Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kaçıncı Geçişim Bu Yoldan

Kaçıncı geçişim bu yoldan
Ve kaçıncı kere
Yoksun rüyalarımda

Öyle güzeldi ki
Hiçbir zaman gelmeyeceğini bilerek
Yine de beklemek seni
Yürümek tenha sokaklarda
Dilimde masmavi ezgilerle.

Sensiz dinlediğim bütün şarkılarda
Kederli parmaklarıyla dokunuyor yalnızlık
Göğsümün bamteline
Suyu çekilmiş bir kuyu kadar anlamsız şimdi bakışlarım
Sesini kaybetmiş bir keman kadar duygusuz

Akdeniz’im
Sana geldim
Bir parça lacivert vermez misin bana
Öpmez misin gözlerinden anılarımın...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kafamda Yarım Bırakılmış Bir Düşüncedir Sevmek

Kafamda yarım bırakılmış bir düşüncedir seni sevmek
En yalansız öpücük
Özgürlüğü anlatan dudaklarında

Ve keşke başka zamanlarda
Başka diyarlarda sevebilseydim seni diyebilmek
Sadece bunun için yaşayabilmek
Ve ölmek sadece bunun uğrunda

Yalnız bir akşamdı
Ellerini çizdim önce
Sonra kalbini
Yüzün mavisini arayan bir denizdi
Bir kez olsun dokunmadım
Kendi ellerimle yarattığım o güzelliğe

Derken bir sabah
Dağıldı gri sisleri ömrümün
Dedim ki
Bazen kalmak da bir yolculuktur kendi içinde
Ve bitimsiz değildir
Hiçbir şey gibi ayrılıklar da...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kahraman Olmak İstemiyorum

Kahraman olmak istemiyorum artık
Sevilmek istiyorum sadece sevdiğim kadar,
Hep ayıpmış gibi sakladım göz yaşlarımı bugüne kadar
Artık ağlamak istiyorum
Dizeler döküp ******* boyu
Denizi maviye
Geceyi siyahı
Ve yarını umuda boyadığım için değil
Sadece varolduğum için sevilmek istiyorum.

Sadece insan olduğum için
Paylaşsınlar benimle bir somun ekmeği
Ve sadece aynı gökyüzüne uyandığım için
Günaydın desinler bana
Ve hiçbir sebep olmaksızın
Gülerek baksınlar istiyorum gözlerimin içine

Kahraman olmak istemiyorum artık ben
Sadece sevilmek istiyorum
Sevebildiğim için çıkarsızca...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kahrettik Bütün..........izm'lerini Hayatın

Kahrettik bütün.........izm’lerini hayatın
Yankısı kaldı gençliğimizin
Yıkıldı üzerine hasretimizi kazıdığımız
Kıpkızıl yazılarıyla beyaz boyalı duvarları kentin

Kahrettik bütün.........izm’lerini hayatın
Yalnızlık düştü payımıza
Çekildi ordular şehirlerimizden
Kurudu kan lekesi yürüdüğümüz yollarda

Kahrolası zaman kapatıyor en onulmaz yaraları
Yankıları bile boğuluyor bütün seslerin
Çığlıklar boğulur mu hiç deme bana
Yüreğim kabul et artık yenilmişliğini
(Diyemem asla sana)

Karanlığa doğru çevrilirken tüm çarkları paslanmış hayatın
Dolar çelikten kasaları yalancı cennetlerin
Olmaz deme
Her şey gibi kurarlar sahtesini çalınmış cennetlerinde

Yeniden ayağa kalkmanın zamanı gelmedi mi
Satılığa çıkarılırken nice ucuz hayatlar
Sahipsiz denizlere dönerken yurdunda alın teri
Açsın artık içinde kızıl çiçekleri isyanın

Kahrettik bütün.............izm’lerini hayatın
O yollar silemediler hiçbir zaman ayak izlerimizi
O kurşunlar öldüremedi hiçbir zaman bizi

Ey sevdayı isyanla katık eden hayat
Şunu yaz bir kenara
Kıyamete kalmayacak yenilmişliğim...

2004

[GooD aNd EvıL]

Kalem Kağıttan Utanır, Ben Gözlerinden

Kalem kağıttan utanır
Ben gözlerinden.
Ne zaman ağzımı açacak olsam
Dilime dolanır bütün kelimelerim
Ne zaman bakacak olsam gözlerine
Yarım bırakıp kaçarım yazdığım şiirleri

Kaç deniz kurur
Kaç garip yürek bezer canından
Kalem direnir yine de
Tek mısra vermez mavi kanından

Adının hiçbir harfi olmadan
Yazdım en güzel dizelerimi
Sonra unutup eşsiz sandığım güzelliğini
Delice bağlandım
Sensiz geçirdiğim her bir anıma.

İki kişilik yalnızlık yok
İnatla yalanlıyor bunu bütün cümlelerim
Yalnız kalabalıklar
Sadece ucuz aşk romanlarında.
Kendimden çıktığım bütün yolculuklar
Sana varıyor şimdi sadece
Yıllardır yürüdüğüm caddelerde kayboluyor
Beynimin sol yarısı,
Seni bulduğum her adreste
Kendi hüviyetimi kaybediyorum...

Şimdi beni sensizliğine aşık ettin ya
Artık ne seninle yapabiliyor yüreğim
Ne de sensiz...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kalmadı Size Verecek Ruhum

Kalmadı size verecek ruhum
Kendime yetecek kadar bile
Ya siz fazlaydınız bana
Ya ben eksik kalmıştım hayata

Ben ki soyunup çıkmışım
O taptaze aşkın koynundan
Toplayarak dört bir yana saçılan
Yüreğimin küllerini

Kendi ellerimle kapattım
Açık kalan bütün pencereleri
Veda ederken
Şehrin bittiği yerde uzanan o beyaz binalara
Bir tek kederini aldım yanıma
Serin sonbahar akşamlarının

İsmini unutmadım
Sevdiğim hiçbir kızın
Hiçbir resme bakıp ağlamadım ******* boyu

Koşarken umutlu adımlarla
Hayattan hızlı
Ve ölümden yavaş
Sızısı kaldı içimde
Unutmak denen hastalığın

Hasret bile yenik düşüyor artık hayatın sıradanlığına
Hiçbir bakış yaralamıyor artık eskisi kadar
İnatla yanan son ışıkta söndü işte
Savruldu içimin külleri
Yanacak yeri kalmadı
Artık benim size verecek ruhum kalmadı...

2003

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kalmakta Uzun Bir Yolculuktur Kimi Zaman

Roman oldu yüreğimin defterine yazdıklarım
Yine de gidemedim bu şehirden
Omzuna yaslanıp uyumadan hiç kimselerin
Derin muhabbetine daldım kendi yalnızlığımın

Sonbahar düştü dallara
Ağlayan bir kadın yüzü geldi aklıma ansızın
Küçük bir kız çocuğunun uzak çığlığını duydum
Sonra buğulandı çocuk gözlerim
Anlamını buldular birer birer
Gizli kalmış tüm dizelerim

Mekanı kaybolur bütün kederlerin
Bir lunapark kapısı
Yahut bir sinema salonu yalnızlığı vurur
Daha sıkı sarılırım eski dostlarıma
Uzaktan bir İstanbul seslenir
Bir vapur yarıp geçer dalgalarımı

Dar gelir bütün şehirler artık bana
Uzar bütün yollar
Bütün hayatlar yolculuklar üzerine kuruludur oysa
Ve kalmak da uzak bir yolculuktur kimi zaman
En az gitmek kadar...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kan Değil Şiirimden Damlayan

Kan değil şiirimden damlayan
Gözlerinden akan tuzlu yağmurdur kalemim

Sen acının makasıyla kesilmiş kağıttan bebek
Söyle kaç yıldan başlar
Güzel, mutlu bir geleceği düşlemek
Neden demir tadı dolaşır
Soğuyan damarlarımda

Kan değil şiirimden damlayan
Bu hakça yaşama özlemi
Ve halkça haykırmak

Beceriksiz biriyim biliyorum
Beceremiyorum tutsaklığı
Bir de aşık olmayı acı çekmeden.
Gençliğim hızla akıp gidiyor gözlerimden, yüreğimden
Pişmanlığın adı çoktan konmuş
Heyecanla yazmaya başladığım şiir yarımdır hala

Kan değil şiirimden damlayan
Bir yaşanmamışlık öyküsüdür yitip giden günlerim...

2004

[GooD aNd EvıL]

Kan Kardeşi

Kan kardeşi midir
Savaş meydanında kanları birbirine karışanlar.....................?

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kan Yürümüş Düşlerimizin Beynine

Kan yürümüş düşlerimizin beynine
Ayakları bağlanmış bileklerinden
Kuru bir ağacın dalına
Korkmuyorum yine de
Dilimde bu türkü varken
Toprağa dönük olsa da şu yüzüm
Fikrimin bahçelerinde
Yarının kırmızı gülleri açmıştır artık

Çoğu kez unutup
Bedenimde hapis olan
Şu kısacık ömrümü
Ruhumun sonsuzluğuyla başlarım yaşamaya yeniden...

Düşünürüm gereksiz korkuları
Bütün gereksiz heyecanları
Bir anlam veremem
Çünkü;
Kapını mutlaka çalacaktır
O karanlık bahçenin bekçisi
Görecek ve kabul edeceksin ki
Siyah da açarmış güller
Ecel de olsa adı
Her sevginin bir sonu varmış...

Bir tek adım kaldı
Tereddütsüz söyleyebildiğim
Kendime bile anlatamıyorum
Artık kim olduğumu
Bilincimi, ışıltısı gözümü alan
Süslü caddelerde bıraktım
Uzak dağların ardında bıraktım
Güzel günlere olan inancımı...

Öyle kısa ki bu yaşamak denilen
Aşık olmaya yetmiyor artık hiçbir ömür
Bütün zamanlar dar artık
Gülü, dikenine rağmen kalbinde taşıyabilene
Ve bir gönlün çıkmazına
Ömrünü koyabilene...
Yani dostlarım
Hayat dar geliyor artık bütün sevmelere
Hayat aşka yetmiyor

İçimde her şafak
Bir asker duvarlarımı kanatıyor tırnaklarıyla
Bitecek ve başlayacak günlerim arasında
Anne babasını arayan bir çocuğun gözleriyle
Bakıyorum yarına
Bağırıyorum
Kayboldum kendi şehrimde
Kendimi bulamıyorum...

2003

Melih Coşkun