Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık

Gönlü seven asıl olur,
Sözle derler fasıl olur,
Ayrılık kızılcık şerbeti,
Dökülen kan kızıl olur.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık Vurur

Ayrılık vurur gönlüme
İnce, ince dokundurur,
Mektup yazayım gülüme,
Hıçkırıklar yutkundurur.

Hasret götürür ölüme,
Yanık selâ okundurur,
Selam salın bülbülüme,
Aşkı kime dokundurur

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Bahtı Karayım

İçimde bir boşluk, ben kimi arayım,
Yıkıldı, viran oldu gönül sarayım,
Gidemem gurbet ele, bur da durayım,
Gün bile doğmaz oldu, bahtı karayım.

Acı olsa da haberin ben alayım,
Yolunu gözlerim ben derde kalayım,
İste benden canımı onu salayım,
Can tene sığmaz oldu, bahtı karayım.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Bakışların

Kimseler bilmiyor, ne efsundur bakışların,
Bir sultanın gözüne erer de handan eder,
Göz yaşım dinmiyor, ne vurgundur yakışların,
Kara sevdası tene değer de candan eder.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Bayram Olması

Bayram denince,
İçimi bir coşku kaplamıyor,
Ramazan da geçmesin,
Bırak, her gün orucumu tutayım,
İftar saatini bekler gibi,
Kapıdan gireceksin diye bekleyeyim,
Herkes iftar topunu,
Ha atıldı,
Ha atılacak, az kaldı,
Diye, koşturup beklerken,
Ben,
Gözlerim kapıda,
Ha vurdu, ha vuracak diye,
Kalbimin atışlarını dinleyeyim,
Son günüm arefe olsun,
Açlığa alıştı bu beden,
Suzusluğa alıştı bu ten,
Yalnız,
Yokluğuna alışamadı bu gönlüm,
Dursuz zaman,
Geçmesin artık sensiz bir an,
Son günün akşamında,
Saat 12'de dursun bütün saatler,
Bütün ihtişamıyla,
Gökyüzünde ay,
Etrafında yıldızlar dursun,
Gecenin karanlığında,
Bilir misin?
Beni onlar avutacak,
Ertesi günü biliyorum,
Bana bayram olmayacak,
Herkes gidip gelecek,
Benim ruhumsa bomboş,
Herkes hatır soracak,
Benim gözlerim aranacak,
Zannedersin dünya loş,
Çünkü sen yoksun,
Keyfim,
Gönül zindanlarından dışarı çıkmayacak.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Bedel

Gözlerin göremediği,
Aklın tasavvur edemediği,
Alabildiğine bir dünyaydı dostluğum.

Bir çizgi çektin,
Elinin uzandığınca,
Bir çukur açtın,
Avuçlarının aldığınca,
Benim dediğin,
Bir tohum ektin içine,
İhanet…..

Hazmedemedin,
Verilen genişliği,
Verilen bolluğu,
Parmaklık koydun önüne,
Oradan bakmaya mahkumsun şimdi,
Gardiyandan başka gören,
Parmaklıklardan başka dokunan,
Halini soran olmayacak hiç,
Ne olup bittiğini de anlayamayacaksın,
Ta ki,
İhanetin seni bulana kadar..

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Behey İstanbul

Bir tepeden bir tepeye gitmekte zorlanıyor kul,
Hadise mahzar olmuşsun, ecdada olmuşsun okul
Asya’dan geldin, baş olmak için Avrupa’ya sokul
Heybetli yedi tepede sefa sürersin İstanbul.

Osmanlı diyarı şehir alimlere mekan olmuş,
Han, hamam, yol, kervansaray, her taraf külliye dolmuş
Sana dost olanlar memnun, düşman olanlar kudurmuş
Sen seni sevenlere hep kucak açarsın İstanbul.

Bağrında evliyalar yatar, inancın sarsılmaz hiç
Dünyanın güzelliğini sunarsın, can vermek hariç
Güneş düşer üstüne, altın gibi parlıyor haliç,
Sevgililere bir sevgi de sen katarsın İstanbul.

Karadeniz'e açılan yönde hırçındır sahilin
Marmara kıyısında çay bahçesinde günün sakin
Boğazın soğuk suyuna bakışların bir çevrilsin
Anıları kaleme bir bir aldırırsın İstanbul.

Bir kolun Avrupa’yı kucaklar, bir kolun Asya’yı
Ayasofya’da bulursun elinde asa İsa’yı
Sultan Ahmet de görürsün sen Resulü Kibriyayı
Görende cennet hissini uyandırırsın İstanbul.

Mimar Sinan’la şahlanmış Süleymaniye camisi
Ruha bir incelik vermiş ecdadımın mimarisi
Mührünü vurmuş da geçmiş sultanların her birisi
Onları sen gördün ve sen adlandırırsın İstanbul

Cıvıl cıvıl güvercinler, hoş sohbet dolu bir mekan
Ecdadıma sembol olmuş çınarla kaplanmış her yan
Eyüp Sültan’a koşuyor manevi bir haz arayan
Yüreğe ateş düşürüp sen yandırırsın İstanbul.

Cazibesiyle büyülü alemdir Kapalı çarşı
Tarih kokar Yerebatan sarayı, Dikili taşı
Topkapı sarayında taht kurmuş en usta nakkaşı
Her gönülde bir güzellik barındırırsın İstanbul.

Koynunda inciler gibi dizilmiş dokuz Adalar
Rüzgarla dans eder suyun, üzerinde yakamozlar
Heybelisi, Büyüğü var, Kınalısı, Sedefi var
Adalardan gelir yar bir şevk kaldırırsın İstanbul.

Çoban çeşme, Viran saray, ne güzel Bahçelievler
Osmanlıdan bize kalmış Havuzlu köşk bir şaheser
Londra asfaltından geçin havalimanına gider
Mavi gökyüzüne doğru havalanırsın İstanbul.

Florya, Yeşilköy, Yeşilyurt şenlenir Bakırköy’de
Yemşeyil ormanlar kurulmuş Atatürk’ün emriyle
Osmanlı’nın izini görürsün Çarşı Camisinde
Geçmişle bu günümüzü kaynaştırırsın İstanbul.

Su sarnıcından kemere medeniyet Bayrampaşa
Edirne kapıdan Rami’ye tarih yazıldı taşa
Ecdada dil uzatılmaz, kötü söz söylenmez haşa
Otogarından metroya yaslandırırsın İstanbul.

Havası suyu derler ya, işte öyle bir yer Beykoz
Anadolu hisarından yürü küçük suya biraz
Dökülür zevk ile İshak Ağa çeşmesinden bir haz
Kimine saray, kimine köşk yaptırırsın İstanbul.

Bak Galata kulesinden bir mozayiktir Beyoğlu
Ermeni, Yahudi, Rum'u yaşıyorlar hepsi mutlu
Gecesi bir başka alem, yıldızlar bile kuyruklu
Hoş görü sahibini burdan baktırırsın İstanbul.

Sultanları ağırlarken görürsün sen Beşiktaş’ı
Boğaz içinde yol alan gemiye verir telaşı
Dolmabahçe, Çırağan’ın yönetimdir tek uğraşı
Güzel yurdum Türkiye’yi kalkındırırsın İstanbul.

Plajları, barajları bir harikadır Çatalca
Yer altında oyulmuşlar, mağaralar var uzunca
Şifalı su kaynağındır İhsaniye, Istıranca
Hasta olan dertlileri canlandırırsın İstanbul.

Güvercinler kanat çırpar, bir başkadır Eminönü
Sirkeci’den tren kalkar, Cağaloğlu söyler dünü
Beyazıt’tan gelen sesler anlatır kör döğüşünü
Kimi alim olur, kimini saptırırsın İstanbul.

Camisiyle külliyesi bize gösterir Fatih’i
Yedi kule zindanları ne zor anlatır tarihi
Aksaray’ı, Fındıkzade belki en güzel talihi
Bu günlerden yarınlara sen vardırırsın İstanbul.

Boğaza seyrü sefer var, vapur kalkar Kadıköy’den
Bölük bölük asker çıkar Selimiye kışlasından
Medet gelir Haydarpaşa askeri hastanesinden
Fener coşkusunu burda sen başlatırsın İstanbul.

Sadabadı yaşadık, gelip geçtik kağıt haneden
Cirit oynadık derede, ok atar olduk vadiden
Akıllar perişan oldu burada açan laleden
Akılları isyana bir sen kaldırırsın İstanbul.

Rumeli’nin kavakları yakışıyor Sarıyer’e
Emirgan’da açar güller, saçarsın hep gönüllere
Hünkar suyu ile şifa verirsin dert çekenlere
Halk için değerleri sen kullandırırsın İstanbul.

Aydos dağı duman olmuş, yine gamlı Sultanbeyli
Gariplerin son durağı ılgıt ılgıt vurur yeli
Göçünü yüklemiş gelmiş yarinden ayrılmış belli
Aşıklara yuva olur barındırırsın İstanbul.

Yeşilin içinden mavi denize açılır Şile
Yaban çiçeğidir aslı meydan okur gibi güle
Nazlı nazlı vurur rüzgar yelkenler açılsın hele
İnce dokunmuş bezinden giyindirirsin İstanbul

Nişantaşı, Teşvikiye, Ok meydanı güzel Şişli
Abideyi hürriyetin var gökten arza inişli
Bir de Darülacezeyle uzatırsın şefkat eli
Mağdur olanları bir sen hoşlandırırsın İstanbul

Doğal güzellikleriyle sahile dayanmış Tuzla
Türlü kır çiçekleriyle bezenmiş yanında yayla
Çam ormanlarıyla süslü genç kız gibi güzel hala
El tutuşmuş aşıkları kıskandırırsın İstanbul.

Muhacir gelmeden evvel vakfedilmiş Ümraniye
Sultan Ahmet vermiş onu Aziz Mahmut hüdai’ye
Birkaç selvi ağacını dikmiş mezar taşı diye
Taşını toprağını altın sandırırsın İstanbul.

Bir sevda çiçeği gibi bağrını açmış Üsküdar
Hasret çeken gönülleri kız kulesinde ağırlar
Son nefesi verenleri Karaca Ahmet karşılar
İyisini kötüsünü uzandırırsın İstanbul.

Bizans surlarını aşar geçersin Zeytinburnun’da
Merkez Efendiyle çile sararsın onun yurdunda
Yeni kapı mevlevisini bulursun en sonunda
Tövbeye yönelen canı sen kaldırırsın İstanbul.

Günü gün eder balıkçı köylerinden kalma izler
Asude yalılarında geçmişi anarız bizler
Sende şad olur gönüller, sende birleşir denizler
Bu güzellikle herkesi sulandırırsın İstanbul.
(Not: 29 kıtalıdır)

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Beklenen İnsan

En güzel endam ve biçime konulmuş insan
Beden denen kafesten niçin yükselir figan
Emri İlahiye uymuyor şimdi Müslüman
Dünyanın akışına uymuş huzur bulmaya.

İnsanın ihlali var alev sarmış her yanı
Acıyla kıvranır entrikaların kurbanı
Tuzağa düşmüş belli, elbet yanacak canı
Verilmiş ruhsatı yok bu dünyada kalmaya.

Adili Mutlak olan Allah tek kalıcıdır
Zalimden mazlumların öcünü alıcıdır
Zalime karşı bir zalim Hakkın kılıcıdır
Gaflete düşeni bulur musallat kılmaya.

Kurtarsın buhran içindeki kıvrananları
Anaların bacıların dinsin feryatları
Yetişin ey saadet asrı kahramanları
Hakka şahit olmaya, kula rehber olmaya.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Ben Bilirim

Dinle can dinle,
Bir şeyler kabarıyorsa içinde,
Aynen ocakta kaynayan süt gibi,
Kabından taşacak biçimde,
Kaynatan ateşini söndürecek gibi,
Sonra,
Etrafını bir hava kaplayacak,
İnsanı zehirleyen gaz gibi,
Ama,
Nefsine hoş gelecek,
Zannedersin ki,
Herkes sana imrenecek,
Önünde herkes küçülecek,
Gözünde herşey küçülecek,
Diyeceksin ki;
Ben bilirim, Ben bilirim,
Farkında mısın?
Kibir olup bulutlardan baktığını,
Kendince yağmur olup aktığını,
Sonunda, sel olup çıktığını,
- Ben bilirim, ben bilirim,

Kimsin lan, kimsin sen?
Sende hasıl olmadın mı bir damla nutfeden,
Kurt musun, kuzu musun? belli değil sesinden,

Yokuşa akıtacaksan suyu,
Yok edeceksen içinden huşuyu,
Katledeceksen tevazuyu,
Diyeceksin ki;
- Ben bilirim,

Kıracaksan dost kalbini,
İnciteceksen sevdiğini,
Kaybedeceksen kimliğini,
Diyeceksin ki;
Ben bilirim,

O zaman sadece şunu bil;
Kıçın yerde, burnun havada kibirden,
Hiç farkın yok, mezarlıktaki kabirden.

Ali Kaybal

[GooD aNd EvıL]

Ben Yalnızım Dünyada

Kimse görmez yıldızların yüksekten bakışını,
Duyarım yaprağa değen rüzgar hışırtısını,
Çiçek açmaya çalışan tomurcuk çıkışını,
Ben yalnızım dünyada, hem kalmışım tek başıma.

Yıldızlar parıldar, olmaz yerdekinin önemi,
Sabahın karanlığında görürüm ben şebnemi,
İçimde yaşatırım ayrılıktan cehennemi,
Ben yalnızım dünyada, hem kalmışım tek başıma.

Yıldızlar göz kırpsa da vermez güneşin şavkını,
Bilemezler kadehe mey olan bağın ışkını,
Bilemezler garibin gönlünde yatan aşkını,
Ben yalnızım dünyada, hem kalmışım tek başıma.

Ali Kaybal