Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Seni Seviyorum

O iki kelime
Yüreğimde çığ gibi büyüyen
Susturamadığım
Ama söylemeye korktuğum
Ve dayanamayıp da itiraf ettiğim..

Biliyorum söylemek;
Belki çok erken, belki de yanlış
Ama elimde değil ki..
O içimde coşkuyla çoğalıp
Dudaklarımdan taşan iki kelime..
“Seni Seviyorum”.

Korkutuyor beni söylemesi, hissetmesi.
İçinde “sen” olması düşüncesi
Yüreğimi havalandırıyor.
İçimde öylesine kökleniyor, öylesine büyüyorki
Korkuyorum..

Korkuyorum çünkü karşılığını hiç duyamamaktan
Onca istememe rağmen belki de bundan
Seninleyken hiç kulağına fısıldayamamam..

Bir gün o kahrolası geç kalmışlığın “keşke”lerinde kıvranmamak için
İnatla yazıyorum işte,
Sen beni sevmesen de ben seni seviyorum…

İçimde bir telaş
Sanki vakit dar
Sanki bir daha zamanım olmayacak
Sana; seni ne kadar çok sevdiğimi söylemeye..
İşte bu yüzden bunca ısrar, bunca itiraf
Dar vakitlere geniş zamanları sığdırmak için bütün bu uğraş.

Ben seni sevmelerin telaşında
Sen ketumluğun inadında..
Bekleyeceğim birtanem, bekleyeceğim
Gün gelipte sevdamla görebilmeyi seni yangınlarda
Hakkıyla duyabilmeyi o iki kelimeyi dudaklarında..

Evet canımıniçi,
Söylemeye korktuğun
Duymak için ise öldüğüm o iki kelime..
Yüreğinden kopup gelmedikçe
Her hecesinde hissetmedikçe
Sakın söyleme!
Söylemeki o büyülü iki kelime anlamsızlaşmasın
Bir balon gibi sönük kalmasın! !
Söylediğinde, gözlerinde o ışıltıyı görebilmeli,
Dudaklarındaki dökülüşünden gerçekliğini hissedebilmeliyim ki
O iki kelime hak ettiği yerde yaşasın.

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sensiz Ne Yapardım; Ben

'Sensiz ne yapardım ben' deriz bazen..
İnsan tatmadığı bir yemeğin
Koklamadığı bir çiçeğin
Duymadığı bir melodinin
Görmediği bir güzelliğin özlemini duyar mı hiç?
İşte asıl ikilem de burda başlar ya insanoğlunda..
Ve işte bunun için hep derim ya
'keşme bir köylü kızı olsaydım' diye.

Çok bilmek, çok istemektir
Çok görmek, çok özlemektir
Çok sevmek, çok acı çekmektir.
Çoğaldıkça parçalanır, parçalandıkça mutsuz olur insan.
Bir arada tutmak ister her parçayı, ama yoktur ki olanak, imkan.
Hal böyle olunca da başlar yürekte bir isyan..

Dostlar harika, ayrılması zor,
Yaşam harika, ayakta kalması zor,
Sevmek kolay, vazgeçmek ise çok zor.
Dostlara vakit ayırmalı
Ayakta kalmak için çok çalışmalı
Sevdiklerini kaybetmemek için ise çok fazla özveride bulunmalı..
Zaten bütün meselede hepsini aynı anda nasıl yapmalı?
En iyisi herşeyi olduğunca kabullenip yürekte yaşatmalı..

13.09.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sevgiliye..

Canım.. Başbelam.. Püsküllüm..
Vazgeçemediğim.. Kıyamadığım..
İnatçı keçim!
Bir 'canısı' sözüyle yüreğimdeki kasveti alan
Gözlerimden yaş süzdüren sevdiğim..

Biraz insaf et, biraz anla..
Seni duyamadığımda çektiğim azabı
Seni soluyamadığımda içinde kaybolduğum girdabı..
Canımın yanmasını, ruhumun kanamasını..

Bilinmezim.. Gizemim..
Karın ağrım.. Yürek sızım..
Güneşim.. Yağmurum.. Çamurum..

Her sözün ayrı bir rengi
Sesinin her bir tonu ayrı bir mevsimi yaşatır bana..
Brüt de olsa, anlayamadın mı be koca çocuk 4 yılın sonunda..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sevmekten Korkma..

İnsan sevmekten hiç korkar mı..?
Sevgisiz insan hiç yaşar mı..?
“Aşk; bağımlılıktır, Sevmek; zayıflıktır” diye adlandırılır mı..
Cigerlerin oksijene muhtaç, nefes almaktan vaz mı geçtin? ?
Vucüdun üçte biri su, susuzluğu mu seçtin? ?
Bedenin dinlenmesi için uyumak şart, nefret mi ettin..? ?
Yaşamak için beslenmen gerek, açlığı mı seçtin? ?
Bağımlı olmayacağım dersen eğer;
Ne kışın soğuğuna, ne yazın sıcağına dayanamazsın..
Evsiz-barksız, işsiz-aşsız yaşayamazsın..
Hele de sevgisizsen bu hayata hiç katlanamazsın..

Sevgi yoksa; ne yediğin yemek, ne içtiğin su, ne de *******i uyku..
Ruhun ilacı, en büyük yaşam gıdasıdır sevmek,
Yeryüzünde hiçbir ilaç yoktur ki sevginin yerini tutan
Sevdaların yarattığı mucizeyi sağlayan..
Sevda değil midir dağları deldiren? .. Tepeleri aştıran..? ?
Sevda değil midir yaşamak için mücadele etmeye anlam kazandıran? ?
Yürekte aşk yoksa, gönül sevdasızsa..
Bedendeki his nafile..
Yetmez maddesel hiçbirşey kendini “tam” hissedebilmene..

Bin çeşidi vardır sevdanın, binbir rengi..
Kimi anasına, kimi yavrusuna, kimi toprağına,
Kimi de yavuklusuna sevdalıdır..
Ki sevdalardaki ruhtur, yüceliktir, umuttur, insanı insan kılan..
Dayanılması mucize, aşılması imkansız olanları olduran..

İşte bu yüzden;
Daha çok kahkaha, daha çok başarı, daha çok haz istiyorsan yaşamına,
Sevmekten hiç korkma bebeğim..
Çünkü sevildiğin ve sevdiğin kadar anlam katacaksın hayatına..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Sözün Bittiği Yer..

Sen ve ben;
Sesin-sözün bittiği yerdeyiz..
Sessiz-sözsüz sevişmelerdeyiz..
Ne öncesi, ne sonrası.. ne de daha ötesi! !
Bir tek “an”lar hanesindeyiz..

Sevmeler dünde kaldı, yarınlarımız ise hiç olamadı..!
Aşkı gömdük yedi kat dibe! !
Sözleri vurduk prangalarla-zincirlere! !
Artık; ne sevinç, ne acı, ne de bir his kaldı elde..
Hepsini savurduk! !
Ruhumuzla beraber uzayın en derinliklerine..

Özlemler-umutlar; kilit altında eski bir çekmede..
Geçmiş; acılarla buruşmuş, saklı, arka ceplerde..
Gelecekse buğulu, bilinmez nelere gebe..
Artık sözün bittiği yerdeyiz sevgili...! !
Sessiz sedasız beklemelerde..! !

Dilimiz lâl olmuş felçte,
Sevdamız kuş olmuş, boynu bükük bir kafeste,
Ne bende hal kaldı, ne sende çare
Sustuk sevgili.. Sözün bittiği yerde..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Teşekkür Ederim..

Tüm Gönül Dostlarıma;
Varolduğunuz, sevginizi ve desteğinizi esirgemediğiniz için,
Beni unutmayıp hep yanımda olduğunuz,
En umulmazı bana yaşattığınız,
İnanıp, güvenip, beni ben olarak kabul edip
En önemlisi de beni böylesine sevdiğiniz için
Hepinize sonsuz teşekkürler.
Tüm kalbim-yüreğim ve benliğimle
Binlerce kez teşekkürler.
İyi ki varsınız..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Ümit

Ümit, adı üstünde
yeşermemiş bir tomurcuk
suyu-güneşi eksik.
Minik bir kıvılcım,
rüzgarı-ateşi eksik.
İnançla,
yıkılmadan ve
asla teslim olmadan
Tomurcuk çiçeğe,
kıvılcım ateşe
ve en son nefese
ulaşıncaya dek sürecek.

10.04.1996

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Vazgeçiş..

Sen; kendi yolunda ilerleyen bir yolcu,
Ben ise; dönmeni bekleyen bir garip hancı..

Anne sevgisine, baba şevkatine muhtaç bir çocuk gibi
Huysuzlanan, şirinlikler yapan,
İçindeki yalnız bırakılışa rağmen, inatla bacaklarına dolanan..
Seni çekiştiren, vızıldayan bir çocuk.
Kah tebessümle, kah azarla,
Kah biraz duraksayarak vakit ayırmanla yetinen
Belki bu kez benimle gerçektn ilgilenir,
Beni anlar diye umutla bekleyen,
Sevgine-ilgine muhtaç yaralı bir yürek..

Ama görünen o ki,
Bu çaresizliğin çaresi sen değilsin
Asla da olmayacaksın..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yastık'ım Yaseminime..

Yaşamak ne güzel şey seninle tatlı çılgınım
Anları paylaşabilmek özgürce, sakınmadan ve sıkılmadan
Sesini, sıcaklığını hissetmek gizli gizli ama çoşkuyla, doyasıya
En bilinmezi, yüreğimin en derinlerinde seninle aynı anda yakalamak
Masal misali düşlere uzanmak, sığınarak birbirimizin yüreğine
İnanmak yaşama, aşka, dostluğa, paylaşmak aynı kalpte
Ne muhteşem bilsen, uzakta olduğun zaman bile seni yüreğimde hissetmek..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Adına..

Bir sürü şey yapıyorum,
Adına “hayatını yaşamak” dediğimiz,
Eğlenceler, konserler, sinema-tiyatro,
Alış-veriş, arkadaş toplantıları
Geziler, iş değişiklikleri, yeni mekanlar, vb..
Hepsi; seni unutmak, senden kaçmak adına..
Tamamı, boşluğunu doldurmak,
Yenik düşmemek için yokluğuna..

İnsan kendisinden ne kadar kaçabilir ki
Kalmamak için çaresiz bir başına,
Kalabalıklardayken yalnızlığıyla..?

En kötüsü ise yatma vakti,
Sensizlik, sessizlik
Çaresizlikle bir başıma çıldırdığım vakit..

Kendimi öylesine aşmış
Öylesine kaybetmişim ki
Takılmış kalmışım seninle geçen kısacık zamana..
Sürekli bir umut peşindeyim
Unutma umudu, kabullenebilme gururu..
Kendimden kendim bile utanırken
Kendime kendim bile zavallı derken
Ve hatta kendime acımaktan böylesine nefret ederken
Senden ne bekleyebilirim ki herşeyi geride bırakmışken?

Koşturmaktayım oradan oraya
Çabalamaktayım tutunmaya hayata..
Her şey, hepsi
Bir gün..
Bir gün şu deli,
Allahın cezası yürek vazgeçsin senden diye.!

Çok denedim,
Aldım kendi benliğim karşıma çok küfrettim
Çok da vazgeçtim..
Ama hiç ummadığım anlarda yine kendimi kapında buldum..
Suçlamadım seni, kendim kadar!
Yargılamadım seni, kendimi yargıladığım kadar!
Haklıydın kendince ve becerememiştik işte beraberce..
Ama..
O minicik umut hiç sönememişti ki yüreğimde..! !

Özgül Özyılmaz