Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Dolu, dolu içtim, gelen selamı
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm
Unuttum dert ile, derin yaramı
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm

Nerelerde kaldın, yıllardan beri
Bir gittin, pir gittin dönmedin geri
Neyse ki hatırım sordun da bari
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm

İçimdeki sevinci bir bilebilsen
Çocuklar gibiyim bir görebilsen
Düşüme de olsa, bir gelebilsen
Şenlenir hüzünle dolan bu gönlüm

Aldırma sen bana, unutma yeter
Gözümde canlanan hayalin yeter
Bayramdan bayrama selamın yeter
Şenlenir hüzünle dolan bu gönlüm.

[GooD aNd EvıL]

Sen ki gönlümde açan bir çiçeksin
Sen ki tuttuğum en güzel dileksin
Sen ki dağlarda yetişen çileksin
Sen ki aşk otağımdaki direksin.

Haydi gel de ikimiz buluşalım
Senle hep sevdâmızı konuşalım
Haydi bir tek yüreğe doluşalım
Senle doyumsuz aşka kavuşalım.

Hayat geçmiyor sen orda ben burda
Yoksun yanımda aklımda olsan da
Geleceğim yanına sen kovsan da
Seveceğim seni sararıp solsam da.

(20 Ocak 2006/ İstanbul)

[GooD aNd EvıL]

Kaldım şimdi yarım.
Yağmurun gölgesine verdim bir yanımı.
Bir yanımı annemin kucağında unuttum.
Saçlarıma tüneyen ellerindi biliyorum,
Aldırmadan sıcaklığına,
Soğukluğuma karıştım.
Ver desem elini şimdi,
Korkmadan koşarmıyız
Gönlümün ayak basılmamış yeşilliklerinde.
Tekrar coşarmıyız uzun süreli bakışma partilerinde.
Nedesen çaresizim,
Haksızım şimdi.
Bir yanımda onlarca kez ölüyorum,
Onlarca kez gömülüyorum.
Bir cenaze evinden farksızım şimdi...

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim antik çağdan kalma
bir harâbeye dönmüş
Gönlüm sanki 2. dünyâ savaşında
ağır
bir bombardımana uğramış
bir şehir gibi yıkık dökük
Bir sen yoksun bu şehirde
Ümitlerimin hepsi şehrin enkâzının
altında kalıp parçalanan cesetler
şeklinde çürümeye yüz tutmuş
Ortalığı masif bir koku
kaplamış
Sevdâmın enkâzı dağılmış
dört bir yana
Gestapolar seni alıp götürmüşler
gönlümdeki bu harap şehirden
Senden hâtırâ olarak
ucu yanmış bir kaç fotoğraf
ve bir kaç mektup kalmış yalnızca
yıkık duvarların arasında
Düşman uçakları hiç durmadan keder
bombalarını yağdırmakta gündüz
gece
gönlümdeki sensiz şehre
Gündüzlerim gece olmuş
*******im ise zifiri karanlık
karartma *******inde
Bir sen yoksun bu yıkık
ve harap şehirde
Bir sen yoksun ölümün kol gezdiği
gönlümdeki bu kırık dökük şehirde
Bir sen yoksun sevgilim.

[GooD aNd EvıL]

Sevmeyi utanç saymışken yıllarca
Yönelmedim hiç bir mutlu amaca
Belki bulmadı bir seven kanımca
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Aşılmaz dağlar kadar zordur diye
Uzanamadım bir türlü sevgiye
Çekindiğimden saklandım sineye
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Bir kere olsun tatmak amacıyla
Aşka söylendim füsunlu heceyle
İstekte duysam bir içli ricayla
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Engin sonsuza örtülen gökyüzü
Bir gün görmedi gülerken bu yüzü
Her gün önünü gördü iki gözü
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

[GooD aNd EvıL]

gönlümden geçenleri gözlerimle anlattım
emek verdim öğrendim,vefasız kalbe sattım.
bir ataşe düşmüşüm çabaladıkça battım
haberi bile yoktu ben ateşlerde yattım

bir nehir yatağından, farksız gözümün yaşı
zalimin saçı burma, inan kemandır kaşı

kar'a lekemi düştü sevmeye kalkışınca
seni bekleyen mi var, şu dağları aşınca

elimde mavzerim bekliyorum pusuda
alamaz seni elimden yürekler ordusuda

ne zaman sapacağım bilmem bu yanlış yoldan
sevgisi sarmış beni, gel gör inan dört koldan

şu yorganımın yüzü gel gör kömürden kara
yastığım taş yığını düşüyor ara sıra

inan beyaz saçlarım ak sakala karıştı
bit burya da düştü pire ile yarıştı

biliyorum ki sevdandır, beni bu hale koyan
her gecenin sonu var, dayan yüreğim dayan

beni bu halde gören bir daha sevme diyor
gönül bunu duyunca kendi kendini yiyor.

emek verdim ektim, baktım, büyüttüm gülü
seni seven yüreğim ne diridir ne ölü

fırtınaya benzedim savrulup duruyorum
bir yanık buğday gibi kavrulup duruyorum
sonu belirsiz yolda yorulup duruyorum
fazla söze gerek yok kıyıyı görüyorum...

[GooD aNd EvıL]

Gecenin matemini at üstünden,
bir adım arkandan gelmekte ölüm.
Zaten yaşarken de ölmedin mi sen...
Belki de bu son fasıldır,ey gönlüm.

İç bâde,sev güzel,eğlenmeye bak,
geçen bir an bile,gelmez geriye.
Vakit erken,henüz daha sökmedi şafak,
belki de bu son fasıldır,ey gönlüm.

Azrail iledir son pazarlığın.
ömür yaşadın ne aldın dünyadan.
Bir güzel busesi olsun,nazarlığın,
belki de bu son fasıldır,ey gönlüm.

[GooD aNd EvıL]

Suskun olur dilin
Yalanların yorgan üstüne
Dostların olmuş sürgün
Gece çöker üstüne

İyi yolculuklar denmez
Gitmek isteyene sinsice
Ve gidişin infaz
Olmaz artık gönlüme

[GooD aNd EvıL]

Gönlüme gelen ilkbaharlar, yazlar gibisin
Sen bir nârin çiçek gibi hep sevilmesin
Sevdâ türküsüyle inleyen sazlar gibisin
Sen bir papatya misâli hep derilmelisin.

Hayat bir yol bulmuş kendine akar da akar
Bir nehir gibi süzülür kıvrıla kıvrıla
Aşkın bir kıvılcım olmuş yüreğimi yakar
Kurak bir yaz gibiyim ben kavrula kavrula.

Takvimlerdeki yapraklar bir bir azalsa da
Sana olan sevgim tükenmez bunu böyle bil
İçimde hasret pınarı coşup çağlasa da
Aşk şarkıları söylemekten bıkmaz ki bu dil.

Sevdâya, sana susamış çorak bir iklimim
Durmadan yağ üzerime senle ıslanayım
Sevgiyle dokunmuş desen desen bir kilimim
Gönlüne beni ser de senle hep yaşlanayım.

Bir şiir gibi yazmışım ben seni gönlüme
Mısra mısra dökülmüşsün sen benim bağrıma
Her günüm bir başkadır uymaz günüm günüme
Sen yanımda hep varsan gitmez bu hiç ağrıma.

[GooD aNd EvıL]

aşk elele iken mutlu bir yoldu
seneler geçti gönlüm hüsranla doldu
ayrılalı hayli bir zaman oldu
yokluğunu başıma taç biraktılar

yar kurban edildim senin yoluna
simdi ağlıyorum kendi halime
yokluk abanınca hepten belime
kaç tuttular elimi, kaç bıraktılar

benim olmalıydı en yüce katın
dillerime yasak edildi adın
aldılar ruhumdan doyulmaz tadın
gönlümü sevgine aç bıraktılar

bu kahrı düşünemedim ki başında
dertleri çözmüşüm gözüm yaşında
vefasız seneler dertli başımda
bir yumak ağarmış saç bıraktılar

gönlüm sensizken neler çekiyor neler
her acı bir bıçak ruhumu deler
senden ayrı uzak geçen seneler
beni bir var, bir yok, hiç bıraktılar.

bu derde derman yok neyleyim nedim
bir türlü sözümü dinletemedim
derdimin kaynağı sevdadır dedim
ne çare teşhisi geç bıraktılar

hasret beni talan eder kaldı ki
bedenim ruhum öyle yandı ki
sensizlik üstüme bir abandı ki
ölümler yakamı güç biraktilar