne tahta iskelenin
Oturmuştum bir ucuna
Koyu maviliğinde gecenin
Dalmıştım öylesine sana

Bir görünüyor bir kayboluyordun
Deniz mi dalgalı
Yoksa hava mı bulutluydu

Birlikte içmek istiyordum
Bir sigara da senin için yaktım
Uzattım
Daha dudağına değmeden sönüyordu
Bir tane, bir tane daha
Ne mahcuptun
Çok mu utanmıştın
Bir sigara bile içemiyordun

Sonra mı
Sonrası malum
Bıraktım kendimi
Serin kollarına
Daldım koynuna
Battım, battım çıktım

Bu ne çok cilve
Bu ne çok nazdı sende
Bir türlü kucaklayamıyordum
Çırpındıkça kırılıyor
Tam sardım seni dediğimde
Saklanıyordun
Yoksa hava mı bulutluydu

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Cumhuriyet

Yurdumun ufuklarını kaplamış kara bulutlar
Bir çok insanlar belki şafak vakti doğar
Bir Mustafa Kemal var ki…
Ulusumun üstüne şafaklar gibi doğar.

Korkumuz yok, güvenle bakıyoruz geleceğe
Bir, On Dokuz Mayıs sabahı güneş doğdu
Hiç alışık olmadığımız yönden, kuzeyden
Zaferler müjdeliyordu çakmak, çakmak gözünden.

Kim kabul ettirebilir manda’yı, Ezelden hür
Hep bağımsız, her çağda başı dik yaşayan
Hep devletler kurmuş bir millet, hep hükümran.
Elbet…Olacak düşmanın rüyası ve sonu hüsran

Hepsi adları gibi sıfatlı, Kemal, Ali ve Mehmetler.
Bir işaretiyle; hepsi, Burak’lar, Ali’ler, Mehmet’ler
Binmiş şimşekten atlara, kanat açmış şafaklara
Yırtmış karanlığı, Mehmet kere Mehmetler.

Anamız, Askerimiz girmiş Mehmet kisvesine
Gizlemiş benliklerini, nice kahramanlıklarını
Sığdırmışlar nice zaferleri, eklemişler tarihlere
Büyük tevazu ile, tek kelime Mehmet ardına.

Hiç eser yok büyümsenmeden
Ar edinmiş isminin yüceliğini
Vazgeçmemiş tevazudan
Sonuna “cik” eklemiş hicabından.

Şimdi bize düşen, olmalıyız kıymet bilen
Yine gurur duyalım da geçmişle öğünmekten
Bir daha doğmaz bu güneş, ilkelerine sarılalım
Dört elle. Asılı tutalım güneşi ellerimizle.
Bu bayram, Cumhuriyet; en büyük bayram

İlkeleriyle yanalım yanacaksak! Korkmadan.
Sönerse güneş son pişmanlık fayda etmez,
Ne öğünecek geçmiş, ne ağlamadık anamız,
Ne güneş kalır, baka kalırız özgürlüğün ardından.

(28.10.2006 İzmir)

Metin Soydeveli