Perihan Dirican

[GooD aNd EvıL]

Gel Öp Şimdi
Seni öpmek istiyorum
Demiştin ya; bir zamanlar
Gel öp şimdi

O zamanlar diyemezdim;
Uzatamazdım kollarımı sana,
Hasretinle titrerdim.

Demir giysilerle sarılmıştı tenim,
Demir yumruklarla ezilmişti beynim,
Değil seni öpmek;
Bakamazdım göğe güneşimiz aynı diye...
Ben yıllarca demir perdelerle örtüldüm

Senden başka kimse duymadı vah-ımı.
Çalmışlardı
Duygularımı,
Emeklerimi...
Açılmazdı ellerim duaya
Unutturmuşlardı Allah’ımı

Ağlıyordu Asya’n
Azer,Özbek,Kazak,Hakasya’n
Ben senin tarihindim,dilindim
Sen kızıl elma takmıştın adımı
Ben kızıl bıçaklarla dilindim

Şimdi silkindim
Kırdım duygularımın kelepçelerini
Gel öp şimdi
İhtişamınla
Öfkenle
Kininle
Özleminle öp beni.
Açık sana yatağım
Kollarım açık
Göğsüm pek
Sevişelim sonsuza dek
Sana Alparslanlar,Fatihler doğurayım

Kızıl Elma açılsın bayrak bayrak
Trakya,Musul,Kerkük ağlıyor bak
Öpmeye gidelim.

[GooD aNd EvıL]

Giderken
Ateş böceğiydi dünya,
Aldandın hep ışığına.
Biliyordun gidecektin
Ne topladın azığına

Yarenlerin, cümbüş, sazın
Sarayların, muhafızın,
Mezarında toprak komaz
Tapındığın oğlun, kızın.

Sana bir tek imandı dost,
Sen sermedin ona bir post,
Son nefeste açtın kucak,
Gelmediyse arama kast.

Götürdüğün beş metre bez,
Bez üstünde ip istemez.
Beyhudeydi dünya çaban,
Çürüyen ten öte geçmez.

[GooD aNd EvıL]

Gidiyorum
Ne yeri ne zamanı
Bir kara sevda
Gönlüme karalar çaldı.
Üşüdüm, tutuşurken yüreğim
Düştüm,
Savruldum,
Tutunamadım sana, titredi ellerim,

Umut yoksunu bakışların değdikçe göz bebeklerime
Bir akrep halkası gibi çizildi aşkın önüme
Kırıldı cesaretim,
Parçalandı,
Ufaldı hayallerim,
Tökezledim
Doğrulamadım yaşamın çizgisinde,
Bari zehrini sun da içeyim.

Yalvardım Allah’a, günler ******* boyu
Yarap, sen kurtar beni, bu ateşten,
Sen kurtar daha günü gelmemiş cehennemden,
Her halde bir suçum vardı ki kabul ettiremedim.
Gönlümde sakinliği yer ettiremedim
Coştu kahrolası,
Coştu içi kuruyası,
Baş edemedim...

Bir ufak nazardı istediğim
Bir ufak söz
Bir ufak gülüş
Buz dağısın, ne güneş ne gün yüzü görmüş
Nerden buldun beni, nerden çıktın karşıma,
Almışım herhalde bir yerlerden beddua,

Bana yar olmayacaksın biliyorum
Biliyorum buzların söndürmeyecek içimi,
Ben yangın olmuşum, yangın ben,
Gidiyorum.
bir kıvılcım düşürdüm ellerine.
mahşerde birlikte yanalım diye

[GooD aNd EvıL]

Gidiyorum,
Gidiyorum,
Açık kaldı iki kirpik arası...
Gözüm; bir tarafta sıratları aşıyor..
Diğer yanda Saniyeler koca ömrü taşıyor
Yaşadıklarım...
Yaşayamadıklarım....
Yaşayacaklarım...
Kabına sığmayan nefes;
Son çığlıklarını atıyor geçici mekanında
Ve bir nurlu el
İndiriyor ömür perdesini gözlerimin üstüne,
Zaman yok oluyor saatin ibresinde...
Kainatın ufkundan aşarken ruhum
Üç damla yaş üstünde eğleniyordu torunum..

[GooD aNd EvıL]

Gitme
“Giderim giderimde yolum yan gelir
Ah ettikçe de yüreğimden kan gelir”

Sanma ki bu türkü burada biter
Daha acılı ağıtlar yakarsın gurbet ellerde.
Tören gitmemiş,dilin yetmemiş …o yerde
Anlatamadığın derdinle kavrulur için.
Sorular birikir dilinde
Neden.....?
Niçin.......?

Gözünde tüter; mor dağların körpe kuzuları,
İncirleşmiş karların arasından boy veren kiraz dalları,
Sevdaları koklarsın buram buram
Dostlukları,
Köyünü, damını, ağılını...
Özlersin...
Sözler düğümlenir boğazında
Söversin fazla açılmış umutlarına
Göz kapakların perde olurken yaşlarına
Anılar tazelenir türkü sıcaklığında

Hani, ava çıkardık seninle
Kuş değil,tavşan değildi meramımız
Kurşun atıp derde, kedere,
Hayaller serperdik göğe,yere.
Topraktan damımız olsun ak sıvalı,
Bir lokma ekmeğimiz
Kadınımız olsun al fistanlı,
Oğulumuz,kızanımız
İşte bunlardı bütün avımız.

Giderdik Zeki’nin kahvesine
Bir pişti atardık çerezine.
Bir sigara tüttürürdük çeşme başında
Dünyası küçük, gönlü büyük kızla.
Al ver ederdik bir toka bir ayna

Yunaklara sinerdik gizli gizli
Seyrederdik ak tenli al benizli kızları.
Yiyince sırtımıza tokaçları
Gülistanda şakıyan bülbüllere benzerdik.

Kör Ali güm güm vurunca davula
İsmail “Misket”i çalardı zurnada
Çekerdik halayları,
Kurardık sofraları,
Yorardık sağdıçları,sazları,
Çalardık tavukları kazları,
Yakardık kınaları,
Alırdık gelinleri...
Köyün bir başka olur düğünleri”

Yeter ki tene değmesin bir çöp,
Tek bir vücut olur o kadar nüfus.
Ağıtlar yakılır, dualar yükselir.
İyi günde,kötü günde
Köy hep bizimledir

Şehirde kim tutar senin elinden
İzdihamda yalnızlıkla boğuşursun.
Git ileri,gel geri
İtile, kakıla
Bir bakarsın,kendine de garip olmuşsun…

[GooD aNd EvıL]

Göç Yollarında
(Kosova'ya)
GÖÇ YOLLARINDA

Haçlar kazma olmuş,
Putlar kürek.
Yağmura dur diyorlar.
Denize bit...
Ektiler toprağa binlerce şehit.
Sürdüler yollara;
Genç, yaşlı, çoluk,çocuk...
Analar gördüm,
Göç yollarında...

Sürüldüler topraklarından analar.
Ne üstlerinde hırka,
Ne azıklarında su...
Kanlı kundak, kanlı duvak, ellerinde mendil...
Düğümlenmiş öfkeler boğazlara bir bir...
Neresi varacakları menzil...?
Naçar analar gördüm,
Göç yollarında...

Kavurur sıcak...
Kavurur soğuk...
Gölgeler hayallerle titreşir.
Nefesler boğuk,
Bakışlar donuk,
Ölüm soğuk,
Donmuş yürekler memleket feryadıyla
Çatlak dudaklardan kevser tadıyla
Bir türkü dökülür,
Göç yollarında...

“Mermi süngü değil canımı yakan
Bu gidiş canımdan eyledi beni
Vatandan, bayraktan, eşten, oğuldan
Sürülüş canımdan eyledi beni

Yüreğimde hasret kavrulur nidem
Bırakın yangına küllere gidem

Aç, susuz, uykusuz bellidir halim
İmanımdan başka yok hiç tesellim
Avcılardan kaçan avlar misalim
Bu kaçış canımdan eyledi beni

Yüreğimde hasret kavrulur nidem
Bırakın yangına küllere gidem

Yaşattı yıllardır beni zelilce
Yok böyle eziyet böyle işkence
Yavrum kundağında bakar melülce
Bu bakış canımdan eyledi beni

Yüreğimde hasret kavrulur nidem
Bırakın yangına küllere gidem

Selvi ormanında karanfil ıslak
Huzursuz selviler,huzursuz toprak
Özgürlük olmadan şehitlik yasak
Bu yatış canımdan eyledi beni

Yüreğimde hasret kavrulur nidem
Bırakın yangına küllere gidem”

Kalmamış ne serde ne tende takat
Arkadan kurşun yağıyor
Önde dağlar tokat
Kalmazdı bu kıyımdan tek bir can
Fakat...
Analar gördüm
Göç yollarında
Yüreğinde vatan
Elinde kur’an
Can verir...
Sürülür...
Sürünür de mahşere dek
Vermez imanından bir tek
Hicretten beri,
Göç yollarında

[GooD aNd EvıL]

Gurbet
Günler dönerken düne
Eksiliyor hergün vücudumdan bin hücre
Yığılıyor önümde tarumar
Her saniyesi okkalı bir şamar
Değdikçe kanıyor her bir yerim
Taşıyamıyor beni evler... sokaklar...
Üstüme yıkılan kalabalıklar
Taşıyamadığım özlemler gibi

Zemheri soğukları işliyor yüreğime
Ne iş, ne güç istiyor canım
Kasveti çöküyor içime tozlu odaların
Üşüyorum
Ne merhametle saran anam...
Ne muhabbetle okşayan yar...
Henüz aklı ermeyen çocuklarım beni unutmaktalar.
Ah! ... anam...
Bu gurbetin;
Ne dini, ne imanı var...

Dün mektup aldım karımdan
Özlemden gayrı her şeyden yoksun
Yazmış:
“ “Gurbet boynumu büktü” diyorsun,
Gel diyorum gelmiyorsun
İstemiyorum sırmalı entari,
Cilalı iskarpin...
Onlar yüreğimi ısıtamaz ki....”

Yürekler büyük...
Yürekler kocaman sevdalar sığdırıyor içine
Ama şu cılız vücuduyla ben
Sığamadım köyüme...
Ekmek, aş cebe dar gelince
Gurbet göründü iyice...
Yaktı içimi..
Yaktı ince... ince...

Gurbet...
Gurbet: Emek nankörü
Gurbet: Acının dölü
Gurbet: Hasretle ortak
Katlediyor ömürü...

[GooD aNd EvıL]

Gül ile Bülbül
Rüzgâr, yağmur, sel değdi.
Gülşende gül eğildi.
Bir devrik saltanatı andırıyordu duruşu,
Ne cezbinden eser vardı,
Ne efsunkâr kokuşu.
Sormadı.,
Sorgulamadı,
Büzüldü, kaldı yerinde,
Çabalamadı.
Yalnız dikenleriyle yırtıyordu etrafı...

Bir gün bir bülbül
Geldi bu mahzun gülün yanına.
Gül almasa da dalına,
O yine;
Merakla kondu.
Halini hatırını sordu,
Söyletemedi.
Bin bir muziplikler,
Bin bir şaklabanlıklar yaptı,
Güldüremedi.
Güneş demir attı güftesine,
Ay düştü bestesine,
Tüm sesler dinledi de şarkılarını
Bir güle dinletemedi.
Bilinmeyen yerlerden,
Bilinmeyen mucizeler getirdi,
Eğletemedi.
Ne yapsa ne etse bu küskünlüğü
Bir türlü silemedi.
Yoruldu...
Usandı...
Sonunda o da oradan ayrıldı.

Gül işte o zaman hatasını anladı.
Büsbütün kasıldı,
Büsbütün soldu.
Bir mevsimlik ömründe
Görüp göreceği buydu...

[GooD aNd EvıL]

Hasretim Sana Şehir
“ Kostantiniyye mutlak fethedilecektir.
Onu fetheden komutan ne güzel komutan,
Onu fetheden asker ne güzel askerdir ”
*
Söz nurlu, söz muştulu, pusulası cennetin.
Kim olmazdı neferi sorgusuz kıyametin?
Uğrunda atılacak her adım kutsal idi,
Şehitlik mecburiyet, gazilik ikbal idi.
Bu yüzden nice canlar toplandı sur önünde
Şühedâ duadaydı, olmak için düğünde
Yürüdü akın akın Eyyüp...Bayezit... Fatih,
Hedeflerinde cennet, gönüllerinde fetih
Ne taş ne çamur büktü o güçlü bilekleri,
Ne telaşlı şeytanlar ürküttü yürekleri.
“ Ya Bizans beni alır ya ben onu.”diyerek;
Çağlara yön verdiler cenk gömleği giyerek.
Zafere yürüdüler, evliyalar önderdi.
Hazreti Musa gelip Fatih’e elin verdi,
Deniz boşa bekledi, dağlarda yüzdü gemi.
Gülbank göğü titretti, tekbirler gülle gibi
Ulubatlıya ölüm; sanki düğün bayramdı...
Bayrak şehre sunulan cennetten bir selamdı.
Bizans hiç görmemişti, böyle cengaverleri
Birlikte kutladılar bu mübarek zaferi
Haçlıların aksine, gelenler pek de mertti
Halk çiğnedi serpuşu; sarığa güller serpti
Boğazın sularıyla yıkandı, paklandı ruh,
İmanın süzgecinden geçip duruldu güruh.
Yedi tepe ufkundan güneş bir başka doğdu,
Hilâl yerinden çıkıp kalpleri nura boğdu.
Gelin parmağı gibi minareler, açıp yol,
Semaya seslendiler “ İşte budur İslambol”
*
İslambol: cennetin dünyaya vuran şavkı,
Gören secdeye varır, minnetle anar Hakk’ı.
Yıldızlar huşu ile eğilir şehre doğru
Nüvesine almaya göğe yükselen nuru
Yıldız yerde, ay kalpte, cezbeden bir zarâfet...
Arzdan arşa uzanan ilahi bir keramet.
Alem gördü mü acep; böyle bir ihtişamı?
Ne Roma’sı, Bizans’ı, ne Bağdat’ı ne Şam’ı.
İstanbul, üç kıtanın boğazında gerdanlık,
Tüm şehirlere nispet övmüş, yaratmış Hâlık
Çırpınır Karadeniz, çağıldaşır Marmara,
Birleşir sükun ile İstanbul’un koynunda.
Mehtap suyla öpüşür, su, kürekte nidalar
Sultanın yazmasında oya gibi adalar
Haliç; şehrin göğsüne sokulmuş, şefkat arar,
Kıskanır güneş onu kızıllığıyla sarar.
Boğaz, kuğu boynunu uzatır Marmara’ya.
Rum’un,Sırp’ın, Moskof’un özlemleri buraya.
Haklılar; nasıl böyle bir cevher terk edilir?
Doymayan ömürlerin gözünde kalan şehir.
Her taşından bir tarih sökün eder, dirilir.
Sokakta külhanbeyi, sarayda sultan, vezir
Topkapı, Dolmabahçe, Yıldız, Çırağan, Hıdiv
Kaç hüznü, kaç sevinci, sakladılar kim bilir?
Kanat çırpar martıyla; ölümsüz aşklar orda,
Kızkulesi’nde masum, Küçüksu’da hovarda
Sadâbâd mutlu, mesut, nihaventten çalar saz,
Faytonlarda göz kırpıp yürek hoplatır dilbaz
Kapalı Çarşı, Mısır, kubbelerle münhasır
Bir ucu tarih kokar, diğeriyse muâsır..
İstanbul, adaletin, hoşgörünün yatağı,
Kırk bir çeşit milletin sığındığı otağı,
Öyle bir belde ki o, canlara devâ gibi,
Ordan dem almayanın, günleri hevâ gibi
Yedi tepe, yedi renk, yansıyan hoş sedadır,
İstanbul yüreklerde koskoca bir sevdadır.
*
Öyle bir sevda ki o; taşındığı yürek dar
Umut hüzne sarılmış, şehir gibi tarumar
Öyle bir şehir ki o; devlet içinde devlet
Dinlenmek için şimdi; uykuya etti avdet
Evlerin avlusunda kokmaz oldu leylaklar
Feraceden sıyrıldı, çıplak kaldı sokaklar.
Yerebatan’ın suyu üstünden çekilince,
Yılan saçlı Medusa geziniyor haince,
Al yüzlü Ayasofya; durur mahzun, mükedder,
Böyle ruhsuz bir duruş olmamalı mukadder
Çeşmeler ona keza; suskun bülbüller gibi,
Bıraksan ağlayacak “ Nerde saltanat devri”,
Sadâbâd kayıkları oldu birer heyulâ,
Denizin suyu hırçın, balığı küskün suya.
Bir yanda Koca Sinan, bir yanda gecekondu,
İhtişam ve sefalet ikileminin yurdu.
Zekat, zevk aleminin kafeslerinde mahkum,
Eğleşir “ Laila ” da, söylenişi bile Rum.
Kanlıca’da yoğurt ye, Eminönü’nde balık,
Yok başka dinlendiren, boğuyor kalabalık.
Piyerloti’den bakan karşılaşmaz özüyle,
Şehir sanki sarılmış amerikan beziyle.
Sağda; cami, külliye, solda; türbe, yatır var
Üstte yabancı müzik, altta; disko, kafe, bar,
Binalar yükseliyor yeri göğü yırtarak,
İçlerinde yalnızlık, feryat, figan ve nifak.
Üç başlı ejderhanın başı kopalı beri,
Akrebin kıskacında şehrin güvercinleri.
İstanbul! .. At, göğsünden küflü, süfli hayatı,
Kurtarmaz Yedikule, Hazerfen’in kanadı
Atiyi aydınlatan mazinle övün, fakat;
Ey! İstanbul, yok sende dününe hiç sadakat
Uyan; kaybolmakta gün, Ay batıyor, Güneş yok.....
Silkin rehavetinden, sana göz koyanlar çok.
Davul zurna çalınsın, köse vursun mehteran.
Medeniyetlere koş, özünden hiç kopmadan.
Vurgunum, sevdalıyım, hasretim sana şehir,
Gülün çardakta solgun,lâleni kim devşirir?
Coşkun akar nehirler, durgun su içilir mi?
Rahmet yüklü İstanbul, senden vazgeçilir mi?

[GooD aNd EvıL]

Hatıralar
Yaşanmış saatlerin ağırlığı üstümde
Saniyeler ömrümün süresini siliyor.
Bıraktım yakasını, aşka, meşke küstüm de
Hatıralar canımın mihengini biliyor

Sarsıyor ta... kökünden; ruhum ne gök, ne yerde
Yaralı kuşlar gibi yol alıyor seferde
Önümde bilinmezlik, arkam puslu seherde
Hatıralar acıyla ahengini biliyor.

Raks ediyor beynimde, her biri bir azrail
sunuyor bin vecd ile her katresinde zehir
Öldürüp ondurmuyor,öyle gaddar ki kafir
O da dem alacağı zenginini biliyor