Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bilmez

 Benim âşüfte kadın sevdiğimi annem bile bilmez.
O güzel şûh’ta doğal şehveti âlem bile bilmez.

Sanem ister ki gözünden düşen âb, ebr ile uçsun
O kadar yükselecek katreyi şebnem bile bilmez.

Yere sarkan saçın okşandığı ülfet gecesinde
Heyecandan kırıtan kâkülü, perçem bile bilmez.

Kanı kaynar bulacaksın, günü geldikte firâkın
Bunu bir kalp yarasından süzülen demm bile bilmez.

Bu ketûm sırrını hiç kimseye fâş etme Fatin sen
Senin od derdini çoktan beri hem-dem bile bilmez.

Âşüfte = delicesine seven perişan kadın
Şûh = ne’şeli oynak kadın
Sanem = Put gibi güzel kadın
Âb = su, gözyaşı Ebr = bulut
Katre = damla Şebnem = çığ
Ülfet = alışma kaynaşma
Firâk = ayrılık Ketûm = gizli
Demm = kan Fâş = açığa vurma
Hem-dem = sıkı fıkı, can ciğer arkadaş

Feilâtün filâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bilmezden Gelir

Bülbülün firkat dilinden serçe bilmezden gelir
Dert kazanda kaynar ammâ, kepçe bilmezden gelir
Gezdiğim her memleketten Türkçe yazdım Çin’liye
Asya’dan Hon-Kong’lu gençler Türkçe bilmezden gelir.

Dil yüzünden konferans terkeylemiştim Konya’da
Pişman olmak fayda vermez. Türkçe yok Birtanya’da
Bir de baktım, Türke kardeş, Türke dost Almanya’da
Son doğan Hambug’lu gençler Türkçe bilmezden gelir.

İlk adım Mehmet Fatin’dir. Lâkabım, Gurbetzede
Türkçe manzumlar yazan, yaşlanmış olgun bir dede
Can gönülden sevdiğim dost başka dil bilmezse de
Aslı Türk New Yok’lu gençler Türkçe bilmezden gelir.


Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bir Uyarı

Güfte, teşbih, Hüsn-i ta’bir, bikr-i mazmûn, saire
Edebiyyat kültüründen resmeder bir daire.
Böyle san’atlar hazırlar nâzımını teşhire
Başka şâirler belirler nâm-ı şair, şaire. (1)

(1) Kendini şair diye tanıtan bir talebeme

Güfte = söyleyiş
Hüsn-i ta’bir = güzel ifade
Bikr-i mazmûn = ilk defa söylenmiş nükteli söz
Nâzım = manzume yazan
Teşhir = halka duyurma, şöhretlendirme
Belirleme = kesin olarak kararlaştırırlar
Nâm-ı şair = şairlik umvanı


Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bir Cevap

Kader evlatları insanlar için haz dolu gün var.
Büyüyen gençlere bayram, deliren dosta düğün var.
Arayan kimseye eğlencelerin her türü mevcut
Ama çok neş’eli günlerde dahî bizde hüzün var.


Feilâtün feilâtün feilâtün feilâtün
. . / / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bir Dosta İthâf

Çoğu bî-vefk hareketsiz gibi durmakla olur.
Olacak şeylere bir mânia kurmakla olur.
Sürügen başarısızlık yere düşmekle değil,
Düşülen yerde kalıp nefsini vurmakla olur.

Bî-vefk = başarısızlık
Sürügen = devam edegelen

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bir Teklif

 Beni mesrûr eden ilk va’dini ettinse edâ
Ederim kırk senedir topladığım müklü fedâ
Doğuşundan beri noksansa eğer sende vefâ
Edelim gel, bivefâ sevgiye biz dostça vedâ.


Mesrûr = hoşnut
Edâ = yerine getirme
Bivefâ = vefasız

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bitmiyen Bir Hâb

Bunca yıldır çokça gördüm kabre medhal bâbını.
Amma bir kaç kerre gömdüm ehl-i derd erbâbını.

Ehl-i dildârdır göçenler, yaşla dolmuş gözleri
Saklıyorken dostlarından havf-i mevt âzâbını.

Bildiğim tek şey şudur, ‘Gitmek kolay kalmaksa zor.’
Ben de yaşlandıkça gördüm yılların girdâbını.

Hiç vakit kaybetmeden Allâha her gün hamd ile
Sen de Mehmet bekliyorsun, bitmiyen bir hâbını.

Kabr = mezar
Madhal bâbı = giriş kapısı
Havf-i mevt = ölüm korkusu
Ehl-i dildâr = sevgili kimseler
Hamd = şükür
Hâb = uyku


Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Bosnali Kiz

 Anadan doğma güzel cilvelisin Bosnalı kız
Süzülüp hazla bakan gamzelisin Bosnalı kız.

Sıladan gurbete gelmiş gibi ürkek görünüp
Sabah erkenden esen tan yelisin Bosnalı kız.

Heyecandan yana birdenbire içten doğarak
Derenin durmaz akan çay selisin Bosnalı kız.

Ne zaman meclise gelsen sarılıp dâmenine
Sarı gülden daha çok neş’elisin Bosnalı kız.

Dokununca şaha kalkmış kabaran hislerine
Yumuşak nağme çalan saz telisin Bosnalı kız.

Seni her dem severim ben, kölen oldum, diyene
İnanıp kahkakalarla gülmelisin Bosnalı kız.

Yaşamak köyden uzak herkese zor geliyor
Bir an olsun yalınız gelmelisin Bosnalı kız.

Beni baştan çıkarıp neyleyeceksin güzelim
Bu Fatinden güç umarsan delisin Bosnalı kız.

Dâmen = etek

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Boş Köşelerde

Gel göstereyim gel sana zevk bahçesi nerde
Dün baktığımız pencereler durduğu yerde
Bir kez daha hiç bilmediğin zevki hayelle
Meçhulleri ilk tattığımız pencerelerde.

İçten gelen ilk söz bile her derde devâdır
Gel gör güzelim burdaki bir başka hevâdır
Kalbim bu muhabbetler için kuytu mevâdır
Gel bir daha hemkeyf olalım boş köşelerde.

Hevâ = tutkunluk hoşlanma
mevâ = mekan, mevki, yer
Pencereler = hayata bakış açıları
Boş köşelerde = fırsat buldukça tenha yerlerde

Mefûlü mefâilü mefailü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /

Mehmet Fatin Baki

[GooD aNd EvıL]

Boş Laf DeğilL

Kimse senin selvi endâmına enbâz değil.
Hendem olan dostlarım sen gibi mümtâz degil.

Meclis-i yârânda söz söyleyen âfetlerin
Avâzı mevcut fakat, hiç biri dilbâz değil.

Ey güzel endamlı! Gurbette seninçin rulet
Oynayan hayranların, ciddi kumarbâz değil.

Resmini karşımda gördükçe ozan gönlümün
Çaldığı saz olsa da, nağmesi şehnâz değil.

Serseri nefsim cesur, meydan okur herkese,
Nâmına serbâz denir, hiç te ateş-bâz değil.

Her nekadar gizli tutsam da devâsız, vahim
Derdimi âlem bilir, maksadım ibrâz değil.

Ey yumuşak kalpli şûh! Bir süredir hüsnüne
Meftun olan Mehmed’in zikri, boş elfâz değil



Müf te i lün, fâ i lün, müf te i lün, fâ i lun
/ . . / / . / / . . / / . /


Selvi endâm = selvi boylu, Enbâz = eşit,
Şûh = neş’eli kadın, İbrâz = meydana çıkarma, Ciddi = gerçek Afet = güzel kız
Dilbâz = güzel söz söyleyen, Elfâz = laflar
Zikr = ifade, anma, Şehnâz = müzik makamı, Devâ = ilaç Avâz = ses, sedâ,
Ateş-bâz = ateşle oynayan, Hüsn = güzellik
Mümtâz = üstün Hemdem = samimi arkadaş, Meftun = tutkun Dil = gönül
Meclis-i yârân = dostlar meclisi, Vahim = sonu tehlikeli,
Serbâz = korkusuz yiğit


Kimse senin selvi boyunla ölçüşemez. Benim sıkı fıkı samimi olduğum arkadaşlarım bile senin gibi üstün ve gösterişli değildirler.
Dostlar meclisinde güzel kızların sesleri duyulur amma hiç biri senin gibi güzel sözler söyleyemezler.
Ey güzel boylu! Gurbet ellerde senin alakanı çekmek için, birbiriyle rekabet eden hayranların gerçek kumarbaz değildirler.
Remini karşımda gördükçe, ozan gönlümün çaldığı bir saz da olsa çıkarttığı nağme şehnâz makamında değildir.
Serseri nefsim cesurdur. Herkese meydan okur. Kendisine yiğit derler fakat hiçbir zaman ateşle oynamaz.
Her ne kadar gizli tutsam da benim tedavisi edilemiyen ve sonucu gayet tehlikeli olan derdimi herkes bilir amma ben gene durumu ilan etmek istemem.
Ey kalbi yumuşak neş’eli kadın! Bir süreden beri senin güzelliğine tutkun olan Mehmed’in söyledikleri boş laf değildir.

Mehmet Fatin Baki