Ahmet Turan Altunsu

[GooD aNd EvıL]

*Adam Gibi Severim
bir taze başlangıca
merhaba demek için
yazdım kalbime seni…

maksadım
yaşamak değil yeni bir aşk masalı…

sadece üstünde bulutların,
arasında
uçmağa varmış türk soyluların;
gökçe yürek, görklü sevdamız adına
har vurup harman savrulan
kurt gözlerinde buluşmak!

masal bunun neresinde?

hüznümdür bahçendeki güllerin dikeni…
mührümdür dudağındaki nem
şahidimdir gözbebeklerin,
suskumdur hal-i perişanım…
ve bir gün ölür gidersem;
bil ki katilimdir hançer-i aşkın!

diyebiliyorsam eğer;
terazinin bir kefesinde ben,
lâkin diğer kefesinde
ne ferhat oturabilir, ne kerem!

hâsılı ey sevgili
dikilmişse bahçemize 'sevdamız yazıtları';
ben,
el değmemişcesine bakir severim,
ham gibi severim,
âdem’ e özenir de haram gibi severim…
adam gibi severim!

[GooD aNd EvıL]

*Adı Müteveffa
[can’ dılar, bir yalana kandılar... / tan’ dılar, karanlığa atandılar... / kan’ dılar, pıhtılarla sıvandılar... / han’ dılar, hanlığı efelik sandılar... / yandılar, rahmetimle ıslandılar... / kandılar, sanmam ki utandılar? ..
/ bunlar nasıl insandılar? ..]



çisentim size dokunuyor
radyasyonum tam kıvamında
bütün organlarınızda bir çürüme sesi var
hele o yüreğinizdeki tıkanmış damar
ve içindeki pıhtılar? ..

cemaat hazır efendim
ervahınıza, size lâyık dûalar okunuyor! ! !
siz hazırlanın:
imam, “sıradaki! ..” der gibi etrafına bakınıyor….

esintim yüzünüzü yalıyor
taşıdığım polenleri soluyorsunuz, görüyorum
yaladığınız yoğun akışkan
dilinizden zevk alıyor(!)
[gördükçe iğreniyorum]
“hangi çılgın bana zincir vuracakmış, şaşarım! ..”
zaman kısalıyor
sizin için direniyorum...

duyabiliyor musunuz beni?
omuzlardasınız artık son defa
tembihledim imama sıkı sıkı
__nasıl bilirdiniz? demeyiniz...
__bizdendir müteveffa! ! !

hey gidi rahmetli “vefa”...

sahi, nasıl delirdik?
siz bari bıyık altı gülümsemeyiniz!
biz, iyi bilirdik! ! !

[GooD aNd EvıL]

*Adil Rulet
“adam gibi seviyorsam…” da bu,
“kuyruğum dik ölürüm! ..” diyorsam da bu! ..


nerde bir sevgili düşünsem
ellerimde kaybolur elleri…
hayalmiş, derim.

nerde bir sevgili düşünsem
ellerinde kaybolur ellerim…
güler, geçerim.

Düşensem…
tut ellerimden, isterim…
hissetmiyorsam parmak uçlarımdaki sıcaklığını,
ölüme gülümserim.

Düşensen…
tutmak isterim ellerinden…
hissetmiyorsan parmak uçlarındaki sıcaklığımı,
o zaman ölürüm.

söyle şimdi sevgili…
düşen sen mi, ben mi olsam?
tutamıyorsak ellerimizi;
allame-i cihan olsak,
vuslata yanık iki deli,
eriterek mumdan hayallerimizi
ve bakışarak manidar;
mavi enginliklere doğru açılsak! ..

ölüm Allah’ ın emri...
doğum kadar! ..

[GooD aNd EvıL]

*Ağla Şimdi Sevgili
ne farkın var ayrık otundan sevgili
hatta ökse otundan? ..
ne kökün var ne tohumun…
yerleşiverdin dalıma bir rüzgârın kolunda,
kendiliğinden olmuş doğumun...

sopa gösterir durursun aba altından,
bir yandan özsuyumu emersin,
ben kurumaya devam ederim,
sen yeşerirsin bir yandan…
hesabını dahi soramam bu kör düğümün! ..

nefesimden nefeslenirsin...
göğerirsin; en koyusundan yeşillere bürünür,
ömrümden beslenirsin...
köklerim ki oysa ne kadar canlı görünür,
farkına varmaz bile yavaş yavaş solduğumun...

sen, ökse otu;
ben, “koca çınar”...
çatlamış damarlarım…
farkında mısın giderek öldüğümün?

[GooD aNd EvıL]

*Ah Destina
Ah Destina n'eyledim?
N'eyledim ki senin ben gözünü kör eyledim?

Ah Destina söyledim:
gönlümde yerin belli, onu sana peyledim!

....cana can kat yiğidim,
....kana kan kat yiğidim,
....baktın ki naz yapıyor
....başından at yiğidim!

Ah Destina duydun mu derinden gelen sesi?
Az birazcık kulak ver:
Düşün ki imgelerle ne de hoştur gülmesi?
Kulak ver!
O duygular neler neler fısıldar?
O duygular, bir aşkın galeyana gelmesi,

Sus ve otur yerine!
Otur ki ağırbaşlı, oturaklı desinler!
Otur ki sana kimse ''pek hafif'' demesinler!

[GooD aNd EvıL]

*Aman Üstat
aman üstat
adımların minik kaldı
büyüt biraz...
bir vurmak yakışmaz sana
vallahi şanına bir az! ..

hele kestiğin âhkâmlar
artık doyurmuyor bizi
meleklerin / ‘şeytanların’ ahvalinden haber ver az...

topladığın boncukları tespih tespih dizmişsin ya
imamenin püskülünü kıbleciğine döndür az...

inanın sıcak...
sımsıcak bir tandır gibi gönlümüz.
bunca ateş bize fazla
üfle, yangını söndür az...

fersah fersah uzaklara erişirmiş soluğunuz
mübarek soluğunuzdan dergâhımıza gönder az...

“aman cana beni şad et, firakınla perişan et...”
‘sizsizlik’ candan bezdirdi, bezginliğimi dindir az...

_____fakat, o ne? ..
_____şişmişsiniz? ! .
_____balon gibisiniz üstat? ! .
_____ey baş melek!
_____ey sorumsuz!
_____çabuk havayı indir az! ..
.............
.......
.

[GooD aNd EvıL]

*Anama Mektup
(Mertlik, sessiz düşünüp içten hesap yapmak değildir! .. Hasan Kırkyiğit))

Dert tebelleş olmuş, gülme halime,
İnanmazsan bir sor ev ahalime…
Danışmak ne mümkün ilmihalime;
Girecek delik mi kaldı be anam,
Ceplere akrepler daldı be anam! ..

Kul bir kez düştü ya! Dostlar(!) toz oldu,
Faiz icat oldu, mertlik bozuldu,
Çürüdü fidanın, şimdi boz oldu;
“Kader bu” dedik de n’ oldu be anam?
Şaştım; betim benzim soldu be anam! ? .

Hani, şu bildiğin hısım vardı ya
Pavlikası faal: Tam üç vardiya? ! .
Gidiverecekti ki kim vurduya,
Son anda aklıma geldi be anam;
Torunu yüzüme güldü be anam! ..

Ortadaki direk çökmeye görsün,
Yoksulluk, sefalet çekmeye görsün,
Hele bir de kazık çakmaya görsün;
Bu nasıl “aydınlık yol”du be anam?
Ortalık melânet doldu be anam! ..

“İnsan, üç beş damla kan” ise eğer,
Mertlik, en kalıcı şan ise eğer,
Oğlun hakikaten han ise eğer;
Kurtuluş ne sağda, solda be anam,
Ne de mütevekkil kulda be anam! ..

Kurtuluş onurlu haldadır: Beliğ!
Dilinden damlayan baldadır: Beliğ!
Kan da, şan da, han da yoldadır: Beliğ!
Yüzünden Tanrı’ ya yansıyan nurda,
Harcını mayanla kardığın surda! ..

[GooD aNd EvıL]

*Anama Mektup / 2
Ufuk mu kaldı annem, göz önümde engeller,
Her adım atışımda uğultular, “dön gel” ler...
Doğu yok, güney ateş, batmak üzere güneş:
Önümde, vicdanların asıldığı çengeller...

Yaşamak buysa eğer gururu ne etmeli?
Hayatı zehir eden kararı ne etmeli?
Dost diye ortalıkta dolaşan çakalların
Dergâhıma verdiği zararı ne etmeli?

Annem! Ey güzel kadın! Ak sütünden emdiğim! ..
Sağanak koptu kopar: Boğazım düğüm düğüm...
Ne hazin! .. Ne hazindir: Bütün bir istikbalin
Kazarak mezarını, ellerimle gömdüğüm? ! .

Gözlerim, bir katarakt pusluluğunda şimdi…
Ruhum, “ölümlü yalan” mahpusluğunda şimdi…
Kulağım, aralanan kapısında uçmağın;
Karındaşımın keskin, tiz ıslığında şimdi! ..

[GooD aNd EvıL]

*Anama Mektup / 3
ne çektiysem,
dik kuyruğumdan çektim annem...
sivri dilimden, sivri kalemimden...
boşuna yakınmıyor dostlar
boşuna kovlaşmıyor perde arkacılar
bahsederek mezalimimden(!)

şimdi 'ben' olmaktan caydım
kapı kulu, el etek öpücü olmayacağım ama...
kavgalardan elimi eteğimi çektim annem! ..

artık ağır ablalarıma, ağır abilerime
çocuklarıma, torunlarıma
tek tek karanfil sunacağım, gül sunacağım...
şebnem, orkide, şebboy, sümbül sunacağım...
bildiğin gibi değil annem
herkes gibi
ben de nemelâzımcılığa soyunacağım!

cık cık çekme n’olur be annem! ..
başının etini yediğim günlerin hatırına
yolundan eylediğim günlerin hatırına
eteğini çekiştirip, harçlık diye diye
tepinerek ağladığım günlerin hatırına
niye vurdun elin çocuğuna diye kızdığında
kızgın maşayla
sol avucumu dağladığım günlerin hatırına
sana inat, soğuklarda
tir tir titrediğim günlerin hatırına
kıyamayıp kızmadığın zaman,
kendimi odama kitlediğim günlerin hatırına...
hasılı annem
o, seni çok üzdüğüm günlerin hatırına
sakın şaşırma
ve bağışla 'şimdiki ben' i! ..

sapı dişlerimin arasında bir pembe çiçek
bir de kulağımın üzerinde...
ama söz! .. vallahi kırıtmak yok
olur olmaz sırıtmak yok! ..

aman be annem...
oğlun pek şirin görünecek(!)
sadece düşeceğim tarihe bak!

kader böyle buyurmuş
sıradan bir mayıs sabahında annem
o en sevdiğin eserin görünecek...
uyanacak annesinin kuzusu
gözlerinde, şahin gözlerin görünecek...
okunacak alnının yazısı
o gün hiç kuşkun olmasın
çakallar ve akbabalar yerlerde sürünecek!

[GooD aNd EvıL]

*Anlayana Sivri Bir Deneme / 1
Bu insanları anlamakta zorluk çekiyorum...

Neden gören gözlerini kör, duyan kulaklarını sağır, düşünen beyinlerini mankurt yapmayı bu kadar kolay kabullenebilirler ki?

Onurlu bir insan hayatından sefihlik süzgecini kaldırıp, iğrenç bir cerahatin, vücutlarını baştan aşağı zehirlemesine, “neme lâzımcılık türevi” tavrı ile izin vermeleri; kabul edilebilirlilik sınırlarının kat be kat üzerinde, hayvanî içgüdülere egemenlik veren bir davranış biçimi değildir de nedir?

Ortak duygularla hareket etmekle, “oryantal bir zekâ” ya boyun eğip, tıpkı Karagöz-Hacivat gölge oyununda olduğu gibi; çubuğun ucundaki “hayâl figüranları” nı oynamak arasındaki büyük farkı ve zıtlığı –nüans değil asla! - algılayamamak, insan kimliğini taşıyanlar için nasıl mümkün olabilmektedir?

Oysa, bakın şair ne güzel söylemiş:

İnsan denmez; bir avuç yal için sürünene,
İnsan denmez; sesimden ürküp dev görünene,
İnsan denmez; göz yaşı döküp ter dökmeyene,
İnsan denmez; hedefi görüp diz çökmeyene! ..

İnsan ve hayvanı birbirinden ayıran en önemli ve belki de yegâne faktör; insan beyninin fonksiyonlarından biri olan ve “akıl” olarak adlandırdığımız mekânizma değil midir?

İnsiyakî hareketler, refleks... gibi kavramlar ortak kavramlardır belki ama “doğrudan içgüdü ile davranış biçimi”, hayvanî bir olgu değil midir?

O halde neden bir takım “insanlarımız” ısrarla “içgüdü” lerini kullanarak koyunlaşmayı tercih ederler de, en kıymetli değerleri olan akıllarını kullanmazlar?

“Ortak duygularla bir araya gelmek” demek, tamamen sosyetik, ahlâkî ve uygar bir davranış biçimini ifade eder...

Bu, sıradan bir kabul olmayıp, insan olmanın önemli bir kuralıdır!

Ulusların oluşması, farklı edebiyat görüşlerinin ortaya çıkmasıyla birlikte oluşan mahfiller, farklı ekonomik doktrinler etrafındaki kümeleşmeler hep bu “gerekliliğin” bir sonucu değil midir?

Her neyse! ..

Çok şey yazılıp çok şey söylenebilir bu konuda...

Aslında, şu küçük dünyamız içindeki cüceleşmeydi beni şaşırtan ve bu cüceleşmeyle birlikte doğumu gerçekleşen ilâhe’ nin çirkin suratıydı gördüğüm...

İnsanımızı anlamakta güçlük çekiyorum!

---ATA / Anlayana sivri...