Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Özlenilen memleket

aç tenceredeki boş nefesin kokması gibidir
ateşin ocağa, ocağın sıcağa yabancılığıdır bu
başka bir şeydir.

hiçbir türkü dökülmez dillerinden aç çocukların
zor acılar, kırık notlarını vermektedir karnelerine
uykularından öncedir.

yabancılık korkularını yükler küçük bedenlerine
düşler değil, başka şeyler gelir gözlerinin önüne
açlık gibidir.

özledikleri memleket, bu memleket değildir.

yarın olacaktır, olmaması gereken her şey gibidir
alfabenin ilk harfini yazacak temiz kağıt hala yoktur
ne olacağı bellidir.

ağır işçilikte bir saat, on yıl olarak işlenir kimliklere
verilecek cezalar sürekli kaldırımların gölgesidir
sömürü düzenidir.

içinde kar, boran ve fırtınanın önlenemez soğuklukları
taşımaz kırar tutundukları her ağacın bahar dalını
tuhaf bir mevsimdir.

özledikleri memleket, bu memleket değildir.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Paydos zili

beyaz tebeşir üzerine kara tahta ile yazıldım.
tüm yaşadıklarım
ondandır,
ölürsem olmaz haberin
tozum kalır.
her saatinde yanarım paydos zilinin
kalmaz geride izi bile
küllerimin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Pencereme yağmur yağarken

bir yağmur damlası penceremde.
tepeden tırnağa sırılsıklam.
nasılsın iki gözüm desem, sorsam halini,
nerden başlasın, nasıl anlatsın derdini.
o bir kanatsız kuş penceremde.
yukarıdan aşağı sırılsıklam.
intihar süsü vermiş kendi kendine.

ruhsuz bir içtima gibiyim böyle sabahlarda.
alçaktan uçan yağmur yüklü bulutlar,
garip sıkıntılar gibi kararır yüreğimde.
ben ellerim dizlerimin üstünde,
baş başa iken çatılmış tüfeklerimle.
ne bir isyan tutkusu
ve ne bir sevişmek arzusu
kalmamıştır içimde.

bir yağmur damlası penceremde.
sanki bir gidişin yorgun habercisidir.
tepeden tırnağa sırılsıklam
ve yukardan aşağı…
ölü bir toprak kokusu gibi,
ardımdan koşar gelir zaman.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Pencerenin buğuları

korkma gecenin sakladıklarından,
her karanlık sahnelemez aynı oyunu.
sen, sil camların buğusunu ellerinle.
içerdeyse sıcaktan
dışarıdaysa soğuktan olsun.
sil camların buğusunu ellerinle.
avuçların pencere koksun.

sonra adımı yaz parmak uçlarınla.
silinmemiş buğular üzerine.
ilk harfim gözyaşı olsun, bırak aksın
sen son harfini yazmadan ismimin,
hasretin ağlamaya başlasın.
korkma gecenin yalnızlığından.
karanlıktır belki ama
mutlaka aydınlık gelir arkasından.

istersen birde dışardan bak, üşümezsen.
en sivri ucundan kazı,
camın üstündeki buzları.
bakarsın dayanamam çıkar gelirim,
dün giderek küçüldüğüm yerden
bugün adım adım büyüyerek.
çıkıp gelirim bakarsın gecenin içinden.
korkma gecenin şehvetinden.
ayrılıklar daha da büyütür kavuşmaları

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Pera'da aşk çok eskidendi

'1936'da İtalyan gönüllüler, bir halk cephesi kuracak.
Kadın-erkek-çocuk-ihtiyar herkes silahlanacak.
Ve ölümümden ellidört yıl sonra İspanya'da kurulan savaş taburları Franco'ya karşı,
Benim adımla anılacak.......'

işte ölümsüzlük yani..
Sırtımı dayadığım bir kilise duvarı vardı hani.
Yorgun ve bakımsız bir sokağın sonunda,
Pera'da, yani., işte orada....
Çok sonraki günlerde cemaatliğine soyunduğumuz
St.Marie Dresperi'nin karanlık merdivenlerine,
Soluk soluğa yüklenip, kol kola kol açtığımız,
Pera'da, yani., işte orada....

'1854'de mum imalatı yaptım new-york'da.
Roma'nın savunmasından kaçıp da
Yeni ülkeye sığındığım o yıllarda.
Başbakan Kont Cavour, başkomutan olarak atamasaydı beni,
Belki Fransa'nın yolladığı kuşatma ordusu ile kalırdım,
Romanın aydınlanmamış tarih sayfalarında...'


İşte geçmişe özlem yani..
Ezberlenmemiş sokak isimleri vardı hani
Yağmurun yağıp yağmadığını bilmediğimiz.
Pera'da, yani.,işte orada.
Saçların ilk kez o gün mü dökülmüştü omuzlarıma.
Bir güneş gibi doğduğun umutsuz karanlığın sonrasında.
Dün gibi, anlıyormusun aklımdasın.
Çok uzaklarda ama tam yanımdasın.
Pera'da, yani., işte burada...


akdenizli garibaldi için...

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Peron, önümde tren yolu

duygularımın anayurdunda;
dağılmış tüm sistemler.
tarlalar kurak ve çaresiz
bir yazın ilk habercisi.
göçmen kuşlar en uzak molada,
gökyüzü bomboş.
bundan böyle yaşanacak
herhangi bir yaşam
bol gelecek bu memlekette..
yürünülecek bir yol da gözükmüyor
hiç bir geniş ölçekli haritada.
yok başka çare artık.
şairim diyerek sayısız kez
en azından kovalamaya ne hakkım var
esin perilerini.
bu memleketi terketmeli.

ayda yılda bir,
bir trenin belki geçeceği
son istasyondayım.
şimdi yakalanacak olan, zaman,
hareket memuru ve makastar.
yani zaman ve kadro eksiksiz oluşmalı
birde tek kişilik
bir kompartıman bulunmalı.

yitmemiş bir kente gidecek şimendifer.
haydi çal sirenini,
geliyorum de!
ben çekerim kampanaların ipini.
geç kalma
ne olur.
canım fazladan sıkılıyor.
sonra anlamsız şeyler yaparım,
ondan korkuyorum.
bak pencerenin pervazında
bir çiçek kurumaya yüz tutmuş.
belli ki susuzluktan....
iki adım ötemde bir çeşme,
musluğu açık unutulmuş.....
haydi gel, geç kalma.

ama gözükmüyor hareket memuru ortalıklarda.
kim değiştirecek makasları?

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Pişmanlık

kısacık, siyah bir etek vardı
o gün üzerinde.

kırmızı ve incecik
parlak kemer belinde.

yandan bakınca
göğüslerini görmüştüm,
hafifçe ucundan.

görür görmezde
acayip sarhoş olmuştum
efkarımdan.

çok iyi hatırlıyorum
daha doğmamıştım.

daha doğmadığıma
o gün bin pişman olmuştum

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Plak kolleksiyoncusunun anıları

otuzüç devirde ağır ve geniş dönüyorum
eteklerim pervane
şehrin en kenar sokaklarında bir meyhane.
tambur elimde, kanun dizimde
hicazkar geçiyorum.
hey barba,
duydun değil mi çığlıkları
dışarıda bir fırtına ki
koptum, kopuyorum demekte.
siz, kalender meşrepler
haydi kaldırın kadehlerinizi
şerefe.
son tramvayın dönüş saati geldi işte
fatlh-harbiye.
bundan sonrası iki adımlık yol.
hele bir de sıklaştırırsak adımlarımızı,
fırtınaya yakalanmadan
çalarız kapımızı.

kırkbeşlik oldum, sahibimin sesini susturdum
şimdi twiste gel.
kola amerikano, mambo italyano.
hilton da beş çayındayız
vakit erken.
seni gördüğümü sandım birden
spotlar yanıp, sönüp göz kırparken.
barmen,
duydun değil mi cankurtaranları.
gene ölümleri taşıyacak sanki
yada bir kız davasından vurulanları.
ortalık karışıyor mu ne.
bir yolunu bulup kaçmalıyız buradan.
başımıza bir dert açılmadan.
şahit-mahit yazarlar
bize ne.
alırız bir kaset,
olmazsa bir si-di
çekiliriz evimize değil mi.

peder bey dostları ile açmış tezgahı
biz kapanmışız odamıza
döndürüyoruz ortada
fabrika kızını.
bir fırtına kopmuş ki dışarıda,
cankurtaranlar geçiyor peşi sıra
hepimiz ağlıyor gibiydik
neden acaba.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Pusular karanlığı saklar içinde

içime saklanan düşmanlar onlardır,
dalları çiçeklerinden kopartan.
boy vermesine fidanların,
kötü ve anlaşılmaz gözlerle bakan.
ve en sevdalısı yazılacak iken,
kelimelerin şiir olup ak kağıtlara
aydınlığın önüne siyah perdeler geren.
içime saklanan düşmanlar onlardır,
sevgilileri umutsuz bekleyiş olup bekleten.

niyet edilen tüm cinayetlerin
dosyalara hiç girmemiş kanıtları
izbe zulalarda pas tutmuş suç aletleri.
arkadan ve kalleşçe, bilinmeyen isimler
görünmeyen belki hiç olmayan yüzler gibi,
yakalasam en derin hücrelerde tereddütsüz
sonsuzluğa mahkum edeceğim hepsini.
içime saklanan düşmanlar onlardır.
kendinden bile korkanlar söylemeye
kendi renklerini.

sabah uyanışlar demi tutmamış çaylardır.
koşar gidersin içindekilerle hesaplaşmaya,
mertçe ve çekip alarak tam karşına.
en orta yerinde bulursun kendini bir şövalye gibi
pusulardan çıkıp gelecek karanlıkların.
kurtaracağın önce sen ve senin yaşam adına
ödünsüz korumaya çalıştığın insanlığındır
ve bir başka hesaplaşmanın adıdır.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Renkler kaybolurken

eyvah, turuncu takıldı güneşin peşine kayboldu.
yeşiller siyaha döndü.

sahil boyunda yoksul bir meyhanedeydik.
bir bacağı kırık sandalyenin
masaya dayanışını seyrediyorduk.
belli etmemeye çalışıyordu
gururluydu.
ama biz saklandığımız yerden
çok iyi görüyorduk.
masanın örtüsünün rengi yoktu
belli ki bir sandık asma üzümünün
arkasına saklanmıştı.
sandalye asma üzümü sandığı ile
uzaktan akraba oluyordu.
masa da öyle.
bağbozumundan çok sonraydı,
asmanın renkleri sıcaktan kavruluyordu.
masanın üzerinde şişeler vardı
birisi yarısı içilmiş gibi duruyordu
diğerleri boştu ve kaldırılmayı bekliyordu.
şişelerin rengi yıllanmış cam göbeğiydi
ama belli olmuyordu.
masanın sarhoşları da yoktu ortalarda.
ya sızmışlardı bir köşede
ya da bıçaklayıp birbirlerini
dinlenmeye çekilmişlerdi bir morgda
buz beyazında.
soğuk bütün renkleri alıp götürmüştü.
onlar bunun farkında değillerdi kuşkusuz.
ama uykusuz
ama babacan tavırları ile meyhaneci
alacaklı hesaplarını boyundan aşırıyordu.
sabit kaleminin moru
bir şey yazmıyordu.
mor, hesap kaleminin ucundan kaçmış
bir başka kaleme konuk olmuştu.
karanlık bir oda ve gene çıplak bir masa.
mor, ucuna saklandığı kalemle
yatıyor masanın üzerinde.
altlarında bir gazete sayfası.
üzerinde kocaman bir fotoğraf basılı.
bir gülen insan, bir güzel insan.
üzeri mor kalemle çizili.
altlarında ağlayan bir gazete sayfası.
örtmüş,yerde yüzükoyun yatan
bir güzel insanı.

sahil boyunda yoksul bir meyhanedeydik.
bir şeyler uçuşuyordu etrafımızda,
bir şey anlamıyor, sarhoşluğumuza veriyorduk.
turuncu takıldığı güneşin peşinde kayboluyordu.

Cevat Çeştepe