Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Evim
Beyaza boyadım duvarlarımı
Odama al mı al bir çiçek koydum
Küçücük pencerem güneş görüyor
Bu evde adeta yeniden doğdum.

Ocakta demlenen çayın kokusu
Yatağım başımda bir usta şair,
Radyomda çalınan sevda türküsü
Bu evde her şeyim sevgiye dair.

Kapımı içerden kapattığım an
Ne yalan ne riya ne de oyun var,
Soframda zeytinim olduğu zaman
Dünyalar benimdir emeğim kadar.

Eski bir gazete sofra bezimdir
Rakımı içerim çay bardağında,
Duvara astığım kendi yazımdır
“Gücendim” diyorum ben baharımda.

Bu evde kendimle muhabbetim var
Bu evde yaşarım kazancım kadar,
Değdiğim tuttuğum her parçasıyla,
Her şeyi benimdir benliğim kadar.

Yattığım döşeğe huzur diyorum
Mutluluk bendedir ben biliyorum,
Bir eksik var demek istemem ama
Bu evi sevecek yar diliyorum.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Fındık Kurdum
Bugün iki dostum evlilikten bahsediyordu.
Tarttılar, biçtiler, türlü şekle soktular.
Bir ara laboratuara aldılar,
Analizler yaptılar.
Beyaz önlüklüydüler…

Saygı, mantık, özveri gibi
Cinsellik eşitlik gibi
Vesaireler
Diyorlardı.
From’un da adı geçti bir ara
Falan filan
Dalmışım..

Hani bir gece Hayyam’ı okuyordum da
Sol koluma yatmıştın.
Ben gülmüştüm, orucu bozuşuna Hayyam’ın
Uyanıvermiştin,
Gülüşüme gülmüştün
Beraber gülmüştük.
“Fındık Kurdum” demiştim
Mahmur gözlerini öperken.
“Sensin fındık kurdu”..
Ne sevimliydin yaramaz,
Bebeğim yavrucuğumdun.

Hani birgün trafiğe vermiştim
Sol ayağımı.
O eziğin acısını
Gözyaşında görmüştüm
Kucağında uyumuştum
Unutmuştum sancısını.
Ne sevecendi
Buz taşıyan,
Et saran, novaljin veren ellerin.
Anamın gözyaşını gördüm
Yanağında süzülen,
Anamdın…

Yoruldum demiştim, bıktım
İstifa etmekten bahsetmiştim
Bir iş dönüşü.
Rüşvet, adam kayırma,
Bunlara şahit olmuştum yine herhalde.
İki duble de rakı içmiştim.
“Kaçmak kolay” demiştin,
“Mücadele” demiştin.
Sabah giderken
Kendime,
Arkadaşın haklı demiştim.
Arkadaşımdın...

Ne yoklukta
Bölüşürken tütünü,
Ne çamurda giderken işe
Delik ayakkabınla,
Buharda yumuşatıp yerken ne de
Kuru ekmeği,
Tonu değişmedi canım deyişinin
Canım… sevgilimdin…

Dalmışım.
Sen ne düşünüyorsun dediklerinde
Dostlarım,
“Fındık Kurdunu”
Dedim.
Niye öyle garip baktılar acaba.
Ayrılırken;
Kültür, sadakat
Diye sesi geliyordu genç olanın.

Üstlerinde de cüppe vardı.
Mahkemeden çıkarken,
Orucu bozuşu geldi aklıma
Hayyam’ın.
Beraber güldük…


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Galiba
Hiçbirinin aşk olmadığını
Ya da aşkın hiç olmadığını
Anlayıveriyor insan.
Tebessümler,
Teessüfler
Ve
Tesirlere esirlikler kalıyor geride.
'Geliverse aniden' diyorsun
Daha der demez
Vazgeçiyorsun.
Bazen,
'Gitsem mi' dediğin oluyor
O zaman da
İhtimaller;
Kırılmaktan korkmak mı demeli
İhanet ihtimali mi? ....
En iyisi,
hiç düşünmemeli.
Daha da iyisi
Galiba;
Aşkı aşk yapmak için
Hayalleri küçük düşürmemeli.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Garip Kollu Gömleğim
Sen,
Sabırsız gecem
Ardarda cigaram
Derin nefesim.

Sen,
Yağmurda adımım
Susuz rakım
Hasta yatağım.

Sen,
Dalgın bakışım
Can alışım
Soğuk koğuşum.

Sen,
Garip kollu gömleğim.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Geceye Özlem
Birazdan sabah olacak
Şu sokak lambası söndüğünde,
Gece sessizce terk edecek beni
Tıpkı sen gibi.
Birazdan sabah olacak
Bozacaklar soluksuz düşlerimi
Ağır ağır vuracaklar yokuşa
Gece bekçileri.
Birazdan kuşlar kanat çırpacak
Ve komşu kadın bakkalı çağıracak.
Yorgun gidecekler işe yeni evliler.
Birkaç okullu çocuk gülüşecek.
Yine sütçünün sesine irkileceğim,
Gözümü yine perdeyle sileceğim.
Hiçbirşey olmamış gibi
Yine buhar çıkacak topraktan
Ve ben yine geceyi özleyeceğim.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Gençlere
Sevgili gençler
Sıkı basın yere,
Belli değil yönü
Cahil rüzgarın.
Kanatlarınız birbirine
Sıkı tutunsun.
Umudu sizsiniz
Sevgi çağırın.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Gidersem
Ben gidersem,
Ne yokluktan
Ne yokluğundan giderim.
Ben gidersem,
Bu dünyanın bokluğundan
Giderim.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Gidiyorum
Gidiyorum işte,
Yüreğim acısa da
Sızlasa da bedenim
Tir tir titrese de
Tutmasa da ellerim.
Kahrolsam da
Başım dik gidiyorum…
Gidiyorum
Onurum taşıyor beni,
Onurum
Aşıyor seni
Gidiyorum…
Artık ne dönmek olur
Ne de pişmanlık,
Gidiyorum
Dönüşüm
Ölmek olur
Gidiyorum…
Onurum taşıyor beni
Tutmasa da ayaklarım,
Tir tir titrese de ellerim
Yüreğim acısa da,
Kör olsam gözyaşımdan
Gidiyorum.
Onurum yol gösteriyor
Gidiyorum……


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Gönül Mahkemesi
Çok sevmeyi suç saydı
Senin gönül mahkemen,
Çok sevmek suç olsaydı
Yine de severdim ben.

Gözlerin iddaname
Çok bakmakla suçluyor,
Sözlerin beni değil
Sevmeyi kötülüyor.

Haksız bir karar verdin
Sevgimi dinlemedin
Sen gönül mahkemende
Aşkıma idam verdin.

Temyize gideceğim
Haksızlık diyeceğim
Bütün sevenleri de
Şahit göstereceğim.

Senin gönül mahkemen
Sanık olacak burda,
Benden af dileyecek
Sevenler huzurunda.

Aşk zafer kazanacak
Gönül yargıtayında
Bu hep anlatılacak
Adalet sarayında.


Mutlu Çelik

[GooD aNd EvıL]

Gözlemlerden-2
İnönü kavşağı-ANKARA saat 16oo

—Gördün mü?
_Neyi?
_Kadının memesini be.
_O, çocuk emziriyordu
_nasıl yani
_— öyle işte, bebeler emzirilir annesi
emzirir.
_Beni de emzirmiş miydi annem, abla?
_Bilmem,
hatırlamıyorum ki annemi.
— Işık yandı bak, koş abla.
_O değil akıllım o temiz, şuna koş.
_Olsun abla mercedes.
_mercedes değil akıllım mersedes,
_olsun abla ne bilem, koş sen onda para çok.
—Sen Ona git, para çoksa vermez akıllım.

-Çekil lan, iyice pislettin camı.
_Ayyy canım ne tatlı çocuk dii mi?
gel sen bana gel.
_Git lan O'na git.

Gördün mü abla, nasıl verdi karı?


_Gördüm gördüm, nasıl sövdü herif'.

(saat 16.30)

-Niye gelmiyo arabalar be abla?
-Polisler koymuyor, başbakan geçecekmiş.
iftara gidermiş.
-Nerden belli, ne biliyon?
-Kavşakta küfrediyorlardı duymadın mı akıllım?
duymazsın tabi,
-Sen de piyangocuya küfrediyordun.
-İtti beni ama
-İtmedi, sen Onu ittin sen düştün
çiroz.
-Sen de başbakansın şimdi ha?
-Niyeymiş?
-Sen de oruç tutuyon ya, sahi niye
tutuyon abla?
_ Açın halinden anlamak için akıllım,
sen bilmezsin.
-Ben mi?
ben hep açım beee, asıl O bilmez.
-O kim lan?
-Mercedesdeki herif.
-Mercedes değil akıllım mersedes
mersedes.

-Dayı Selim'in de mersedesi var ama
hep para veriyo. Çok iyi adammış.
-Kim dedi?
—Tilki Turan, O'nun parkında çalışıyordu.
—Bak bak arabalar geliyor, başbakan
geliyor.
—Abla sana simit alam mı, iftarlık?
—Yok lan, bi simide bi buçuk ekmek
alınır,
ekmek alırız.

{saat 16.45)

-Abi sen niye burda oturuyon hep?
-Hiiç
—Niye bize bakıyon hep?
-Öyle işte.
-O ne abi, telsiz mi o, sen polis misin?
-Hıı hı
-Niye ağlıyon abi?

-Koş lan koş yağmur yağıyor,
-Niye gülüyon abla, yağmur iyi mi?
-İyi tabii akıllım, yarın çok araba olur.
-Doğru be abla.
-Gördün mü Allah'ın büyüklüğünü?
-Gördüm abla.
-Tilkiye ne olduydu?
-Islahevinde.
-Niye ki?
-Dayı Selim demiş, hırsızlık yapmış.

-Ne biçim tilkiymiş, kaçamamış.
-Olsun ne güzel işte, yağmur da yok
araba da.
-Koş lan koş, hızlandı yağmur.

(saat 17.00)

-Simit alam mı abla?
-Ekmek al akıllım ekmek.
-Ama ben kendime simit alıcam abla.


Mutlu Çelik