Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Bir Varmış Bir yokmuştuk Cebeli Kaf'ta
Züldar Begüme Yirmi İkinci Güzelleme
1/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:

Herkes gibidir evren,
Baygın, usul, aksak ve titreyerek...
Bu yüzden yağmurlar da ağlar,
Sırf senin için son karede...
Yakınımızdayken alema uzak olan bulutlar,
Anadan doğma sis görünür oysa.
Anlatacaktın ya Zü,
Hani bir gün dağların sivri masalını.
Belki de o esrik balıkçılar avladı da
Bir varmış...
Bir yokmuş oluverdi Cebel-i Kaf'ta her şey,
Ya da Araf'ta tuzla buz kuş dilli masalın.
'Dorukların kükürtlü buğusunda
Sabahın gözü kamaşır.' derler ya...
Uzak akraba bilgeleri şaman elinin,
Ya da yaş düşer ya kumların saçlarına
Sadece bu nedenledir fiziğin titremesi Zü...
Toprak ta içinden güldüğü zaman,
Neler olur?
Bir bilsen...
Tabii ki hayata şıngır şıngır şenlik yansır.
Bir zamansız darbe de sizden olsa,
Ne çıkar oy dereler?
Siler gözlerini ağunarak aşk,
Senden artan çorakla dere boyunda.
Sana garip gelecek ama Züldare,
Çoktan beri, mesela kalubeladan...
Uçtuğundan habersiz kuşlar.
Bunu bilen bir sözcük dans eder şimdi,
Kuşların ve deryanın dişlerinde.
Ve esrik kafalı dalgaların
Bakırdan parmaklarının arasından
Yapay karlar düşer salına salına
Takvimde yeri olmayan zeminlere.
Aşktır işte Züldar kız...
O sonsuz yazgısına vurgundur
Yüreği bekleyen som hüzünden nöbetçilerin
Ve hayallerin eflatun limanlarına kanlı güldür...
Yaşlı bacalardan er kokan dumanlar kaçar,
Zifafların sabaha karşısında.
Çekilir camlarına ağıt ve umut,
Ayıplı geceyi mimleyen yıldızların.
Ağlar bil cümle yürek,
Kainatsa rutin nöbetinde o an
Adem'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız
Sen ey begüm kız
O an şiir ilinin ölümsüz burcundasın.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah zamanı çalan hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Borada Arabaşı Yerdi Babam
Züldar Begüme Altıncı Masallama
6a/:
Eyva Zü...
Babam karı severdi.
Tipide tavşan avına çıkardı.
Borada arabaşı yerdi.
Babam karısını da severdi.
Her sabah yürek avına çıkardı.
Gece yarılarında uyur kalırdı.
Bu yüzden sinirli doğrulurdu yatağından rahmetli annem. İlk işi camı açmak olurdu. Açar ve dağlara bakardı. Ya Zül... Dağların türküsü beyaz olur. Buzlar da ağlar günü gelende. Sen de ağlarsın. Suların başı döner. Dönersin sen de. Her gördüğünde amaz'ları anımsayanda haykırma sakın. Çünkü... Dostluklarına güven olmaz amazonların erkekler için sanılır. Nitekim akıllı adem, buğday meyvesi taşır çantasında. Gerçi korktuğu her daim başına gelmez ya kişi oğlunun. Sözünü ettiğim her konu temeldir simyaya ve küpe sayılır memesi boş kulaklara. Ulaklara açıklanan sırlardan korkma. Bir gün ulaşır yerine. Çünkü tartışma bir kez çıkar başşehirlerde, sonra dönüşür kavgaya on bin kişilik bir ordu ile. Araya giren yoksa tarih bir forma daha artar. O günkü oyunu sen oynama begüm. Hep zulmün kazanması üzerine kurulur saatlerin zembereği. Tımar beylerinin hiçbir oğlu hazmedemez yenilgiyi. De kendisi nasıl yutar ki? Düşünsene. Öfkeyle yatağa gireni anlamak zor gelir bana. Çünkü düşler sinir üzerine kurulmaz. Kurulmamalı. Her hakana cariyesiyle yatmak yaraşır mı bilemem. Çünkü o anlarda düşer en zayıf yıldızlar. Kızlar yırtılır en ince yerinden. Kederinden tüm anneler türküye vurur. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin.
Dağların beyaz olan türküsünü,
Suların başının neden döndüğünü,
Çantasında buğday meyvesi taşıyan akıllı ademi,
Sinir üzerine kurulan düşleri,
Zayıf düşen yıldızları,
Bir forma daha artan tarihi...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa
Cariyesiyle Yatan Hakanlar Tarihini Züldar kız?
Ah hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Çok Tehlikelidir Simya
Züldar Begüme Üçüncü Masallama
3a/:
Zü...
Caniler çoğalırsa,
Sözü kılıçlar doğrar.
Savaşlar kenger kenger kokar bu yüzden.
Bizden zorla alınan aşklar korozyon...
Erezyon ise intihar şarkısıdır bileklerde.
Yüreklerde saklanan kan ne kadardır ki?
Say ki iki şarap kupası Zü...
Bu yüzdek korkarlar dağları titreten muharipler savaştan.
Saklasalar da bu sırlarını...
Savaşçılar, oynamak ister gül kokulu kızlarla. Onların da hakkıdır bu. Çünkü Zü kazanılan şaşaalı bir zaferdir. Vurur damgayı kançılaryada iki yüz ellinci sayfaya. Ardından kefirler içilir kupa kupa. Ben bunu bilirim Züldar ve bunu söylerim. Türkü dediğim sana dairdir zaten o kervan geçeli beri. Ama oyun arkadaşın süzülür ince ince Yemeni kahve emsali. 'Haydi.' deyince olmaz istenen. Eleklerden elenir kırık buğdaylar. Atlar için arpa dilenme zamanıdır. Herkes kendi cinsinden seçer seçeceğini. Çünkü her şey birbirine benzemez, der bilge Kahrofam. Ya da benzer bir çok şey birbirine. Dostluk kurmak gerekir insani yanıyla tarihin ve coğrafyanın ve fiziğin. 'Aslında çok tehlikelidir simya.' der İbni Sina ama... Doğrusu ya bizim gibi dürüst değillerdir vezirler ve bil cümle gök demir urbalı cebeciler savaşta. Gezerler zaman zaman kıyafet-i tebdil ile. Bir kötülük etmelerinden korkulur vakti-i hazarda.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü.
Son seferde kazanılan şaşaalı zaferi,
Gül kokulu kızlarla oynamak isteyen savaşçıları,
Ardından kupa kupa içilen kefirleri,
Kıyafet-i tebdil ile gezerleri...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa ilm-i simyayı Züldar kız?
Ah Bağdatlı hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dalar Güneş Tabutu Sekineye
Züldar Begüme beş yüz On Altıncı Güzelleme
516/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Seni düşündükçe erezyona uğrar vücut illerim.
Düşünür ve üşürüm Sibirelinde.
Üşüdüğümde ise hayalini bürünürüm yüreğime.
Her ihtiyar adamın gözleri anılarına konarmış,
Masal aranırmış gençliğini özleyen gözler,
O nedenle yüreğim ve gözlerim bürünmede seni.
Ey Zü...
Teslim olalım gel aşk jandarmasına,
Kale kurmaya çalışmayalım kırık camlardan.
Toplarken düşlerimizi döküldüğü yollardan,
Ve ben ilk kez eğiliyorsam toprak üstüne,
İmdat atlıları geçer dudaklarımdan.
Dilimdeki dar'da kuşlar çırpınır.
Güldüğümü hatırlarım ölümün ayak ucunda.
Senin gülüşlerinde ise mut ve kut yan yanadır,
Ancak ben uzağına düşerim mabedin.
Ya Zül...
Dünyada her zaman altı milyar adam yaşamaz,
Aritmetiktir ki bir iner bir kalkar.
Tahteravallinin bir ucunda ben varım,
Diğer ucunda sevdam...
Dilimin tadı Zül...
Mor *******in belikleri de mora çalar.
Yıldızların yalnızlığına uzanır,
Yüreğim ve oraya sığdırdığım altı milyarlık nokta.
Anlatamadım oysa dil deryasında,
Şiirin bereketini mısralar jandarmasına,
Kimseye ve sana kendimi sığdıramadım,
Aka kesen akşamlarında kış masallarının.
Beklerken seni bir uyuyan güzel saatinde,
Sanki yağmurları beklemiş gibi olurum,
Gözlerime kurulmuş aşk istasyonlarında.
Ve güneşi saklarmış gibi
Ya da tabutu sekineye dalarmış gibi hayal...
Eyva Züla...
Gökyüzünü ve oradaki ak süvarileri
Gözünü ve kalbini kırpmadan seyredebilir misin?
Hendeseyi bir uçtan diğer uca çizen,
Işık mürekkepli kalemlerin ardınca?
Seni bilmem ama ben asla...
İşte bu yüzdendir mavinin kükremesi,
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
Sen ey begüm kız...
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah masallardaki hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dem Muharremertaş Zamanıdır
Züldar Begüme Yirmi Dördüncü Masallama
24a/:
Ay Zü...
Söz, bir çıtlık sütüdür.
Sağılır ve akar haziranımızın göbek çukuruna.
Uçkuruna düşkün sultanlar azar.
Boşa demez sözleri anneler.
Onların yürekleri her zaman mavi akışır.
Ve onların gözleri hem önde hem arkada bakışır. Ama bu durum gözü sarı savaşçıları hiç etkilemez sanırdım ama İskitler bunu yalanladılar. Anladılar sonunda savaş demek teknoloji demekmiş. İşin ilginç yanıdır aslında kalkan ve gürz ve şeşber ve kanlı gaddare Zü... Vezirler de söylerler aynı şeyleri divan derilende. Buyruk verilende savaş naraları türkülere nakarat olur. Bulur muharipler Muharrem babayı. Elleri bu yüzden çıtlık sütü ve bozlak şerbeti kokar. Akar annesütü. Yine de emzirirler ortalık yerde anneler çocuklarını nedense. Delice kuşları ile dost olmak delirmeyi getirir akabinde ya... Razı değilim ben buna Züldar kız. Fakat onların da aya bakar gözleri geceleyin. Yani delilerin de... Bencileyin savaşçılar da aldırış etmezler bel ki ne aya, ne de uğrun uğrun fısıldanan sert Rus kozağı şiirlere. Ama Ankara türküleri söylenmez sonbaharlarda, babaların sözlerinin üstüne. O dem Muharremertaş zamanıdır. Çöker bağlama yaylalarına. Gül derer, Gülşen derer. O öyle bir erdir ki ta akşamdan erere zifafa. 'Hu' de baba. Yoksa kan akar derelerden su yerine. Kuyular çıkrık çıkrık esef çeker.
Ancak şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Moçdavan ülkesi yakın sayılır.
Bilmezsin Kazvin neredir?
Kaç siklettir son seyyare?
Kaç eder, 5x5...
Bozon nedir?
Nedir bozino?
On birinci boyut hangi diyara açılır?
Saçılırsa ne olur yıldızlar kainata?
Bunları bilemezsin.
Bilir misin yoksa ilm-i teknoyu Züldar kız?
Ah çağdaş hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dere Volkan Olup Fışkırır
Züldar Begüme Dokuzuncu Güzelleme
9/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Bırakmaz bizi bin sene geçse de yalan.
Ne olursa olsun zamanın uzunluğu,
Ve bırakmaz seni adaletli kolları vefanın.
Takılmışsa öfke düğmemiz beynimizin iliklerine.
Delişmen arzularla sarmalanmışsak,
Uysal karacanın masalını dinlememeliyiz.
Dermeliyiz dağ olup devrilen delirmişliği.
Belli ki acıkmıştır uzakta bir yabani kaplan.
Korkmamız gerek gönlümüzün kapısı açıksa.
Özgürlüğü bulduksa yitirmişizdir emniyeti. Ey kızlar şahı Zü...
Artık çıkalım içimizde saklanan kendimizden,
Ağzımıza dolanan kınalı yeleyi biçip,
Üst üste kapanan ıslak yamaçları teperek,
Öperek yağlı ve kaygan vadi yamaçlarını,
Volkan olup fışkıran derelerde,
Silelim şiirimizin pasını.
Kız Zül...
Beynimdeki kinimdi yeşeren seni ararken.
Sarımsak nilüferleriydi belki de kinim sandığım.
Ancak zamansız saatlerin kopmuş ödü idi,
Yüreğimi baldırana bulayan çağlayan.
Ama Zü, ben öfkeli yağmur sonlarını özlemekteyim.
İnlemekteyim ellerimin haram terini yalaya yalaya.
Sevgili Zü’m...
Öksüz kağıtlara damlayan mürekkepti,
Kan sandığın yazdığım mektuplardaki izim.
Yüreğimi üşütense arsız sabahların ayazıydı.
Kurşuni özlemlerdi cehennemi ünleyen,
Yani intiharın en baba vakti...
Zira şimdi cennet nere bilinmez,
Çünkü... Çünkü... Çünkü...
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Sen ey begüm kız...
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Devrilir Zamanın Burcu
Züldar Begüme Beşinci Güzelleme
5/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Sen ki oturansın şehinşah taçlarında,
Zebercet bir sorguç misali,
Suskun ve soyku bir vakaretle...
Her yıl 365 kez şavklanırsın,
Şiir vuranda al basan yüzüne,
Kız Zü...
Devrilir zamanın burçları,
Dürülür kadim bir Yunus cöngü gibi zaman,
Biter arkada kalan bin yıl.
Kıl inceliğinde bir hayaldir benimkisi,
Kah devri sabıkta,
Bazen de döner şahmaranlar çağına.
Hayalim dönse de bir rüzgar gülü misali,
Sade bir kez bakar aslına saat.
Toynağı çamurlu küheylanın kantarması yorgun,
Her seferinde köpüklü olur ağzı Zü...

İster terkisi atın,
İster sevda ve isterim ben
Ve sen tabii ki...
Her sevdanın tombulunu kız Züldar.
Önümüzü kesen yardan kişneyerek atlayan yürektir,
Uçurumda tepinense eşkin beynimizdir.

Issız beyit aralarına dalalım mı?
Ya da sürelim atımızı ışk'ın ve aşkın eline.
Kim bilir Zü kız?

Yakalarız kara bahtını belki zamanın.
Ama yan yanaysak samanyolunda,
Sarı bir yıldız ve kara bir pulsar misali,
Çok yakındır uzak düşmemiz kendimize,
Birbirimize ise yakınlaşmamız,
Ateşle samandır atların terkisinde.
Ki o atların önü Arafa,
Yüreği cehenneme od taşır...
Bir karışlık zaman ölçüsü saharada
Aslında bir ok atımıdır fiziğe göre.
Çünkü... Çünkü... Çünkü... Zü...
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız.
Sen ey begüm kız,
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın.
Arzın semaya hurucundasın say ki,
Yıldız yıldız...
Ah kalbi hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Doğar ve Ölür Beşeroğlu
Züldar Begüme Altıncı Güzelleme
6/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Bir zamanlar bir begoğlu tanıdım,
Elleri harman, gözleri tandırdı.
Arabi'den Füsus,
Zemheri'den kar ve buz okur,
Kendi adınca mersiye dizerdi imamenin altına,
Yedi katına ağardı bazen göğün,
Oralarda seni arardı benim adıma...
Ya Zü...
Onun gözü tandırdı ya,
Ben de ondan aldım tarlalarımdaki ayrık kökünü.
Say ki şu yanı göğ ekinse,
Bu yan anızdır yüreğimin bu yüzden.
Ve o yüzden aynı anda doğar ve ölür beşeroğlu.
Ya yaşananlar diye sorma bana,
Yaşanan bir şey yok ki devran aynalarında,
Onun için çark eder Mevlana,
O nedenle güneş doğar ve batar dönerek.
Ey yeşil ardıç iğnesi kız Zül...
Yani pek de yeşil çayırlık sayılmaz sevda.
Bir yanda gurub kızıllığı, öte yanda karanlık.
Rahatla ey Züldar kız rahatla artık!
Yakında bir yerlerde ve bir anda bitecektir,
Erbabına bin yıl süren yalnızlık.
Eğer en yalnız olduğunda beynimizin sol lobunun,
Ve üzerimize aşağı ağan yağmurlu bulutsa,
Omuz başlarımızı yakan yıldırımıdır halaskaranın.
Bundandır her daim kurtulma umudumuzun yeşil kalması.
Yani begümler şahı Zül...
Beynimizden gönlümüze yol çizen şimşek,
Sana suysa bizim kanımızdır damarımızda.
Bent olabilirsen yüreğimize, daha ne deyim?
Sellerini tutarak kovala sevdanı,
Çünkü... Çünkü... Çünkü...
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
Sen ey begüm kız...
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah hüsbanik hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Güneş Zoraki Çavar
Züldar Begüme Dokuzuncu Masallama
9a/:
Eyvallah Zü...
Aşk kelebektir.
Artık çıkar kozasından,
Geleceğe dair öyküleriyle.
Ağzıma dolanan kınalı yeleyi çözer.
Sevgili Züldare yine de kanma her kelebeğe.
Üst üste kapanan kapılar,
Ve ıslak yamaçlar ziyandır ehli aşka.
Yağlı ve kaygan vadilerse anlık kar belki...
Amma ben ve bilgeler şahı bilir ki,
Her fışkıran dere çağlak doğurmaz.
Eyva Zül...
Şimdi cennet nere bile bilir misin?
Cehennem nere ya da? ...
Ama bilir turaçlar.
Güneş de bilir ve zoraki çavar.
Çünkü Zü, kahvelerini şafakta içer soylu vildanlar. Sonra fal bakar bir huri. Kader kararır. Ak bıldırcın kebapları dökülür çöle. Kum ağlar. Molozun gözü seğirir. Güneş zoraki çavar. Sabah erkenden yuvasından ayrılmışsa gılmanlar, akşama kalmaz ki geri dönüşleri nazlı ve kıvrak. Evet, kıvrak bir canavardır aslında herkesin içinde saklanan şahsi sırrı. Ama kimse bilmemelidir bunu can sağ oldukça bu cihanda. Bilene bilinmez haller olmuştur diyar-ı Lut'ta biline. Yuvası gövermiş gözler akını kaybetmiştir mavi savaşlarda geçmişin bir yerinde. Gizlice yaklaşan savaşçılar, tek başına da olsa tarihi değiştirir, derler ya inanma. Yakalanıp yenmiş olan tavşanın geride birkaç parça anısı bile kalmaz. Silinir kargacık burgacık kaderler tarihin ortasından. Öğleye doğru yürüyenin ikindiyi görme şansı artar çünkü. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin.
Yağlı ve kaygan vadileri,
Kahvelerini şafakta içen soylu vildanları,
Çöle dökülen ak bıldırcın kebaplarını,
Sabah erkenden yuvasından ayrılan gılmanları,
Diyar-ı Lut'ta olan halleri,
Gizlice yaklaşan savaşçıları...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa diyar-ı Lut'u Züldar kız?
Ah hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Hayal Piramitleri Kuruldu
Züldar Begüme Üç Yüz Beşinci Güzelleme
305/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Say ki kendimizdik takip ettiğimiz gölgemiz.
Dona kalan anılarımızdı ya da arkamızdaki kara çadırda.
Sokak artıklarıydı yan çıkmazdaki çöp kutusunda.
Sarhoş ömürleriydi işlettiğimiz meyhanemizde.
Neyse ne kız Zü...
Sonuçta senin ve benim alınyazımızdı,
Şahsi tarihimizin vakanüvisinin yazdığı en son paragraf.
Senin ismindi alnımdaki kitabeye kazılan Orhun anıtı.
Galiba karakaderimiz de birer tasma gibiydi boynumuzda,
Bizi izlemekteydi sinsi ve art niyetli.
Zül...
Tabancalar dayandı şakaklarımıza bir elma dalı altında,
Oysa tüm istediğimiz bir tek meyve yemekti,
Aşka dair iki tek şiir demlenmekti.
Olmadı be Zü...
Ağzımızı acıtan bayat simitlerin susamıydı,
Dün akşamdan arta kalan yoksulve kibirli bir simit tablasında.
Ya da mart soğuğuydu ilkbaharın mermer sarayında şeytan sidiği.
Ah ulan! Yine hayal piramitleri kuruldu sevdamızın üstüne,
İçi çaputlara sarılı baharat kokulu bir ölü,
Ve kitapsız firavunlara son durak olan.
O an alın terimmiş meğer yağmur sandığım akışkanlık,
Bir taşkınlık yapma zamanıydı,
Destursuz devriyelerin şahsi kurallarına karşı.
Ama Zü... Ancak Zül... Yani Züldar...
Sımsıcak arzularımdı içimi,
Ve içimdeki mürekkepli tarihimi,
Ve de mor boyalı tarihime tarih düşülen seni,
Adına tarih düşülen sana yazılan şiirimi...
(Eee... yeter be şair!
Yine yakaladın ottan bir kafiyenin saç telini,
Yani attın şiiri vitesten,
Okuyanın 'Yok ebeni...' diyesini getirme...)
Sus ve aşkı dinle!
Issız *******in ay ışığıdır aşk.
Mazlumların bereketli türkü sesidir.
Göğün beline dolanan yedi renkli kuşaktır ki beyaza keser.
Yüreğimizden akan kızıl mağmadır.
Canımızdan kazıdığımız akışkan,
Ve bilmem kaç selsiyus hararetteki görülesi kızıllıktır.
Bileklerimizin ve damarımızın son ürünüdür.
Yani Zül her şeydir aşk...
Oysa sen ve ben ölüyorduk yaşamın en civcivli anında,
Yukarıdan düşenler yanık özgürlük damlalarıydı,
Ömrümüzün son demlerinin.
Matematiğin kareleri hızlı bir yarışa durmuştu,
Gözlerimiz bu yüzden sarhoş naraları atmadaydı: He-heyt! ...
Cibril'le senkrona kesmekteydi gökyüzünde kozmik hız,
Şimdi şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Sen ey begüm kız...
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah esrik hırsız!


Ahmet Yozgat