Enver Üste

[jockeя]

Kadınlar
Bütün kadınlar güldür,
Ama hepsi dikenli.
Kimi ince ve narin,
Kimisi çifte benli.

Kimi sarı dikendir,
Battığı yer bulunmaz.
Kimi azgana benzer,
Kan vermeden yolunmaz.

Kimi kaktüs gibidir,
Bütün vücudu sarar.
Kimisi kuşkonmazdır,
Batarsa verir zarar.

Kimi akasya sanki,
İnsanı hasta eder.
Kimi kördiken gibi,
Fazla derine gider.

Kimi karaçalıdır,
Kimi çobançökerten,
Kimi böğürtlen gibi,
Kan ister zevkle yerken.


Enver Üste

[jockeя]

Karaçayda Gece
Gece seyr’eyledim ben Karaçay’ı,
Balıklara cilve yapar gibiydi.
Kucağına almış gökteki ayı,
Sanki balasını öper gibiydi.

Bir melodi ezgisiyle akıyor,
Dinliyorum sanki bir mahur beste.
Şırıltısı kulağımı yıkıyor,
Huzur buluyorum duyduğum seste.

Saz çalıyor kenarında çınarlar,
Ruhun duygulanıp coşması gibi.
Kavuşmaya can atıyor pınarlar,
Yavrunun anaya koşması gibi.

Söğütler adeta abdest alıyor,
Zakkumlar vecd ile secdeye durmuş.
Taş üstünde bir kurbağa soluyor,
Gökte ışıldayan son kandil sönmüş.

Göletinde halay çeken yıldızlar,
Terledikçe şelaleden düşüyor.
Bir ateş istiyor sigarasızlar,
Dudağımda son sigaram üşüyor.

Karaçay yepyeni dostlar edinmiş,
Kalmamış dünyada eski hevesi.
Bakımsızlık sanki ruhuna sinmiş,
Akıyor sessizce,çıkmıyor sesi.


Enver Üste

[jockeя]

Karatepe KİLİMİ
Rengi doğadandır bütün doğayı,
Sarmak ister Karatepe Kilimi.
Baharda açılan tüm çiçekleri,
Dermek ister Karatepe Kilimi.

Ona hayran olur gören bir kere.
Serseler evlerde en güzel yere.
Onun tek arzusu tüm gönüllere.
Girmek ister Karatepe Kilimi.

Sağlamlığı dağdan kopmuş bir kaya.
Deseni rengarenk, tıpkı bir oya.
Meydan okur sanki bütün dünyaya,
Ermek ister Karatepe Kilimi.

Bitki köklerinden doğal boyası,
Emekle göz nuru onun mayası.
Tek başına yetmez elin ayası,
Parmak ister Karatepe Kilimi.

Onu tanır zaten, Mersin,Adana.
Ankara, İzmir’e, Erzurum, Van’a,
İstanbul, Bursa’ya, bütün cihana,
Varmak ister Karatepe Kilimi.

Enverî alıp ta baksa birini,
Herkese söylerdi satış yerini.
Bilenler ne kadar öz değerini,
Sormak ister Karatepe Kilimi


Enver Üste

[jockeя]

Karışılmaz
Dolu dizgin pahalılık,
Fiyatlara erişilmez.
Yarınlar sudaki balık,
Çok hızlıdır yarışılmaz.

Dünya devi; dolarla,mark
Onlar ile dönüyor çark,
Aklımıza gelse de şark,
Hepsi dargın,barışılmaz.

Kuyumuzu kazar batı,
Aklında “Sevr” saltanatı.
Kuralları sert ve kttı.
Onlar ile güreşilmez.

Yalan,riya dillerinde,
Kaderimiz ellerinde,
Uyuyorsan kollarında,
Ninisine karışılmaz.


Enver Üste

[jockeя]

Karşılıksız Aşk
Bu sevdanın çilesini,
Yıllar var ki çekiyorum.
Naz sandığım hilesini,
Yeni yeni çakıyorum.

Ben koştukça o kaçıyor.
Kalbimde yara açıyor.
Yabanla bade içiyor,
Ben uzaktan bakıyorum.

Nerde kaldı ahde vefa?
Yetmez mi ettiği cefa.
O ellerle eder sefa,
Ben karalar takıyorum.

Arıyorum köşe,bucak.
O yabana açar kucak.
Sonu iyi mi olacak?
Hayır dua okuyorum.

Enverî ‘ dir benim adım,
Artık nisyana başladım.
Hızlı idim yavaşladım
Bir meçhule akıyorum


Enver Üste

[jockeя]

Kokun Var
Bülbüle eza veren,
Gülde senin kokun var.
Mucizeler gösteren,
Balda senin kokun var.

Her zaman seni anan,
Nâr-ı aşkınla yanan,
Semalara uzanan,
Dalda senin kokun var.

Kötü kelam etmeyen,
Kimseye kin gütmeyen,
Ve asla incitmeyen,
Dilde senin kokun var.

İş yapmak felsefesi,
Tek iken çıkmaz sesi.
Nasırı öpülesi,
Elde senin kokun var.

Herkesin görmediği,
Hiç önem vermediği,
Taşıtın girmediği,
Yolda senin kokun var.

Enverî hep perişan,
Derviş gibi dolaşan,
Gözünde pınarlaşan,
Selde senin kokun var.


Enver Üste

[jockeя]

Mahşerde
Huzuru Mahşere vardığın zaman,
Sana bu dünyadan sual sorulur.
Hayrını, şerrini belirtmek için,
Hatasız ölçecek mizan kurulur.

İki göz vermiştik nelere baktın,
Nerelerde geçti değerli vaktın,
Gelirken geride neler bıraktın,
Öğrenilir, sonra karar verilir.

Ananı atanı sevip,saydın mı?
Hep kör mü dolaştın,yoksa aydın mı?
İsyana düşüp de bazan caydın mı
Mizanda bunların hepsi görülür.

Neleri bıraktın, neleri tattın?
Esnaftın malını ne şekil sattın?
Şimdi son uykuna rahat mı yattın?
Belki utancından toprak yarılır.

Dünya da gafilce bir hayat süren,
Yalancı dünyayı ebedi gören,
Kalbi katılaşmış olmuşsa ören,
Senin huzuruna nasıl varılır


Enver Üste

[jockeя]

Mazi
Bir kez baksan gözlerime,
Zaman büsbütün dururdu.
Ne zaman ki bana gelsen,
Dünyalar benim olurdu.

Bahar seninle güzeldi,
Seninle güzeldi çiçek.
Hayal bile edemezdim,
Aşkımız sona erecek.

Şimdi yoksun, dünya zindan.
Bırakıp gittin sessizce.
Dünya gene bizim olur,
Dönüversen habersizce


Enver Üste

[jockeя]

<DIV id=post_message_422375>Memleketim
Benim memleketim dünyada tektir.
Kışın karlı dağlar yazın gül olur.
İnsanı iffetli sözü gerçektir.
Yemyeşil tarlalar mor sümbül olur.

Adana’dır memleketin ovası.
Kışlı yazlı ne güzeldir havası.
Osmaniye Bozkurtların yuvası.
Sonbaharda ak altını bol olur.

İstanbul’u görmek düşlere girer
İzmir’i,Konya’yı say birer birer.
Isparta’yı gezen gonca,gül derer.

[jockeя]

Mukayese
Dokuz ay on günlüğüm,
Benden faklı can mısın?
Ben kapının kölesi,
Sen koca bir han mısın?

Yıllardır böyle huyum.
Bir seksen benim boyum.
Durgun akan bir suyum.
Sen damarda kan mısın?

Hiç kimseye karışmam.
Bir küsersem barışmam.
Rakibim yok,yarışmam.
Yoksa pehlivan mısın_

Adım tam dört hecedir.
Bakışın bilmecedir.
Gündüzlerin gecedir.
Şafak mısın.tan mısın?

Ne param var ne çekim.
Derdimi bilmez hekim.
Doğdum doğalı tekim,
Sen dokuz mu,on musun?


Enver Üste