Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Kimse duymasın
Sıkıntılara göz açmanın ötesinde
Kasvetli doğardı sabahlar
Uyanık mı, uyurgezer mi
Dolaşırdı beden
Bilmedim.

Kalabalığın ortasında
Arka planda yalnızlığım

Bunca koşturma içinde
Bir 'BEN' vardı unuttuğum
Ve ertelediğim bir gelecek.

Güçlü kılardı uzanan elleri geri çevirmek

Sorun değil tamir etmek
Kırılan sevdayı, kaybolan güveni
ama …
Her defasında yıkılmak yok mu?
Ve
Acısını paylaşmak sessiz sedasız ağlayışlarda / zordu

Laf olsun, biri olsun hayatımda diye
Aşk yaşayanlardan olamadım ki ben.
Sevmeyi hiç beceremedim.
Hele ki aşk!
İmkansız bir tarifti benim için

Ateşten gömlekte buzdan bir bedenin direnmesiymiş sevda

Güz bir başka oysa şimdi.
Yağmurlar, mürekkebi olmuş katran *******imin.
En büyük çığlığımsa,
Gözlerimden yankılanıyor boş duvarlara.

Ne değiştirdi şimdi beni?
Ben hep aynı bensem,
Hayat aynıysa
Yenileyen ‘SEN’ mi oldu yarınlarımı?

Gözlerin doğdu sessiz kumsalıma,
Aktı coşkun nehirler.
Çakılların arasında kıvrılırken
/ huzuru öğrendim yüreğinde.

Ilık meltemler doluyor sabahlara.
Bilmediğim bir şey göğsümdeki kıpırtılar
Sürü sürü nal sesleri var çit çektiğim göğsümde.

Sevgi için ağlamayı
Mutluluğun durdurulamadığını öğrendim yanaklarda
bu yaştan sonra

Şimdi sadece ‘SEN’ varsın hayatımda.
Suların ardında doğan güneş gibi
Arınmaya çalışıyorum karanlıklardan.
İkimizin olduğu bir dünya çiziyorum,
Ay tenine kırmızıyı damlatıyorum kalbimden.
Sakın uzaklarda kalma

Seni seviyorum diyorum…
Nasılsa sen kim olduğunu biliyorsun.
Yeditepe'de bilsin istiyorum aslında ama
Göze gelecek diye bu sevda / korkuyorum

Bilmediğim sokaklar yutar diye / adını bile haykıramıyorum
Yutkunuyorum...
Susuyorum…
‘Kimseler duymasın 'Seni Özlüyorum'


Arzu Altınçiçek