Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Biz emekçiler

Ekonomik savaş içinde boğulmuşuz
Sabah evden işe, akşamları eve
Aç kalmak korkusuyla geçim derdine
Yaşamayı çoktan mı çoktan unutmuşuz.

Kurulmuş robot gibiyiz biz
Saat gibi 8,30 - 12,00, 13,30 - 18,00
Kazanmak amacıyla ekmek peşinde
Yaşamak değil de; yemek derdinde
27.04.1982, Ankara

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Bizde de seçim mi var? ..

Bizde de seçim mi var? ..
Partiler... Biri Esmeray'ın, diğeri Anita'nın partisi. Biri zenci, biri melez.
Bizimkisi ortada yok; Aksu'nun partisi - sadece kendisi var bir de ara sıra görünen, genç olmaya çalışan minik bir zenci.
Aksu çok çalışıyor. Aksu çok çalışıyor, ama Aksu sataşmayı bilmiyor onon için yandaş bulamıyor. Aksu - koca doğrucu derler, işte öyledir.
Aksu sevgi dolu bir inci. Benim için Aksu birinci.
Kendini savunamıyor diye düşünmeyin; yerine yurduna ve karşısındakinin niyetine göre davranır. Kendisini de çok güzel savunur. Laf aramızda özel taktikleri var.
O ne? ! ?
Bir yaygara var dışarıda... Kavga ortamı var sanki...Neler oluyor acaba? Kimler geldiler?
Aaa! Anita ve Esmeray 'meydan savaşına' çıkmışlar. Kırklareli pehlivanları gibi dolanıyorlar.
Önce biraz açıklamalıyım:
Esmeray hiç göründüğü gibi değildir. Sessiz, sakin; cahil sanırsınız. Yanılırsınız. Esmeray sadece mesafeli, o mesafeyi de daima koruyan birisidir.
Anita ise 'ana kraliçe'; görgülü, bilgili, deneyimli, politik vsr.
Aslında her ikisi de akıllı. Anita daha uysaldır sanki, ama her ikisi de politiktir. (Yerine göre hepsi 'saldırgan' da olur.)
İşte, Aksu'da bu yok. Aksu'nun politikada işi ne?
Yer yutarlar onu gibime geliyor.
Yine de siyaset değil mi? Siyaset, hiç belli olmaz. Belli olmaz...
Anita'ya yüz verdik diye Esmeray havalandı, Esmeray kıskandı. Savaşın nedeni de budur. Ne yapayım o da mesafeli durmasın o kadar!
Meydanda daire çiziyorlar şimdi. Toprak kavgası, yaprak kavgası, ama ana nedeni kıskançlıktır tabi ki.
Beni kıskanıyorlar yaramazlar!
Beri bakın! Aksu hiç kıskanıyor mu ki o, içimizden (aramızdan) çıka geldi? .
Kardeşsiniz!
Sevgim mi az geldi, bahçe mi dar geldi?
...Çabuk kesin kavgayı! Kesin gürültüyü!
Aldım elime maşrapayı, biraz su doldurdum ve azar azar bir Esmer'e, bir Ani'ye serpittim.
Sudan hiç hoşlanmazlar, hemen dağıldılar.
Daha sonraları eşim püskürtme aletini akıl etti ve aynı panzerlerden dağılması için insanlara su sıkıyorlar ya biz de püskürttürerek kavgaları ayırır olduk. Yalnız bizim su temizdir (kuyu suyu da olsa) ve acıtmaz.
Paşa da camdan bakıyor, izliyor olup biteni.
.................
Onlarınki seçim değil, geçim derdidir.
Burada üç öğün yemek veriliyor.
Anita melez güzeli. Beyaz üzerine gri katılmıştır tüylerinin rengine. Esmeray ise zenci dedim ya, kömür karası dilberi. Aralarında benim güzelim (çok emeğim var onun üzerinde) , Aksu aralarında bir peri, masallardaki gibi. Hiç birisi çirkin değildir. Hepsi 'klas'!
Bunlar 'demokrasi' bahçemizin güzel kedileri. Bunlar da Allah'ın emanetleri.
Ezelden beri.

(24.07.2007, 11.36-Derince/İzmit)
.

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Bizim Can Karıncalar

Evin altın bir kazdı minik 'pir' karıncalar
Zemin üstü görünür kümelenmiş topraklar
Bendeniz eminim ki bir sürü 'timleri' var
Belki de evimizi bir gün devirir bunlar.

Bizim 'örgütlü kıta'; yemlerini kaptılar
Çer çöp bak gördüğünü bir bir götürür 'timler'
İndirdiler kilere, kümelendi topraklar
Milletimi 'açlığa' sürüklemesin bunlar? !

Birlikte hamal gibi yükünü alır gider
Yiyecek kaçırmazlar, her yere yetişirler
Ölüsünü sürükler bizim mini miniler;
İndi yerin altına, birikmiştir tohumlar.

Yerin dibinde gizli birikilen tohumlar
Hadi, ben söyliyeyim bilineni bir sefer:
Kıtlık baş gösterdi mi yetişir karıncalar
İyidir, el verilir, mini can karıncalar!

(3l.05.2007, Ankara)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Bu Terör Değil, Bu Savaştır

Bu bir savaş. Bu, terör değildir.
***Yok, yazamam şiirlere. Şiirler yavan kalır; az gelir,az...
Girecektir satırlara kahpeler; kıyamam temiz sayfalara.
Yok, şiir yazamam: şiir kirlenir.
***Askerimiz gaziler, şehitler yücelir. Ordumuz yücelir.Yücelir ordumuz.
Kirletir şiiri kahpeler.
***************************
***Hayır! ! ! Şiirlere de yazar, öykülere de. Belki temiz sayfalarla düzelirsiniz.
Belki temiz sayfalarla arınıp, düzelirsiniz siz.
Gönülde yazılanı şiirler, öyküler, romanlara da yazarız.
Hala görmemek için gözlerini kapatan,
Hala duymamak için kulaklarını tıkayan,
Hala gerçeği konuşmayan, konuşamayanlar
Teşhir edilir
Hayat düzelir.
***Kardeş kardeşi vuramaz, vurdurmaz
Birlik olur! ! !
Kim bizi kullanmaya kalkarsa yok olmaya mahkümdur! O, yok olur.
Bu terör değil, savaştır. Bu bir savaş.
Ve gerekirse biz mükemmel savaşırız!

(Ankara,13.05-21.10.2007)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Canım

Üzgünüm demekle anlatamazsın,
Değişir insanın bütün kimyası.
Düşünemiyorsun, ağlayamazsın,
Dağılır ruhumun varlık deryası.

Yüreğin burulur, soluyamazsın.
Gözyaşların kurur, ağlayamazsın.
Derdini döküp de paylaşamazsın
Ukde bu içimde, çıkaramazsın.

Ne konuşabilir, ne gülebilir,
Ne gidebilirsin, ne dönebilir,
Çaresizliğini atlatamazsın.
Gününü gün edip yaşayamazsın.

Kasılıp kalırsın, düzeltemezsin.
Hislerin donmuştur, çözülemezsin.
İlaç mı ki zaman, hiç bilemezsin.
Yaksın güneşlerin, eritemezsin.

Ne zaman bitecek üzüntülerim?
Ne zaman gülecek garip yüreğim?
Ölmüşüm de beni gören bilen yok!
İstemem teselli, söze karnım tok.

Üzgünüm, çok üzgün, anlayamazsın.
Yaşaman gerekir, kavrayamazsın.
Çaresizlik nedir bilmek istersen
Gel gör beni gülüm ne hissedersen...

Savcı değilim yargılayamam...
Kereste değil ki, parçalayamam...
Gözünün yaşına ben dayanamam!
Canımın canına, asla kıyamam!

Sular bulanır da süzülür gider.
Ana yüreği de kavrulur, yiter.
Öyle şeyler var ki, gelir yaralar-
Baba bir ağlar ki, ana bin ağlar!

Mutlu edeceksen, sevmen gerekir.
Seviyorsan acep üzmen nedendir?
Akıllı ol kuzum, doğru ol dudum!
Gayri ötesine, yoktur yorumum.

(11.02.2007, Ankara)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Canım!

Benim için Cuma'ların en hayırlısı
Benim için sen, yavruların en güzeli.
Hangi Ana'ya yavrusu çirkin görünür?
Böyle Ana varsa eğer, bu can, üzülür!

(20.01.2007-11.35, Ankara)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Çağrı

Tabiat ana, tabiat ana
Al beni de, al beni de
Al kollarına!
Güneşi, ışıkları,
Kameri, yıldızları,
Rüzgarı, bulutları,
Yağmuru toprakları,
Çiçeği, kokuları
Yaşatır insanları,
Hayvanları her canı.
Tabiat ana, tabiat ana
Al beni de, al beni de
Al kollarına!

(Ağustos, 1981)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Çocuk!

Tepem atmış; kafam bozuk
Sarsma güvenimi çocuk
Düzen bozuk ise bozuk -
Sen kimin oğlusun çocuk? !

(Derince, 19.08.2007)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Çok şükür

Kütüphanenin bekleme salonunda,
Oturmuşum.
Araştırma bölümünde
Ödev hazırlıyor oğlum.
Kütüphane kültürü yok ki fazla,
İnternet var, çünki.
Ne işim mi var burada?
Kendi işini kendi mi yapsın?
Haklısınız, belki.
Ama söz verdim.
Annesiyim;
Söz verdiysem eğer,
Yerine getirmeliyim.
Ben önerdim, aslında.
-Oğlum, birlikte gidelim mi?
Dedim.
İtiraz etmedi, kabul etti.
Sevindi sanırım.
Sevindi.
Biraz önce yazdım ya,
Kütüphane kültürü yok ki...
Onlar, bilgisayar çoçukları.
Eh, gelmem fena mı oldu?
Yooo, hayır.
O, Araştırma Merkezinde mutlu.
Ben koridorda.
Oğlu araştırıyor,
Anası karalıyor.
Bu sakin ortam sevilmez mi?
Sözümde durdum ya,
Gönlüm huzurlu.
Kütüphane olayı...
Ne çok şey değişmiş meğer
Çocukluğumdan beri
Doluyum, dolu...
Hele kırkı geçeli
Ne de çok değişmiş...
Bir kitaplar eski
Kitaplar, ihanet etmemiş,
Ayni.
Oturmuşum kütüphanenin
Bekleme salonunda.
Salon da değil ya,
Koridorunda.
Hastane odasında
Değilim ya,
Bu yaşımda?
Ben, kültür yuvasındayım.
Bugün.
Şükür.
Çok şükür!

(19.02.2007, Ankara)

Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

Damla damla

Damla damla bir göl olmuş yüzlerim
Hiç büyümez çocuk kalmış yüreğim

Duvarlara vurup kırsam başımı
Es geçerim güldürmeyen bahtımı

Bakıp bakıp resimlere ağlayan
Dönüp dönüp bendenizdir oynayan

Kayıplarım hep kanayan bir yara
Nöbetlerim hiç geçmeyen bir sara

Yaşantımız sınav sınav hiç bitmez
Zenginleşir duygularım tükenmez

Hoplar zıplar sek sek oynar bedenim
Sevinirim üzülürüm ben benim.

(06.07.2007, Derince)

Vasfiye Çetin