Ölümdür Yaşanan Tek Başına Aşk İki Kişilikdir

[KoJiRo]

seviyorum


sen bana goz yaslarindan bir damla versen
ben sana denizlere donusturrum
sen bana dunyayi versen
ben sana denizlere donusturum
sen bana kalbimi versen
ben icine en temiz ve en sifat askini koyarim
yeterki beni sevmeyi bil



bir isim var unutamadigim
bir cicek var koparamadigim
bir hayal var kuramadigim
birde sen versin sevipte doyamadigim

[KoJiRo]

YÜREĞİMDE ÇARPIYORSUN

Bir zamanlar senin için
Yanan bendim yanan bendim unuttun mu
Ettiğin o yeminleri
Yoksa canım unuttun mu

Yüreğimde çarpıyorsun
Hala bende yaşıyorsun
Üzme artık gel sevgilim
Üzme yeter ne olursun

Saçlarına kır çiçeği
Takan bendim takan bendim unuttun mu
*******i ellerini
Tutan bendim unuttun mu

[KoJiRo]

Bulutlarla Yürüyen Adam



Bulutlar dolaşıyordu üstünde

O ise sadece yürüyordu düşünmeden

Gideceği yer belki çok uzaktı ama o yürüyordu

Sevmişti bir kadını o onu sevmesede

Bilmişti öğrenmişti hayatı onun sayesinde

Kaç kere onun için ölürüm diyordu

Ve reddildiği zaman hep ölmeye kalkıyordu

Ama sonra aklına yine o geliyordu

Ve vazgeçiyordu

Onun yüzünden ölmek istemiyordu

Çünkü onu suçlamış olurdu

Bunu biliyordu ve ölmüyordu onun için



Bulutlar sanki onu takip ediyordu

Ne yapacağını merak eder gibiydiler

Bazen el sallarmışçasıına yağmur yağdırıyorlardı

Ama o bulutlara bakmıyordu bile

O sadece onu düşünüyordu

Ve şimdi de ona gidiyordu

Elinde yine bir orkide vardı ve yine takım elbise giymişti



Ona yaklaştıkça heycanı artıyordu

Ve sonunda kapısının önüne geldi

Kapıyı çalmak istedi ama çalamdı

Eli gitmiyordu

Galiba yine reddilmekten korkuyordu

Tam vaçgeçmiş bir şekilde geri dönerken

Kapı açıldı

Ve içeriden elinde çöple o çıktı



Bir şeyler söylemek istiyordu

O da anlamıştı bunu

Ve o neyin var dermişçesine baktı ona



Konuşmadı sonra bulutlarla yürüyen adam

Sadece gözleri ile anlattı hislerini

Sonra anladıysan eğer beni konuşcağım dedi

Kafa salladı o ve konuştu adam

Seni seviyorum ve senle olmak istiyorum dedi sadece

Ve sustu arkasına dönüp yürüdü



O da sustu konuşmadı

Konuşmak istedi ama konuşamadı

O da onu seviyordu ama konuşamıyordu

Çünkü o dilsizdi ve bulutlarla yürüyen adam bunu bilmiyordu

Bilmiyordu çünkü onu uzaktan seviyordu

Bilmiyordu çünkü oda duyamıyordu

Konuştuğunu anlıyordu ama duyamıyordu



Bulutlarla yürüyen adam böyle defalarca reddedildiğini zannetti

Ve o gün bulutlarla yürüyen adam öldü

Mezar taşına BULUTLARLA YÜRÜYEN ADAM ONUN İÇİN ÖLDÜ yazıldı

O günden sonra bulutlar bir daha hiç susmadı

Hep ağladı ve hep ağladı

[KoJiRo]

Sonunda vazgeçtim aşık olmaktan
Bilemezsin
Her yolum sende biter ve başlar
Hani tren yolu uzayıp gider ya
Gözlerin raylarda takılı...
Sormaz mı? Yolcusuna
Bu yol nerede ne zaman biter…

Sonunda vazgeçtim aşık olmaktan
Bilemezsin ekmek gibi su gibisin…
Bu yol nerede ne zaman biter
Bilemem…

[KoJiRo]

Gözlerin

gözlerinde tanıdım seni
hayata gülümsemeye çalışan kalbinin
bakışlarına düşen güzelim yansımalarında

kocaman küçümen yaşına sığdırdığın
onca yükün
kah kadınsı kah çocuksu
içten konuşmalarıydı paylaştıkların

aldırdığın kaşlarında
hatırlamak istemez gibiydin
unutmaya çalıştığın günler aylar yılların
kalın kapkara yitirilmiş umutlarını

ardında kalan ince çizgilerde
belki hiç tatmadığın
dişiliğinin okşanasılığı
hoyrat sözcüklerinde saklı
zerafetinin sevilesiliği
çocuksu kadınlığının
omuza, kalbe, dudağa düşen
beklentisi..ni..

yaşamak ister gibiydi
doyulası gözlerin
duyamadığım
sende saklı sözlerin

kimbilir …

[KoJiRo]

Önce yağmur vardı;
Seni yağmurların aldığını biliyordum
Ama durmadan seni aradım,adını bağırdım;duymadın...
Beni benden başka kimse duymadı.
Yağmurun altında akşam oluyordu,
Yağmur yağmasa akşam olmayacaktı,
Belki bunların hiçbirisi olmayacaktı.
Şiirden ayrılan bir dize gibi kalktın gittin
Bir dizesi eksik şiir gibi kalktın gittin.
Yağmur ve akşam
Bağırdığımı duymadın ama bağırdığımı biliyordun.
Elini aradım,elin yoktu.
İşte böyle yağmurlu bir akşamdı
Bir yaz günü açılsaydı kapılar
Yağmur yağmasaydı,seni yağmurlar almasaydı
Koşacaktım sana
İhtimal ben kapıyı vurmadan açacaktın,
Elimi bulacaktın,
Yağmur yağmasaydı,seni yağmurlar almasaydı.
Kimbilir ellerin nasıl dururdu?
Seni yağmurların aldığı bir akşamdı;
Sen yoktun...
Sözlerini bulamadığım bir şarkının müziği vardı
Küçük,eski bir yara izi gibi...

[KoJiRo]

Ilk Sensin
Sesini duyunca kıpır kıpır olduğum,
gözlerine bakmaya utandığım,
ilk sensin...

Ellerini tutunca sıcaklığını bedenimde hissettiğim,
yanında olduğumda dünya’nın umrumda olmadığı,
ilk sensin...

Gece gündüz hiç durmadan düşündüğüm,
sensizliği düşününce gözlerimin yaşla dolduğu,
ilk sensin...

Bugün, yarın, her zaman için bağlı kalacağım,
sensiz yaşamayı yaşamak saymadığım,
ilk sensin...

Düşlerimde, hayalimde, her yerde gördüğüm,
bu dünyada tek sevdiğim, ölesiye aşık olduğum,
İlk ve son aşkımsın....

[KoJiRo]

ALIŞKANLIK
Gitgide alışıyorum sana....
Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz...
Ellerin ellerimden uzaksa nasıl güçsüzüm bilemezsin...
Yanımda olduğun zamanlar;
sigara dumanı gibi ciğerlerime doluyor,
alkol gibi damarlarıma yayılıyorsun...
Durmadan başım dönüyor verdiğin hazdan...
Alışkanlıklar daima korkutur beni...
Düşün ki ben yaşamaya bile alışkın değilim...
Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır...
Fakat şimdi sana alışıyorum...
Alıştıkça özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor.
Yalnız içimde garip bir korku var.
Sana alışmaktan değil seni kendime alıştırmaktan korkuyorum...
Bir gün sana şimdi verdiklerimden daha güzelini
daha değerlisini verememekten korkuyorum...
Bir gün ansızın ölmekten ve seni, bana olan alışkanlığınla
yapayalnız bırakmaktan korkuyorum...

Oysaki her zaman ve günün her saatinde
yanında olmalıyım senin... Bana alışmış olmaktan
pişmanlık duyacağın bir dakikan bile olmamalı...
Bütün zamanlarını zamanlarımla karıştırıp
emsalsiz bir zaman bileşiminde yaşatmalıyım seni...
Uykularda bile aynı rüyayı görmeliyiz.
Her şeyin ve her zevkin yarısı senin olmalı, yarısı benim...
"Bana alış" demeyeceğim... Nasıl olsa alışacaksın bir gün...
Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan gözlerin,
o zaman en güzeli görecek bende! Alışkanlığınla,
sevginle yepyeni bir "ben" yaratacaksın benden!

İlk defa sevilmenin ürpertileri içindeyim inan. Sevgimle
mukayese edebileceğim tek şeyi beni sevmende buldum...
Ömrümde kimse bana sevmenin gerekliliğini öğretmedi.
Kimseden sevgisini istemedim, verdiler almadım.
Bencildim bir zamanlar, sevmek benim hakkım diyordum.
Oysaki şimdi bir zamanlar hiç sevmemiş olduğumu
kendi kendime biraz da utanarak itiraf ediyorum.

Asıl büyük sevgiyi seni sevmekte buldum ve sevgim
senin sevginle değerleniyor, ayrı bir anlam kazanıyor...
Sevgin olmasaydı değersiz bir cam parçasıydım.
Sevginle bir aynayım şimdi. Bana bakanlar baştanbaşa
seni görecekler içimde...
Bir zincirin iki halkasıyız seninle anlıyor musun?
Aynı kadehte karışmış iki içkiyiz.
İki kelimeyiz seninle birbirini tamamlayan.
Her yerde iki olduğumuz için
bir bütün haline geliyoruz durmadan...

Alışkanlığım devamlı sana çekiyor beni...
Durup durup dudaklarını öpmek geliyor içimden...
Saçlarını okşamak geliyor, ellerini tutmak geliyor...
Kokunun tenime sindiğini hissediyorum *******i...
Teninin dudaklarımda eridiğini hissediyorum...
Boynunun en güzel yerini benden başkası bilemez artık...

Seni kimse benim kadar benimle bir bütün olduğuna inandıramaz....
Gitgide bu alışkanlığın içinde kaybolduğumu hissediyorum...
Beni yaşadığım zamanın dışına çıkarıyorsun.
Bir gün tarih öncesinde yaşıyoruz , bir gün bulutların üstünde...
Uzun süren bir baygınlık sonrasının
o anlatılmaz baş dönmesi içindeyim...
Bütün merdivenler birbirine eklendiği zaman
seninle vardığım yüksekliğe erişemez...

Açılmış bütün kuyuların derinliği
içimde seni bulduğum yer kadar derin değil...
Alışkanlık kozasını ören bir ipekböceği gibi gitgide tamamlıyor bizi.
Emsalsiz bir oluşun içinde yuvarlanıyoruz.
Korkunç bir yangın başladı yüreklerimizde.
Özlem, kıskançlık, arzu ne varsa içimizde hepsi birdenbire tutuştu.
Alev almayan bir yerimiz kalmadı.
Alevlerimiz muhteşem bir kızıllığın içinde yıldızlara kadar uzanıyor.
Hiç bir su, bu ateşi söndüremez artık.
Nehirle, denizler boşalsa üstümüze hiç sönmeyeceğimizi biliyorum.
Bu yangın biz birer kor haline gelinceye kadar sürecek.
Önce bakışlarımız alıştı birbirine, sonra parmak uçlarımız...
Bu oluş tamamlandığı anda yeryüzünde
bizden güçlüsü olmayacak!
En mutlu olduğumuz yerde en güçlü de olacağız seninle...
Bu bir sonun değil bir varoluşun başlangıcıdır.
Geçmişteki tüm alışkanlıkların bana alışmanı önleyemez artık...

[KoJiRo]

ve akşamdı..
sen konuşuyordun..
gözlerime en derinden bakarak..
bazen gülümsüyordu gözlerin..
bazen hafif bir yağmur..
seni dinliyordum..hepsi yalandı..

ve akşamdı..
ben konuşuyordum..
gözlerine bakmamaya çalışarak..
bazen kelimeler boğazıma takılıyordu..
bazen kendimi anlatmakta zorlanıyordum..
beni dinliyordun..oysa hepsi yalandı..

ve akşamdı..
ikimizde susuyorduk..
kelimeler bizi bir yere götürmemişti..
ellerin ellerimde..
itelenmiş bir aşkın iki tarafından..
öylece bakışıyorduk..
çaresiz olduğumuzu..sen de.. ben de biliyorduk..
kalbimizin sıcaklığı dışında.. hepsi yalandı..

ve akşamdı..
doğruyu yaşamak için çok az vaktimiz vardı..

[KoJiRo]

Bilsem Ve Dirilsem De Yürüsem


Belki soğuk zaman, şiire doymadan toynaklar baki

Sanki ruha haber var, kılıçlar anlık efendiler sonra bahar

Karar günü her dem tuğra ve dert çığlıkta akşam

Yaşasam ve yaşamasam ne ki doğrulur umut gelir kırlangıçlar

Su akacak bir gün duyulur çağrılar ve durulur köpük.



Ben oradaydım bilmeden vurulur turnalara gem

Her em şifa değildir her dem gizliden akar bengisu.



Bilsem ve dirilsem de yürüsem güneş aha şurada an yakın

Kalkın ceylanlar göç var tarlalar ve ağaçlar, yoruldu gelecek

Kurnaz tilkiler karanlığında kaldı kunduzların

Yıldızların varına denk ne varsa gerçek ben inanıyorum hayata.



Daha toprak kuru bebekler uyanacak ancak

Anlayacak ne varsa bilip de taşımak kadar yoruldum ey yar.



Kök sağlam dağlar kadar anlasam yağmuru kolay berekete durmak

Uyumak sonra aldırmadan, kan üzre çizgiler kadar devlet

Evet haykırmaya lakin çığlık evrensel olsa güzel

Ezel-ebet tarla mezarlıklar bire bin veren harman ne yaman bir ders.



Dervişin yüzü düşer ebrulara ve tekne sıcak

Alınacak ne kadar öç varsa alınacak sürülünce sayfaları kitabın.



Denilse ki kral çıplak kahkahalar yükselecek göğe

Dağlara ağan bulutlar şaşıracak tavşanlardan önce.

Gülünce çiçekleri kıskandıracak bebekler, denklemler iflas edecek

Gidecek gelmemek üzre kötü örtü kalkacak aydınlanacak gökyüzü.



Özü ve sözü ile yürüdü erler ki gelirler

Ayak sesleri değil mi ağıtlar, türküler, şiirler ve cümle evrensel bilgiler.