Mehmet Atar

[GooD aNd EvıL]

Değişmiyor

Herkes kapmış bir beylik
Nam-ı şan değişmiyor
Karıştıran el aynı
Karışan değişmiyor
Nakarat: Kara kara kargalar
Beynimizi gagalar
Dinime vicdanıma
Vuruldu prangalar

Düşünene sorgu var
Beyinlere sargı var
Yanlı hüküm yargı var
Danışan değişmiyor

Telefon değişiyor
Müzik fon değişiyor
Mikrofon değişiyor
Konuşan değişmiyor


ATAROĞLUM der duyun
Bu oyun nasıl oyun
Oyuna kural koyun
Yarışan değişmiyor

[GooD aNd EvıL]

Dermiş

Kocaman fillere bulunmaz tünek,
Süt verir yavazla yatıyor inek.
Küçük bir çukura düşerse sinek,
Bakın ben ummanda yüzerim dermiş.

Kimler dinlemez ki figanı hoşsa,
Asalette yoksa evelden boşsa,
Karga tesadüfen gülşene düşse,
Bülbül gibi şarkı dizelerim dermiş.

Hırsızlık, kan varmış bitte, kenede,
Ufak tefek kusra bakma gene de,
Tosbağa bir metre gitse senede,
İstesem dünyayı gezerim dermiş.

Yarasa çıkarmış ışık sönünce,
Baykuş, viranede gezer ömrünce,
Deve kuşu başı kuma gömünce,
Görmezler düğümü çözerim dermiş.

Kendini bildirir yetmiş kez günde,
Deve katarının gider önünde,
Eşek diyormuş ki adım üstünde,
Fazla yem görürsem azarım dermiş.

Ataroğlu lâfın sonuyla ilki,
Cesarette sıfır korkmayan o ki,
Sinsice iş yapan dağdaki tilki,
Kalleşliğe fazla kızarım dermiş.

[GooD aNd EvıL]

Dost dediğin

Olmak da zor, bulmak da zor,
Dosttan kaçmaz dost dediğin.
Daima dost kalmak da zor,
Hiç vazgeçmez dost dediğin.

Vefalıdır, bilir hatır,
Dost dostun gönlünde yatır,
Açığı varsa kapatır,
Sırrın açmaz dost dediğin.

Her hâliyle dengin olur,
Gönlü gayet zengin olur,
Engin olur, engin olur,
Yüksek uçmaz dost dediğin.

Ataroğlu’m dostu sezer,
Dostun sayesinde gezer,
Ekmek, hava, suya benzer,
Üçü geçmez dost dediğin.

[GooD aNd EvıL]

Dudak(leb) değmez

Hak yolundan ayrılırsa
Dara düşer insanoğlu
Günahlardan sıyrılırsa
Kâra düşer insanoğlu

Doğruyu göster gözüne
Hakikat doldur özüne
Kanarsa şeytan sözüne
Tora düşer insan oğlu

Git ileri dön gel geri
Nedir ki söyle değeri
Yoksa konacağı yeri
Nere düşer insan oğlu

Derdin çoksa tek değilse
Yazın kıştan çok değilse
Alın yazın ak değilse
Kara düşer insan oğlu

ATAROĞLU geçer gider
Tanesini seçer gider
Günü gelen göçer gider
Sıra düşer insanoğlu

[GooD aNd EvıL]

Durdu

Gönül bir bülbül misali,
Kanatlandı, güle durdu.
Güle erişince bülbül,
Saz üstünde tele durdu.

Marifettir tazeliğin,
Herkeslerden özelliğin,
Tarifsiz o güzelliğin,
Düştü dilden dile Durdu.

Gönül dinlemez ki kanun,
Akıl bile peşte onun,
Hakk’a giderken Mecnun,
Leyla oldu çöle Durdu.

Ses verirdi saçın teli,
Saza taksa usta teli,
Kerem’le Aslı misali,
Çok âşıklar yola durdu.

Hak erdirsin gerçek tada,
Sırrın açma yaban yada,
Saçlarını toplama da,
İniversin bele, Durdu.

Gözde sürme elde kına,
Çok âşık öldü uğruna,
Gâhî turna, gâhî suna,
Yâr uğruna göle durdu.

Altta arzla üstte sema,
Kıskanırlar seni amma,
Her bakışta ayrı sima,
Girme hâlden hale Durdu.

Sevdiğine bir hediye,
Sevgisini nasıl, diye,
Yâr kokusu gelir diye,
Seher vakti yele durdu.

Güzelliğin etme heder,
Elde lâf çok, çok şeyler der,
Aynalar da haset eder,
Biraz büyü hele Durdu.

Gönül işte, uçan kuştu,
O daldan bu dala uçtu,
Gördüklerim sanki düştü,
Gitti ilden ile Durdu.

Şirin oldum Ferhat için,
Su getirsin sizler için,
Dolunca için için,
Gözyaşlarım sele durdu.

Mühür vurmuş her bir kula,
O mühür sıfatı ola,
Güzel halk eylemiş Mevlâ,
Yoktur sende hile Durdu.

Zülfü siyah yüzü ak mı?
Bunu demek bana hak mı?
Sevmekten mi, acımak mı?
Gözyaşımı sile durdu.

Ataroğlu’m düşü yorsa,
Nice ariflere sorsa,
Mevlâ kulum demiyorsa,
Ameller nafile, Durdu.

[GooD aNd EvıL]

Ellerinle

E L L E R İ N L E

Sinemde yangının sebebi sensin
Getirip bıraktın kor ellerinle
Bu ateş topunu al çıkar benden
İstersen neşteri vur ellerinle

Uzaktan seyreden iyoldu sanar
Bedenim iyolur yüreğim kanar
Bir yanım sönerken bir yanım yanar
Getir Toroslardan kar ellerinle

Bu yangından türlü, türlü hal çıkar
Sevda filizlenir yeşil dal çıkar
Yangın yeri bahçe olur gül çıkar
Kopar kırmızıyı ver ellerinle

Aklım aldın Gaf dağına aşırdın
Akılsızı düz yollarda şaşırdın
Sevdan ile yataklara düşürdün
Yedir tane, tane nar ellerinle

ATAROĞLU derki yaramı sardır
Kanayan yaramın kanını durdur
Yanık yarasının dermanı zordur
Göz yaşın merhemse sür ellerinle

[GooD aNd EvıL]

Elveda Derken

Muammaya benzer sözlerin ile
Bil diyordun sanki elveda derken
Dilin susuyordu gözlerin ile
Kal diyordun sanki elveda derken

Diyemedin güle güle hoş sefa
Ahdimize gösterelim hep vefa
Sevdamızın türküsünü son defa
Çal diyordun sanki elveda derken

Ne çiçek uzattın ne gül uzattın
Ne kucağını açtın ne kol uzattın
Sırma saçlarından bir tel uzattın
Al diyordun sanki elveda derken

Seçmiş idim seni nice güzelden
Tanışıyormuşuz bizler ezelden
Bekletme ha mektubunu tezelden
Sal diyordun sanki elveda derken

Ataroğlum uyumadan rüyaya
Kapılmadan olmayacak hülyaya
Hayalinle kurduğumuz Dünyaya
Dal diyordun sanki elveda derken

[GooD aNd EvıL]

Emeklilere tavsiye 1

Emekli olunca ne yapacağız
Kimse sus diyemez ötebiliriz
Bağımsızız artık hür olacağız
Akşama kadar da yatabiliriz

Devletten maşım aşımız hazır
Her işe eğilir başımız hazır
Telaşe etmeyin işimiz hazır
Yol alıp kaldırım satabiliriz

Her işin bir başı bir de sonu var
Bir yanı bolluksa öbür yanı dar
Yediğimiz zarar tuttuğumuz kâr
Yemez isek kârı katabiliriz

Hiç boşuna bize etmeyin keder
Zaten ikramiye gelmeden gider
Hanımla dövüşür evi terk eder
Çarşı da havayı atabiliriz

Artık bizim ile yarışamazlar
Bulup kolay kolay görüşemezler
Politika yapsak karışamazlar
Başbakana bile çatabiliriz

Sanmayın geçen gün geriye gelir
Bu gerçeği zaten hepiniz bilir
Kollestrol çıkar şeker yükselir
Birkaç tane hap ta yutabiliriz

Holding kurar hisseleri satarız
El çalışır bizde yeriz yatarız
Yalan mı yok bol keseden atarız
Zarar ortak belki batabiliriz

Anlatırken bile dilimiz şişti
Ola ki işler biraz değişti
Oturur kahvede oynarız pişti
Ütülürsek bir de ütebiliriz



Ataroğlu’m şiir yazmaya değer
Bu emeklilikte böyle ne imiş meğer
Arada bir hata yaparsak eğer
İhtiyar diyerek yırtabiliriz

[GooD aNd EvıL]

Emeklilere tavsiye 2

Emekli olunca en başta benim
Kalemi elime almam gerekir
Geçen günlerimin hesabın yapıp
Zararı kârımı bilmem gerekir

Feleğin taşına ömrüm sürtülüp
Vicdanımın kantarında tartılıp
Memuriyet havasından kurtulup
Şöyle bir kendime gelmem gerekir

Üzülmem dert etmem eylemem ki zar
Boş geçen zamana hepimiz kızar
Tutmadığım çokça oruçlarım var
Geçen namazları kılmam gerekir

Hep evde otursam neye yararım
Avare gezdikçe artar zararım
Eş dost dolaşırım hatır sorarım
Kucaklaşıp gönül almam gerekir

Yüklenen bu yükü götüreceğim
Taksitleri falan bitireceğim
Ödünç paraları yatıracağım
Etrafıma borçsuz olmam gerekir

Hep özlem çekmişim o kutlu yola
Gösterir mi acep bu aciz kula
Hac nasip ettiyse Cenabı Mevla
Ben beni orada bulmam gerekir

Bosna’dadır evim bellidir yerim
Onlar göz bebeğim birincilerim
Ziyaret eylerse öğrencilerim
Anlatıp bilgiler dolmam gerekir

Okuyamam alnımda ki yazımı
Ziyaret eylerim oğul kızımı
Bırakamam bir tarafa sazımı
Manalar yükleyip çalmam gerekir

Helâllik dilemek onun huyudur
Ataroğlum ilim dipsiz kuyudur
Öğrenmek öğretmek hayat boyudur
Dostlar ben öğretmen kalmam gerekir

[GooD aNd EvıL]

Eser bırakmak gerek

Aşk odundan tutuşan bir ateş yakmak gerek,
Geleceğe ümitle, sevgiyle bakmak gerek.
Bu âlemden başka bir âleme göçer iken,
Sökülmesi zor olan bir çivi çakmak gerek.
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Sakın yılma, aldırma vurulan dirseklere,
Tuzaktır gurur, kibir, dikkat et tümseklere,
Enginlik insanları yüceltir yükseklere,
Nefsimizin diktiği putları yıkmak gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Birlikten kuvvet doğar, başarıya yürürüm,
Yürüdükçe bu yolda eksiğimi görürüm,
Bütünlüğü emreder dinim, ülküm, kültürüm,
Nifak tohumlarının kökünü sökmek gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Gurur ağaçlarında yaprak dökülsün ama,
Hasetle uzananın kolu bükülsün ama,
Nifak tohumlarının kökü sökülsün ama,
Yerine kardeşliğin fidanın dikmek gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Bu vatan hepimizin, batsak çıkar beraber,
Kâr, zarar ortağıyız, yapsak, yıksak beraber,
Ayrılmak mümkün müdür, varsak yoksak beraber,
Ay yıldızlı bayrağı gururla çekmek gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Zengin, varlık içinde israf edip dönerken,
Aynı ülkede fakir “Açım.” diye yanarken,
Böyle huzur olur mu dengesizlik var iken?
Mutluluğun tadına beraber çıkmak gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Hor görürse birisi emelinde o vardır,
Diktiği binaların temelinde o vardır,
Bu geri kalmışlığın temelinde o vardır,
Cehaletin boynunu hınç ile sıkmak gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.

Ataroğlu’m diyor ki: “Her derdin ilacı var,
Derde deva ilacın içinde de acı var,
Düşünen kafalara yurdun ihtiyacı var,
Fırtınayla sönmeyen bir ışık yakmak gerek,
Bizi hep yaşatacak eser bırakmak gerek.”