Nuray Kurban - Sayfa 5

**GooD aNd EvıL** · 01-13-2009, 05:34 PM

31 Mart
Bu gün bir yıl dönümüydü.
Yüreğe çöreklenmiş hasret
Bir kat daha abandı ruhuma
Beklemenin bir adı da çaresizlik
Olarak kazındı yazıma.
Rüyalar bile bu dönüme kilitli:
Zifiri gökler
Bir tek yetim çığlığı
Ve ancak rüyada öpülen eller….
Her yıl aynı günde görülen aynı rüya
Tek fark her defasında
Arınmalarından mıdır
Giderek yaklaşmaktan mıdır bilinmez
Mekanda artan debdebe ve ziya!
Hele bu sefer var ya
Ayrılmak çok güç oldu.
Hasret tükeneceğine
Ruhuma büsbütün doldu.
Sarılmaktı tek emelim
Sade rüyada da olsa,
Havada kaldı kolum
Havada kalsa neyse,kırıldı hatta.
Sarılmayan iki can
Bekleyiş ve kırılma.! ! !
Çok mahzundum ayrılırken
Yad eller oldu teselli
Rüyamdaki üçünü kucak, ki hala
Ölüm denen sudan içmeyen biri...
Sığındım o kollara
Durgun liman misali.
Uyanınca mahzunluk,
Terk etmedi kalbimi
Anam,babam canımdı
On yıl olmuş gideli.
İyi bir evlat idim
Yüreklerinde eşsizdim
Neden sarmamıştı peki o kollar beni?
Neden avutmamıştı yetim,öksüz bedenimi?
Neden bayramlaşırken uzaklardı bu denli?
Sorguladım kendimi, sorguladım her şeyi.
On yıldır tüten hasrete
Neden bir tek sarılmanın çok görüldüğünü….
Büküldü boynum hepten
Acıma bir merhem ararken
“Geride kalan sağ olsun”
Sesi ürpertti yalnızlığımın kıyısını
Evet sarılan tekti
Çünkü o yaşayandı
O hayatın sembolü
Annemle babamsa ölümün remziydi
Bana sarılan hayattı,
İten ise ölümüm
Kıyamamışlarıd yine
Sarılıp krendi saflarına çekmek yerine
Vakarla dikilerek bana yarınlarımın
Işığını sunmuşlardı
Bu ışık daha ne kadar aydınlatır bilmiyorum dünyamı
Ama doğduğum günden son demlerine
Motif motif işledikleri ruhum
Ölene dek ı aldığı o ışığı saçmayı sürdürecek
Ta ki, ölüm beni buyur edip
Ebedi vuslat gerçekleşene dek…….

Nuray Kurban

01-13-2009, 05:34 PM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57915 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Nuray Kurban 31 Mart Bu gün bir yıl dönümüydü. Yüreğe çöreklenmiş hasret Bir kat daha abandı ruhuma Beklemenin bir adı da çaresizlik Olarak kazındı yazıma. Rüyalar bile bu dönüme kilitli: Zifiri gökler Bir tek yetim çığlığı Ve ancak rüyada öpülen eller…. Her yıl aynı günde görülen aynı rüya Tek fark her defasında Arınmalarından mıdır Giderek yaklaşmaktan mıdır bilinmez Mekanda artan debdebe ve ziya! Hele bu sefer var ya Ayrılmak çok güç oldu. Hasret tükeneceğine Ruhuma büsbütün doldu. Sarılmaktı tek emelim Sade rüyada da olsa, Havada kaldı kolum Havada kalsa neyse,kırıldı hatta. Sarılmayan iki can Bekleyiş ve kırılma.! ! ! Çok mahzundum ayrılırken Yad eller oldu teselli Rüyamdaki üçünü kucak, ki hala Ölüm denen sudan içmeyen biri... Sığındım o kollara Durgun liman misali. Uyanınca mahzunluk, Terk etmedi kalbimi Anam,babam canımdı On yıl olmuş gideli. İyi bir evlat idim Yüreklerinde eşsizdim Neden sarmamıştı peki o kollar beni? Neden avutmamıştı yetim,öksüz bedenimi? Neden bayramlaşırken uzaklardı bu denli? Sorguladım kendimi, sorguladım her şeyi. On yıldır tüten hasrete Neden bir tek sarılmanın çok görüldüğünü…. Büküldü boynum hepten Acıma bir merhem ararken “Geride kalan sağ olsun” Sesi ürpertti yalnızlığımın kıyısını Evet sarılan tekti Çünkü o yaşayandı O hayatın sembolü Annemle babamsa ölümün remziydi Bana sarılan hayattı, İten ise ölümüm Kıyamamışlarıd yine Sarılıp krendi saflarına çekmek yerine Vakarla dikilerek bana yarınlarımın Işığını sunmuşlardı Bu ışık daha ne kadar aydınlatır bilmiyorum dünyamı Ama doğduğum günden son demlerine Motif motif işledikleri ruhum Ölene dek ı aldığı o ışığı saçmayı sürdürecek Ta ki, ölüm beni buyur edip Ebedi vuslat gerçekleşene dek……. Nuray Kurban __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)