Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İhtiyar Adam ve Mezarlık

İhtiyar adam kat kat yükselen
yaşların izlerinde yüzü kırışmış

Zamanını çilesini omuzluyarak
beli düşmüş, ayakları eğilmişti

İhtiyar adamın yorgun gözleri
Eyüp mezarlığına değmişti

Kaçınılmaz edebi vatanın vuslatını aralamıştı

Çocukluğunun şen dolu, en deli
anıların filmleri zihninde sahne

Gençliğinin enerji yüklü,
kavak yelli serhatleri fikrinde perde

Esinti tozlarla yükselen hayatlar örtülmüştü
İhtiyarlık zamanının ızdırabına örülmüştü

İhtiyar adam ve mezarlık
Toprağa çöken dostları ıssız iklimde
Ruhları bedenlerinden koparılarak vuslata nefesli

İhtiyar adam da
Karatoprağın bağrında sarsılarak
kendini ubudiyete bırakmış
Yıkık bedeni ölüm nemleriyle sarılmiştı

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Bir Adam

İstanbul’un kalın ense kökünde bir adam
Başına yığılan tonlarca ağırlığın közünde
Kalabalıkların kirpiklerine yumuşakça dokunan
Kaldırımların kirlerine usulca dolanan
Mahzunluğun ruhunu saran süzüntüsünde
Caddeler boyu taşları damgalayarak ezen
Tanırsınız belki: ağzından düşürmediği sigarasından
Bir de gözlerinden okunan hüzün alevlerinden

İstanbul’da bir adam, meçhullerin karanlığına sığınan
İstanbul’da bir adam, meşakkatlerin sessizliği ile gölgeli
İstanbul’da bir adam, düşüncelerinin yankısı ile kaldırımları gözleyen
Tanırsınız belki ağzından düşürmediği sigarasından
Bir de yüzünde gezinen kırışıklardan

İstanbul’un koca beden yoğunluğunda
Kalabalıkların bağrına usulca sokulan
Gözleri kısıkça, bedeni eğikçe bulunan
Kaldırımların başına genişçe dolanan
Kafanın çığlığında caddelerce süzülen
Tanırsınız belki ağzından düşürmediği
Bir de dalgalı saçlarını kaplayan aklardan

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Dilenci Çocuklar

Gözlerinin içinde İstanbul esintisi
Sorar ruhunun hazinli kamçısı
Dudakların da sıkışan istekler kaçamak
Ellerinde bulutlanan yakarışın ezikliğinde

İstanbul' da dilenci çocuklar
Kaldırımların kirlerinde köşeleri parselliyerek
Duyguların kölesini avlamak için
Açar avucunu, eğer boynunu

Sanki yılların çilesi ıslatmış
Boynuna ateş dolanmış
Gözlerinde okunan hüzünle yıkanmış
Hayatının baharında sararmış

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Seninle

İstanbul’da seninle maviliğin aynasında kaynasak
Saatlerin rikkatlerinde, düşlerin sözlerinde kapansak
Üsküdar’ın dudağına konan, acı aşkların yanağı olan:
Kız kulesinin hüzün yutan duvarlarına fısıldasam seni
Gözlerimin nemlerini, gönlümün nezlesini,
İstanbul’un uzaklığında ki kanlı alınlara atsam

İstanbul’da seninle mazinin kapısını açsam
Eski göz yalılarda, eski söz anılarda soluklansam
Haydarpaşa’nın demir dişinde yutularak
Karacaahmet’in sessizliğini ruhumuza gömerek
Selimiye nin asker yankısı kulaklarımızda dinerek
Sahillerin soğuk esintisi kalbimizde sinerek yürüsek

İstanbul’da seninle kuşların kanatlarında kollarımızı açsak
Ufukların mavi perdesini yırtarak geleceğe kaçsak
Gözlerin gözlerimde ezilerek uzaklıkların düşlerini içsek
İstanbul anıların sahnesi okunur, geleceğin menzilleri dokunur
İstanbul’da seninle ahdetin örgüsünde sözlerimizi yaslasak
İstanbul’un kalın ense kökünde hayatın dizini çürütsek
İstanbul’un özünde buluşarak varlığımızın aynasını savursak

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Bir Günüm

İstanbul’ un bir günün koyu karanlığında
Kendimi kaybettiğim, hicranla ezildiğim
Şehrin gri bakışlarından kaçtığım
Yeşil ufukların başlarına koştuğum
İstanbul’da bir günüm

Sisli ufukların bağrına sokulduğum
Derbeder durumda meçhullere süzüldüğüm
Duygularımın buhranlarıyla
Düşüncelerimin bulanıklığıyla
İstanbul’da bir günüm

İstanbul’un geniş bedeninden koparak
Varlık gaye ve şuurundan uzaklaşarak
Benliğimi solgunluğa savurarak
Hüzünlü bir günün şafağı

Kah sahiller boyu sürüklendiğim
Kah tabiata kapandığım
Kah ta mezarlıkların ahir et soluğunu
Gönlüme gömdüğüm
İstanbul’da bir günüm

Alaca karanlığın ruhumu sardığı
Tanların aydınlığını fikrimin sorduğu
Taşların ağırlığıyla kişiliğimin solduğu
Kaşların eğilmesiyle ufukların söndüğü
Hüzünlü bir günün şafağında. İstanbul

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Kimsesiz

Bir ılık sonbaharın yalnızlığında
Semayı karabulutların ördüğü saatlerin diliminde
Akşamın soğuk deminde, Kadıköy sahilinin dizinde
Yüreğimi saran kor alevlerin dibinde

Yalnızlığın sarsıcı kollarında
Gözlerimde ki nemler bedenimi titreterek
Gönlümdeki yaslar ruhumu kemirerek
Kalbime dolan hicranla ezilerek
Akşamın soğuk deminde
Fırtınaların savurucu elinde
Ufukların çizgisine doğru ayaklarımı sürüyorum

Gecenin ıssızlığında karanlığı yırtan adımlarında
Karanlığın anlık soluğunda gözlerimdeki dolunay
Sahillerin bedenimi alıp sürükleyen boyunda,
Karabulutlar başımda taç
Dalgaların kayalıkları döven hırçın seslerin çığlığında
Yürüyorum karanlığın gizlediği ufuklara doğru

Dilimde dökülen heceler nakış, yaratana yakarış
Kalbime saplanan hançer feryat oluyor
Ruhuma vurulan tokmak çığlık oluyor
İdrakime yığılan seller sızı oluyor
Zihnimde ki iğne, fikrimdeki yara
Eğik bedenime ağırlık oluyor

İstanbul gecesinde bulanıklarla islenmiş ruhum
İstanbul gecesinde buhranlarla seslenmiş kafam
Gecenin ıssızlığında, hüzünlerin ıslığında
Kafamın odasını sarsan uğultu yüklü

Çilekeş kimsesizlerin yorganı olan karanlık
Üzerlerinde yüklü kasvet, ümitlere olan ahdet
Sisli ufukların aydınlığına uzanan eller
Yıkık bir hülya gibi sönük ve donuk

Hicranın kollarında, hüzünlerin alevinde
Ayak izime dolanan bir kedi yalnızlığıma sokulan
Karanlığı inleten kedinin mırıltısı gözlerimde yağmurlu
Yürüyorum karanlığın meçhullerine doğru

Ruhumu kaplayan kara perdelerin bağrında
Gönlümü dolduran sislerin altında
Kedinin mırıltısı ve dalgaların tokadı
Kulaklarımı iğneleyen.
Yürüyorum karanlığın gizlediği ufuklara doğru

Ey İstanbul..! Hep yaşanılmaz hüzünlerin ile
Sende mutluluk ver hazanlarında
Hayallerimin aynasında sen, gözlerimin boğuntusunda sen

İn cin uykuya dalınca
Gecenin boğucu uğultusunda dişlerde gıcırtı
İki yanımda kanatlanan evlerin ateşi dinmiş
Evsizliğin evinde kör pencerelere gözleri yapıştırarak
Yalnızlığın rıhtımında hülyalar la süzülerek
Düşlerin tebessümünde lekeli tablolara kapılarak
Kimsesizliğin sessizliğinde, kimseleri bekler gibi
Yalnız ve yıkık

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Sen

Yüreğim İstanbul’la hecelenen sürgünlerinde
Kafamın odasına dolan hüzünlerin nemlerinde
İstanbul’a kapanan ruhumun seslerinde
Seni sorarım, düşlerimin paketine sararım.
Seni karanlık dudakların nefesine sorarım
Seni mavi dumanlı, şanlı umranlı olan...
Tarih adresinde, fasih semtinde ararım

Sen ve İstanbul.
Biri hayatımın soluğu, diğeri varlığımın balyozu
Kalın ense kökünde ruhumu eğen kanlı balyoz
Seninle kilitlenen duygularım İstanbul’la sürüklenir
Karanlığın bağrında kör ufuklarla dişlenen batak göz

Satırların isyanında seni sayıklayan
İstanbul sürgününde seni adımlayan
Harabelerin urganında seni ayıklayan
İstanbul ayağında buluşan sevda söz

Güllerin kanlarında seni görürüm
Günlerin anlarında seni bulurum
Her anım seninle kuşanmış
Her yanım seninle kapanmış
Hayallerimin adasına yaslanan
İstanbul aynasına yapışan sen

İstanbul’un başına gömülen karabulutların izinde
İstanbul’un kaşını serinleten maviliklerin dizinde
Göz yaşı akıtırım, gönül yasımı acıtırım
Senin gözlerin İstanbul tütüyor
Benim sözlerim hüzün tutuyor

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul' da Yaşamak

İstanbul' da yaşamak; acı, mutlu ve düşlerin kandillerine kaçış
Gönüllerin derinliğine çöken berrak dolu anlayış

İstanbul' da yaşamak; ufukların kalbinde yanık
Gözlerim açık: hayallerimin kelebeğinde ben sana tanık
Zamanın gerisinde ki soluğun, koca ensenin kalabalığına sanık
Eski gravürlerinin vesikası ve eserlerinin imzası
Yeşil boyan gri yüzlü, eserlerin ise kiremitle örülü

İstanbul' da yaşamak; acı, mutlu ve hüznümün kamçısına itiş
İstanbul' da yaşam; semtleri ve kaldırımları karış, karış
İstanbul' da yaşam, geleceğin ufkuna uzandıran yarış
İstanbul' da yaşam, insanlığın teveccühüyle güzelliğe yoldaş
İstanbul' da yaşam, gelişimin tebessümüyle yüksekliğe varış

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul Penceresi

Düşünce dünyamın penceresinde
Duygularımı İstanbul seyrinde
Gözlerim ufkun nemlerinde
Gönlümün yakın sevdasında
İstanbul penceresini aralıyorum


Ruhuma dolan gezintisinde
Duygularıma dalan esintisinde
İstanbul ilticasının nefesinde
İstanbul iltifatının sesinde
İstanbul penceresini açıyorum


Huzur deryasının genişliğinde
Duygularıma yığılan güzellikle süzülerek
Düşüncelerime atılan tokmaklardan sıyrılarak
İstanbul’un engin ufuklarına sokuluyorum


Gönlümü saran zarafetinde
Duygularımı İstanbul’a kilitleyerek
Kalbimin hararetiyle yoğunlaşarak
Düşüncelerin hareket ile yoğrularak
İstanbul’un engin ufuklarına sokuluyorum


İş ve sanat gelişi ile Dünyanın zarafetinde
Kültür ve sanat donanımı ile insanlığın bakışlarında
Estetik donanımı ile şehirlerin yüksekliğinde
Kıtaların parlaklığında altın nokta. İstanbul

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

İstanbul Varlığımıza Yansıyan

Ruhumun ensesine sokulan geniş bağrında
Gönlümün eşiğine süzülen yaygın bağında
Varlığımın eşine savrulan aynasında
Hayatımızın soluğuna yansımış,
İstanbul aynasına yapışmış.

Yedi tepenin kalburunda, güzelliğin ikliminde
Düşünce dünyamızın penceresinde, genişliğin ilanında
Ruhları saran seyrinde, ilahi zarafetin ilinde
Zaman ve mekân hareketinde, insanlığı soran izinde
İnsanlığın soran keyfinde, varlığımıza yansıyan

Huzur meltemlerinin estetiğinde süzülüyorum
Duygularıma yığılan enginliğinde sürükleniyorum
Düşüncelerime atılan tokmaklardan sıyrılıyorum
İstanbul’un ufuklarına sokuluyorum

Gözlerim kaynıyor bu güzelliğin gezintisinde
Gönlüm bu genişliğin sevincinde
Kalbimdeki bulanıklık çözüldü bu zarafette
Kafamdaki sulanıklık döküldü bu estetikte
Fikrim doydu bu ilahi mührün aynasında

Düşünce dünyamın penceresinde
Duygularımı tabiata kilitleyerek
Gözlerin ufuk izleyişin sefasında
Gönlümün ağırlığını yatıştırarak

İstanbul uzakların şafaklarına kapanarak
İstanbul seyrinde, buhranların gerisinde
İstanbul güzelliğinde yoğunlaşarak
İki kanat süzüntüsünde buluşturan
Var olmanın yoluna koşturan
Hayatın anlamını oluşturan
Varlığın derinliğine daldıran

Düşüncelerin sellerinde, duyguların taşkınlığında
Fikirlerin gülşen kokusu zaferinde
Ruhları saran gezintide
Sana olan soluklarını biriktirerek
Değişimin öncüsü, gelişimin sözcüsü olunarak
Gaye ideallerin aynası. İstanbul

Özkan Karaca