Zafer Şık

[GooD aNd EvıL]

Gülüm

Beyaz karanlıklarda hep yolumu kaybettim
Güneş bir kerecik olsun da doğmaya görsün,
Bu yıkık şehirde kaç defa seni bekledim
Her gördüğümde beni mahveden o gülüşün,
Bu diyarlarda sensiz sabah hiç olmadı ki,
Kavuşamazmışız bir daha, ahrette belki..

Ben zaten her daim kaybetmeye alışmışım,
Her karanlık sonrası bir de güneş doğarmış
Biliyorum, ben seni tanırken yanılmışım,
Amed’de bir yiğidi adından tanırlarmış,
Bak şimdi sen yoksun, benim çocukluk yanım da
Şimdi sen yoksun ama, ağrıların aha şuramda..

İşte şimdi bahardır, nisan ayı da geldi,
Girdabına yakalandım sarı saçlarının,
Ölümüm seni son defa görmeye değerdi
Kimden yadigar bilmem bu umman göz yaşların,
Vakit gece sensizlikten dem var yüreğimde
Eski bir arzu ve yeni bir aşk düşlerimde..

Siyah aydınlığı arayıp durdum, yoruldum,
Yenilmek adıma yakışmazmış diyorlar
Hangi kapıyı çaldımsa açılmadı, kovuldum,
Bana Mecnun sana ise hep Leyla diyorlar,
Ve ben seni hala çok seviyorum be “Gül”üm
Seni beklemiş seni özlemişim be “Gül”üm...

[GooD aNd EvıL]

İki Şey

Ölürsem, senin açtığın yara öldürür beni
Yaşarsam ilacım yine sen,
Şimdi iki şeye tutunarak yaşıyorum bu diyarda
Umutsuzluk yaraşmazsa da bize
Bir sahil kentinde
Bir sana tutunuyorum
Bir de seni onca sevmeme rağmen
Sana olan pusulasız kinime,
Garip değil mi
Yine çocukluk etme diyeceksin belki de bunun üstüne,
Olsun..
Ne senden geçerim
Ne de sana olan kinimden,
Senden öğrendim aslında ikisini de..

Her gün, görmekte alışkanlığımsın
Her saat yeni bir şiir
Her dakika kabulümsün düşümde
Seni alıp veriyorum havaya her saniye
Nefesim sensin
Sensiz yaşamak haram!

Ama yine de gitmiyor kabullenmeyişim, aklımdan
İlk gün gibi tazeleniyor acım seni görünce
Ben ne eyleyeyim sen söyle
Sensizliği kabul ölümlerden de beter,
Sensiz de yaşamak haram
İntihar da büyük günah oysa
Çıkar bir yol göster bana,
Sana asıl kinim bu yüzden..

Varsın bu haram saltanat senin olsun
Biz kendi derdimizle dertlenelim yine
Belki çaresi derdimizde saklıdır
Belki ölüm bize senden daha yakındır..

[GooD aNd EvıL]

İkimizin Hikayesi

Şimdi haziran ayı
Yüreğimde mevsimin değil
Senin sıcalığın
Efkarlıyım,
Dem vuruyorum yalnızlığıma
Seni bekliyorum
Efkarımı çay değil sen dağıtıyorsun
Sigara kullanmam asla
Yalnızlığımı sigraya gömmem
Bu mersinde hergece oturup
Çay diye seni demlerim
İçerim sabaha kadar
Yudum yudum sana kanarım
Seni özledim derim ya hep
Sürekli artıyor bu özlem
Yokluğun hasretini çoğalttı bu şehirde
Bu şehir sensiz zindan kent
Bu şehir viran, yıkık, ölü
Sahile inmek istedim
Ama korktum işte
Dalgaların sensizliği
Yüzüme vurmalarından korktum
Gemilerden seni soramadım ondan
Ama neyse ki
Kuşlar gelip seni anlattılar
Onlar seni bana söyledi
Seni beklememi
Senin de beni beklediğini, özlediğini
Aşkımdan yanıp kavrulduğunu söylediler
İşte böyle güzelim ikimizin hikayesi

[GooD aNd EvıL]

İkiz

Nereye gitsem, peşimde sen
Kovamıyorum da kapımdan seni
Git desem, zaten sen yoksun ki
İkizin var,
İkimiz yokuz
Sadece birimiz varız
Fark etmez ki
Çünkü biz
Bir birimizin aynasıyız,
Bi kerecik olsun söyle demiştim
O iki kelimeyi sana
Durdun ve
Ben söyleyemem ki
Sadece hissettiririm dedin,
İkimiz birbirimizin aynasıyız ya ikiz
Ha sen ha ben ne fark eder ki
Biz zaten iki bedende bir can gibiyiz.

[GooD aNd EvıL]

Isparta Gülü

Hiç görmedim seni
Hep beklemişim, yolunu gözetlemişim
Mihmandar olmuşum rüyalarımda sana,

Sen düşlerimin yolcusu!
Vefakar değilim Kıtmir kadar
İzleri ansızın kaybolanlara,
Rahmet de değilim yağmur kadar toprağa,
Ama fıstık-i yeşil umutlarımla da
En zifiri *******e doğan bir Nur olabilirim,
Bilmem hangi yeşil yol
Ulaştırır insanı Kaf dağına
Ve Kaf dağının Zümrüd-ü Anka kuşuna,

Sen mavi ada!
Bir gece yürüyüşünde
Görebilir miyim O’nu?
O’nunla el ele tutuşup
Çıkabilir miyiz süreyyaya?
Ramak kalmış diyorlar hani senin o muştuna,
Şafak da karanlık değil bu ******* yurdunda,
Güneş seher eşiğinde
Ve doğarken gülen bir bebeğin sesi gelir ilk kez..

Sen Isparta gülü! Hiç üzülme,
Boşluğa hiç resim çizmedim,
Mona Lisa’yı kıskandıran elinle
Siyah bir nurla da ben yazıyorum umutlara:
“Üç vakit sonra, inan ki bana adı: Bahardır” yılların..

Sen rüzgar gülü!
Bir bahar türküsü dillerde gezer,
Masalların yalanı biter
Ve biter Büyük Sahra’dan esen sam yeli,
Ilık bir sabah rüzgarı yelinde
Burnumda bir toprak kokusu
Ve bir Yağmur’un tadı boğazımda..

Sen umudun adı!
İsa ölmedi,
Madonna; Meryem’in ellerindeki çocuk,
İkiz Bebek’lerin kefensiz naaşı!..
Amerika’nın yoksul ve kara yüzü Harlem
Harlem’in kanlı yaşı; Malcolm X
Çikolata renklilerin kahramanı; Malcolm X,
Yazıyorum aha buraya on dört - yirmi dört (14-24):
“Üç vakit sonra, inan ki bana adı: Bahardır” yılların..

[GooD aNd EvıL]

İşte Benim Hikayem

Ayrılığı besteledim hep şimdiye kadar,
Yani hep kaybettim, malumunuz olsun
Hazan mevsiminden kurtulamamıştım hiç
Yaprakları üşümüştü ruhumun
Sararıp solmuş
Karşılık göremeyen kalbime düşmüştü acısı aşkın,
Ayrılığın envaini yaşadım
Bilirim nasıl da oturur adamın yüreğine
Uyku haram olur
******* yoldaş ve sırdaş olur
Bir de çay olunca o gece vakti
Efkar demlenir
Yıldızlara takılır gözleriniz
Hepsi bir şehri ayin gibi düşer üstünüze
Aman sabah olmasın
Bitmesin gece bu yolculuğumuz
Efkar bitmesin
Çay soğumasın
Annem, babam, kardeşlerim uyanmasınlar
Ben gece yürüyüşüme devam edeyim..

Hepsi eskidendi
Hepsi eski bir hikaye
Bütününü toplasan bir ceviz kabuğu belki
Hepsi bir hayal, hepsi bir ütopya bunlar
Koparılmamış bir takvimin ütopya hayali işte ,

Şimdi sabah
Güneş yükselmiş doğudan
Karanlıklar saklanacak yer arıyor
Ruhumda sessiz bir bekleyiş
Ve gecenin efkarı da sanki kalmamış gibi,
Takvime baktım hala hazan mevsimi
Dışarı baktım bahar gelmiş
Bir şeycikler anlamadım önce
Günlük bir gazeteden fark ettim baharın geldiğini
Ya takvimdeki hazan yalan mıydı?
Ya gece bekleyişlerim, efkarım, çayım…
Sonra anladım ki koparmayı unutmuşum takvimin yapraklarını
Bu yüzden ruhum üşümüş
Bu yüzden geceyi sevmiş, gündüzden korkmuşum..

Şimdi ne hazan
Ne efkar ne de artık ruhumda karanlık var
Saatler vuslatı gösteriyor
Bir heyecan, bir coşku var inadına mazime
Bahara merhaba, merhaba yaz mevsimine
Eskiden ruhuma zindan kent
Şimdi de tutunduğum şehir olan.

[GooD aNd EvıL]

İstisna

Her kaidenin
Bir istisnası olurmuş,
Zaman gösterdi ki
Bütün kaidelerin de
Ortak bir tek istisnası daha varmış
O da benim, ben, ben…
Alıştım buna, ama
Daha kabullenemedim nedense..

Adıma hep yakışanı yaptım
Ben böyle biliyorum
İtirazı olan varsa buyursun,
Mevlana’nın dediği gibi
Olduğum gibi göründüm hep
Görünüşüm kalbimin aynası oldu,
Tanıyanlar bilirler zaten,
Öğretileni öğrendim
Fazlasını bile yaptım her daim
Ama her öğrenilen de öğretilmez ki size..
Ben bir dut ağacıyım
Kendimi öyle biliyorum
Arı istifade ederse eğer
En şifalı balı size ikram eder..
Ben bir dut ağacıyım
Elsiz bir ipek böceği yaprağımı yerse benim
En güzel libası giyersiniz elbette..
Ben bir dut ağacıyım
Ayaksız yılan da gelebilir
Ama inanın izin vermem ona, vermem..
Düşmanım da olsanız
Benim elimden
Zarar gelmesini istemem size
Dedim ya, ben
Bütün kaidelerin ortak istisnasıyım,

Garip gelecek size ama olsun
Çoğu arkadaşı kendime tercih ederim
Nedendir bilmiyorum..
Şiiri sevmişsem ondan
Satrancı sevmişsem ondan
Çiçekleri sevmişsem ondan
Ondadır hep gece yarısı
Balkonda oturup
Yalnız başıma çay yudumlamam,
Ondandır hep ondan
Gece yürüyüşlerini yağmurla beraber sevmem..

Her kaidenin
Bir istisnası olurmuş,
Zaman gösterdi ki
Bütün kaidelerin de
Ortak bir tek istisnası daha varmış
O da benim, ben, ben…
Alıştım buna, ama
Daha kabullenemedim nedense..
Dedim ya, ben
Bütün kaidelerin ortak istisnasıyım
Ve beni böyle bilin…

[GooD aNd EvıL]

Kaç Gizlen Sus
Ben ölmek için doğmadım,
Her gece yürüyüşümde
Bir yıldız kayar gökten,
Ama hiç dilek tutmadım,
Kehribar tesbih misal hep yıldızlar saydım
Yalnızlıktan kaçıp ayın mehtabında dolaştım,
Kendimi gizledim vefasız aynalarda
Kamufle olup sessizliğe kaçtım,
Ben kaçtım
Ben gizlendim
Ben sustum..

Ben ayrı dünya çocuğu,
Her gece ayın doğuşunda
Sancısını çekerim yalnızlığın,
Sonra firari fikirle yıldızlar sayarım..
Kaçarım esaretine düşmekten yalnızlığın
Gök kubbesi altında gizlenirim karanlığın
Yürürüm gecenin kucağına susarım,
Benim adıma doğan
Her gündüz için
Her güneş için,
To be or not be
Önemli değil,
Her ne kadar asil bir eylem olmasa da
Ben kaçarım
Ben gizlenirim
Ben susarım..

Ben ölmek için doğmadım,
Her gece yürüyüşümde
Bir yıldız kayar gökten,
Ama hiç dilek tutmadım
Kehribar tesbih misal hep yıldızlar saydım,
Ben kaçtım
Ben gizlendim
Ben sustum..

Ben ölmek için doğmadım
Ben ebedi yaşamak için öleceğim

[GooD aNd EvıL]

Kaldığımız Yerden

Gittiğin kadar hüzün taşıyor bulutlar
Sensizliğin gök gürültüsü kulaklarımda şimdi
Gelirsen eğer gelişin rahmet olacak
Güller açacak yüzümüzde önce
Sonra sen gül olacaksın ve gün doğacak bu şehirde..

Her şeye yeniden değil
Kaldığımız yerden devam edeceğiz seninle
Beni bırakıp gittiğin gibiyim demiyecem
Yokluğun hasretini büyüttü içimde,
Sen büyüdükçe alem küçüldü..
Sekteye uğramadık seninle
Mecburi istikametlerin kölesiydik,
İnişi olmayan bir yokuşa davet etmiştim seni
İkimiz de ürkmüştük aslında
İkimiz de biraz çaresiz..

Güz mevsiminde gül yetiştirmeyi öğrendim en son
Hazanda hârına tutuldum
Ruhuma dokunan Nur-u Beyza’ydın
Ben Siyah Nur’u tercih etmiştim oysa
Bir nokta gözü kör edermiş derlerdi ya
Ama aslında bütün körlerde gören bir göz vardır
Bir söz vardır hani: “güzel gören güzel düşünür”..

Çocukluk yanım değilsin, bilirsin
Önceleri bir damlaydı
Ve kevsere döndü sonra her şey,
Şimdi ise
Kaç zamandır suya hasret çorak çöl ruhum
Susamışlığımsın, yanmışlığımsın..
Kara bulutlar rahmet taşıyorlar
Seni bana taşıyorlar
Ben yanıyorum, sen korkuyorsun
Korkma! Rahmetin adı sensin..

Bırakıp gittiğin gibi değilim
Beni bırakmadın biliyorum
Çünkü hava soğuktu ve ben hiç üşümedim..

[GooD aNd EvıL]

Kaşıkçı Elması

Senle fark edilen hayata
Seninle beraber nokta koymak isterim
Umut sözlerden değil
Gözlerin mavi ferinden okunur,
Senle beraber maviye tutulan gözlerimin feri işte..

Senin için buradayım
Gül mevsimi senin için gelmiş bu şehre,
Umutlarım senden sonra yeşillendi nedense,
Kabahat seni sevende mi yoksa
Seven kalbe sınır konabilir mi söyle..
Dünyanın en pahalı elması
Kaşıkçı elması derlerdi ya hep şimdiye kadar
Anladım hep yanılmışlar
En meşhur sarrafa seni sordurdum
Tarihler bir daha yanılmış
En pahalısı sensin ben biliyorum
Kimse bilmiyor ama, olsun..
Seni bulmuşum bir zindan kentte,
Elmas için zindan şehrine gitmeye değer miydi dediler bana
Çareyi seni de yüreğime hapsetmekte buldum,
Şimdi sen yoksun ama
Yokluğun hasretin muallimi oldu yüreğimde
Şimdi herkes suspus olmuş, ne desinler ki bunun üstüne..

Hasretin artıyor içimde alev alev her geçen gün
Bir yangına tutulmuşum sanki
Seni bekliyorum şimdi
Bu yangını söndürmek için gelmelisin..
Devasız dert vermemiş Yaradan
Öyle bir hale giriftarım ki
İlacımın yalnızca sen olduğunu biliyorum..
Ey çaresiz hastalığımın tabibi!
Hastalığım senden, hastalık ilacım da sen yine
Garip değil mi?
Gönül ne sultan tanır ne de siyahi köle
Bu derde tutulmaya gör sen de
Gönül kimi severse sultan odur
Gönül kimi severse, kaşıkçı elması odur, o, o…